Search results

Sort By:

Limit search:

Zespół larwy trzewnej wędrującej u 3-letniego chłopca

100%

Niedworok M., Sordyl B., Makosiej R., Czkwianianc E.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

2009

vol. 5

issue 1

56-59

Toxocariasis is an infection with a larva of dog or cat ascaris (Toxocara canis, T. cati), which, unable to turn into fully matured form, circulates in the system and reaches various human organs and tissues. Risk factors of Toxocara canis/cati infection consist of age 3-10 years old, male sex, living in the country, possession of dogs, especially puppies and young dogs up to 3 years old and pica (eating inedible things) and onychophagia (biting one’s nails). Among clinical forms of toxocariasis usually characterized are visceral larva migrans syndrome, ocular migrans syndrome and covert. In this paper, a case of a 3-yearold boy from a rural environment, admitted because of suspicion of eosinophilic leukemia is presented. In the boy with a high eosinophilia of peripheral blood, after excluding the initial diagnosis and numerous parasitic diseases, a generalized form of visceral larva migrans syndrome was recognized. Due to multiple recurrence of symptoms in the boy and repeating hospitalisations on account of that a more detailed family interview was taken, from which it followed that the boy eats a lot of contaminated, by the present there puppies, sand, from the garden adjacent to the house. The observed by the parents pica, meaning eating inedible things, in this case sand, and presence in the vicinity of the house of neglected, not disinfestated puppies was the cause of severe form of infection in the child and of recurrence of symptoms. Considering the persistence of Toxocara canis infection in dogs in Poland and of the possibility of becoming infected with toxocariasis, prophylactic actions are essential, e.g. properly managed dog disinfestation, especially puppies. It is also important to change the sand in sandpits often, limit the number of homeless animals, take dogs for walks away from places where children play etc., but also to shape proper hygienic behaviour in children. An opportunity to resolve this epidemiological issue is a targeted cooperation of medical, veterinary, sanitary and public services.

Toksokaroza jest to zarażenie larwą glisty psiej lub kociej (Toxocara canis, T. cati), która, nie mogąc przejść w postać dojrzałą, krąży w ustroju i dociera do różnych narządów oraz tkanek człowieka. Do czynników ryzyka zarażenia Toxocara canis/cati należą: wiek 3-10 lat, płeć męska, mieszkanie na wsi, posiadanie psów, szczególnie szczeniąt i młodych psów do lat 3, oraz pica (spożywanie rzeczy niejadalnych) i onychofagia (obgryzanie paznokci). Wśród postaci klinicznych toksokarozy wyróżnia się zwykle zespół larwy trzewnej wędrującej, ocznej wędrującej oraz postać ukrytą. W pracy prezentowany jest przypadek 3-letniego chłopca ze środowiska wiejskiego, który został przyjęty z powodu podejrzenia białaczki eozynofilowej. U chłopca ze znaczną eozynofilią krwi obwodowej po wykluczeniu rozpoznania wstępnego oraz licznych chorób pasożytniczych rozpoznano postać uogólnioną zespołu larwy trzewnej wędrującej. Ze względu na kilkakrotny nawrót objawów u chłopca i ponowne hospitalizacje z tego powodu poszerzono wywiad środowiskowy, z którego wynikało, że chłopiec spożywa duże ilości piasku z ogródka przydomowego, skażonego przez przebywające tam szczenięta. Zaobserwowana przez rodziców pica, czyli spożywanie rzeczy niejadalnych, w tym wypadku piasku, oraz obecność w otoczeniu domu zaniedbanych, nieodrobaczanych szczeniąt były przyczyną ciężkiej postaci zarażenia dziecka i nawracania objawów. Ze względu na uporczywość zakażenia Toxocara canis u psów w Polsce i możliwości zarażania się toksokarozą konieczne są działania profilaktyczne, np. właściwie prowadzone odrobaczanie psów, a szczególnie szczeniąt. Ważne jest również częste zmienianie piasku w piaskownicach, ograniczenie liczby bezdomnych zwierząt, wyprowadzanie psów z dala od miejsc zabaw dzieci itp., ale również kształtowanie właściwych zachowań higienicznych u dzieci. Szansą rozwiązania tego problemu epidemiologicznego jest ukierunkowana współpraca służb medycznych, weterynaryjnych, sanitarnych i publicznych.

Moczenie nocne i dzienne popuszczanie moczu u dzieci z zespołem rzekomej nadreaktywności wypieracza

64%

Makosiej R., Czkwianianc E., Leśniak D., Niedworok M., Sordyl B., Raczyński P., Midel A., Małecka-Panas E.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

2009

vol. 5

issue 1

37-42

The aim of study was the evaluation of dependencies occurring urinary incontinence in children with chronic constipations. Material and methods: Examinations were conducted on 45 children aged between 6 and 13, including 20 girls and 25 boys, staying in the Clinic because of nocturia and daytime urinary incontinence coexisting with chronic constipations. In all children a complex diagnostic of lower alimentary tract segment and urinary system with evaluation of space behind the bladder in ultrasonography (USG) examination were performed. Also, 3 day evaluation of frequency and volume of each portion of urine, as well as urodynamic examination were performed. Results: The examinations of urinary system in all examined children did not reveal marks of infection nor coexisting urinary system anomalies and the performed USG examination revealed the pressure of overflown rectal ampulla on the rear wall of the urinary bladder of various degree. Urodynamical examinations revealed decrease of the tenesmus feel threshold during the filling of the urinary bladder. This phenomenon had a firm connection with the release of small portions of urine by children. Emptying of bowel from retenting faeces masses, diet correction and faeces loosening medications, as well as applied prokinetical medications, caused regression of constipations and nocturia and daytime urinary incontinence, which influenced the gradual increase of volume of passed urine portions. Conclusions: In the analysis of urine passing disorders in children the chronic habitual stool constipation should be taken into account. In the therapeutical management of some types of nocturia and daytime urinary incontinence (detrusor pseudohyperactivity syndrome) in children, a treatment of chronic constipation should be applied first of all.

Przepełniona bańka odbytnicy poprzez ucisk na pęcherz moczowy pozornie zmniejsza jego objętość, powodując występowanie moczenia nocnego oraz dziennego popuszczania moczu. Proces ten doprowadza do powstania zespołu rzekomej nadreaktywności wypieracza charakteryzującego się: moczeniem nocnym i/lub dziennym popuszczaniem moczu, zwiększeniem częstości mikcji przy współistniejącym zmniejszeniu objętości każdorazowej porcji moczu oraz przewlekłymi zaparciami. Celem pracy było określenie rodzaju zaburzeń ze strony układu moczowego u dzieci w przebiegu przewlekłego zaparcia stolca. Materiał i metody: Badaniem objęto 45 dzieci w wieku od 6 do 13 lat, w tym 20 dziewczynek i 25 chłopców, leczonych w Klinice z powodu przewlekłych zaparć współistniejących z moczeniem nocnym i dziennym popuszczaniem moczu. U wszystkich dzieci wdrożono kompleksowe postępowanie diagnostyczne dolnego odcinka przewodu pokarmowego z ultrasonograficzną (USG) oceną układu moczowego. Wykonano także 3-dobowe badanie częstości i objętości każdorazowej porcji moczu, a także badanie urodynamiczne. Wyniki: W badaniach układu moczowego przeprowadzonych w analizowanych grupach dzieci nie stwierdzono zakażenia ani współistniejących wad układu moczowego. Wykonane badanie USG wykazało różnego stopnia ucisk przepełnionej bańki odbytnicy na tylną ścianę pęcherza moczowego. Zjawisko to miało ścisły związek z oddawaniem przez dzieci małych objętości porcji moczu. Badaniem urodynamicznym nie wykazano cech nadreaktywności wypieracza ani cech dyssynergii wypieraczowo-zwieraczowej. Wnioski: W analizie przyczyn zaburzeń oddawania moczu u dzieci powinno się uwzględnić przewlekłe nawykowe zaparcie stolca. W postępowanu terapeutycznym niektórych postaci moczenia nocnego i dziennego popuszczania moczu (rzekoma nadreaktywność wypieracza) u dzieci należy zastosować przede wszystkim leczenie przewlekłego zaparcia.

Refine search results

2 Pediatria i Medycyna Rodzinna

2 2009

2 Czkwianianc E.

2 Makosiej R.

2 Niedworok M.

2 Sordyl B.

1 Leśniak D.

1 Małecka-Panas E.

1 Midel A.

1 Raczyński P.

Search results

Zespół larwy trzewnej wędrującej u 3-letniego chłopca

Moczenie nocne i dzienne popuszczanie moczu u dzieci z zespołem rzekomej nadreaktywności wypieracza