Search results

Sort By:

Limit search:

Wczesna ocena słuchu u chorych leczonych operacyjnie z powodu przewlekłego zapalenia ucha środkowego

100%

Olszewski J., Konopka W., Repetowski M.

Polish Journal of Otolaryngology

2008

vol. 62

issue 6

731-734

Intoduction. The aim of the study was the comparison of hearing before and after ear surgery in patients with chronic otitis media according to Fowler and Sabine criteria. Material. The study comprised 42 patients (42 ears), aged 19–72 (26 females and 16 males). The patients were divided into three groups, considering the type of surgery; Group I – 20 ears after myringoplasty, group II – 14 ears after mastoidectomy with canal up and myringoplasty and group III – 8 ears after the mastoidectomy with canal down. Methods. Audiologic examination was performed together with the evaluation of hearing loss according to the criteria of Fowler and Sabine (CPT), before and 3 months after the ear surgery. The difference of 20% (CPT) was considered improvement or deterioration of the hearing. Results. On the basis of the intraoperative examination, chronic otitis media with perforation was found in 18 patients, granulating otitis media in 16 patients and the chronic otitis with cholesteatoma in 8 patients. The myringoplasty was performed in 20 patients, the mastoidectomy with canal up and myringoplasty in 14 patients and the mastoidectomy with canal down in 8 patients. In 14 ears of group I (70%) hearing improvement was noticed, and in 6 (30%) remained unchanged. The mean hearing loss according to CPT in this group was 40,39% before ear surgery and 24,26% after. In group II in 6 ears (43%) hearing improvement was observed, whereas in 8 (57%) remained unchanged. The mean hearing loss according to CPT in this group was 71,40% before and 61,85% after surgical treatment. In group III, hearing improvement was noticed in 37% of ears and in 5 (63%)did not change after the ear operation. The mean hearing loss (CPT) in this group was 81,57% before treatment and 71,37% after. Conclusions. Considering early evaluation of hearing the best results were obtained in patients subjected to myringoplasty and conservative operations of the middle ear with canal up procedure.

Podstawy anatomii i fizjologii drogi węchowej oraz możliwości topodiagnostyki jej uszkodzeń z użyciem węchowych potencjałów wywołanych

88%

Repetowski M., Kuśmierczyk K., Mazurek A., Michalska J., Olszewski J.

Aktualności Neurologiczne

2010

vol. 10

issue 2

85 - 88

Introduction: The recognition of the influence of olfactory stimuli on the olfactory organ aims at identifying damages within this area, diagnosing many diseases and smell impairments such as parosmia, hyposmia, anosmia and cacosmia. This work is focused on presenting current knowledge on fundamentals of anatomy and physiology of the olfactory tract and possibilities of its topodiagnostic damages by means of olfactory evoked potentials. Definition of smell: In the surrounding world the sense of smell operates through a series of sensations, which are described as smell. The smell of a compound depends both on the structure of a carbon chain and a ring, and on the presence and type of functional groups and their arrangement in a molecule. Defining a smell on the basis of its structure can be particularly difficult. In future the answer should be found in the electron theory of organic compounds structure. Anatomy and physiology of the sense of smell: The receptors, which are responsible for receiving olfactory sensations, are located in the nasal cavity, the upper part of the nasal septum, the root and anterior portion of the superior nasal concha. In adults the olfactory epithelium covers 1-3 cm2 of the mucosa in each nasal passage. The olfactory tract comprises three neurons, whereas the cortical centre is situated in the hippocampal gyrus and amygdalic nucleus of the temporal lobe. Olfactory sensations are perceived via the olfactory epithelium, which is often accompanied by additional stimulation of endings of the trigeminal, facial, glossopharyngeal and vagus nerve. Diagnostics of the sense of smell: Registering olfactory evoked potentials is an objective method of testing the sense of smell by detecting changes in bioelectrical functions of the brain. In Poland this method is quite modern and, in fact, is seldom used because of the lack of an appropriate batcher. Conclusion: Uniform standards and methodology of the study should lead to further implementation of this objective testing method in topodiagnostics of smell disorders.

Wprowadzenie: Poznanie wpływu bodźców węchowych na zmysł powonienia ma na celu rozpoznawanie uszkodzeń w tym obszarze, wykrywanie wielu chorób oraz badanie uszkodzeń węchu, takich jak: parosmia, hiposmia, anosmia oraz kakosmia. Celem pracy jest przedstawienie aktualnej wiedzy dotyczącej podstaw anatomii i fizjologii drogi węchowej oraz możliwości topodiagnostyki jej uszkodzeń z użyciem węchowych potencjałów wywołanych. Definicja zapachu: W otaczającym nas świecie za pomocą zmysłu powonienia odczuwany jest szereg wrażeń, które określa się jako zapach. Wyróżnia się związki zapachowe. Ich zapach zależy zarówno od budowy łańcucha węglowego oraz pierścienia, jak i od obecności oraz rodzaju grup funkcyjnych i sposobu rozmieszczenia ich w cząsteczce. Ustalenie zapachu na podstawie jego budowy jest rzeczą trudną. Należy oczekiwać, że w przyszłości odpowiedź przyniesie nam elektronowa teoria budowy związków organicznych. Anatomia i fizjologia zmysłu powonienia: Receptory węchowe odpowiedzialne za odbiór wrażeń zapachowych zlokalizowane są w jamie nosowej, w górnym odcinku przegrody nosa, na stropie i na przednim końcu małżowiny nosowej górnej. Nabłonek węchowy zajmuje u dorosłego człowieka od 1 do 3 cm2 błony śluzowej w każdym przewodzie nosowym. Droga węchowa składa się z trzech neuronów, a ośrodek korowy znajduje się w zakręcie hipokampa i jądrze migdałowym płata skroniowego. Doznania węchowe odbierane są za pomocą nabłonka węchowego, ale towarzyszy temu często dodatkowe podrażnienie z zakończeń nerwu trójdzielnego, twarzowego, językowo-gardłowego oraz błędnego. Diagnostyka zmysłu powonienia: Obiektywną metodą badania powonienia rejestrującą zmiany czynności bioelektrycznej mózgu po pobudzeniu receptorów i nabłonka węchowego jest rejestracja węchowych potencjałów wywołanych, która w Polsce jest metodą nową i praktycznie rzadko stosowaną ze względu na brak odpowiedniego dozownika. Podsumowanie: Opracowanie jednolitych standardów i metodyki badania powinno doprowadzić do szerszego zastosowania tej obiektywnej metody badania w topodiagnostyce zaburzeń zmysłu powonienia.

Refine search results

1 Aktualności Neurologiczne

1 Polish Journal of Otolaryngology

1 2010

1 2008

2 Olszewski J.

2 Repetowski M.

1 Konopka W.

1 Kuśmierczyk K.

1 Mazurek A.

1 Michalska J.

Search results

Wczesna ocena słuchu u chorych leczonych operacyjnie z powodu przewlekłego zapalenia ucha środkowego

Podstawy anatomii i fizjologii drogi węchowej oraz możliwości topodiagnostyki jej uszkodzeń z użyciem węchowych potencjałów wywołanych