Search results

1

Farmakologiczna diagnostyka zaburzeń autonomicznego unerwienia źrenicy

100%

Fila M., Bogucki A.

Aktualności Neurologiczne

|

2006

|

vol. 6

|

issue 1

13-23

EN

Pharmacological tests are widely used in evaluation of autonomic pupil denervation in Western Europe and United States. These tests allow to localize the level of lesion of pupil’s autonomic pathways. The application of such tests can reduce the number of the other necessary and expensive diagnostic tests, including imaging postudies. Such approach is of special value in diagnosing sympathetic pupil denervation, due to complexity of the sympathetic pathways. The use of pharmacological test in diagnosis of pupil denervation is limited in Poland due to unavailability of the necessary substances. The lack of availability of adequate pharmacological substances is the main factor limiting this form of diagnostics. The most useful tests used in diagnostics of sympathetic pupil denervation are the hydroxyamphetamine and cocaine tests. The application of hydroxyamphetamine enables the investigator to distinguish first or second neuron damage from the third neuron injury. However, the cocaine test allows to distinguish between the first neuron damage and the injury of the second or third sympathetic neuron innervating the pupil. Thus, only application of both tests – one after the other – allows us to precisely locate the site of damage in the sympathetic pathway. Unfortunately, the cocaine solution is not available in Europe (is used only in the USA). In case of suspected damage of parasympathetic pathway innervating the pupil, the most used is the carbachol test. Unfortunately, this substance is not perfect, because after application to the eye, the pupil with damaged second parasympathetic neuron or the pupil in a patient with Holmes-Adie syndrome act exactly the same. Thus, it is only possible to distinguish between the first parasympathetic neuron damage and second neuron damage or Holmes-Adie syndrome. The pilocarpine test enables the investigators to distinguish the pharmacological blockade of cholinergic receptors in synapse from all other possible causes of pathological pupil dilatation.

PL

Testy farmakologiczne służące do oceny autonomicznego odnerwienia źrenicy są powszechnie wykorzystywane w krajach Europy Zachodniej oraz Stanach Zjednoczonych. Główną ich zaletą jest możliwość zlokalizowania poziomu uszkodzenia dróg autonomicznych unerwiających źrenicę. Testy te stwarzają szansę na ograniczenie liczby innych kosztownych badań diagnostycznych, w tym obrazowych. Postępowanie takie ma szczególnie duże znaczenie w diagnostyce współczulnego odnerwienia źrenicy, ze względu na długość i skomplikowany przebieg drogi współczulnej. Substancje niezbędne do wykonywania testów farmakologicznych źrenicy nie są zarejestrowane w Polsce, co praktycznie wyklucza tę formę diagnostyki - ze względu na brak na rynku farmaceutycznym niezbędnych preparatów. Najbardziej użytecznymi testami w diagnostyce współczulnego odnerwienia źrenicy są testy z hydroksyamfetaminą oraz kokainą. Zastosowanie hydroksyamfeta-miny pozwala odróżnić uszkodzenie pierwszego lub drugiego neuronu drogi współczulnej od uszkodzenia neuronu trzeciego, natomiast zastosowanie testu z kokainą umożliwia odróżnienie uszkodzenia pierwszego neuronu od uszkodzenia dwóch pozostałych neuronów. Tak więc wykonanie obydwu testów pozwoliłoby na precyzyjne rozróżnienie miejsca uszkodzenia drogi współczulnej unerwienia źrenicy. Niestety, preparat kokainy nie jest dostępny w Europie (stosuje się go jedynie w USA). W przypadku podejrzenia uszkodzenia drogi przywspółczulnej najważniejszą substancją używaną w testach jest karbachol, który jednak nie może być uznany za substancję idealną - po jego zastosowaniu (zakropleniu do oka) źrenica z uszkodzonym drugim neuronem i źrenica u pacjenta z zespołem Holmesa-Adiego zachowują się tak samo. Możliwe jest zatem tylko odróżnienie uszkodzenia pierwszego neuronu drogi przywspółczulnej od uszkodzenia neuronu drugiego lub od zespołu Holmesa-Adiego. Wykonując test z użyciem pilokarpiny, możemy wskazać jedynie farmakologiczne wyblokowanie receptorów cholinergicznych w szczelinie synaptycznej, wykluczając pozostałe przyczyny patologicznego rozszerzenia źrenicy, czyli uszkodzenie drogi przywspółczulnej.

2

Re-trening motoryczny iunieruchomienie w terapii kurczu pisarskiego: ocena kliniczna i fMRI

61%

Oborzyński J., Gajos A., Majos A., Kujawa J., Stefańczyk L., Bogucki A.

Aktualności Neurologiczne

|

2018

|

vol. 18

|

issue 2

68-73

EN

Objectives: The aim of the paper was to: (1) evaluate the effectiveness of the physiotherapeutic program in writer’s cramp, (2) compare the brain activity while writing in patients with writer’s cramp and in healthy controls, (3) compare the brain activity of subjects with writer’s cramp before and after the physiotherapy. Material and methods: Nine patients with diagnosed writer’s cramp and nine age-matched healthy controls were studied. The functional magnetic resonance imaging while writing was performed in the writer’s cramp subjects and in the controls. The patients with writer’s cramp participated in a 3-week therapeutic program of individualised exercises in combination with the immobilisation of the affected limb. The functional magnetic resonance imaging was repeated after completing the therapeutic program. Results: Only the results of the coil drawing test significantly improved after completing the therapeutic program. All other clinical tests did not reveal any significant changes after the therapy. Activation of primary motor cortex, premotor cortex and primary sensory cortex was observed while writing in the subjects with writer’s cramp and in the controls. Brain activation in clusters located in the areas BA4, BA7, BA18 and BA37 was more pronounced in the writer’s cramp group. Individual analysis revealed a significantly increased activation of the cerebellum in the writer’s cramp patients and it decreased after physiotherapy. Conclusion: In the writer’s cramp subjects, functional magnetic resonance imaging revealed increased – when compared to the controls – activity of several brain structures while writing. This activity was modified by individualised physiotherapeutic program.

PL

Celami pracy były: (1) ocena skuteczności programu fizjoterapeutycznego w kurczu pisarskim, (2) porównanie aktywności mózgu podczas pisania u pacjentów z kurczem pisarskim i osób zdrowych, (3) porównanie aktywności mózgu podczas pisania u pacjentów z kurczem pisarskim przed fizjoterapią i po jej przeprowadzeniu. Materiał i metody: Badaniem objęto grupę 9 pacjentów z kurczem pisarskim i 9 zdrowych ochotników. Funkcjonalne obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego wykonano podczas pisania w obu grupach. Pacjenci z kurczem pisarskim uczestniczyli w 3-tygodniowym programie terapeutycznym obejmującym zindywidualizowane ćwiczenia w połączeniu z unieruchomieniem zajętej kończyny. W grupie z kurczem pisarskim badanie funkcjonalnym rezonansem magnetycznym przeprowadzono ponownie po zakończeniu programu terapeutycznego. Wyniki: Tylko test rysowania spirali wykazał statystycznie istotną poprawę po zakończeniu programu terapeutycznego. Wszystkie inne testy kliniczne nie ujawniły znamiennych różnic. Zarówno u pacjentów z kurczem pisarskim, jak i u osób zdrowych stwierdzono podczas pisania aktywację pierwotnej kory ruchowej, przedruchowej i pierwotnej czuciowej. Aktywacja w polach BA4, BA7, BA18 i BA37 była silnej wyrażona w grupie z kurczem pisarskim. W tej grupie stwierdzono również istotnie większą aktywację móżdżku, która zmniejszyła się po terapii. Wniosek: U pacjentów z kurczem pisarskim funkcjonalne obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego wykazało zwiększoną – w porównaniu z osobami zdrowymi – aktywację szeregu ośrodków w mózgu. Aktywność ta ulegała modyfikacji w następstwie zindywidualizowanego programu fizjoterapeutycznego.

3

Rola SPECT-DaTSCAN w diagnostyce izolowanego drżenia

61%

Gajos A., Dąbrowski J., Bieńkiewicz M., Kuśmierek J., Bogucki A., Płachcińska A.

Aktualności Neurologiczne

|

2018

|

vol. 18

|

issue 2

74-78

EN

Objectives: The purpose of our study was to determine the probability of developing Parkinson’s disease in various syndromes of isolated tremor. Material and methods: We performed a retrospective analysis of the diagnostic process in patients with isolated upper limb tremor where single-photon emission computed tomography (SPECT)-DaTSCAN was performed. Twenty-four consecutive subjects (9 males, 15 females) with isolated tremor of one or both upper limbs were studied. The patients were referred for SPECT by neurologists from various centres. Cases of diagnosed structural, metabolic or druginduced tremor were not included in the study. All patients were examined by a movement disorder specialist before and 1–3 years after SPECT-DaTSCAN. All subjects were classified according to the Consensus Statement on the Classification of Tremors (2018). Results: The lowest probability of developing Parkinson’s disease was found in patients with rest and action (postural and kinetic) tremor, both unilateral and bilateral. The risk was also low in subjects with postural and kinetic tremor. In cases of a combination of rest and postural tremor (both unilateral and bilateral), the likelihood of neurodegenerative parkinsonism was high. Conclusion: Performing SPECT-DaTSCAN in selected cases of isolated of tremor with a high probability of Parkinson’s disease avoids the unnecessary use of drugs recommended in the therapeutic algorithms applicable in essential tremor.

PL

Cele: Celem pracy była ocena ryzyka rozwinięcia się choroby Parkinsona w różnych postaciach drżenia izolowanego. Materiał i metody: Przeprowadzono retrospektywną analizę procesu diagnostycznego u pacjentów z izolowanym drżeniem kończyn górnych, u których wykonano badanie SPECT-DaTSCAN. Badaniem objęto grupę 24 kolejnych pacjentów (15 kobiet, 9 mężczyzn) z izolowanym drżeniem jednej lub obu kończyn górnych. Pacjenci byli kierowani na SPECT-DaTSCAN przez neurologów z różnych ośrodków. Do badanej grupy nie włączono osób ze stwierdzonymi zmianami strukturalnymi, metabolicznymi oraz przypadków drżenia polekowego. Wszyscy pacjenci byli badani przez specjalistę zaburzeń ruchowych przed badaniem SPECT-DaTSCAN i ponownie 1–3 lata później. Badane osoby były klasyfikowane zgodnie z opublikowanym w 2018 roku Consensus Statement on the Classification of Tremors. Wyniki: Najniższe ryzyko rozwinięcia się choroby Parkinsona stwierdzono w grupie chorych z współistniejącym drżeniem spoczynkowym i action tremor (posturalnym i kinetycznym), zarówno jedno- jak i obustronnym. Było ono także niskie u pacjentów ze współistnieniem drżenia posturalnego i kinetycznego. W przypadkach połączenia drżenia spoczynkowego i posturalnego prawdopodobieństwo parkinsonizmu neurozwyrodnieniowego było wysokie. Wnioski: Wykonywanie badania SPECT-DaTSCAN u wybranych pacjentów z izolowanym drżeniem z wysokim prawdopodobieństwem choroby Parkinsona pozwala uniknąć w tych przypadkach niepotrzebnego stosowania leków zalecanych w algorytmach terapeutycznych drżenia samoistnego.

Refine search results

3 Aktualności Neurologiczne

2 2018

1 2006

3 Bogucki A.

2 Gajos A.

1 Bieńkiewicz M.

1 Dąbrowski J.

1 Fila M.

1 Kujawa J.

1 Kuśmierek J.

1 Majos A.

1 Oborzyński J.

1 Płachcińska A.

1 Stefańczyk L.

Farmakologiczna diagnostyka zaburzeń autonomicznego unerwienia źrenicy

Re-trening motoryczny iunieruchomienie w terapii kurczu pisarskiego: ocena kliniczna i fMRI

Rola SPECT-DaTSCAN w diagnostyce izolowanego drżenia