Full-text resources of PSJD and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl
Preferences help
Polish version English version Language
enabled [disable] Abstract
Number of results

Results found: 6

Number of results on page
first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Biological welding – novel technique in the treatment of esophageal metaplasia

100%
Tyselskyi V., Poylin V., Kebkalo A.
Polish Journal of Surgery
|
2021
|
vol. 93
|
issue 1
61-65
EN
Introduction: Biological welding – controlled action of high frequency current on living tissues, which leads to their structural changes and weld formation – connection with unique biological properties (strength, high elasticity, insensitivity to microbial infection, stimulating effect on the regeneration process, speed and quality which surpasses the normal uncomplicated healing) [22]. This method is used in various fields of surgery, but at the moment there is no data on its use in case of esophageal cylindrocellular (intestinal) metaplasia (further esophageal metaplasia or Barrett’s esophagus). Objective: The goal of this study is to evaluate biologic welding as a treatment option for patients with Barrett’s esophagus. Materials and methods: Single-center retrospective review of patients with short-segment Barrett’s esophagus and metaplasia were treated by argon plasma coagulation (APC) or Paton’s welding. This was followed by Nissen fundoplication. Primary outcome of this study was mucosal healing with morphological confirmation of the absence of metaplasia. The groups included patients with a short segment of the esophagus Barrett’s C2-3M3-4 (Prague Classification 2004) and high dysplasia without nodule formation in combination with hiatal hernia (VI World Congress of the International Society for Esophageal Diseases; ISED) [23–25]). Results: A total of 49 patients were included in the study with 25 patients treated by APC laser and 24 by biowelding. Four patients (16.0%) in the APC group developed stenosis and 5 patients (20.0%) developed recurrence compared to none in the biowelding group. Patients in the biowelding group had a significantly faster rate of mucosal healing leading to faster progression to Nissen fundoplication (at average 53 days) compared to APC laser group (surgery at 115 days). Conclusions: Biological welding of Paton’s is a safe and effective treatment option for patients with esophageal metaplasia.
2
Publication available in full text mode
Content available

Biologiczne „spawanie” – nowatorska technika leczenia metaplazji przełyku

100%
Tyselskyi V., Poylin V., Kebkalo A.
Polish Journal of Surgery
|
2021
|
vol. 93
|
issue 1
61-65
PL
Wprowadzenie: Biologiczne „spawanie” jest kontrolowanym użyciem prądu o wysokiej częstotliwości na żywych tkankach, które prowadzi do ich zmian strukturalnych i wytworzenia ogniska koagulacji o wyjątkowych biologicznych właściwościach (wytrzymałość, wysoka elastyczność, niewrażliwość na zakażenia, stymulowanie gojenia, szybkość i jakość przewyższające zwykłe niepowikłane gojenie) [22]. Metoda ta ma zastosowanie w różnych dziedzinach chirurgii, jednakże na chwilę obecną nie ma danych dotyczących jej użycia w przypadku metaplazji przełyku (z nabłonka walcowatego, przełyk Barretta). Cel: Celem badania była ocena biologicznego „spawania” jako opcji leczenia pacjentów z przełykiem Barretta. Materiały i metody: Przeprowadzono jednoośrodkowy retrospektywny przegląd pacjentów z krótkim odcinkowym przełykiem Barretta i metaplazją, leczonych koagulacją plazmą argonową (APC) i „spawaniem” Patona. Następnie u chorych wykonano zabieg fundoplikacji sposobem Nissena. Pierwszorzędowym punktem końcowym było wygojenie śluzówki z patomorfologicznym potwierdzeniem ustąpienia metaplazji. Do badania włączono pacjentów z krótkim odcinkowym przełykiem Barretta C2-3M3-4 wg klasyfikacji praskiej z 2004 r. i wysokim stopniem dysplazji bez tworzenia guzków, u których występowała przepuklina rozworu przełykowego przepony (VI Światowy Kongres Międzynarodowego Towarzystwa Chorób Przełyku; ISED) [23–25]. Wyniki: Do badania włączono 49 pacjentów, z których 25 było leczonych laserem APC, a 24 biologicznym spawaniem. U czterech pacjentów z grupy APC (16,0%) doszło do zwężenia przełyku, a u pięciu (20,0%) wystąpił nawrót choroby w porównaniu do braku powikłań w grupie z biologicznym spawaniem. U pacjentów leczonych biologicznym „spawaniem” szybciej dochodziło do wygojenia śluzówki i wcześniejszego wykonania fundoplikacji sposobem Nissena (średnio po 53 dniach) w porównaniu do grupy APC (średnio po 115 dniach). Wnioski: „Spawanie” biologiczne Patona jest bezpieczną i skuteczną opcją leczenia pacjentów z metaplazją przełyku.
3
Publication available in full text mode
Content available

Chirurgiczne leczenie ostrego zapalenia pęcherzyka żółciowego u pacjentów otyłych

88%
Kebkalo A., Tkachuk O., Reyti A., Chanturidze A., Pashunskyi Y.
Polish Journal of Surgery
|
2020
|
vol. 92(5)
37-42
PL
Wprowadzenie: Współczesna nauka i medycyna wchodzą w nową epokę. Na obecnym poziomie rozwoju technologicznego istnieją tysiące „nowych” problemów i schorzeń. O ile uprzednio znane schorzenia posiadały cechy pewnej odrębności, w trzecim tysiącleciu stajemy przed problemem złożoności i synergicznego oddziaływania znanych chorób. Problemem trzeciego tysiąclecia jest otyłość, która – jak wiadomo – stanowi główny czynnik rozwoju szeregu schorzeń przewlekłych [1–3]. Przy nadwadze i otyłości dochodzi do przesycenia żółci cholesterolem, co skutkuje wzrostem wskaźnika litogenności, a co za tym idzie – wzrostem częstości kamicy żółciowej; ten ostatni sięga w tym przypadku 50–60% [4]. U 20% pacjentów kamica żółciowa współistnieje z otyłością [5]. Otyłość jest więc jednym z czynników odpowiedzialnych za rozwój kamicy żółciowej i zapalenia pęcherzyka żółciowego [6]. Wystąpienie ostrego zapalenia pęcherzyka żółciowego stwarza największy problem u pacjentów z kamicą żółciową, zaś otyłość zwiększa ryzyko powikłań śródoperacyjnych w związku ze zmienną homeostazą i obniżoną objętością zapasową [7]. Retrospektywne zbadanie tego problemu [8] doprowadziło do sformułowania pytań odnośnie do możliwości wpływania na: przebieg choroby w okresie przedoperacyjnym, poprawę i aspekty techniczne zabiegu chirurgicznego wykonywanego u pacjentów z ostrym zapaleniem pęcherzyka żółciowego i otyłością. Znalezienie odpowiedzi m.in. na pytania z tej listy stało się głównym zamierzeniem niniejszego badania. Cel: Celem pracy było zbadanie i wybranie optymalnej metody chirurgicznej stosowanej u pacjentów z ostrym zapaleniem pęcherzyka żółciowego i otyłością. Materiał i metody: W badaniu wykorzystano analizę prospektywną, której poddano 67 przypadków pacjentów z rozpoznaniem ostrego zapalenia pęcherzyka żółciowego leczonych w Regionalnym Szpitalu Klinicznym w Kijowie w okresie od września 2018 r. do 1 marca 2020 r. U osób z ostrym zapaleniem pęcherzyka żółciowego wykonywano „tradycyjną” lub zmodyfikowaną cholecystektomię laparoskopową. Wyniki: Jak wykazała retrospektywna analiza, u pacjentów z ostrym zapaleniem pęcherzyka żółciowego i otyłością wykonywanie tradycyjnej cholecystektomii laparoskopowej jest technicznie trudne i kosztowne. Zaproponowano zmodyfikowaną procedurę cholecystektomii laparoskopowej, ułatwiającą i usprawniającą zabieg u pacjentów z ostrym zapaleniem pęcherzyka żółciowego i otyłością. Wykonywanie zmodyfikowanej cholecystektomii laparoskopowej zmniejszało czas trwania operacji o 9,01 ± 0,41 minut (p = 0,001; α = 0,05). Wnioski: Wykonywanie zmodyfikowanej cholecystektomii laparoskopowej zmniejszało czas trwania operacji o 9,01 ± 0,41 minut (p = 0,001; α = 0,05) i zapobiegało rozwojowi kwasicy metabolicznej (pH 7,39 ± 0,03 vs 7,30 ± 0,005, p = 0,001; α = 0,05, pCO2 5,05 ± 0,36 vs 6,03 ± 0,38, p = 0,02; α = 0.05), zmniejszając ryzyko nadkrzepliwości. Zmodyfikowana LHE jest skuteczna w przypadkach otyłości II i III stopnia (p = 0,001; α = 0,05).
4
Publication available in full text mode
Content available

Implementation of extended prolonged venous thromboembolism prophylaxis with rivaroxaban after major abdominal and pelvic surgery – overview of safety and early outcomes

88%
Tyselskyi V., Wong D., Tryliskyy Y., Poylin V., Kebkalo A.
Polish Journal of Surgery
|
2020
|
vol. 92(6)
22-27
EN
Purpose: Venous thromboembolism (VTE) after colorectal surgery is a well-documented complication, resulting in a general recommendation of extended post-discharge prophylaxis. Rivaroxaban, a factor Xa inhibitor, is a daily tablet approved for treatment of VTE and prophylaxis after orthopedic surgery. Aim: The purpose of this study is to evaluate the safety of rivaroxaban for extended prophylaxis after major abdominal and pelvic surgery. Methods: This is a retrospective review of patients undergoing major colorectal surgery at a regional hospital in Kiev, Ukraine. Patients received peri-operative VTE prophylaxis with subcutaneous heparin and then transitioned to rivaroxaban for a total of 30 days. Occurrences of major or minor bleeding, blood transfusion, and a need for re-intervention were noted. Phone surveys were administered on post-operative day 30 to assess compliance and satisfaction with the regimen. Results: A total of 51 patients were included in the study with an average age of 62.4 years. Seventy-one percent of the cases were abdominal, 29% were pelvic cases and 59% were done laparoscopically. There was one episode of major intra-abdominal bleeding requiring return to the operating room. There were 2 minor bleeding episodes which did not require intervention. There were no VTE events in the group. The phone survey response rate was 100%. All but one patient reported having completed the full course of rivaroxaban. Patients reported that oral prophylaxis was easy to adhere to and preferable compared to injections. Conclusion: Implementation of extended prophylaxis with rivaroxaban is easy, safe and does not increase rates of postoperative bleeding.
5
Publication available in full text mode
Content available

Rozszerzona profilaktyka w leczeniu długotrwałej żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej rywaroksabanem u pacjentów po poważnym zabiegu w obrębie miednicy i jamy brzusznej – omówienie bezpieczeństwa i wczesnych wyników

88%
Tyselskyi V., Wong D., Tryliskyy Y., Poylin V., Kebkalo A.
Polish Journal of Surgery
|
2020
|
vol. 92(6)
22-27
PL
Wstęp: Żylna choroba zakrzepowo-zatorowa (ŻChZZ), będąca następstwem operacji jelita grubego, jest dobrze udokumentowanym powikłaniem, w związku z czym zaleca się rozszerzoną profilaktykę po wypisie ze szpitala. Rywaroksaban, będący inhibitorem aktywnego czynnika X, to podawana raz dziennie tabletka zatwierdzona w leczeniu ŻChZZ oraz profilaktyce po operacjach ortopedycznych. Cel: Celem badania jest ocena bezpieczeństwa rywaroksabanu w rozszerzonej profilaktyce u pacjentów po poważnym zabiegu w obrębie miednicy i jamy brzusznej. Metody: Dokonano retrospektywnej analizy pacjentów po poważnej operacji jelita grubego wykonanej w szpitalu regionalnym w Kijowie na Ukrainie. Chorzy otrzymali okołooperacyjną profilaktykę ŻChZZ w formie podskórnych iniekcji heparyny, a następnie rywaroksaban przez 30 dni. Odnotowano występowanie poważnego oraz niewielkiego krwawienia, przy czym konieczna była transfuzja krwi oraz ponowna interwencja. W 30. dniu po operacji pacjenci wzięli udział w wywiadzie telefonicznym w celu oceny przestrzegania zaleceń dotyczących przyjmowania leku oraz satysfakcji ze schematu leczenia. Wyniki: W badaniu udział wzięła grupa 51 pacjentów, których średni wiek wynosił 62,4 lat. W 71% przypadków zabieg dotyczył jamy brzusznej, w 29% miednicy, zaś w 59% operację wykonano laparoskopowo. Wystąpił jeden epizod poważnego krwawienia w obrębie jamy brzusznej, w którym konieczny był powrót do sali operacyjnej. Ponadto pojawiły się dwa epizody niewielkiego stopnia krwawienia, niewymagające interwencji. W badanej grupie nie stwierdzono zdarzeń ŻChZZ. Wskaźnik odpowiedzi na wywiad telefoniczny wyniósł 100%. Spośród wszystkich osób, jedna zgłosiła ukończenie pełnego cyklu leczenia rywaroksabanem. Pacjenci zgłaszali, że łatwo im było przestrzegać zaleceń profilaktyki doustnej i preferowali tę metodę w porównaniu do zastrzyków. Wniosek: Wdrożenie rozszerzonej profilaktyki rywaroksabanem jest łatwe, bezpieczne i nie prowadzi do zwiększenia częstości krwawienia pooperacyjnego.
6
Publication available in full text mode
Content available

Surgical treatment of acute cholecystitis in obese patients

88%
Kebkalo A., Tkachuk O., Reyti A., Chanturidze A., Pashunskyi Y.
Polish Journal of Surgery
|
2020
|
vol. 92(5)
37-42
EN
Introduction: In today’s technological climate, science and medicine have entered a new era. At the level of technological progress, we have identified millennia of “new” problems and diseases. If earlier diseases had a certain individuality then, in the third millennium, we face compliance and synergistic influence of diseases. Obesity is a problem of the third millennium. It is known that obesity is the main factor in the development of various chronic diseases [1–3]. With excess weight and obesity, bile is oversaturated with cholesterol, resulting in an increase of its lipogenicity index. As a result, frequency of gallstone disease increases; findings from this study document an increase of disease frequency as high as 50% to 60% [4]. In 20% of patients, housing concerns are combined with obesity [5]. Thus, obesity is one of the factors in the development of cholelithiasis and cholecystitis [6]. The presence of acute cholecystitis represents the most difficult situation for patients with gallstones. When obesity is also present, the patient’s risk of surgical complications increases due to altered homeostasis and reduced reserve capacity [7]. A retrospective study of this issue [8] posed a number of questions about the possibility of influencing the course of disease in the preoperative period as well as the improvement and impact of surgical technicalities in patients with acute cholecystitis and obesity. Addressing these and additional questions is the main goal of this study. Aim: The aim of the study was to study and select the optimal method of surgery in patients with acute cholecystitis and obesity. Materials and methods: In our study, a prospective analysis was used. We analyzed 67 cases with diagnosis of acute cholecystitis and obesity; all were treated at Kyiv Regional Clinical Hospital in the period from September 2018 to March 2020. Patients with acute cholecystitis and obesity received either traditional or modified laparoscopic cholecystectomy. Results: Retrospective analysis indicates traditional laparoscopic cholecystectomy is technically difficult and costly in patients with acute cholecystitis and obesity. A modified laparoscopic cholecystectomy has been proposed to improve and enhance surgery in patients with acute cholecystitis and obesity. Surgical duration was shortened by 9.01 ± 0.41 minutes (p = 0.001; αα= 0.05) when a modified laparoscopic cholecystectomy was performed. Conclusions: Performing a modified laparoscopic cholecystectomy reduced the duration of surgery by 9.01 ± 0.41 minutes (p = 0.001; α = 0.05), prevents development of metabolic acidosis pH 7.39 ± 0.03 vs 7.30 ± 0.005 = 0.001; αα= 0.05, pCO2 5.05 ± 0.36 vs 6.03 ± 0.38 (p = 0.02; αα= 0.05), reducing the risk of hypercoagulation. Modified laparoscopic cholecystectomy (LHE) is effective in II and III degrees of obesity (p = 0.001; α = 0.05).
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.