Search results

1

Zaburzenia wydzielania prolaktyny w trakcie stosowania leków psychotropowych innych niż leki przeciwpsychotyczne

100%

Barszcz Z., Rabe-Jabłońska J.

|

vol. 7

|

issue 2

103-107

EN

The aim of this paper is to present current views on disorders of pituitary prolactin secretion during treatment with psychotropic drugs other than antipsychotic preparations. This issue was hitherto only rarely addressed to in the literature. While association between prolactin secretion and use of antipsychotic drugs was the subject of several methodologically correct studies, our knowledge on correlations of prolactin secretion disorders and administration of antidepressants, normothymics or sedatives stems mainly from studies encompassing small groups of patients or from anecdotal case reports. Modest number of publications concerning this issue may indicate that this problem either rarely occurs in everyday clinical practice or is inadequately diagnosed by clinicians and investigators. It appears, that psychotropic drugs other than antipsychotics rarely cause significant disorders of prolactin secretion and rarely lead to clinically significant hyperprolactinaemia. However, administration of many antidepressants (both tricyclic antidepressant and selective inhibitors of reuptake of serotonin) and some benzodiazepins, may induce increased pituitary prolactin secretion, which may result in clinical signs of hyperprolactinaemia. Few published studies indicate that normothymic drugs not only do not cause hyperprolactinaemia, but may even decrease its secretion.

PL

Celem pracy jest przedstawienie wiedzy na temat zaburzeń wydzielania prolaktyny przez przysadkę w trakcie stosowania leków psychotropowych innych niż leki przeciwpsychotyczne. Kwestia ta była dotychczas bardzo rzadko opisywana w literaturze. O ile związki między wydzielaniem prolaktyny a stosowaniem leków przeciwpsychotycznych były przedmiotem licznych metodologicznie poprawnych badań, o tyle wiedza na temat związków między zaburzeniami wydzielania prolaktyny a stosowaniem leków przeciwdepresyjnych, normotymicznych czy uspokajających pochodzi przede wszystkim z badań prowadzonych na niewielkich grupach pacjentów lub z opisów pojedynczych przypadków. Niewielka liczba publikacji na ten temat może świadczyć o tym, że jest to problem rzadko spotykany w codziennej praktyce lekarskiej lub niedostatecznie rozpoznawany przez lekarzy i badaczy. Wydaje się, że leki psychotropowe inne niż leki przeciwpsychotyczne rzadko są przyczyną istotnych zaburzeń wydzielania prolaktyny, rzadko też powodują istotną klinicznie hiperprolaktynemię. Jednak w trakcie stosowania wielu leków przeciwdepresyjnych (zarówno z grupy trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych, jak i z grupy selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny) oraz niektórych benzodiazepin może dochodzić do zwiększania wydzielania PRL przez przysadkę, co może manifestować się objawami klinicznymi hiperprolaktynemii. Z opublikowanych, choć nielicznych badań wynika, że leki normotymiczne nie powodują hiperprolaktynemii, przeciwnie – w trakcie ich stosowania może dochodzić do zmniejszania wydzielania prolaktyny.

2

Redukcja objawów klinicznych hiperprolaktynemii oraz zmiana stężeń prolaktyny w trakcie jednoczesnego przyjmowania leków psychotropowych, w tym leków przeciwpsychotycznych, i bromokryptyny

81%

Barszcz Z., Mucha S., Rabe-Jabłońska J.

|

vol. 7

|

issue 3

154-164

EN

The aim of this study was to assess changes in clinical symptoms of hyperprolactinaemia and serum prolactin level in female patients treated concomitantly with psychotropic drugs (including antipsychotics) and bromocriptine. Method: Twenty-five patients under antipsychotic medication were included, thereof 13 receiving also other psychotropic drugs. The patients’ mean age was 25.56 years. Prior to inclusion in the study, all patients were mentally stable for at least one month and presented clinical signs of hyperprolactinaemia (dysmenorrhoea, galactorrhoea) confirmed by laboratory tests (elevated serum prolactin level, abnormal result of metoclopramide test). The patients were treated with bromocriptine for 3 months (1.25-8.75 mg/d). Clinical signs of hyperprolactinaemia, prolactin level and mental state were assessed after 2 weeks, 1 month, 2 and 3 months of treatment. Results: The study revealed significant decrease of prolactin level at every time-point (p<0.001 after 3 months). There was also a significant reduction of severity of dysmenorrhoea (p<0.05 after 2 months and p<0.01 after 3 months). In the entire group a trend towards lower incidence of galactorrhoea was noticed, although no clinically meaningful reduction in severity of galactorrhoea was seen at the end of the study (p=0.063). Conclusion: Concomitant administration of psychotropic drugs (including antipsychotics) and bromocriptine results in a significant decrease of serum prolactin level and reduced severity of dysmenorrhoea.

PL

Celem pracy była ocena zmian w częstości występowania objawów klinicznych hiperprolaktynemii (HPRL) oraz zmian stężeń prolaktyny (PRL) u pacjentek przyjmujących jednocześnie leki psychotropowe (LPT), w tym leki przeciwpsychotyczne (LPP), oraz bromokryptynę (BRK). Metoda: W badaniu wzięło udział 25 pacjentek (średnia wieku 25,56 roku) leczonych LPP (13 pacjentek przyjmowało także inne LPT) od co najmniej miesiąca, w okresie stabilizacji stanu psychicznego, z objawami klinicznymi HPRL (zaburzenia miesiączki lub mlekotok) potwierdzonej badaniami laboratoryjnymi (podwyższone stężenie PRL, nieprawidłowy wynik testu z metoklopramidem). Pacjentki przyjmowały przez 3 miesiące preparat BRK (w dawce 1,25-8,75 mg/dobę). Po 2 tygodniach, po miesiącu, po 2 i 3 miesiącach badania oznaczano stężenie PRL, oceniano występowanie objawów klinicznych HPRL oraz oceniano stan psychiczny. Wyniki: W badaniu stwierdzono istotne zmiany stężeń PRL wkażdym punkcie czasowym, wktórym dokonywano pomiaru (po 3 miesiącach p<0,001). Obserwowano istotną redukcję występowania zaburzeń miesiączkowania po 2 (p<0,05) i 3 (p<0,01) miesiącach. W całej badanej grupie obserwowano tendencję do zmniejszania się częstości występowania mleko-toku, ale nie stwierdzono istotnej redukcji występowania mlekotoku na końcu badania (p=0,063). Wnioski: W trakcie jednoczesnego stosowania LPT, w tym LPP, oraz BRK dochodzi do istotnego zmniejszenia stężeń PRL oraz istotnej redukcji w zakresie zaburzeń miesiączkowania.

3

Związek BMI, ubytku masy ciała, czasu trwania wyniszczenia ze zmianami w zapisie EKG u chorych na jadłowstręt psychiczny

81%

Przybył M., Barszcz Z., Rabe‑Jabłońska J.

Psychiatria i Psychologia Kliniczna

|

2012

|

vol. 12

|

issue 2

80-87

EN

Introduction: Changes in ECG are found in over 80% of patients with anorexia nervosa (AN). Patients with a considerable weight loss are particularly exposed to severe metabolic and pathophysiological disorders. With time, most patients adjust well to food deficiencies, finally, however, the organism’s adaptability becomes exhausted, giving rise to life‑threatening symptoms. Aim of the study: The study is aimed at assessment of the correlation between BMI, weight loss, duration of emaciation and changes in ECG for all patients with diagnosed AN as well as respective types of AN (restricting and binge/purging). Material and methods: Participants of the study were 34 patients with diagnosed AN according to DSM‑IV criteria: 17 patients were diagnosed with the restricting type of AN, whereas the other 17 – with binge/purging type of AN. Each patient underwent ECG assessed by a cardiologist. Results: Changes in ECG were found in 80% of patients with AN, with similar incidence in restricting and binge/ purging types: 50% were rhythm and conduction disorders. A positive correlation was indicated between a decreasing body mass index and changes in ECG for all patients with diagnosed AN as well as for respective types of AN. A positive correlation was found between the body mass loss and changes in ECG for patients with restricting type of AN. A negative correlation was found between the duration of the disease and changes in ECG for all the examined groups. Conclusions: Changes in ECG are common in AN. The risk of the occurrence of changes in ECG is higher with a lower BMI and shorter duration of emaciation (for all the examined groups) and higher percentage weight loss (for patients with restricting type of AN).

PL

Wprowadzenie: Zmiany w zapisach EKG stwierdza się u ponad 80% osób z jadłowstrętem psychicznym (JP). Pacjenci ze znacznym ubytkiem masy ciała są szczególnie narażeni na poważne zaburzenia metaboliczne i patofizjologiczne. Z czasem większość pacjentów dobrze przystosowuje się do niedoborów pokarmowych, w końcu jednak, w wyniku wyczerpania się zdolności adaptacyjnych organizmu, pojawiają się objawy zagrożenia życia. Cel badania: Celem badania była ocena związku między BMI, ubytkiem masy ciała, czasem trwania wyniszczenia a zmianami w zapisie EKG dla wszystkich pacjentek z rozpoznaniem JP, jak również dla poszczególnych typów JP (restrykcyjnego i bulimicznego). Materiał i metody: W badaniu uczestniczyły 34 pacjentki z rozpoznaniem JP wg kryteriów DSM‑IV: 17 pacjentek miało rozpoznany typ restrykcyjny JP, pozostałe 17 – typ bulimiczny JP. U każdej pacjentki wykonano badanie EKG oceniane przez kardiologa. Wyniki: Zmiany w zapisie EKG stwierdzono u 80% badanych z JP, podobnie często w typie restrykcyjnym i bulimicznym – 50% stanowiły zaburzenia rytmu i przewodzenia. Wykazano korelację dodatnią między malejącym wskaźnikiem masy ciała i zmianami w zapisie EKG dla wszystkich pacjentek z rozpoznaniem JP, jak również dla poszczególnych typów JP. Stwierdzono korelację dodatnią między ubytkiem masy ciała a zmianami w zapisie EKG dla pacjentek z typem restrykcyjnym JP. Odnotowano korelację ujemną między czasem trwania choroby a zmianami w zapisie EKG dla wszystkich badanych grup. Wnioski: Zmiany w EKG są powszechne w JP. Ryzyko wystąpienia zmian w zapisie EKG jest tym większe, im niższy jest BMI i krótszy czas trwania wyniszczenia (dla wszystkich grup badanych) oraz większy procentowy ubytek masy ciała (dla pacjentek z typem restrykcyjnym JP).

4

Zmiany w badaniu elektrokardiograficznym i echokardiograficznym u pacjentek z jadłowstrętem psychicznym w zależności od postaci choroby

81%

Przybył M., Barszcz Z., Rabe‑Jabłońska J.

Psychiatria i Psychologia Kliniczna

|

2012

|

vol. 12

|

issue 1

8-17

EN

Introduction: In 80% of patients with anorexia nervosa (AN) cardiological complications occur. Changes in electrocardiogram (ECG) are found in over 80% of AN patients. Dangerous cardiological complications among AN patients include also congestive heart failure, presence of pericardial effusion, decreased volume of left ventricle mass, disturbed mobility of thecusps of mitral and tricuspid valve at the correct structure of valvular and subvalvular system. Aim: The aim of the study was assessment of the incidence and severity of cardiological disorders found in electrocardiographic test and echocardiography in patients with AN, depending on the form of the disease. Material and methods: The study involved 34 patients with diagnosed AN according to DSM‑IV criteria: 17 patients were diagnosed with restricting type of AN, the other 17 – binge/purging type of AN. Each patient underwent electrocardiographic and ultrasonographic examinations of the heart. Results: Changes in electrocardiograms were found in 79% of patients with AN (similar incidence in binge/purging and restricting type). Disorders in depolarization and repolarization of ventricular muscle were noted in 47% of patients (18% of patients with binge/purging type and 47% of patients with restricting type, p<0.05). A significant difference was indicated in the left ventricle mass index (LVMI) between patients with binge/purging type and patients with restricting type (23.9±5.28 vs 21.2±3.81, p<0.05). In 67% of patients with restricting type of AN, as compared to 33% with binge/purging type (p<0.05), mild, haemodynamically insignificant heart diseases were found. Only in one patient the mobility disorders were found: tricuspid valve cusp prolapse which was concomitant with the 2nd degree valvular insufficiency. Conclusions: Restricting type, as compared to binge/purging type, is characterized by an increased percentage of disorders of depolarization and repolarization, besides there is no statistically significant difference in electrocardiogram. Patients with restricting type of AN have a significantly lower cardiac muscle mass, in relation to achieved height, as compared to patients with binge/purging type of AN. Patients with restricting type of AN, unlike those with binge/purging type, exhibit a statistically higher percentage of mild valvular insufficiency, but these are haemodynamically insignificant heart diseases.

PL

Wprowadzenie: U 80% pacjentów z jadłowstrętem psychicznym (JP) występują komplikacje kardiologiczne. Zmiany w zapisach EKG stwierdza się u ponad 80% badanych z JP. Niebezpiecznymi powikłaniami kardiologicznymi wśród pacjentów z JP są również zastoinowa niewydolność krążenia, obecność płynu w worku osierdziowym, zmniejszona objętość komór i masy serca, zaburzenie ruchomości płatków zastawek dwudzielnej i trójdzielnej przy prawidłowej budowie aparatu zastawkowego i podzastawkowego. Cel badania: Celem pracy była ocena częstości występowania i nasilenia zaburzeń kardiologicznych stwierdzanych w badaniu elektrokardiograficznym i w echokardiografii u pacjentek z JP w zależności od postaci choroby. Materiał i metody: W badaniu uczestniczyły 34 pacjentki z rozpoznaniem JP wg kryteriów DSM‑IV: 17 pacjentek miało rozpoznany typ restrykcyjny JP, pozostałe 17 – typ bulimiczny JP. Każda pacjentka miała wykonane badanie EKG oraz badanie USG serca. Wyniki: Stwierdzono zmiany w EKG u 79% pacjentek z JP (podobnie często w typie bulimicznym i restrykcyjnym). Zaburzenia depolaryzacji i repolaryzacji mięśnia komór odnotowano u 47% pacjentek (u 18% z typem bulimicznym i u 47% z typem restrykcyjnym, p<0,05). Wykazano różnicę istotną w indeksie masy lewej komory (LVMI) między pacjentkami z typem bulimicznym i pacjentkami z typem restrykcyjnym (23,9±5,28 vs 21,2±3,81, p<0,05). U 67% pacjentek z restrykcyjnym typem JP, w porównaniu z 33% z typem bulimicznym (p<0,05), stwierdzono łagodne, nieistotne hemodynamicznie wady serca. Tylko u jednej pacjentki ujawniono zaburzenia ruchomości – wypadanie płatków zastawki trójdzielnej, któremu towarzyszyła niedomykalność II stopnia danej zastawki. Wnioski: Typ restrykcyjny w porównaniu z typem bulimicznym charakteryzuje się zwiększonym odsetkiem zaburzeń depolaryzacji i repolaryzacji mięśnia sercowego, poza tym nie ma różnicy istotnej statystycznie w zapisach EKG. Pacjentki z typem restrykcyjnym JP mają istotnie mniejszą masę mięśnia sercowego w odniesieniu do osiągniętego wzrostu niż pacjentki z typem bulimicznym JP. U pacjentek z typem restrykcyjnym w porównaniu z typem bulimicznym znacząco częściej występowały łagodne niedomykalności zastawek serca, ale są to wady serca nieistotne hemodynamicznie.

Refine search results

4 Psychiatria i Psychologia Kliniczna

2 2012

2 2007

4 Barszcz Z.

2 Przybył M.

2 Rabe-Jabłońska J.

2 Rabe‑Jabłońska J.

1 Mucha S.

Zaburzenia wydzielania prolaktyny w trakcie stosowania leków psychotropowych innych niż leki przeciwpsychotyczne

Redukcja objawów klinicznych hiperprolaktynemii oraz zmiana stężeń prolaktyny w trakcie jednoczesnego przyjmowania leków psychotropowych, w tym leków przeciwpsychotycznych, i bromokryptyny

Związek BMI, ubytku masy ciała, czasu trwania wyniszczenia ze zmianami w zapisie EKG u chorych na jadłowstręt psychiczny

Zmiany w badaniu elektrokardiograficznym i echokardiograficznym u pacjentek z jadłowstrętem psychicznym w zależności od postaci choroby