Full-text resources of PSJD and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl
Preferences help
enabled [disable] Abstract
Number of results

Results found: 5

Number of results on page
first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
EN
The use of liposomes in pharmacy and medicine, as carriers of therapeutic substances, was postulated since the 60’s last century, when phenomenon of the closing of certain chemical compounds in lipid microvessicle was found. Recent literature data indicated that the therapeutic eff ectiveness of this method of administration of pharmaceutical substances is suitable. First liposomal forms of drugs were introduced already to the treatment. Liposomes with single compartment are composed of a single envelope, consisting of a lipid bilayer. In the liposomes with multi-compartments lipid membranes are arranged concentrically with alternating layers of water. Drug substance, depending on the solubility, is located in the water layer or the lipid layer of the liposome. The aim of this study was to assess the effi ciency of transport through the skin the liposomal forms of drugs with systemic activity compared to drugs used in standard forms. Liposomes can be used as carriers of drugs with systemic activity e.g.: cytostatics, analgetics, antihistamines, antiviral, substances of hormonal nature, 􀈕-blockers and immunosuppressive drugs. As in the case of application liposomal forms of drugs with local activity, literature data conducted on substances with systemic activity indicated that the liposomal forms are much more effi cient than standard forms of commonly used drugs. Application of liposomes as carriers of drugs allows using the lower dose of the drug, and leads to a reduction of its toxicity. The damages incurred in the unchanged cells and tissues were signifi cantly minimized when the liposomal form of cancer cytostatics was used.
PL
Stosowanie liposomów w farmacji i medycynie, jako nośników substancji leczniczych jest postulowane od lat sześćdziesiątych ubiegłego wieku, kiedy poznano zjawisko zamykania niektórych związków chemicznych w mikropęcherzykach lipidowych. Ostatnie dane literaturowe wskazują na terapeutyczną skuteczność tego sposobu podawania substancji farmaceutycznych, wprowadzono też do lecznictwa pierwsze liposomalne formy leków. Liposomy jednokompartmentowe zbudowane są z pojedynczej otoczki, złożonej z podwójnej warstwy lipidowej. W liposomach wielokompartmentowych błony lipidowe układają się koncentrycznie na przemian z warstwami wody. Substancja lecznicza, zależnie od rozpuszczalności, umiejscowiona jest w warstwie wodnej lub lipidowej liposomu. Celem pracy była ocena efektywności transportu przez skórę liposomalnych form leków o działaniu ogólnoustrojowym w porównaniu z lekami stosowanymi w standardowych postaciach. Liposomy mogą być nośnikami leków o działaniu zarówno miejscowym, jak i ogólnoustrojowym. Ogólnoustrojowo mogą być stosowane leki o działaniu: cytostatycznym, przeciwbólowym, przeciwhistaminowym, przeciwwirusowym, blokującym receptory 􀈕-adrenergiczne, immunosupresyjnym, a także leki o charakterze hormonalnym. Podobnie jak w przypadku stosowania liposomalnych form leków o działaniu miejscowym, wyniki badań przeprowadzanych na substancjach leczniczych o działaniu ogólnoustrojowym wskazują, że liposomalne postacie są znacznie efektywniejsze niż standardowe formy leków powszechnie stosowanych. Zastosowanie liposomów jako nośników substancji aktywnych daje możliwość podania mniejszej dawki leku, przyczyniając się równocześnie do obniżenia jego toksyczności. W chorobach nowotworowych liposomalne formy cytostatyków minimalizują powstałe podczas chemioterapii uszkodzenia niezmienionych komórek i tkanek.
PL
Funkcjonalna spektroskopia bliskiej podczerwieni (ang. near-infrared spectroscopy, fNIRS) to technika badawcza pozwalająca na pomiar aktywności funkcjonalnej mózgu. W badaniach przy użyciu fNIRS mogą uczestniczyć młodsze dzieci i niemowlęta, a także osoby, u których występują przeciwwskazania do zastosowania innych technik neuroobrazowania. W związku z powyższym metoda ta jest coraz częściej stosowana w badaniach mechanizmów neurorozwojowych poznania społecznego. Co więcej, jej użycie zwiększa trafność ekologiczną badań, umożliwiając m.in. pomiar aktywności korowej podczas interakcji twarzą w twarz. W artykule omówiono podstawy teoretyczne techniki fNIRS, wskazano jej wady i zalety oraz dokonano przeglądu badań z zastosowaniem fNIRS, ilustrujących znaczenie tej techniki dla dalszego rozwoju dziedziny neuronauki społecznej.
EN
The observation that, as a result of manual shaking of phospholipids dispersed in aqueous phase, form the structure, whose construction is very similar to naturally occurring in living organisms and the cell membrane, gave rise to intensive research into the liposomes as a form of medicine and cosmetic. In particular, the use of liposomes by the transdermal administration gave hope for larger eff ectivenees compared to traditional forms of medicine administered to the skin. The ability of liposomes to transport chemically diverse substances makes them almost ideal carriers of medicinal substances. Advantages of using liposomes apply to both improve the eff ectiveness of therapy, associated with increased bioavailability compared to the classic form of dermatological drugs, as well as the protective eff ect of this form in relation to the same active substance. The aim of the present study was to assess the effi ciency of transport of the liposomal forms through the skin, drugs with local activity compared to conventional medicines. We discussed data of recent years, comparative studies of selected drugs belonging to diff erent pharmacological groups given in the liposomal formulations compared to conventional forms of these medicines. The study focused on: local anesthetics, antifungals and antimicrobials, retinoids, corticosteroids, antihistamines, immunosuppressants, antivirals, fatty acids, prostaglandins and polysaccharides. Our review showed that the liposomal form of increased percutaneous absorption of drugs tested, of both hydrophilic and hydrophobic. This follows from the construction of the liposome binding drug substance regardless of its properties. Liposomes thus opened up new opportunities for increasing the eff ectiveness of transdermal therapy.
PL
Spostrzeżenie, że w wyniku ręcznego wytrząsania fosfolipidów w dyspersji fazy wodnej tworzą się struktury, których budowa jest bardzo zbliżona do naturalnie występującej w organizmach żywych błony komórkowej, dało początek intensywnym badaniom nad liposomami jako postacią leku i kosmetyku. W szczególności stosowanie liposomów w transdermalnej drodze podania leku dawało nadzieję na zwiększenie skuteczności w porównaniu z tradycyjnymi postaciami leku podawanymi na skórę. Zdolność liposomów do transportu zróżnicowanych chemicznie substancji czyni z nich niemal idealne przenośniki substancji leczniczych. Zalety stosowania liposomów dotyczą zarówno poprawy skuteczności terapii, związanej ze wzrostem biodostępności w porównaniu z klasycznymi postaciami leków dermatologicznych, jak i działania ochronnego tej postaci w stosunku do samej substancji aktywnej. Celem pracy była ocena efektywności transportu przez skórę form liposomalnych leków o działaniu miejscowym w porównaniu z lekami konwencjonalnymi. Przedyskutowno doniesienia z piśmiennictwa ostatnich lat, dotyczące badań porównawczych wybranych leków należących do różnych grup farmakologicznych podawanych w formie liposomów w stosunku do form konwencjonalnych tych leków. Badania dotyczyły: lokalnych anestetyków, leków przeciwgrzybiczych i przeciwbakteryjnych, retinoidów, kortykosteroidów, leków przeciwhistaminowych, immunosupresyjnych, przeciwwirusowych, kwasów tłuszczowych, prostaglandyn, a także polisacharydów. Przeprowadzone badania wykazały, że postać liposomalna zwiększa przezskórną wchłanialność testowanych leków o charakterze zarówno hydrofilowym, jak i hydrofobowym. Wynika to z budowy liposomu, wiążącego substancję leczniczą niezależnie od jej właściwości. Liposomy zatem otworzyły nowe możliwości zwiększenia skuteczności terapii transdermalnej.
EN
Aim: According to Bandura’s social cognitive theory, high self-efficacy has a positive impact on one’s motivation and achievements. There are two different attitudes which patients diagnosed with cancer adopt. The active attitude consists in putting up a fight for one’s health and life and in general mobilization, whereas the passive one manifests itself in fear and general surrender. The aim of the study was to analyze the relationship between mental adaptation to cancer and self-efficacy in women after hysterectomy performed for oncological reasons. Material and methods: The research involved 37 patients with reproductive organ cancer, after hysterectomy. The authors used their own survey, the General Self-Efficacy Scale (GSES) and the Mini-Mental Adjustment to Cancer scale – Mini-MAC. The authors analyzed the relationship between the coping strategies adopted by patients and the level of self-efficacy based on sociodemographic variables. In statistical computations, planned comparison (contrast analysis), Kruskal–Wallis analysis of variance (ANOVA), Pearson’s r correlation coefficient and Kendall’s tau coefficient were used. The significance level was assumed at p ≤ 0.05. Results: 1) Women after hysterectomy adopt constructive strategies of coping with the disease. These strategies are: “fighting spirit” and “positive reinterpretation.” 2) Women in a relationship adopt a destructive strategy called “helplessness/hopelessness” more often than single women, whilst women with a better economic status tend to adopt the constructive strategy known as “positive reinterpretation.” 3) Patients with higher self-efficacy more frequently adopt the “fighting spirit” and “positive reinterpretation” strategies. 4) The level of self-efficacy is higher in women in a relationship than in single women. Conclusions: 1) The level of self-efficacy in patients after hysterectomy is higher than its average level in the Polish population and the highest among the clinical populations studied so far. 2) Higher level of self-efficacy increases the tendency to adopt constructive strategies.
PL
Cel pracy: Zgodnie z teorią społeczno-poznawczą Bandury wysoka ocena własnej skuteczności pozytywnie wpływa na motywację do działania i osiągnięcia jednostki. Wyróżnia się dwie postawy przyjmowane przez pacjentów po zdiagnozowaniu choroby nowotworowej. Postawa aktywna polega na podjęciu walki o zdrowie i życie oraz ogólnej mobilizacji, pasywna zaś przejawia się lękiem i ogólną rezygnacją. Celem pracy była ocena związku między przystosowaniem psychicznym do choroby nowotworowej a poziomem poczucia własnej skuteczności u kobiet po zabiegu histerektomii przeprowadzonym z powodów onkologicznych. Materiał i metody: Badaniami objęto 37 pacjentek z nowotworem narządu rodnego po zabiegu histerektomii. Wykorzystano ankietę własnej konstrukcji, Skalę Uogólnionej Własnej Skuteczności – GSES i Skalę Przystosowania Psychicznego do Choroby Nowotworowej – Mini-MAC. Analizowano zależność między wyborem strategii walki z chorobą a poziomem własnej skuteczności w zależności od zmiennych socjodemograficznych. W obliczeniach statystycznych wykorzystano porównania zaplanowane (analiza kontrastów), test ANOVA rang Kruskala–Wallisa, współczynnik korelacji r Pearsona i tau Kendalla. Jako poziom istotności przyjęto p ≤ 0,05. Wyniki: l) Kobiety po histerektomii wybierają konstruktywne strategie walki z chorobą. Są to strategie „duch walki” i „pozytywne przewartościowanie”. 2) Kobiety żyjące w związku częściej niż samotne wybierają strategię destrukcyjną „bezradność – beznadziejność”, a te o lepszym statusie materialnym – strategię konstruktywną „pozytywne przewartościowanie”. 3) Pacjentki cechujące się wyższym poziomem własnej skuteczności częściej stosują strategie „duch walki” i „pozytywne przewartościowanie”. 4) Poziom własnej skuteczności u kobiet żyjących w związku jest wyższy niż u samotnych. Wnioski: l) Poziom własnej skuteczności pacjentek po histerektomii jest wyższy od przeciętnej w polskiej populacji i najwyższy spośród dotychczas badanych grup klinicznych. 2) Wyższy poziom własnej skuteczności sprzyja wyborowi konstruktywnych strategii.
EN
Vulvar carcinoma is the fourth most prevalent cancer of genitals in women (accounting for 5% of all neoplasms from this group). Histologically, we differentiate epithelial neoplasms – in 90% of cases we are dealing keratotic squamous cell carcinoma – and non-epithelial ones. The majority of vulvar carcinomas occur at a postmenopausal age and are related to chronic bacterial or viral infection (human papilloma virus). Lymph from the vulva is drained to three groups of inguinal lymph nodes and to iliac lymph nodes. Depending on the location of a neoplastic lesion, vulvar carcinoma metastasizes unilaterally or bilaterally. The basic methods of treatment are surgical removal or inguinal lymphadenectomy – both superficial and deep. This article presents a detailed anatomy of the inguinal-iliac lymphatic system as well as the most widely used surgical techniques and the most common postoperative complications. Cooperation with the clinician is crucial to present a valuable pathology report. In hospitals with an anatomic pathology unit on-site, the surgeon should send a non-fixed material, and optimally – in sterile conditions. In hospitals without an anatomic pathology unit, the specimen must be fixed. For the pathologist’s assessment of pN stage – in accordance with the TNM classification of 2010 – to be reliable, the operative specimen comprising the inguinal lymphatic system must include at least six lymph nodes. Obtaining satisfactory management results requires a good knowledge of anatomy of this area and surgical techniques as well as a proper preparation of the specimen for pathologic examination.
PL
Rak sromu plasuje się na czwartym miejscu wśród najczęstszych nowotworów narządów płciowych u kobiet (stanowi około 5% zachorowań na nowotwory z tej grupy). Histologicznie wyróżnia się zmiany pochodzenia nabłonkowego – w 90% jest to rak płaskonabłonkowy rogowaciejący – i nienabłonkowego. Większość raków sromu występuje w wieku pomenopauzalnym i ma związek z przewlekłą infekcją bakteryjną bądź wirusową (wirus brodawczaka ludzkiego). Chłonka ze sromu drenowana jest do trzech grup węzłów chłonnych pachwinowych i do węzłów biodrowych. W zależności od lokalizacji zmiany nowotworowej rak sromu przerzutuje jednostronnie lub obustronnie. Podstawowymi metodami leczenia pozostają chirurgiczne wycięcie oraz limfadenektomia pachwinowa powierzchowna i głęboka. W artykule zaprezentowano szczegółową budowę anatomiczną układu chłonnego pachwinowo-biodrowego, a także najpowszechniej wykorzystywane techniki operacyjne i najczęstsze powikłania zabiegu. Kluczowa dla przedstawienia wartościowego raportu patomorfologicznego jest współpraca z klinicystą. W szpitalach dysponujących własnym zakładem patomorfologii chirurg powinien przesłać materiał nieutrwalony, optymalnie – w sposób jałowy. W szpitalach bez zakładu patomorfologii preparat należy utrwalić. Aby patomorfolog mógł dokonać wiarygodnej oceny cechy pN – zgodnie z klasyfikacją TNM z 2010 roku – preparat operacyjny obejmujący pachwinowy układ chłonny powinien zawierać co najmniej sześć węzłów chłonnych. Podstawowe znaczenie dla osiągnięcia dobrych wyników leczenia mają poznanie budowy anatomicznej tego regionu i technik operacyjnych oraz prawidłowe przygotowanie preparatu do badania patomorfologicznego.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.