Full-text resources of PSJD and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl
Preferences help
enabled [disable] Abstract
Number of results

Results found: 2

Number of results on page
first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
EN
Clozapine is an atypical antipsychotic used in the treatment of drug-resistant schizophrenia. Due to its safety profile and the risk of severe adverse effects clozapine is not a first-choice medication. The most crucial adverse effects include bone marrow suppression leading to agranulocytosis (defined as neutrophil level drops below 500/mm3) and cardiomyositis. An increased risk of orthostatic hypotonia, bradycardia, syncope or cardiac arrest has been observed during therapy. Therefore, it is recommended that clozapine should be used with caution in high-risk patient populations, particularly in patients with cardiovascular disorders and cerebrovascular diseases, as well as those predisposed to hypotension (dehydrated patients, patients receiving hypotensive agents). Serious adverse effects further include an increased risk of seizures. Among all antipsychotic drugs clozapine has the greatest potential to decrease the threshold for seizures. The risk of seizures is particularly high when clozapine is administered at a daily dose of ≥600 mg and in the case of rapid dose increases. Caution should be exercised when treating patients with additional seizure risk factors, such as central nervous system disorders, medical history of epilepsy, alcoholism or receiving medications that decrease the threshold for seizures. So far, no clear guidelines have been set indicating the necessity of a simultaneous use of antiepileptic drugs to prevent clozapine-induced seizures. This paper reviewed the literature on the influence of various factors on clozapine serum levels, risk assessment of seizures in the therapeutic process as well as the use of antiepileptic drugs in seizure prevention.
PL
Klozapinę, będącą atypowym lekiem przeciwpsychotycznym, stosuje się w leczeniu schizofrenii lekoopornej. Ze względu na profil bezpieczeństwa i ryzyko silnych działań niepożądanych nie jest to lek pierwszego wyboru. Do najważniejszych działań niepożądanych należą supresja szpiku kostnego, prowadząca do agranulocytozy (definiowanej jako spadek stężenia neutrofili poniżej 500/mm3), i zapalenie mięśnia sercowego. W trakcie leczenia odnotowuje się zwiększone ryzyko wystąpienia hipotonii ortostatycznej, bradykardii, omdleń czy zatrzymania akcji serca. Z tego względu zaleca się ostrożne prowadzenie terapii klozapiną w grupach podwyższonego ryzyka – szczególnie u pacjentów z chorobami układu sercowo- -naczyniowego i chorobami naczyń mózgowych, jak również stanami predysponującymi do niedociśnienia (odwodnienie, przyjmowanie leków hipotensyjnych). Do poważnych działań niepożądanych należy ponadto zwiększone ryzyko napadów drgawkowych. Klozapina obniża próg drgawkowy bardziej niż jakikolwiek inny lek przeciwpsychotyczny. Ryzyko drgawek jest szczególnie wysokie przy dawce dobowej ≥600 mg oraz w przypadku szybkiego zwiększania dawki. Trzeba zachować ostrożność podczas leczenia osób obciążonych dodatkowymi czynnikami ryzyka drgawek, takimi jak zaburzenia ośrodkowego układu nerwowego, epilepsja w wywiadzie, choroba alkoholowa, zażywanie leków obniżających próg drgawkowy. Do tej pory nie ustalono jednoznacznych wytycznych wskazujących na konieczność równoczesnego podawania leków przeciwpadaczkowych z myślą o zapobieganiu drgawkom indukowanym klozapiną. W niniejszej pracy dokonano przeglądu piśmiennictwa na temat wpływu różnorodnych czynników na stężenie klozapiny w surowicy, szacowania ryzyka wystąpienia drgawek w przebiegu leczenia oraz stosowania leków przeciwpadaczkowych w ich profilaktyce.
EN
Aims and methods: Clozapine is an atypical antipsychotic of choice for the treatment of drug-resistant schizophrenia. It is associated with the risk of adverse effects, such as blood dyscrasia, cardiovascular and metabolic disorders, such as insulin resistance and impaired lipid profile, as well as weight gain. The aim of this article is a review of research into methods (both pharmacological and non-pharmacological) of preventing clozapine-induced weight gain. Antipsychotics, other psychotropic drugs, metabolism-regulating agents and appetite suppressants were assessed in groups of patients treated with clozapine (based on medical databases). Among non-pharmacological interventions, the efficacy of cognitive-behavioural therapy, dietary counselling and exercise programmes was assessed in several patient populations. Results: Among the discussed medications aripiprazole, topiramate, fluvoxamine and metformin appear to be efficacious. Orlistat shows efficacy in males. Cognitive-behavioural therapy was shown to be more effective compared to a brief nutrition education. However, pharmacological, psychotherapeutic and dietary interventions were considered insufficient in balancing the total weight gain. Conclusions: Each of the pharmacological interventions should be individually considered in the context of potential benefits and adverse effects. Non-pharmacological methods are recommended in all cases, regardless of the effect. Clinical practice indicates the need to conduct further research and develop management algorithms to prevent excessive weight gain in patients treated with clozapine.
PL
Cel i metody: Klozapina to atypowy lek przeciwpsychotyczny, stosowany z wyboru w schizofrenii lekoopornej. Z przyjmowaniem klozapiny wiąże się prawdopodobieństwo wystąpienia działań niepożądanych w postaci zaburzeń obrazu krwi oraz zaburzeń sercowo-naczyniowych i metabolicznych, takich jak insulinooporność i zaburzenia profilu lipidowego, a także przyrost masy ciała. Celem niniejszego opracowania jest przegląd badań dotyczących metod (zarówno farmakologicznych, jak i niefarmakologicznych) przeciwdziałania przyrostowi masy ciała indukowanemu klozapiną. Wzięto pod uwagę leki przeciwpsychotyczne i inne psychotropowe oraz te regulujące metabolizm i zmniejszające apetyt; poświęconą im część pracy oparto na badaniach grup chorych leczonych klozapiną (informacje z medycznych baz danych). Spośród interwencji niefarmakologicznych na przykładzie kilku grup pacjentów analizowano psychoterapię poznawczo-behawioralną, poradnictwo dietetyczne i programy ćwiczeń fizycznych. Wyniki: Skutecznymi lekami okazały się aripiprazol, topiramat, fluwoksamina i metformina, a u mężczyzn także orlistat. Wykazano przewagę terapii poznawczo-behawioralnej nad wyłączną krótką edukacją żywieniową. Skuteczność interwencji farmakologicznych, psychoterapeutycznych i dietetycznych jest jednak niewystarczająca, gdyż tylko w niewielkim stopniu równoważy przyrost masy ciała. Wnioski: Podjęcie każdej interwencji farmakologicznej powinno zostać rozważone indywidualnie – w kontekście korzyści i działań niepożądanych. Metody niefarmakologiczne, niezależnie od efektu, są polecane w każdym przypadku. Praktyka kliniczna wskazuje na potrzebę przeprowadzenia większej liczby badań i ustalenia algorytmów postępowania związanych z zapobieganiem nadmiernemu przyrostowi masy ciała u osób leczonych klozapiną.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.