Search results

Sort By:

Limit search:

Praktyczne aspekty leczenia zaparć stolca u dzieci

100%

Malczyk Ż., Jarzumbek A., Kwiecień J., Ziora K.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

2014

vol. 10

issue 1

55-60

Chronic constipation is one of the most common complaints among children. It is a cause of about 3% visits in paediatric outpatient clinic. The problem, which is often belittled, is an unpleasant and persistent complaint for both child and its family. The causes of constipation may be both organic and non-organic. Among non-organic problems, the most important is probably the chronic retention of faeces, which is made by incorrect hygienic habits, incorrect diet, and insufficient physical activity. The problem often appears when child’s environment changes, for example when child goes to kindergarten or school, which are the places where child for different reasons prevents from defecating. However, to make the final diagnosis, the organic causes should be definitely rejected, because they require causal treatment. Treatment of the most common functional constipation needs complex pharmacological and non-pharmacological methods. The therapy of constipation is usually long. The aim of therapy is to consolidate such model of defecation when child regularly deposits soft faeces without unpleasant pain. Extremely important is also a psychological support for whole family, often absorbed in difficult child’s problem. To achieve the therapeutic success a patient and conscientious cooperation between doctor and patient and his family is required, because positive and permanent effects of treatment are reached after a relatively long time.

Przewlekłe zaparcia są jedną z najczęstszych dolegliwości w populacji dziecięcej. Stanowią przyczynę około 3% wizyt w poradniach pediatrycznych. Problem, niejednokrotnie bagatelizowany, stanowi przykrą, uporczywą dolegliwość, zarówno dla pacjenta, jak i całej jego rodziny. Zaparcia mogą wynikać z przyczyn organicznych lub nieorganicznych. Wśród przyczyn nieorganicznych kluczowa wydaje się przewlekła retencja stolca, wynikająca ze złych nawyków higienicznych, niewłaściwej diety oraz zbyt niskiej aktywności fizycznej. Zaparcia często pojawiają się wraz ze zmianą otoczenia dziecka, np. po rozpoczęciu nauki w przedszkolu czy szkole, w których pacjent z różnych przyczyn powstrzymuje się od oddania stolca. W celu ustalenia ostatecznego rozpoznania należy wykluczyć przyczyny organiczne zaparć, które wymagają leczenia przyczynowego. Terapia najczęściej występujących zaparć o charakterze czynnościowym obejmuje zastosowanie kompleksowych metod farmakologicznych i niefarmakologicznych; zwykle jest długotrwała. Ma ona na celu utrwalenie takiego modelu defekacji, w którym pacjent regularnie oddaje miękki stolec bez przykrych dolegliwości bólowych. Niezwykle istotne jest wsparcie psychologiczne całej rodziny, niejednokrotnie zaangażowanej w trudny problem dziecka. Sukces terapeutyczny wymaga przede wszystkim cierpliwej i sumiennej współpracy pomiędzy lekarzem a pacjentem i jego rodziną, gdyż pozytywne i trwałe efekty leczenia osiągane są po stosunkowo długim czasie.

Refine search results

1 Pediatria i Medycyna Rodzinna

1 2014

1 Jarzumbek A.

1 Kwiecień J.

1 Malczyk Ż.

1 Ziora K.

Search results

Praktyczne aspekty leczenia zaparć stolca u dzieci