Search results

Sort By:

Limit search:

Evaluation of the incidence of complications during the treatment of diaphyseal forearm fractures using elastic intramedullary nailing in children

100%

Wilczyński M., Matuszewski Ł., Ciszewski A., Stec S.

2022

vol. 87

issue 2

53-56

Wstęp. Złamania trzonów kości przedramienia stanowią drugą pod względem liczebności grupę obrażeń narządu ruchu u dzieci, zaraz po urazach ich części dalszej. Najczęściej do złamań trzonów kości przedramienia u dzieci dochodzi w mechanizmie pośrednim. W leczeniu złamań trzonów kości przedramienia u dzieci dąży się do uzyskania zrostu, prawidłowej długości i osi obu kości przedramienia. Złamania trzonów kości przedramienia leczyć można bezoperacyjnie w opatrunku gipsowym, jak i operacyjnie. U dzieci najczęściej stosowaną metodą operacyjną jest zamknięta repozycja oraz stabilizacja śródszpikowa przy pomocy prętów TEN. W trakcie leczenia nie należy zapominać o możliwych powikłaniach. Cel. Celem pracy jest analiza najczęściej występujących późnych powikłań złamań trzonów obu kości przedramienia u dzieci w odniesieniu do metody leczenia. Materiał i metody. Badaniem objęto 126 dzieci w wieku 5-17 lat (średnia wieku 11,4 lat), hospitalizowanych z powodu złamania trzonów obu kości przedramienia w Klinice Ortopedii i Rehabilitacji Dziecięcej Uniwersytetu Medycznego w Lublinie w latach 2015-2021. Wszystkich pacjentów zakwalifikowano do zabiegu zamkniętej osteosyntezy oraz stabilizacji odłamów elastycznymi prętami śródszpikowymi wg metody Metaizeau. Analiza objęła rodzaj oraz częstość występowania powikłań do 6 miesięcy od usunięcia zespolenia, w odniesieniu do metody leczenia operacyjnego. Wyniki. Analizowaną grupę pacjentów w wieku rozwojowym utworzyło 126 pacjentów, 26 dziewczynek oraz 100 chłopców. Wszystkie dzieci zakwalifikowano do leczenia operacyjnego poprzez elastyczną stabilizację śródszpikową wg Metaizeau. Spośród wszystkich pacjentów u 120 nie odnotowano żadnych powikłań, ponownego złamania doznało 5 pacjentów, u 1 osoby odnotowano opóźniony zrost. Braku zrostu w przypadku tej metody nie stwierdzono.Najczęstszym powikłaniem leczenia okazała się refraktura. Powikłania leczenia operacyjnego u 1 pacjenta zaopatrzono w sposób bezoperacyjny, natomiast 5 zakwalifikowano do ponownej stabilizacji śródszpikowej. Jakakolwiek forma powikłania leczenia wystąpiła u co dwudziestego dziecka. Wnioski. Operacyjne leczenie złamania trzonów kości przedramienia wg Metaizeau u dzieci niesie za sobą bardzo niski odsetek powikłań.

Introduction. Diaphyseal forearm fractures constitute the second most numerous group of injuries to the locomotor system in children, right after the injuries of the distal part of forearm bones. Most often, diaphyseal forearm fractures in children occur through an indirect mechanism. In the treatment of diaphyseal forearm fractures in children, the aim is to achieve union, correct length and axis of both forearm bones. Diaphyseal forearm fractures can be treated non-surgically, using a cast, and surgically. In children, the most frequently used surgical method is closed reposition and intramedullary stabilization with the use of TEN nailing. During treatment, possible complications must be taken into account. Objective. The objective of the study is to analyse the most common late complications of diaphyseal forearm fractures in children in relation to the treatment method. Materials and methods. The study included 126 children aged 5-17 (mean age 11.4) hospitalized due to diaphyseal forearm fractures at the Department of Children’s Orthopaedics and Rehabilitation of the Medical University of Lublin between 2015-2021. All patients were qualified for closed osteosynthesis and stabilization using elastic intramedullary nailing according to the Metaizeau technique. The analysis covered the type and incidence of complications up to six months after removing the fixation, in relation to the method of surgical treatment. Results. The analysed group of patients at developmental age consisted of 126 patients, 26 girls and 100 boys. All children were qualified for surgical treatment using elastic intramedullary stabilization according to Metaizeau. Of all the patients, 120 patients experienced no complications, 5 patients experienced refractures, and 1 patient had delayed union. Non-union was not observed when using this method, and refracture turned out to be the most common complication. Complications of surgical treatment in one patient were treated non-surgically, and five patients were qualified for intramedullary restabilization. Every twentieth child developed a form of complication. Conclusions. Surgical treatment of diaphyseal forearm fractures using the Metaizeau technique in children carries a very low rate of complications.

Refine search results

1 Chirurgia Narządów Ruchu i Ortopedia Polska

1 2022

1 Ciszewski A.

1 Matuszewski Ł.

1 Stec S.

1 Wilczyński M.

Search results

Evaluation of the incidence of complications during the treatment of diaphyseal forearm fractures using elastic intramedullary nailing in children