Full-text resources of PSJD and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl
Preferences help
enabled [disable] Abstract
Number of results

Results found: 2

Number of results on page
first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
EN
Aim of the study: To evaluate the usefulness of ultrasonographic acromion-greater tuberosity distance measurement and Shoulder ratio in detecting post-stroke inferior shoulder subluxation. Material and methods: Forty-five hemiplegic stroke patients and 45 controls underwent shoulder sonography to measure their acromion-greater tuberosity distance. Side-to-side acromion-greater tuberosity distance differences and Shoulder ratios were derived from the acromion-greater tuberosity distance values. The long head of biceps tendon, subscapularis tendon, supraspinatus tendon, and the infraspinatus tendon were also evaluated to exclude full thickness tendon tears. Data were analyzed using the Statistical Package for Social Sciences version 20.0 for windows. Normality of data distribution was checked using the Kolmogorov–Smirnov test. Mann–Whitney U test and Chi-square tests were utilized. Results: Hemiplegic and control shoulders’ acromion-greater tuberosity distance values were 2.8 ± 0.6 cm and 2.4 ± 0.4 cm, respectively (p = 0.001). Hemiplegic and control shoulder ratios were 1.3 ± 0.3 and 1.1 ± 0.1, respectively; p < 0.001. Point biserial correlation showed that the presence of subluxation correlated moderately with higher shoulder ratios in all the hemiplegics (rpb = 0.520; p < 0.001). Conclusion: Our results suggest that acromion-greater tuberosity distance measurement is useful for detecting inferior shoulder subluxation. Shoulder ratio may be of complementary or supplemental value to acromion-greater tuberosity distance difference.
PL
Cel badania: Ocena przydatności ultrasonograficznego pomiaru odległości między wyrostkiem barkowym łopatki a guzkiem większym kości ramiennej oraz wskaźnika barkowego w diagnostyce poudarowego podwichnięcia barku w kierunku dolnym. Materiały i metody: Czterdziestu pięciu pacjentów z porażeniem połowiczym w przebiegu udaru mózgu oraz 45 osób z grupy kontrolnej poddano badaniu ultrasonograficznemu w celu zmierzenia odległości między wyrostkiem barkowym a guzkiem większym kości ramiennej. Na podstawie wartości odległości między wyrostkiem barkowym a guzkiem większym kości ramiennej obliczono różnice między stronami ciała w odniesieniu do odległości między wyrostkiem barkowym a guzkiem większym kości ramiennej oraz wskaźnik barkowy. Dokonano również oceny ścięgna głowy długiej mięśnia dwugłowego ramienia, ścięgna podłopatkowego, ścięgna mięśnia nadgrzebieniowego i ścięgna mięśnia podgrzebieniowego w celu wykluczenia zerwania ścięgna na całej jego grubości. Dane analizowano z zastosowaniem Statistical Package for Social Sciences wersja 20.0 dla systemu Windows. Normalność rozkładu danych weryfikowano z zastosowaniem testu Kołmogorowa–Smirnowa. Wykorzystano testy U Manna–Whitneya i χ2. Wyniki: Odległość między wyrostkiem barkowym a guzkiem większym kości ramiennej u pacjentów z porażeniem połowiczym i w grupie kontrolnej wyniosła odpowiednio 2,8 ± 0,6 cm i 2,4 ± 0,4 cm (p = 0,001). Wskaźnik barkowy u pacjentów z porażeniem połowiczym i w grupie kontrolnej wynosił odpowiednio 1,3 ± 0,3 i 1,1 ± 0,1 (p < 0,001). Korelacja dwuszeregowa punktowa wykazała, że obecność podwichnięcia umiarkowanie korelowała z wyższym wskaźnikiem barkowym u wszystkich pacjentów z porażeniem połowiczym (rpb = 0,520; p < 0,001). Wniosek: Uzyskane przez nas wyniki sugerują, że pomiar odległości między wyrostkiem barkowym a guzkiem większym kości ramiennej jest przydatny w wykrywaniu podwichnięcia barku w kierunku dolnym. Wskaźnik barkowy może mieć dodatkową lub uzupełniającą wartość w pomiarze różnicy w odległości między wyrostkiem barkowym a guzkiem większym kości ramiennej. Artykuł w wersji polskojęzycznej jest dostępny na stronie http://jultrason.pl/index.php/wydawnictwa/volume-17-no-69
EN
Aim of the study: To evaluate the value of uterine artery Doppler indices and waveform pattern in predicting fetuses at risk for intrauterine growth restriction in hypertensive disorders of pregnancy. Materials and methods: This was a prospective cross-sectional study including 80 pregnant subjects with hypertensive disorders of pregnancy and two control groups. Uterine artery Doppler sonography was performed in all study participants. Uterine artery Doppler indices across the groups were compared using the analysis of variance (ANOVA) while the presence of prediastolic notch was analyzed with the Chi Square test. Results: For the hypertensive disorders of pregnancy group, resistivity index > 0.66 had a sensitivity of 50.0%, specificity of 69.1% and a positive predictive value of 22.2% for predicting intrauterine growth restriction. The odds ratio was 2.2 with a 95% confidence interval of 0.6–7.8. The presence of prediastolic notching had a sensitivity of 100.0%, specificity of 96.0% and a positive predictive value of 80.0% for predicting intrauterine growth restriction. The odds ratio was 22.7 with a 95% confidence interval of 7.5–68.5. Conclusion: Uterine artery Doppler sonography is useful for predicting fetuses at risk for intrauterine growth restriction in hypertensive disorder of pregnancy. Prediastolic notching is more sensitive and more specific than uterine artery resistivity index in predicting fetuses at risk of intrauterine growth restriction in established hypertensive disorder of pregnancy.
PL
Cel badania: Ocena wartości wskaźników dopplerowskich w tętnicach macicznych oraz kształtu fali przepływu w przewidywaniu wystąpienia wewnątrzmacicznego zahamowania wzrostu płodu w przebiegu nadciśnienia tętniczego u kobiet w ciąży. Materiał i metody: Było to prospektywne badanie przekrojowe obejmujące 80 ciężarnych pacjentek z nadciśnieniem tętniczym oraz 2 grupy kontrolne. U wszystkich uczestniczek wykonano badanie przepływu przez tętnice maciczne z użyciem opcji dopplerowskich. W celu porównania wskaźników dopplerowskich tętnic macicznych we wszystkich grupach zastosowano analizę wariancji (ANOVA), natomiast obecność wcięcia wczesnorozkurczowego analizowano z wykorzystaniem testu chi-kwadrat. Wyniki: W grupie ciężarnych z nadciśnieniem tętniczym wrażliwość wskaźnika oporu naczyniowego >0,66 wynosiła 50%, specyficzność – 69,1%, natomiast dodatnia wartość predykcyjna dla wewnątrzmacicznego zahamowania wzrostu płodu – 22,2%. Iloraz szans wynosił 2,2 przy 95-procentowym przedziale ufności wynoszącym 0,6–7,8. Obecność wcięcia wczesnorozkurczowego wykazywała wrażliwość na poziomie 100%, specyficzność – 96% i dodatnią wartość predykcyjną dla wewnątrzmacicznego zahamowania wzrostu płodu wynoszącą 80%. Iloraz szans wynosił 22,7 przy 95-procentowym przedziale ufności wynoszącym 7,5–68,5. Wnioski: Badanie przepływów w tętnicach macicznych z zastosowaniem opcji dopplerowskich jest użytecznym narzędziem do przewidywania ryzyka wystąpienia wewnątrzmacicznego zahamowania wzrostu płodu w przebiegu nadciśnienia tętniczego w ciąży. Obecność wcięcia wczesnorozkurczowego charakteryzuje się większą wrażliwością i specyficznością w przewidywaniu ryzyka wystąpienia wewnątrzmacicznego zahamowania wzrostu płodu w przebiegu rozpoznanego nadciśnienia tętniczego w ciąży niż wskaźnik oporu naczyniowego w tętnicach macicznych. Artykuł w wersji polskojęzycznej jest dostępny na stronie http://jultrason.pl/index.php/wydawnictwa/volume-17-no-71
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.