Full-text resources of PSJD and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl
Preferences help
enabled [disable] Abstract
Number of results

Results found: 2

Number of results on page
first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
EN
Aim: The aim of the study was to review two techniques that can be used to verify focal lesions in the breasts: fine-needle aspiration biopsy and core-needle biopsy. Material and methods: Fifty-five articles (original papers and reviews), half of them published within the past 5 years, were included in the analysis. The authors also took their own experience into account. Results: Pre-operative assessment of focal lesions in the breasts is crucial in the planning of further therapeutic management. The role of fine-needle aspiration biopsy has been reduced lately due to its low sensitivity and specificity as well as a high rate of non-diagnostic, suspicious and false negative results. This method does not enable one to differentiate between in situ and invasive disease. Currently, fine-needle biopsy is recommended for cystic lesions, suspected of being recurrences in the chest wall, and lymph node metastases. Core-needle biopsy is the basic diagnostic method of breast lesions. According to the recommendations of the Polish Ultrasound Society and American College of Radiology, BIRADS 4 and 5 lesions should be evaluated histopathologically. Core-needle biopsy makes it possible to establish a final diagnosis more frequently than fine-needle biopsy, both in the case of benign and malignant lesions. It delivers more information about the nature of a tumor (mutation of HER-2, estrogen and progesterone receptors and Ki-67 index). Its limitations include: underestimation of invasion and failure to recognize the components of ductal carcinoma in situ in papillary and atypical lesions. Single fine-needle aspiration biopsy is inexpensive, but when considering the cost of further diagnosis due to non-diagnostic, suspicious and atypical results, this method generates high additional costs. Conclusions: Microscopic verification of focal breast lesions is crucial for further therapeutic decisions. It has been proven that histopathological verification is more accurate and has more advantages than cytological assessment.
PL
Cel pracy: Celem pracy było przedstawienie dwóch technik weryfikacji zmian ogniskowych w piersiach: biopsji aspiracyjnej celowanej cienkoigłowej i biopsji gruboigłowej. Materiał i metody: Analizie poddano 55 artykułów (prac oryginalnych i przeglądowych), z których prawie połowa została opublikowana w ciągu ostatnich 5 lat. Autorzy uwzględnili również własne doświadczenia. Wyniki: Przedoperacyjna ocena zmian ogniskowych w piersiach jest niezbędna w planowaniu postępowania terapeutycznego. W ostatnim czasie rola biopsji aspiracyjnej cienkoigłowej celowanej uległa zmniejszeniu ze względu na niską czułość i swoistość, jak również wysoki odsetek wyników niediagnostycznych, podejrzanych i fałszywie ujemnych. Metoda ta nie pozwala na różnicowanie pomiędzy nowotworem in situ a inwazyjnym. Obecnie biopsja cienkoigłowa jest rekomendowana w przypadku zmian płynowych, podejrzanych o wznowę w ścianie klatki piersiowej oraz przerzutów do węzłów chłonnych. Biopsja gruboigłowa jest podstawową metodą diagnostyczną zmian w piersiach. Zgodnie z zaleceniami Polskiego Towarzystwa Ultrasonograficznego i American College of Radiology zmiany kategorii 4 i 5 według klasyfikacji BIRADS powinny zostać poddane weryfikacji histopatologicznej. Biopsja gruboigłowa pozwala na postawienie ostatecznej diagnozy częściej niż biopsja cienkoigłowa zarówno w przypadku zmian łagodnych, jak i złośliwych; dostarcza więcej informacji o charakterze guza (obecność mutacji HER-2, receptorów progesteronowych i estrogenowych oraz wskaźnika Ki-67). Do jej ograniczeń zalicza się niedoszacowanie inwazji oraz nierozpoznawanie komponentów raka przewodowego in situ w zmianach brodawkowatych i atypowych. Cena pojedynczej biopsji aspiracyjnej celowanej cienkoigłowej jest niewielka, jednak po uwzględnieniu kosztów dalszej diagnostyki wyników niediagnostycznych, podejrzanych i atypowych metoda ta generuje wysokie koszty dodatkowe. Wnioski: Weryfikacja mikroskopowa zmian ogniskowych w piersiach jest kluczowa w podejmowaniu dalszych decyzji terapeutycznych. Udowodniono, że weryfikacja histopatologiczna jest dokładniejsza i ma więcej zalet niż ocena cytologiczna. Artykuł w wersji polskojęzycznej jest dostępny na stronie http://jultrason.pl/index.php/issues/volume-17-no-71
EN
Juvenile spondyloarthritis may be present in at least 3 subtypes of juvenile idiopathic arthritis according to the classification of the International League of Associations for Rheumatology. By contrast with spondyloarthritis in adults, juvenile spondyloarthritis starts with inflammation of peripheral joints and entheses in the majority of children, whereas sacroiliitis and spondylitis may develop many years after the disease onset. Peripheral joint involvement makes it difficult to differentiate juvenile spondyloarthritis from other juvenile idiopathic arthritis subtypes. Sacroiliitis, and especially spondylitis, although infrequent in childhood, may manifest as low back pain. In clinical practice, radiographs of the sacroiliac joints or pelvis are performed in most of the cases even though magnetic resonance imaging offers more accurate diagnosis of sacroiliitis. Neither disease classification criteria nor imaging recommendations have taken this advantage into account in patients with juvenile spondyloarthritis. The use of magnetic resonance imaging in evaluation of children and adolescents with a clinical suspicion of sacroiliitis would improve early diagnosis, identification of inflammatory changes and treatment. In this paper, we present the imaging features of juvenile spondyloarthritis in juvenile ankylosing spondylitis, juvenile psoriatic arthritis, reactive arthritis with spondyloarthritis, and juvenile arthropathies associated with inflammatory bowel disease.
PL
Zgodnie z klasyfikacją Międzynarodowej Ligi Stowarzyszeń Reumatologicznych (International League of Associations for Rheumatology) spondyloartropatie młodzieńcze uwzględnione są w co najmniej trzech podtypach młodzieńczego idiopatycznego zapalenia stawów. W przeciwieństwie do spondyloartropatii występujących u chorych dorosłych, u większości dzieci choroba rozpoczyna się zajęciem stawów obwodowych i entez, podczas gdy zapalenie stawów krzyżowo-biodrowych i kręgosłupa może ujawnić się dopiero po upływie wielu lat od wystąpienia pierwszych objawów choroby. Zajęcie stawów obwodowych sprawia, że odróżnienie młodzieńczych spondyloartropatii od innych podtypów młodzieńczego idiopatycznego zapalenia stawów jest trudne. Zapalenie stawów krzyżowo-biodrowych, a w szczególności zapalenie stawów kręgosłupa, nieczęste jednak u dzieci, może manifestować się bólem w dolnej części pleców. W takich przypadkach, u większości chorych zleca się zdjęcia radiograficzne stawów krzyżowo-biodrowych lub miednicy, mimo że bardziej dokładną metodą w diagnostyce zapalenia stawów krzyżowo-biodrowych jest badanie rezonansem magnetycznym. Faktu tego nie uwzględniono jednak ani w kryteriach klasyfikacyjnych, ani w rekomendacjach dotyczących diagnostyki obrazowej u pacjentów z młodzieńczymi spondyloartropatiami, podczas gdy zastosowanie rezonansu magnetycznego w diagnostyce dzieci i młodzieży z klinicznym podejrzeniem zapalenia stawów krzyżowo-biodrowych mogłoby poprawić wczesne wykrywanie choroby i wyniki leczenia. Niniejszy artykuł przedstawia obraz radiologicznych młodzieńczych spondyloartropatii, w tym: młodzieńczego zesztywniającego zapalenia stawów kręgosłupa, młodzieńczego łuszczycowego zapalenia stawów, reaktywnego zapalenia stawów oraz młodzieńczych spondyloartropatii występujących w przebiegu zapalnych chorób jelit.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.