Search results

1

Stability of cefamandole nafate in aqueous solutions

100%

Medenecka B., Jankowska A.

|

EN

Cefamandole nafate is a semisynthetic second-generation cephalosporin antibiotic. Its antibacterial activity depends on presence of ß-lactamic bond, which is not stable on hydrolysis reactions. The products of these reactions may be caused diff erent adverse eff ects. The aim of research was to evaluate the stability of cefamandole nafate in TARCEFANDOL in aqueous solutions. The degradation of cefamandole nafate was studied by using high-performance liquid chromatography with ultraviolet (UV) detection, as described in the monograph of cefamandole nafate in the European Pharmacopoeia. The method was modifi ed and revalidated. The stability of cefamandole nafate was investigated in aqueous solutions at 303, 313, 323, 333 K and pH 0.42–9.12. The degradation of cefamandole nafate under the conditions of general and specifi c acid-base catalysis was a fi rst-order reaction depending on the substrate concentration. The catalytic eff ect was caused by the components of phosphate and acetate buff ers. The values of kpH and kB, which describe the general acid-base catalysis (kpH) and the catalytic eff ect of the components of the buff ers (kB), were obtained from the relationship kobs = f([B]T). Whereas in the solutions of hydrochlochloric acid and borate buff er kobs = kpH. The semilogarythmic relationship kpH = f(pH) indicates that in water solutions at pH 0.42–9.12 the following reactions occur: the degradation of cefamandole nafate catalysed by hydrogen and hydroxide ions and spontaneous hydrolysis of cefamandole nafate under the infl uence of water. The catalytic rate constants of partial reactions and the thermodynamic parameters were calculated from suitable equations.

PL

Mrówczan cefamandolu należy do II generacji antybiotyków cefalosporynowych. Ich skuteczne działanie bakteriobójcze jest uwarunkowane obecnością wiązania ß-laktamowego, które jest podatne na czynniki hydrolityczne, a produkty reakcji hydrolizy mogą wywoływać działania niepożądane. Celem badań była ocena trwałości mrówczanu cefamandolu, w preparacie TARCEFANDOL, w roztworach wodnych. W badaniach zastosowano metodę HPLC, polecaną przez Farmakopeę Europejską do oceny jakości mrówczanu cefamandolu. Metodę dostosowano do warunków badania trwałości oraz poddano rewalidacji. Badania trwałości mrówczanu cefamandolu w roztworach wodnych prowadzono w zakresie pH 0,42–9,12 w czterech temperaturach. Rozkład mrówczanu cefamandolu w warunkach ogólnej i właściwej katalizy kwasowo-zasadowej zachodził zgodnie z modelem reakcji pierwszego rzędu względem stężenia substratu. Efekt katalityczny wykazywały składniki buforu fosforanowego i octanowego. Z zależności kobs = f([B]T) wyznaczono wartości kpH i kB, opisujące właściwą katalizę kwasowo-zasadową (kpH) oraz efekt katalityczny składników buforu (kB). W roztworach buforu boranowego i kwasu solnego występowała jedynie właściwa kataliza kwasowo zasadowa, czyli kobs = kpH. Na podstawie zależności log kpH = f(pH) stwierdzono, że na rozkład mrówczanu cefamandolu w roztworach wodnych składają się reakcje: hydrolizy cząsteczek mrówczanu cefamandolu katalizowana jonami wodorowymi i wodorotlenowymi oraz hydrolizy spontanicznej pod wpływem wody. Z odpowiednich równań wyznaczono katalityczne stałe szybkości reakcji cząstkowych oraz parametry termodynamiczne reakcji.

2

Nawracająca hipersomnia

81%

Żarowski M., Szczerba A., Malendowicz-Major B., Jankowska A.

Neurologia Dziecięca

|

2020

|

vol. 29

|

issue 58

76-78

EN

Recurrent hypersomnia (Kleine-Levin syndrome, KLS) is a very rare disease characterized by recurrent episodes of excessive sleepiness with prolonged sleep time, cognitive and behavioral disturbances such as confusion, derealisation, apathy, compulsive eating and hypersexuality, usually lasting a few or several days, separated by asymptomatic periods. Its incidence is estimated at 1-5 cases per million and men are affected more often than women. Disease onset is usually in the second decade of life. Episodic excessive sleepiness is the main symptom of recurrent hypersomnia that occurs in all patients. During the episode sleep lasting more than 18 hours / day is observed. Cognitive impairment is the second most common symptom and feelings of unreality are common and, possibly, the most specific symptom of the syndrome. Symptoms such as compulsive consumption of high-calorie meals, sexual disinhibition, irritability and aggression may appear in a significant group of patients. There is no standard of care in the treatment of recurrent hypersomnia. Based on the literature data, lithium, valproic acid or carbamazepine preparations are used to reduce the frequency and severity of episodes.

PL

Nawracająca hipersomnia (Zespół Kleine-Levin, KLS) jest bardzo rzadką chorobą charakteryzującą się występowaniem nawracających epizodów nadmiernej senności z nadmiernie długim czasem snu, zaburzeniami funkcji poznawczych i zachowania takimi jak: splątanie, derealizacja, apatia, kompulsywne jedzenie i hiperseksualność, trwających najczęściej kilka, kilkanaście dni, rozdzielonych okresami bezobjawowymi. Jej częstość występowania szacuje się na 1-5 przypadki na milion, a mężczyźni chorują częściej niż kobiety. Początek choroby przypada zazwyczaj na drugą dekadę życia. Pojawiająca się epizodycznie nadmierna senność jest głównym, występującym u wszystkich chorych objawem nawracającej hipersomnii. W trakcie epizodu obserwujemy sen trwający powyżej 18 godzin/dobę. Zaburzenia poznawcze są drugim najczęstszym objawem, a odczucia nierzeczywistości są powszechne i prawdopodobnie są najbardziej specyficznym objawem zespołu. U znacznej grupy chorych mogą pojawiać się objawy takie jak: kompulsywna konsumpcja wysoko kalorycznych posiłków, rozhamowanie seksualne, drażliwość i agresja. W leczeniu nawracającej hipersomnii nie ma standardu postępowania. Na podstawie danych z piśmiennictwa w celu zmniejszenia częstości i ciężkości epizodów stosuje się między innymi preparaty litu, kwasu walproinowego czy karbamazepiny.

3

Molekularne podłoże i terapia rdzeniowego zaniku mięśni

81%

Szczerba A., Śliwa A., Żarowski M., Jankowska A.

Neurologia Dziecięca

|

2018

|

vol. 27

|

issue 55

39-46

EN

Spinal muscular atrophy (SMA) is a genetic disorder caused by mutations in the SMN1 gene and, consequently, a deficiency of the SMN (survival of motor neuron) protein, which plays a key role in regulating gene expression in motoneurons. Its absence leads to degeneration and apoptosis of the anterior horn cells of the spinal cord and, as a consequence, to muscular atrophy. In the human genome the SMN gene is found in at least two copies: SMN1 and SMN2. Both genes encode the same protein, however, SMN1 transcripts are full-length (FL-SMN) and 90% of SMN2 transcripts are deprived of exon 7 (SMN-Δ7), which causes the protein to be non-functional. FL-SMN is necessary for proper splicing process. Low concentration of the SMN protein also impairs the dynamics of the actin skeleton, which results in inhibition of motoneuron axon growth. Hitherto SMA treatment was based mainly on neuroprotective and muscle strength enhancing approaches. Currently, thanks to the use of antisense nucleotides (ASO), it is possible to modulate the splicing process of SMN2, which allows the incorporation of exon 7 into the SMN2 transcripts. Nusinersen is an ASO that has been approved for clinical use in USA and Europe; it is fully refunded in Poland. The therapy is intended for the treatment of patients with all types of SMA at all ages. Another treatment strategy is the gene therapy called onasemnogene abeparvovec (AVXS-101) which allows introducing the correct copy of the SMN1 gene into the patient’s body. The carrier of the therapeutic gene that enters only the cells of the nervous system is an AAV viral vector. This drug has been approved by the FDA for the treatment of SMA in patients under 2 years of age.

PL

Rdzeniowy zanik mięśni, SMA (spinal muscular atrophy) to genetyczna choroba powodowana mutacją genu SMN1 i w konsekwencji niedoborem białka SMN (survival of motor neuron), które odgrywa kluczową rolę w regulacji ekspresji genów w motoneuronach. Jego brak prowadzi do zwyrodnienia i apoptozy komórek rogów przednich rdzenia kręgowego i w konsekwencji zaniku mięśni. Gen SMN w ludzkim genomie występuje w co najmniej dwóch kopiach: SMN1 i SMN2. Oba geny kodują identyczne białko, jednak transkrypty SMN1 mają pełną długość (FL-SMN), a 90% transkryptów SMN2 jest pozbawiona eksonu 7 (SMN-Δ7), co powoduje niefunkcjonalność białka. FL-SMN jest niezbędne do prawidłowego przeprowadzenia procesu splicingu. Niskie stężenie białka SMN upośledza także dynamikę szkieletu aktynowego, co skutkuje zahamowaniem wzrostu aksonów motoneuronów. Dotychczasowe leczenie SMA opierało się głównie na działaniach neuroprotekcyjnych i wzmacniających siłę mięśni. Obecnie, dzięki wykorzystaniu antysensowych nukleotydów (ASO), możliwa jest terapia modulująca przebieg splicingu, która pozwala na włączenie eksonu 7 do transkryptu SMN2. Takim ASO jest nusinersen, który został zatwierdzony do użytku w USA i Europie; jest on w pełni refundowany w Polsce. Terapeutyk jest przeznaczony do leczenia pacjentów ze wszystkimi typami SMA w każdym wieku. Inną strategią leczenia jest terapia genowa pod nazwą onasemnogene abeparvovec (AVXS-101), polegająca na wprowadzeniu do organizmu pacjenta prawidłowej kopii genu SMN1. Nośnikiem genu terapeutycznego, wnikającego jedynie do komórek układu nerwowego, jest wektor wirusowy AAV. Lek ten został zatwierdzony przez FDA w leczeniu SMA pacjentów poniżej 2. roku życia.

4

Low recombination activity of R region located at both ends of the HIV-1 genome

71%

Urbanowicz A., Kurzyńska-Kokorniak A., Jankowska A., Alejska M., Figlerowicz M.

|

2012

|

vol. 59

|

issue 4

619-626

EN

Although two strand transfer events are indispensable for the synthesis of double-stranded DNA and establishing HIV-1 infection, the molecular basis of these phenomena is still unclear. The first obligatory template switching event occurs just at the beginning of the virus replication cycle and involves two copies of the 97-nucleotide long R region, located one each at the both ends of the HIV-1 genome (HIV-1 R). Thus, one can expect that the molecular mechanism of this process is similar to the mechanism of homologous recombination which operates in RNA viruses. To verify the above-mentioned hypothesis, we attempted to assess the recombination activity of HIV-1 R. To this end, we tested in vitro, how effectively it induces template switching by HIV-1 RT in comparison with another well-characterized sequence supporting frequent homologous crossovers in an unrelated virus (R region derived from Brome mosaic virus - BMV R). We also examined if the RNA sequences neighboring HIV-1 R influence its recombination activity. Finally, we tested if HIV-1 R could cause BMV polymerase complex to switch between RNA templates in vivo. Overall, our results have revealed a relatively low recombination activity of HIV-1 R as compared to BMV R. This observation suggests that different factors modulate the efficiency of the first obligatory strand transfer in HIV-1 and the homology-driven recombination in RNA viruses.

Refine search results

2 Neurologia Dziecięca

1 Acta Biochimica Polonica

1 Annales Academiae Medicae Silesiensis

1 2020

1 2018

1 2012

1 2011

4 Jankowska A.

2 Szczerba A.

2 Żarowski M.

1 Alejska M.

1 Figlerowicz M.

1 Kurzyńska-Kokorniak A.

1 Malendowicz-Major B.

1 Medenecka B.

1 Urbanowicz A.

1 Śliwa A.

Stability of cefamandole nafate in aqueous solutions

Nawracająca hipersomnia

Molekularne podłoże i terapia rdzeniowego zaniku mięśni

Low recombination activity of R region located at both ends of the HIV-1 genome