Full-text resources of PSJD and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl
Preferences help
enabled [disable] Abstract
Number of results

Results found: 12

Number of results on page
first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
EN
The use of microsurgery for oral reconstruction of cancer patients, has become standard treatment in restoring oral function. The free anterolateral thigh flap is one of the most preferred options in reconstruction after total, subtotal or hemiresection of the tonque due to squamous cell cancer. The aim of the study was to present the reconstructive method using anterolateral thigh free flap with evaluation of quality of live. Material and methods. Clinical material includes 46 consecutive patients with tongue cancer, who underwent complex surgical treatment between 2009 and 2011. There were 36 males and 10 females and the M: F ratio was 3.6: 1. All of them were reconstructed using the anterolateral thigh free flap. The quality of life was evaluated 6 months after completing the treatment, based on postoperative functional and aesthetic status. Results. The overall flap survival rate was 96%. Surgical complications were observed in 8 patients (17%). Donor site was closed primarly in 42 cases and in remaining 4 skin graft was required. In all 46 cases understandable speech and return to unrestricted diet mastication and swallowing were achieved. The mean follow-up period after treatment was 32 months. Analysis of aesthetic effects evaluated in 23 cases and shows generally very good results. According to average transformed scores the QOL can be characterized as excellent for >90, very good for 76-90, good for 51-75, moderate for 25-50 and bad for <25 points. Conclusions. Anterolateral thigh flap, with its versatility in design, long pedicle with a suitable vessel diameter, low donor site morbidity, and very good aesthetic effects, could be the ideal flap for functional tongue reconstruction.
PL
Introduction: About 25% of melanomas are localized in head and neck skin, and this particular localization is most diffi cult to treat, and the prognosis is less favorable. The depth of melanoma infi ltration (Clark and Breslau grade) into the skin is the main factor of local advancement of the disease. Surgical treatment is an essential therapeutic modality in patients with melanoma. Aim: The aim of this study was to evaluate results of our surgical treatment of melanomas in head and neck localisation, treated from 1997 to 2007 in Department of Oncological and Reconstructive Surgery in Center of Oncology IMSC in Gliwice. Material: We analysed group of 47 patients (aged 26 to 75 years, mean 49), treated by surgical excision of malignant melanoma in the head and neck region. Most of the patiens required to use free fl aps or skin graft technique to close posexcisional defect, on basis of clinical considerations. Results: The 5-year total survival for all patients was 62% and were dependent on depht of melanoma infi ltration and regional lymph node metastasis. The signifi cant prognostic factors were: localization of primary focus, local progression of disease, free microscopical excision margins sex and age. Conclusions: Prognosis in the patients with melanoma of the head and neck is unreliable and dependent on local advancement of disease and localization of primary focus. Surgical treatment is an essential therapeutic modality in patients with melanoma. Adiuvant radiotherapy after surgical treatment of melanoma of the head and neck is intended for the patiens with high risk of local or regional recurence of disease.
EN
CBCT is a relatively new diagnostic imaging method. It was first used in 1982 at the Mayo Clinic Biodynamics Research Laboratory [1], and has been commercially used in dentistry since 2001. It differs from multidetector computed tomography in terms of implementation technique and some parameters. A low dose of radiation is its greatest advantage, thanks to which many specialists, including ENT doctors and reconstructive surgeons, are more willing to use it. In otorhinolaryngology, CBCT is applied in pre- and perioperative diagnostics in both rhinology and otology. In reconstructive surgery, CBCT facilitates precise planning of the flap and intraoperatively allows a perfect match of the reconstructed tissue elements. In the article, the authors present current information on CBCT in ENT obtained on the basis of a review of Polish and foreign literature and share their own experience in its application in reconstructive surgery within the craniofacial region.
EN
Introduction: About 25% of melanomas are localized in head and neck skin, and this particular localization is most diffi cult to treat, and the prognosis is less favorable. The depth of melanoma infi ltration (Clark and Breslau grade) into the skin is the main factor of local advancement of the disease. Surgical treatment is an essential therapeutic modality in patients with melanoma. Aim: The aim of this study was to evaluate results of our surgical treatment of melanomas in head and neck localisation, treated from 1997 to 2007 in Department of Oncological and Reconstructive Surgery in Center of Oncology IMSC in Gliwice. Material: We analysed group of 47 patients (aged 26 to 75 years, mean 49), treated by surgical excision of malignant melanoma in the head and neck region. Most of the patiens required to use free fl aps or skin graft technique to close posexcisional defect, on basis of clinical considerations. Results: The 5-year total survival for all patients was 62% and were dependent on depht of melanoma infi ltration and regional lymph node metastasis. The signifi cant prognostic factors were: localization of primary focus, local progression of disease, free microscopical excision margins sex and age. Conclusions: Prognosis in the patients with melanoma of the head and neck is unreliable and dependent on local advancement of disease and localization of primary focus. Surgical treatment is an essential therapeutic modality in patients with melanoma. Adiuvant radiotherapy after surgical treatment of melanoma of the head and neck is intended for the patiens with high risk of local or regional recurence of disease.
PL
CBCT jest stosunkowo nową metodą diagnostyki obrazowej w medycynie. Po raz pierwszy została użyta w 1982 r. w Mayo Clinic Biodynamics Research Laboratory [1], a od 2001 r. jest komercyjnie wykorzystywana w stomatologii. Od wielorzędowej osiowej tomografii komputerowej różni się m.in. techniką wykonania oraz poszczególnymi parametrami. Niska dawka promieniowania stanowi jej największą zaletę, dzięki której coraz chętniej posługuje się nią wielu specjalistów, w tym laryngolodzy i chirurdzy rekonstrukcyjni. W laryngologii CBCT znalazła zastosowanie w diagnostyce przed- i okołooperacyjnej zarówno w rynologii, jak i otologii. W chirurgii rekonstrukcyjnej CBCT ułatwia dokładne zaplanowanie płata, a śródoperacyjnie pozwala na perfekcyjne dopasowanie odtwarzanych elementów tkankowych. W niniejszym artykule autorzy przedstawiają dotychczasowe informacje na temat CBCT w laryngologii, uzyskane na podstawie przeglądu literatury polskiej i zagranicznej, oraz dzielą się własnym doświadczeniem w zastosowaniu tomografii komputerowej wiązki stożkowej w operacjach rekonstrukcyjnych w obrębie twarzoczaszki.
PL
Wstęp: Perforacja rękawiczek podczas zabiegów operacyjnych stanowi dość powszechne zjawisko. Uzasadnioną ekonomicznie i dość efektywną metodą zmniejszającą ryzyko krwiopochodnych infekcji jest stosowanie podwójnych par rękawiczek. Niestety część środowiska chirurgicznego przejawia niechęć do tego typu rozwiązania, argumentując to subiektywnym obniżeniem zręczności oraz czułości dotyku. Cel: Celem badania była ocena praktyki chirurgów dotyczącej zakładania podwójnych rękawiczek oraz określenie czynników wpływających na ich stosowanie. Materiał i metody: Anonimową ankietę złożoną z 21 pytań w języku polskim wysłano pocztą do 41 oddziałów chirurgicznych. Pytania dotyczyły: danych demograficznych, rodzaju używanych rękawiczek, alergii na lateks, liczby przeprowadzonych operacji, częstotliwości używania podwójnych rękawiczek i negatywnych odczuć związanych z ich używaniem, a także częstotliwości zranień podczas zabiegów chirurgicznych. Wyniki: Otrzymaliśmy zwrot 179 ankiet. Przeszło 62% badanych uważa, że podwójne rękawiczki zapewniają większą ochronę niż pojedyncza para, 24% nie wierzy w ten efekt, zaś 14% nie ma zdania. Jedynie 0,6% badanych zawsze stosuje podwójne rękawiczki podczas zabiegów operacyjnych, 19% używa ich regularnie, to znaczy co najmniej w 25% zabiegów, zaś 68% okazjonalnie. 13% przebadanych chirurgów deklaruje, że nigdy nie zakłada podwójnych rękawiczek. Podczas zabiegów podwyższonego ryzyka podwójne rękawiczki nosi 86% respondentów. Wśród przebadanych osób ok. połowa (50,3%) odczuwa dyskomfort, 45% – pogorszenie sprawności manualnej, około 30% skarży się na mrowienie, a 64% na pogorszenie dotyku. Wnioski: W związku z dużym odsetkiem uszkodzeń rękawiczek chirurgicznych, koniecznym wydaje się stosowanie metod zmniejszających ryzyko transmisji patogenów. Nawyk używania podwójnej pary rękawiczek powinien być wdrażany zwłaszcza wśród młodych lekarzy zaczynających specjalizację, tak aby okres początkowego dyskomfortu i stopniowego przyzwyczajania się dłoni był połączony z nabywaniem umiejętności chirurgicznych.
EN
Introduction: The perforation of gloves during surgical procedures is quite common. A cheap and quite effective method of reducing the risk of blood-borne infections is wearing two pairs of gloves. Unfortunately, some surgeons are reluctant to it, and they report decreased dexterity and sensation. The aim of the study was to evaluate surgeons’ double-gloving practices to determine the factors related to compliance. Material and methods: An anonymous, 21-question survey in Polish was sent by post to 41 surgical departments. The questions concerned: demographic data, type of surgical gloves used, allergy to latex, number of surgeries performed, frequency of using double gloves and negative impressions from using them and finally, the frequency of needlestick injuries during surgical procedures. Results: We received 179 questionnaires back. More than 62% of the surgeons believe that double gloves provide better protection than a single pair, 24% do not believe in this, and 14% have no opinion. Only 0.6% of respondents always use double gloves during surgery, 19% double glove in at least 25% of cases and 68% do it occasionally. 13% of the surgeons declared that they had never worn double gloves. During high-risk procedures, 86% of respondents wear double gloves. About half of respondents (50.3%) report discomfort while wearing double gloves; 45% – decreased dexterity; about 30% complain of numbness and tingling; and 64% – decreased sensation. Conclusion: Due to the high number of surgical glove perforations and relatively high prevalence of needlestick injuries, it is necessary to use methods that reduce the risk of transmission of pathogens. The habit of using a double pair of gloves should be implemented especially among young surgeons starting to train in their specialities. Consequently, the period of initial discomfort will be combined with the acquisition of surgical skills, which will allow for gradual acclimatization.
EN
Introduction: The nose is the central and probably the most important organ of the face. In view of the three-dimensional shape and variety of tissues, reconstructive surgery after tumor resection in this anatomical region requires the surgeon’s knowledge of anatomy. Materials and Method: In the years 2010–2019, 48 patients were treated in the Oncological and Reconstructive Surgery Clinic for extended nasal tumors, which required the use of free microvascular flaps after resection for functional and aesthetic supply of anatomical structures of the nose. Results: In 48 patients, a total of 92 free microvascular flaps were used for nasal reconstruction including: radial forearm free flap in 24 patients, radial forearm free flap with radial bone in 14 patients, auricular free flap in 16 patients, radial forearm free flap in combination with auricle free flap in 7 patients, double auricular free flap in 6 patients, radial forearm free flap in combination with double auricular free flap in 4 patients. Total necrosis of the free flap was noted in 4 cases, partial in 6 patients. Conclusions: The presented surgical techniques using microvascular free flaps constitute a recognized method of treatment and should be used in everyday surgeon practice. The results demonstrated in this article allow to obtain optimal functional and aesthetic effects.
EN
Introduction: The aim of the study was to prove that a combination of visual surgical planning (VSP) and cone beam computed tomography (CBCT) is an optimal technique in fibular free flap reconstructions after complex tumor resections in the head and neck region and that it leads to better functional and aesthetic outcomes. Material and method: Six patients (3 females, 3 males) with head and neck tumors were included in the study. The region concerned midface in 2 cases and mandible in 4 patients. On the basis of computed tomography of the head, fibular free flap (FFF) reconstruction was planned with the VSP technique. The 3D-printed models were prepared. At the beginning of the operation and a few minutes after the reconstruction, an xCAT CBCT by XORAN was performed. Minor corrections of the angles of the reconstructed bony parts were made where needed. The time of the operation was assessed for each case. Functional and cosmetic results were evaluated in a 1-year follow-up. Results: The mean time of operation was 6 hours and 48 minutes, which was approximately 1hour and 40 minutes less than standard reconstructive surgery. Functional recovery was achieved in all patients. Aesthetic result was unsatisfactory for 2 patients due to insufficient soft tissue masses of FFF. Conclusions: The authors claim that intraoperative CBCT imaging, regardless of the cost, improves the accuracy of aesthetic outcome of reconstructive surgeries based on VSP, especially in the region of the midface and the mandible. Further studies on a higher number of subjects are required.
PL
Wprowadzenie: Celem badania było wykazanie, że połączenie wirtualnego planowania zabiegu chirurgicznego (VSP) i tomografii komputerowej wiązki stożkowej (CBCT) stanowi optymalną, umożliwiającą uzyskiwanie lepszych wyników czynnościowych i estetycznych, technikę rekonstrukcji wykonywanych z wykorzystaniem wolnego płata strzałkowego po złożonych resekcjach guzów w rejonie głowy i szyi. Materiał i metody: Do badania włączono 6 pacjentów (3 kobiety i 3 mężczyzn) z nowotworami głowy i szyi. Zmienionymi chorobowo obszarami były: środkowa część twarzy (2 przypadki) i żuchwa (4 przypadki). W oparciu o obrazy uzyskane w tomografii komputerowej głowy, techniką VSP opracowano plany rekonstrukcji z wykorzystaniem wolnego płata strzałkowego (FFF). Przy użyciu drukarki 3D sporządzono odpowiednie modele. Przy rozpoczęciu operacji i kilka minut po zakończeniu rekonstrukcji wykonywano skan CBCT, używając tomografu xCAT XORAN. W sytuacjach, gdy było to wymagane, wprowadzano drobne poprawki w zakresie kątów rekonstruowanych części kostnych. W każdym przypadku mierzono czas trwania operacji. Wyniki czynnościowe i kosmetyczne oceniano w badaniu kontrolnym po upływie 1 roku. Wyniki: Średni czas operacji wynosił 6 godzin 48 minut, tj. około 1 godzinę 40 minut krócej niż w przypadku standardowej operacji rekonstrukcyjnej. U wszystkich pacjentów uzyskano powrót do pełnej sprawności czynnościowej. U dwóch stwierdzono niezadowalający wynik estetyczny, będący wynikiem niewystarczającej ilości tkanki miękkiej w FFF. Wnioski: Według autorów, śródoperacyjne obrazowanie CBCT, niezależnie od kosztów, poprawia dokładność estetycznych rezultatów zabiegów rekonstrukcyjnych prowadzonych w oparciu o VSP, szczególnie w obszarach środkowej części twarzy i żuchwy. Wymagane jest przeprowadzenie dalszych badań na większej liczbie pacjentów.
PL
Wstęp: Nos jest centralnym i prawdopodobnie najważniejszym narządem twarzy. Zabiegi rekonstrukcyjne tej okolicy wymagają od operatora dużej znajomości anatomii, z uwagi na trójwymiarowy kształt i różnorodność tkanek, które ją tworzą. Brak jest jednolitych standardów postępowania czy algorytmów po rozległych resekcjach. Materiały i metody: W latach 2010–2019 w Klinice Chirurgii Onkologicznej i Rekonstrukcyjnej leczonych z powodu rozległych nowotworów nosa było 48 pacjentów, którzy wymagali po zabiegach resekcyjnych zastosowania wolnych płatów mikronaczyniowych, celem funkcjonalnego i estetycznego zaopatrzenia struktur anatomicznych nosa. Wyniki: U 48 pacjentów do rekonstrukcji nosa zastosowano łącznie 92 wolne płaty mikronaczyniowe, w tym: płat promieniowy u 24 chorych, płat promieniowy z fragmentem kości promieniowej u 14 chorych, płat z małżowiny usznej u 16 chorych, połączenie płata promieniowego z płatem z małżowiny usznej u 7 chorych, podwójny płat z małżowiny usznej u 6 chorych, połączenie płata promieniowego z dwoma płatami z małżowiny usznej u 4 chorych. Całkowitą martwicę wolego płata zanotowano w 4 przypadkach, częściową u 6 chorych. Wnioski: Przedstawione powyżej techniki operacyjne z użyciem wolnych płatów mikronaczyniowych stanowią uznaną metodę postepowania leczniczego i powinny być stosowane w codziennej praktyce chirurga. Opisane w pracy metody z zakresu chirurgii rekonstrukcyjnej pozwalają na uzyskanie optymalnego efektu funkcjonalnego i estetycznego.
EN
Background: It has been suggested that applying the negative pressure wound therapy (NPWT) to a closedsurgical incision may hasten the healing of the incision and decrease the incidence of wound healing complications. The goal of this study is to present the new idea of a simple, self-made, low-cost wound vacuum dressing for closed-incision NPWT that may become an alternative to currently manufactured medicalindustry products.Method: We designed a simple dressing for closed-incision NPWT from gauze pads, polyurethane adhesive film, stoma paste, and a drain tube. Negative pressure was created using a standard 50 ml syringe connected to the drain. First, the dressing was applied to the wound model and on the healthy volunteer. Finally, the dressing was applied to 10 patients after low anterior rectal resection. The vacuum dressing was left in place for 3 days, then changed and placed once more for the next 3 days.Results: We did not observe any adverse effects associatedwith the dressing. All postoperative wounds healed properly. 18 out of 20 dressings were still air-tight 72h post-placement.Conclusions: This simple, self-made dressing for NPWT is safe and effective and may decrease the wound infection rate. However future studies are needed to confirm that hypothesis.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.