Search results

1

Opinie personelu i pacjentów leczonych odwykowo stacjonarnie i ambulatoryjnie dotyczące przyczyn i leczenia uzależnienia od alkoholu. Opinie pacjentów o alkoholizmie

100%

Ścisło P., Kozak M., Gorczyca P. W.

Psychiatria i Psychologia Kliniczna

|

2011

|

vol. 11

|

issue 3

165-174

EN

Introduction: The approach of alcohol-dependent people and medical personnel to alcohol-related problems may affect the efficacy of preventive and therapeutic measures aimed at alcohol-dependence treatment. Material and methods: The studies involved alcohol-dependent people subjected to inpatient health care and outpatient heath care. The questionnaire study involved 308 subjects, including 104 male inpatients treated at the detoxification centre, 102 patients of outpatient detoxification departments (all males) and 102 health care personnel members employed in detoxification facilities. The studies were carried out in 1995. Results: Inpatients and outpatients differ in their evaluations of the causes and treatment of alcohol dependence relatively insignificantly. A comparison of the answers of patients and health care personnel indicated that the patients pointed mainly to life failures or bad traditions and customs. The patients did not try to deny their parents’ upbringing errors and bad example set by their families and friends. Conclusions: Inpatients as compared to outpatients more frequently chose attitudes which did not support cessation of alcohol drinking. Inpatients, as compared to outpatients, were more often characterized by worse financial situation, worse family relationships, and lower educational level. The health care personnel was usually characterized by health promoting statements related to alcohol problems, prevailing over the patients, especially inpatients.

PL

Wstęp: Zbadanie postaw osób uzależnionych od alkoholu oraz personelu pracującego z pacjentami uzależnionymi może być przydatne do opracowania metod zapobiegania i leczenia. Materiał i metody: Badaniom ankietowym poddano 308 osób, w tym 104 osoby uzależnione od alkoholu leczone na oddziale odwykowym stacjonarnym, 102 osoby leczone ambulatoryjnie w poradniach odwykowych i zdrowia psychicznego oraz 102 osoby z personelu tychże instytucji. Badania przeprowadzono w 1995 roku. Wyniki: Pacjenci leczeni stacjonarnie i ambulatoryjnie różnili się co do oceny przyczyn i leczenia uzależnienia od alkoholu. Porównanie wypowiedzi pacjentów i personelu wykazało różnice w zapatrywaniu się na przyczyny alkoholizmu – ci pierwsi wskazywali na niepowodzenia życiowe, złe zwyczaje i nawyki. Pacjenci nie zaprzeczali też błędom wychowawczym swoich rodziców, a także niekorzystnemu wpływowi rodzin i przyjaciół. Wnioski: W porównaniu z pacjentami leczonymi ambulatoryjnie pacjenci leczeni stacjonarnie częściej wybierali odpowiedzi w kwestionariuszu ankiety, które nie wiązały się z pokonywaniem tej choroby. Pacjenci leczeni szpitalnie wyróżniali się gorszą sytuacją majątkową, gorszymi relacjami w rodzinie i niższym poziomem wykształcenia. Personel cechował się bardziej adekwatnymi do potrzeb terapii postawami zdrowotnymi w porównaniu z pacjentami, zwłaszcza leczonymi stacjonarnie.

2

Doświadczanie choroby nowotworowej przez pacjentów z chorobami psychicznymi: schizofrenią oraz dużą depresją – doniesienie wstępne

76%

Piegza M., Ścisło P., Sobiś J., Gorczyca P. W., Wesecka A., Kozak M.

Psychiatria i Psychologia Kliniczna

|

2011

|

vol. 11

|

issue 4

259-261

EN

Introduction: In everyday psychiatric practice we deal with mentally ill patients who also suffer from oncological diseases. As the authors of this study, we focus our attention on different experiencing of neoplastic diseases by mentally ill patients. Such behaviour should be based on hierarchization of oncological problems which they perceive as minor problems compared to the other – associated with the psychiatric disease, or different areas of functioning or interests. Aim: The aim of the study was to evaluate the experiences related to the neoplastic disease occurring in two schizophrenic persons and one with major depression. We refer to Antoni Kępinski’s concept regarding the body perception by the mentally ill patients, also in relation to the time and space system. Method: The study method was based on free and easy conversations with the patients. Results: The studied persons did not bring up the problem of neoplastic disease in the casual, free conversation. After their attention had been directed into this issue, neither the course of the talk nor their previous emotional state were changed, they just returned to the initial subject of the conversation. Conclusions: In severe psychiatric diseases, such as schizophrenia or major (endogenous) depression, a different perception of bodily problems occurs, as compared to persons not affected by any mental disease.

PL

Wstęp: W codziennej praktyce psychiatrycznej mamy do czynienia z chorymi psychicznie, którzy także cierpią na schorzenia onkologiczne. Uwagę autorów pracy zwraca odmienne przeżywanie choroby nowotworowej przez chorych psychicznie, które ma polegać na hierarchizacji problemów onkologicznych poniżej innych, związanych z chorobą psychiczną czy z innymi obszarami funkcjonowania czy zainteresowań. Cel: Celem pracy była ocena przeżyć związanych z chorobą nowotworową występującą u dwóch osób ze schizofrenią i jednej z dużą depresją. Autorzy pracy odwołują się do koncepcji Antoniego Kępińskiego dotyczącej postrzegania ciała przez chorych psychicznie, także w odniesieniu do układu czasoprzestrzeni. Metoda: Metodą pracy była ocena przeżyć związanych z chorobą nowotworową dokonana na podstawie swobodnej rozmowy z chorymi. Wyniki: Badane osoby w swobodnej rozmowie spontanicznie nie poruszyły kwestii choroby nowotworowej, a nakierowanie ich na ten temat nie spowodowało zmiany dotychczasowego przebiegu rozmowy ani stanu emocjonalnego pacjentów – nastąpił powrót do tematów wyjściowych w rozmowie. Wnioski: W ciężkich chorobach psychicznych, jakimi są schizofrenia i duża depresja (endogenna), występuje odmienne postrzeganie problemów ciała, niż ma to miejsce u osób nieobciążonych chorobą psychiczną.

3

Psychiatria konsultacyjna – historia i współczesność

76%

Ścisło P., Badura-Brzoza K., Błachut M., Gorczyca P., Kilarski Ł., Hese R. T.

|

EN

The publication aims to discuss and present the subject of consultation psychiatry. It presents the definition, objectives and tasks, educational activities and history of the concept of consultation psychiatry from antiquity to modern times, with emphasis on the development of this domain in Poland. Literature also presents issues related to consultation psychiatry in different countries, paying special attention to the principles of training and education. The publication presents also the challenges to which consultation psychiatry is exposed. This domain is associated with the progress of medicine, including such specialties as transplantation, oncology, infectious diseases and biomedicine. With advances in medical there will be more psychological and emotional challenges that will create an area for consultation psychiatry. Furthermore, the article discusses the impact of consultation psychiatry on other fields of medicine: notified and performed psychiatric consultations considerably reduce the length of hospitalisation (there is a direct relationship between the time of notification of consultation and the length of hospitalization), they help to reduce the healthcare costs and provide a better access to mental health care, increase the detection of mental diseases, some of which may be life-threatening, and affect the patients’ quality of life. The conclusions present five major tasks for consultation psychiatry: diagnostic assessment, identification of barriers to recovery, identification of relapse, brief psychotherapy focused on the problem and pharmacological treatment.

PL

Publikacja ma na celu przybliżenie zagadnienia psychiatrii konsultacyjnej. Prezentuje jej definicję, cele i zadania, działalność edukacyjną oraz historię – od starożytności do czasów nowożytnych, ze szczególnym uwzględnieniem rozwoju tej dziedziny w Polsce. Na podstawie dostępnego piśmiennictwa przedstawiono funkcjonowanie psychiatrii konsultacyjnej w poszczególnych krajach; szczególny nacisk położono na zasady szkolenia i edukacji. Ponadto wymieniono wyzwania stojące przed omawianą dyscypliną. Jej rozwój wiąże się z rozwojem medycyny, m.in. w dziedzinie transplantologii, onkologii, pandemii chorób zakaźnych i biomedycyny, więc wraz z postępem medycznym będą się pojawiać nowe psychologiczne i emocjonalne wyzwania, które staną się obszarem działań psychiatrii konsultacyjnej. Omówiono jej wpływ na inne dziedziny medycyny: zgłoszone i przeprowadzone konsultacje psychiatryczne znacząco skracają długość pobytu w szpitalu (istnieje bezpośredni związek między czasem zgłoszenia konsultacji a długością hospitalizacji), pomagają obniżyć koszty opieki medycznej, oferują lepszy dostęp do opieki psychiatrycznej, zwiększają wykrywalność chorób psychicznych, których część może stanowić zagrożenie dla życia, oraz wpływają na jakość życia pacjentów. We wnioskach ujęto pięć głównych zadań psychiatrii konsultacyjnej. Są to: diagnostyczna ocena, identyfikacja barier powrotu do zdrowia, identyfikacja ponownego pogorszenia, krótka psychoterapia skoncentrowana na problemie i leczenie farmakologiczne.

4

Deklaracje suicydalne pod wpływem alkoholu – postępowanie w warunkach psychiatrycznej izby przyjęć. Doniesienie wstępne

64%

Sołtys W., Kozak M., Kocur R., Lewicka M., Zrost W., Hernand A., Gorczyca P., Ścisło P., Pasierb N.

Psychiatria i Psychologia Kliniczna

|

2012

|

vol. 12

|

issue 1

34-39

EN

Suicidal declarations made by patients intoxicated with alcohol are a common problem in the psychiatric practice. The following study was conducted in order to check how many patients who declared suicidal tendencies while intoxicated with alcohol, with no history of previous psychiatric treatment, still declare suicidal tendencies after being referred to a sobering‑up station. To this end, a study group consisting of 81 patients, aged 18 to 65 (mean 37.3) years old, 47 men and 34 women, brought to the Provincial Multidisciplinary Hospital No 4 Admission Room by the emergency due to suicidal tendencies, in period 01.06.2010‑31.05.2011, was analysed. The criteria of the group included no previous history of psychiatric treatment, alcohol blood concentration of at least one per mille, no other (i.e. internist) contraindications to referral to the sobering‑up station. Patients diagnosed with psychiatric illnesses other than alcohol dependency syndrome during the initial consultation were excluded from the study. A percentage of patients with persevering suicidal threat aftersobering‑up was calculated. The results show that among 81 patients referred to the sobering‑up station, suicidal tendencies were declared after sobering‑up by 7 (8.64%). Statistical significance was determined by using McNemar test to be p<0.001. None of the patients withdrawing from the suicidal tendencies appeared again in the admission room during the course of the study, also none of the patients died a suicidal death in this period, which was confirmed in police statistics. The study suggests that, considering the limited place in the psychiatric wards and hospitals, referring an intoxicated patient who declares suicidal tendencies to a sobering‑up station is a clinically‑confirmed course of action. The sobering‑up station guarantees strict scrutiny and impossibility of realizing the suicidal threat as well as specialist detoxification. It is imperative for the patient to be reconsulted by a psychiatrist after sobering‑up – the examination ought to include known suicide risk factors (i.e. as in standards of American Psychiatric Association).

PL

Deklaracje suicydalne pod wpływem alkoholu są częstym problemem w praktyce psychiatrycznej. Niniejsze badanie przeprowadzono celem sprawdzenia, jaki odsetek pacjentów zgłaszających się na psychiatryczną izbę przyjęć, będących pod wpływem alkoholu i jednocześnie deklarujących myśli suicydalne, dotychczas nieleczonych psychiatrycznie po wytrzeźwieniu w warunkach izby wytrzeźwień (IW) podtrzymuje, podczas rekonsultacji psychiatrycznej, zamiary suicydalne. W tym celu przeanalizowano 81 pacjentów w wieku od 18 do 65 lat, w tym 47 mężczyzn i 34 kobiety, przywiezionych przez zespół pogotowia ratunkowego na Izbę Przyjęć Wojewódzkiego Szpitala Specjalistycznego nr 4 w Bytomiu (IP WSS4) z powodu myśli suicydalnych, w okresie 01.06.2010‑31.05.2011 roku. Kryteria doboru grupy obejmowały brak wcześniejszego leczenia psychiatrycznego, stężenie alkoholu w surowicy na poziomie co najmniej jednego promila, brak innych (np. Internistycznych) przeciwwskazań do pobytu na IW. Z badania wykluczono pacjentów, u których podczas wstępnej konsultacji psychiatrycznej rozpoznano jednostki inne niż upojenie alkoholowe. Wyliczono odsetek pacjentów, u których po wytrzeźwieniu utrzymywało się zagrożenie suicydalne i którzy wymagali hospitalizacji psychiatrycznej. Jak pokazują wyniki, spośród 81 pacjentów odesłanych na IW myśli suicydalne po wytrzeźwieniu podtrzymywało 7 (8,64% wszystkich badanych). Do określenia istotności statystycznej zastosowano test McNemara, uzyskując poziom istotności p<0,001. Żaden z pacjentów wycofujących się z wcześniej zgłaszanych zamiarów suicydalnych nie trafił powtórnie na IP WSS4 podczas trwania badania, nie zginął także śmiercią samobójczą, co zweryfikowano w policyjnych statystykach. Z badania wynika, że wytrzeźwienie pacjenta w warunkach IW przed ewentualnym przyjęciem na oddział, biorąc pod uwagę ograniczoną liczbę miejsc na oddziałach psychiatrycznych, jest postępowaniem uzasadnionym klinicznie – IW gwarantuje zarówno ścisłą obserwację i brak możliwości realizacji zamiarów suicydalnych, jak i specjalistyczną detoksykację. Po wytrzeźwieniu bezwzględnie konieczna jest rekonsultacja psychiatryczna z określeniem ryzyka suicydium – badanie psychiatryczne powinno uwzględniać uznane czynniki ryzyka (np. w wytycznych Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego).

Refine search results

4 Psychiatria i Psychologia Kliniczna

1 2014

1 2012

2 2011

4 Ścisło P.

3 Kozak M.

2 Gorczyca P.

2 Gorczyca P. W.

1 Badura-Brzoza K.

1 Błachut M.

1 Hernand A.

1 Hese R. T.

1 Kilarski Ł.

1 Kocur R.

1 Lewicka M.

1 Pasierb N.

1 Piegza M.

1 Sobiś J.

1 Sołtys W.

1 Wesecka A.

1 Zrost W.

Opinie personelu i pacjentów leczonych odwykowo stacjonarnie i ambulatoryjnie dotyczące przyczyn i leczenia uzależnienia od alkoholu. Opinie pacjentów o alkoholizmie

Doświadczanie choroby nowotworowej przez pacjentów z chorobami psychicznymi: schizofrenią oraz dużą depresją – doniesienie wstępne

Psychiatria konsultacyjna – historia i współczesność

Deklaracje suicydalne pod wpływem alkoholu – postępowanie w warunkach psychiatrycznej izby przyjęć. Doniesienie wstępne