Full-text resources of PSJD and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl
Preferences help
Polish version English version Language
enabled [disable] Abstract
Number of results

Results found: 6

Number of results on page
first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Laser CO2 metodą z wyboru w terapii naczyniaków moszny u pacjentów z hemofilią A

100%
Ząbkowski T., Kupski T., Chloupek A., Zieliński H.
Pediatria i Medycyna Rodzinna
|
2012
|
vol. 8
|
issue 3
229-232
EN
The paper discusses a case of 31-year-old patient with haemophilia A with the multiple vascular changes on the scrotum. Haemophilia is hereditary genetic disorder and is also the genetic plasma’s diathesis. It is the recessive sex-linked X chromosome disorder. It is more likely to occur in males than females, women are transmitters of mutant gene. In Poland, a prevalence of haemophilia A is 1:16 000, there are about 2000 of registered patients. The abovementioned vascular changes of the scrotum were a both relative cosmetic and psychological problem of the patient, therefore a resection was performed. The patient’s classification to surgery was difficult because of haemophilia A. A risk of bleeding was increased in resection of vascular changes. The gold standard of preoperative treatment in patients with haemophilia is cumulative therapy of factor VIII. To reduce a risk of bleeding, the laser CO2 CTL 1401 was used. This article presents three phases of treatment: preoperative treatment, surgery and postoperative treatment, with success. The use of laser surgery caused a shortening of surgery’s time. In the surgery there were any complications. After four days of hospitalization the patient was in good condition, there was noticed no bleeding. The authors claimed that CO2 laser surgery is very prospective way in advanced laser technology in patients with haemophilia. It provides standard general precautions and high availability of medical device.
PL
W artykule przedstawiono przypadek 31-letniego pacjenta chorego na hemofilię A, z licznymi rozsianymi zmianami naczyniowymi na skórze moszny. Hemofilia jest chorobą dziedziczną, należącą do wrodzonych skaz osoczowych, recesywną sprzężoną z płcią (sprzężoną z chromosomem X). Chorują na nią głównie mężczyźni, kobiety są nosicielkami zmutowanego genu. Częstość jej występowania w Polsce wynosi 1:16 000. Zarejestrowanych jest około 2000 chorych. Powyżej wspomniane zmiany naczyniowe moszny stanowiły istotny problem zarówno kosmetyczny, jak i psychologiczny pacjenta, dlatego wykonano ich resekcję. Kwalifikację do postępowania operacyjnego znacznie utrudniał fakt, że pacjent chorował na hemofilię A. Zwiększyła ona ryzyko krwawienia w przypadku usunięcia zmian o charakterze naczyniowym. Standardowym schematem procedury przedoperacyjnej u chorych na hemofilię jest włączenie do leczenia czynnika VIII. W celu zmniejszenia ryzyka krwawienia do usuwania zmian użyto lasera CO2 CTL 1401. W artykule opisano trzy etapy postępowania: przedoperacyjny, zabieg oraz przebieg pooperacyjny z pomyślnym wynikiem. Zastosowanie chirurgii laserowej przyczyniło się do skrócenia czasu zabiegu, który przebiegł bez powikłań. Po 4 dniach hospitalizacji pacjent został wypisany do domu w stanie ogólnym i miejscowym dobrym, bez cech krwawienia. Autorzy artykułu są zdania, że zastosowanie CO2 w chirurgii laserowej u chorych na hemofilię zajmuje ważne miejsce wśród metod nowoczesnej technologii laserowej, która zapewnia standardowe środki ostrożności i charakteryzuje się powszechną dostępnością aparaturową.
2
Publication available in full text mode
Content available

Nowotwory ślinianek przyusznych. Wyniki retrospektywnej analizy leczenia 149 pacjentów hospitalizowanych w Klinicznym Oddziale Chirurgii Czaszkowo-Szczękowo-Twarzowej Kliniki Otolaryngologii i Onkologii Laryngologicznej Wojskowego Instytutu Medycznego w Warszawie w latach 2006–2016.

100%
Chloupek A., Zarzycki K., Dąbrowski J., Domański W.
Polish Journal of Otolaryngology
|
2017
|
vol. 71
|
issue 3
42-47
PL
Wstęp: Nowotwory mające swoją etiologię w gruczołach ślinowych występują rzadko i stanowią ok. 3–10% wszystkich guzów w obrębie głowy i szyi. Materiał i metody: W latach 2006–2016 w Klinicznym Oddziale Chirurgii Czaszkowo-Szczękowo-Twarzowej Wojskowego Instytutu Medycznego w Warszawie z powodu nowotworów ślinianek przyusznych hospitalizowano i leczono 149 pacjentów. Podstawą do analizy były historie chorób pacjentów, wyniki badań histopatologicznych oraz protokoły zabiegów operacyjnych. Wyniki: W 126 przypadkach guzy były łagodne, natomiast w 26 guzy złośliwe. Analizując wyniki można stwierdzić, że nowotwory - zarówno łagodne, jak i złośliwe – częściej występowały u mężczyzn. Średni wiek całej grupy badanych wynosił 58,3 lat, dla zmian złośliwych – 65,5 lat, a dla zmian łagodnych był nieznacznie niższy i wynosił 56,9 lat. Wśród pacjentów objętych analizą szczyt zachorowalności przypadał na przedział wiekowy 60–69 lat. Ponadto zwraca uwagę, iż przedział ten był taki sam dla ogólnej liczby guzów, jak i nowotworów łagodnych, natomiast dla nowotworów złośliwych był nieznacznie wyższy i wynosił 70–79 lat. Z analizy zebranego materiału wynika, że guzy łagodne występowały znamiennie częściej, stanowiąc 84,56% wszystkich guzów. Najczęstszymi rozpoznaniami wśród nowotworów łagodnych były gruczolak wielopostaciowy (adenoma pleomorphicum) oraz gruczolak limfatyczny (adenolymphoma), które stanowiły łącznie 93,66%. Rezultaty badań wskazują, że wśród nowotworów złośliwych dominowały: gruczolakorak polimorficzny o niskiej złośliwości (polymorphous low-grade adenocarcinoma) występujący w 26,07% przypadków, gruczolakorak inaczej nieokreślony (adenocarcinoma NOS) oraz rak zrazikowokomórkowy (acinic cell carcinoma). Każdy z nich stanowił po 13,04% rozpoznań. Jak wynika z przeprowadzonej analizy najczęstszą metodą leczenia było leczenie chirurgiczne jako metoda stosowana samodzielnie. Wnioski: Uzyskane z retrospektywnej analizy dane korelują z piśmiennictwem krajowym i światowym.
3
Publication available in full text mode
Content available

Parotid gland tumors. Results of retrospective analysis of 149 patients treated at the Clinical Department of Cranio-Maxillofacial Surgery, Clinic of Otolaryngology and Oncologic Laryngology of Military Institute of Medicine in Warsaw in years 2006–2016.

100%
Chloupek A., Zarzycki K., Dąbrowski J., Domański W.
Polish Journal of Otolaryngology
|
2017
|
vol. 71
|
issue 3
42-47
PL
Wstęp: Nowotwory mające swoją etiologię w gruczołach ślinowych występują rzadko i stanowią ok. 3–10% wszystkich guzów w obrębie głowy i szyi. Materiał i metody: W latach 2006–2016 w Klinicznym Oddziale Chirurgii Czaszkowo-Szczękowo-Twarzowej Wojskowego Instytutu Medycznego w Warszawie z powodu nowotworów ślinianek przyusznych hospitalizowano i leczono 149 pacjentów. Podstawą do analizy były historie chorób pacjentów, wyniki badań histopatologicznych oraz protokoły zabiegów operacyjnych. Wyniki: W 126 przypadkach guzy były łagodne, natomiast w 26 guzy złośliwe. Analizując wyniki można stwierdzić, że nowotwory - zarówno łagodne, jak i złośliwe – częściej występowały u mężczyzn. Średni wiek całej grupy badanych wynosił 58,3 lat, dla zmian złośliwych – 65,5 lat, a dla zmian łagodnych był nieznacznie niższy i wynosił 56,9 lat. Wśród pacjentów objętych analizą szczyt zachorowalności przypadał na przedział wiekowy 60–69 lat. Ponadto zwraca uwagę, iż przedział ten był taki sam dla ogólnej liczby guzów, jak i nowotworów łagodnych, natomiast dla nowotworów złośliwych był nieznacznie wyższy i wynosił 70–79 lat. Z analizy zebranego materiału wynika, że guzy łagodne występowały znamiennie częściej, stanowiąc 84,56% wszystkich guzów. Najczęstszymi rozpoznaniami wśród nowotworów łagodnych były gruczolak wielopostaciowy (adenoma pleomorphicum) oraz gruczolak limfatyczny (adenolymphoma), które stanowiły łącznie 93,66%. Rezultaty badań wskazują, że wśród nowotworów złośliwych dominowały: gruczolakorak polimorficzny o niskiej złośliwości (polymorphous low-grade adenocarcinoma) występujący w 26,07% przypadków, gruczolakorak inaczej nieokreślony (adenocarcinoma NOS) oraz rak zrazikowokomórkowy (acinic cell carcinoma). Każdy z nich stanowił po 13,04% rozpoznań. Jak wynika z przeprowadzonej analizy najczęstszą metodą leczenia było leczenie chirurgiczne jako metoda stosowana samodzielnie. Wnioski: Uzyskane z retrospektywnej analizy dane korelują z piśmiennictwem krajowym i światowym.
4
Publication available in full text mode
Content available

Pleomorphic adenoma - the results of a retrospective analysis of 104 patients treated at the Clinical Department of Cranio-Maxillofacial Surgery, Clinic of Otolaryngology and Laryngologic Oncology of the Military Institute of Medicine

76%
Korba M., Chloupek A., Dąbrowski J., Piętka T., Domański W., Biernacka B., Leśniak W.
Polish Journal of Otolaryngology
|
2017
|
vol. 71
|
issue 4
34-36
EN
Pleomorphic adenoma, also known as tumor mixtus, is one of the most common types of benign neoplasm of the salivary gland, which presents as a slow growing, painless tumor. Major salivary glands are the typical localization of this neoplasm. It rarely undergoes malignant transformation, however may recur locally post resection. In this study, we present the results of a retrospective analysis of 104 patients treated at the Clinical Department of Cranio-Maxillofacial Surgery, Clinic of Otolaryngology and Laryngologic Oncology of the Military Institute of Medicine between 2004 and 2015 due to pleomorphic adenoma. The study confirmed the parotid gland as the most common location of tumor mixtus. In some cases, the large size of the tumor and its location were the cause of life-threatening complications.
5
Publication available in full text mode
Content available

Gruczolak wielopostaciowy – wyniki retrospektywnej analizy leczenia 104 pacjentów Klinicznego Oddziału Chirurgii Czaszkowo-Szczękowo-Twarzowej WIM

76%
Korba M., Chloupek A., Dąbrowski J., Piętka T., Domański W., Biernacka B., Leśniak W.
Polish Journal of Otolaryngology
|
2017
|
vol. 71
|
issue 4
34-36
PL
Gruczolak wielopostaciowy (adenoma pleomorphum), zwany również guzem mieszanym, jest uważany za jeden z najczęstszych nowotworów gruczołów ślinowych. Zazwyczaj występuje w dużych gruczołach ślinowych, jego wzrost jest powolny, a charakter przebiegu łagodny. Rzadko ulega zezłośliwieniu, wykazuje jednakże tendencje do wznowy miejscowej. W niektórych przypadkach jego nietypowa lokalizacja może stać się przyczyną dużych dolegliwości, w tym również zagrażających życiu pacjenta. W niniejszej pracy przedstawiamy wyniki retrospektywnej analizy 104 chorych leczonych w Klinicznym Oddziale Chirurgii Czaszkowo-Szczękowo-Twarzowej Kliniki Otolaryngologii i Onkologii Laryngologicznej WIM w Warszawie w latach 2004–2015 z powodu gruczolaka wielopostaciowego. Badania potwierdziły śliniankę przyuszną jako najczęstszą lokalizację guza. W niektórych przypadkach duże rozmiary nowotworu i jego lokalizacja były przyczyną groźnych dla życia powikłań.
6
Publication available in full text mode
Content available

Martwica kości szczęk związana ze stosowaniem bifosfonianów. Opis przypadków

64%
Leśniak W., Chloupek A., Biernacka B., Przybysz J., Piętka T., Domański W., Dąbrowski J., Krzymański G.
Pediatria i Medycyna Rodzinna
|
2013
|
vol. 9
|
issue 2
197-200
EN
Bisphosphonates are strong inhibitors of osteoclasts. They are used in therapy of osteoporosis, Paget’s disease and imperfect osteogenesis. They prevent the loss of bone mass, pain and hypercalcaemia caused by multiple myeloma and metastases of systemic cancer. The widening of indications for use of bisphosphonates is supported by their solid safety profile. Oncologic patients receiving high intravenous doses of bisphosphonates are more prone to side effects of the therapy than patients who take these medicaments orally. One of the most serious side effects is osteonecrosis of the jaws. The description of the correlation between bisphosphonates and osteonecrosis of jaw was first described in 2003. This side effect is described frequently. The ailments are oppressive and reduce patients’ quality of life and include pain, swelling, ulceration, exposure of bone, fistulae and pathological fractures. The treatment of bisphosphonate-related osteonecrosis of the jaws is difficult and uncertain. Conservative treatment and symptom reduction is the main course of action. Discontinuation of bisphosphonates is controversial (due to their accumulation in the bones). It is crucial patients are prepared to bisphosphonate therapy: dental examination and treatment of all dental diseases is recommended. This requires strict cooperation between oncologists, orthopaedics and maxillofacial surgeons. The aim of this study is the presentation of three cases of bisphosphonate-related osteonecrosis of the jaws.
PL
Bifosfoniany należą do silnych inhibitorów osteoklastów. Znajdują szerokie zastosowanie w leczeniu chorób przebiegających ze wzmożoną resorpcją kości: osteoporozy, choroby Pageta i osteogenesis imperfecta. Leki te zmniejszają adhezję komórek nowotworowych do kości, ograniczają osteolizę wywołaną nowotworem i hiperkalcemię. Zmniejszają dolegliwości bólowe w szpiczaku mnogim i w przerzutach do kości. Powszechnie panujące przekonanie o bezpieczeństwie spowodowało rozszerzenie wskazań do ich stosowania. Pacjenci onkologiczni przyjmujący bifosfoniany dożylnie, w wysokich dawkach są bardziej narażeni na działania niepożądane terapii niż pacjenci przyjmujący je doustnie. Jednym z najpoważniejszych powikłań jest martwica kości szczęk. W 2003 roku opisano po raz pierwszy związek pomiędzy terapią bifosfonianami a martwicą kości szczęk. W piśmiennictwie znajdujemy coraz więcej przykładów tego działania niepożądanego, także po stosowaniu leków doustnie. Mogą pojawiać się ból, obrzęk, owrzodzenie, odsłonięcie kości, przetoki, złamania patologiczne, uciążliwe dla pacjenta i obniżające jakość życia. Leczenie martwicy kości szczęk jest trudne i rzadko przynosi spodziewany efekt. Główną rolę odgrywa leczenie zachowawcze i redukcja objawów. Odstawienie bifosfonianów nie ma bezpośredniego wpływu na przebieg martwicy kości szczęk, ze względu na kumulację leku w kości. Istotne jest przygotowanie pacjenta przed rozpoczęciem podawania bifosfonianów, wymagające stałej współpracy pomiędzy lekarzami onkologami, ortopedami i chirurgami szczękowo-twarzowymi. Higiena jamy ustnej i leczenie chorób współistniejących stanowi ważny element postępowania. Celem pracy jest przedstawienie trzech przypadków martwicy kości szczęk u pacjentów poddanych leczeniu bifosfonianami.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.