Search results

Sort By:

Limit search:

Cisplatyna – lek z przypadku

100%

Barbara K., Monika K.

Current Gynecologic Oncology

2012

vol. 10

issue 2

131-140

The paper is an overview of metal-containing compounds, i.e. platinum derivatives, used to create extremely active oncologic drugs. Platinum derivatives are in use for about 40 years in the treatment of most (nearly 80%) malignant tumors. Among metal-containing drugs, platinum derivatives are longest in use; they are very active tumor-destroying agents, have a potent antitumor effect and are the basis of several multidrug protocols. Unfortunately, apart of their antitumor effect, cisplatin has also considerable toxicity manifesting in many organ systems. Second- and third-generation platinum derivatives are being developed, aiming at reduction of these unfavorable effects while preserving or even enhancing its antitumor activity. In order to reduce platinum-related toxicity, such modalities as cytoprotection, pharmacogenetics and molecular biology are resorted to, aiming at isolation of active genes participating in the development of drug resistance. The aim of cytoprotection is to protect and strengthen normal tissues against deleterious impact of chemotherapy by rapid regeneration of healthy tissue, with no reduction of activity of cytostatic drugs. Pharmacogenetics aims at discovery of genes, their interactions and responses to particular cytostatic agents used in oncology. The goal is to point-out patients most at risk of developing unacceptable toxicity, even before application of the drug. History of use of cisplatin in the treatment of tumors indicates that improvement of treatment outcomes is the sum-total of inputs of interdisciplinary teams: chemists, biologists and oncologists.

W artykule przedstawiono pochodne metali – związki platyny, które posłużyły do stworzenia niezwykle aktywnych leków onkologicznych. Leki z grupy platynowców stosowane są od 40 lat w leczeniu około 80% nowotworów złośliwych. Spośród leków zwanych metalowcami związki platyny wykorzystuje się najdłużej. Są one niezwykle aktywne w procesie niszczenia nowotworów, wykazują najsilniejsze działanie przeciwnowotworowe i są stosowane w wielu programach wielolekowych. Niestety, oprócz dużej aktywności onkologicznej cisplatyna przejawia także bardzo silne własności toksyczne w stosunku do wielu narządów. Powstające kolejne, drugie i trzecie generacje leków – pochodnych platyny – mają zmniejszyć właśnie te niekorzystne efekty przy zachowaniu aktywności, a może nawet ją zwiększać. W celu ograniczenia toksyczności wykorzystuje się także cytoprotekcję, farmakogenetykę i biologię molekularną, dążąc do wyodrębnienia aktywnych genów uczestniczących w procesie lekooporności. Celem cytoprotekcji jest ochrona i wzmocnienie zdrowych tkanek przed negatywnym działaniem chemioterapii poprzez szybką odnowę zdrowych tkanek bez zmniejszenia aktywności leków cytostatycznych. Farmakogenetyka ma na celu poznanie genów i ich wzajemnych powiązań oraz oddziaływań na stosowane leki cytostatyczne wykorzystywane w onkologii. Służy wyselekcjonowaniu chorych, u których mogą wystąpić silne efekty toksyczne wskutek stosowania określonych leków, jeszcze przed ich zastosowaniem. Historia stosowania cisplatyny w leczeniu nowotworów pokazuje, że poprawa wyników leczenia onkologicznego jest sumą działania zespołów interdyscyplinarnych: chemików, biologów i onkologów.

Na początku było vestium, teraz jest ruten

81%

Barbara K., Ewa D.-G., Monika K., Ewa B.

Current Gynecologic Oncology

2012

vol. 10

issue 2

124-130

The results of malignant cancer treatment are still unsatisfactory that is why new medications are intensively being searched. We currently expect that cytostatic drugs will actively destroy not only cancer in the site of its origin but also metastatic foci. New generation drugs should actively act on neoplastic tumors which have so far been thought to be chemoresistant and prevent the spread of the disease. The search for new, more efficient cytostatic drugs causes that the studies are also conducted basing on the related groups of well-known and already used in cancer treatment chemical elements. Platinum is such an element and its “relative” ruthenium fascinated scientists with its chemical possibilities. Ruthenium has the properties of the minerals from the group of transition metals of the group 8. It is a solid metal of good conductivity. The studies on ruthenium as a compound potentially destroying cancer cells indicate that it influences cell apoptosis binding to the cell membrane protein similarly as iron binds to transferrin – it enters the cells in this way. Its activity is related to the activation of the compound Ru(III) into the form Ru(II), then it acts on DNA of the cells which is performed particularly actively in poorly oxygenated environment such as the interior of a cancer. Moreover, ruthenium compounds increase the adhesion of cancer cells making their migration and formation of metastases difficult.

Wyniki leczenia chorych na nowotwory złośliwe są wciąż niezadowalające, dlatego intensywnie poszukuje się nowych leków. Obecnie oczekujemy, że leki cytostatyczne będą aktywnie niszczyć nowotwór w miejscu powstania, jak również jego ogniska przerzutowe. Leki nowych generacji powinny aktywnie oddziaływać na guzy nowotworowe, które dotąd były uznane za chemiooporne, oraz zapobiegać rozsiewowi choroby. Poszukiwania nowych, bardziej skutecznych leków cytostatycznych sprawiają, że badania naukowców są prowadzone także w oparciu o spokrewnione grupy pierwiastków dobrze poznanych i już wykorzystywanych w leczeniu nowotworów. Takim pierwiastkiem jest platyna, a jej „krewniak” ruten zafascynował naukowców swoimi chemicznymi możliwościami. Ruten ma własności minerałów z grupy metali przejściowych żelazowców. Jest twardym metalem o dobrej przewodności. Jego stopy wykazują wysoką twardość i wytrzymałość. Badania nad rutenem, jako związkiem potencjalnie niszczącym komórki nowotworowe, wskazują, że wpływa on na apoptozę komórek, łącząc się z białkiem błon komórkowych podobnie jak żelazo z transferyną – tą drogą wnika do komórek. Jego aktywność wiąże się z aktywowaniem związku Ru(III) do formy Ru(II), wówczas oddziałuje na DNA komórek, co dokonuje się szczególnie aktywnie w środowisku źle utlenowanym, jakim jest wnętrze nowotworu. Ponadto związki rutenu zwiększają przyleganie komórek nowotworowych, utrudniając ich migracje i tworzenie przerzutów.

Refine search results

2 Current Gynecologic Oncology

2 2012

2 Barbara K.

2 Monika K.

1 Ewa B.

1 Ewa D.-G.

Search results

Cisplatyna – lek z przypadku

Na początku było vestium, teraz jest ruten