Wprowadzenie: Leczenie operacyjne niedosłuchów przewodzeniowych niesie za sobą ryzyko uszkodzenia ucha wewnętrznego w mechanizmie urazu akustycznego. Cel: Celem pracy była ocena czynności narządu Cortiego, wyrażona progiem przewodnictwa kostnego na częstotliwo- ści 4000 Hz dla wybranych procedur resekcyjnych: mastoidektomii i operacji, której elementem było zniesienie tylnej ściany przewodu słuchowego zewnętrznego. Materiał i metody: Materiał zebrano wśród pacjentów leczonych z powodu przewlekłego zapalenia ucha środkowego w Klinice Otolaryngologii i Onkologii Laryngologicznej Collegium Medicum Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Bydgoszczy w latach 2004–2009. U wszystkich wykonano badania audiometrii progowej tonalnej przed zabiegiem oraz co najmniej 3 lata po zabiegu. Analizowaną grupę chorych podzielono na podgrupy w zależności od rodzaju wykonanej operacji tympanoplastycznej wg Tosa oraz procedur resekcyjnych: mastoidektomii i operacji, której elementem było zniesienie tylnej ściany przewodu słuchowego zewnętrznego. Uzyskane wyniki poddano analizie statystycznej. Wyniki: W analizowanym okresie trzech lat po operacji nie wykazano różnicy istotnej statystycznie między badanymi grupami, pomimo wyższych wartości dla tympanoplastyki typu 1 z mastoidektomią w porównaniu z tympanoplastyką typu 1 bez mastoidektomii – odpowiednio 25,67 dB i 18,53 dB. W badaniu pooperacyjnym grup operowanych techniką zamkniętą i otwartą nie obserwowano różnic istotnych statystycznie progu przewodnictwa kostnego dla częstotliwości 4000 Hz w obrębie operacji tympanoplastycznej typu 2 według Tosa Wnioski: Mastoidektomia lub zniesienie tylnej ściany przewodu słuchowego zewnętrznego nie wpływają na podwyż- szenie progu przewodnictwa kostnego dla częstotliwości 4000 Hz po operacjach tympanoplastycznych w obserwacji długoterminowej.
Introduction: Surgical treatment of conductive hearing loss runs the risk of damage to the inner ear in the mechanism of acoustic trauma. Aim: The aim of this study was to evaluate the function of the organ of Corti, expressed as bone conduction threshold at the frequency of 4000 Hz for selected operations: mastoidectomy and canal-wall-down procedure. Material and methods: The material was collected from patients with chronic otitis media in the Department of Otolaryngology and ENT Oncology, Collegium Medicum of Nicolaus Copernicus University in Bydgoszcz in 2004–2009. All patients were examined with pure tone audiometry threshold before surgery and at least three years after surgery. The analyzed group of patients was divided into subgroups depending on the type of operation according to To classification and procedures for resection: mastoidectomy and canal-wall-down procedure. The results were statistically analyzed. Results: In the analyzed period of three years after surgery there was no statistically significant difference between groups, although there were higher values for tympanoplasty type 1 with mastoidectomy compared with tympanoplasty type 1 without mastoidectomy - respectively 25.67 dB and 18.53 dB. In the study, there was no statistically significant the difference in bone conduction threshold for frequency 4000 Hz within the type 2 tympanoplasty according to Tosa comparing canal wall-up and canal-wall-down procedure. Conclusions: Mastoidectomy or canal-wall-down procedure do not affect the bone conduction threshold for a frequency of 4000 Hz after tympanoplasty in long-term observation.
Wstęp Tympanoplastyki stanowią obecnie podstawową metodę leczenia przewlekłego zapalenia ucha środkowego, ze względu na oszczędzający charakter i nacisk na rekonstrukcję, co przekłada się na dobre wyniki czynnościowe słuchu. Materiał i metoda Materiał zebrano wśród pacjentów leczonych z powodu przewlekłego zapalenia ucha środkowego w Klinice Otolaryngologii i Laryngologii Onkologicznej Collegium Medicum Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Bydgoszczy w latach 2004-2010. Dokonano analizy wyników audiometrii tonalnej w zależności od typu operacji tympanoplastycznej oraz czasu, jaki upłynął od jej przeprowadzenia. Wyniki Analizując wyniki średniej rezerwy ślimakowej odnotowano poprawę słuchu po operacji w każdym punkcie czasu dla wszystkich typów tympanoplastyk. Istotność statystyczną stwierdzono w grupach 1, 2 oraz 3. W ocenie wyników odległych (po trzech latach od zabiegu) stwierdzono istotne statystycznie pogorszenie wyników jedynie dla tympanoplastyki typu 2. W pozostałych grupach z upływem czasu wyniki nieco pogarszały się, ale nie odnotowano między nimi istotności statystycznej. Wnioski Najlepsze rezultaty funkcjonalne oparte o pomiar rezerwy ślimakowej uzyskujemy po tympanoplastyce typ 1, a najgorsze po tympanoplastyce typ 4. Średnia rezerwa ślimakowa po 3 latach od zabiegu (w obserwacji odległej) notowana po tympanoplastyce typ 2 i tympanoplastyce typ 3 jest podobna, natomiast w obserwacji krótkoterminowej (3 miesiące i 1 rok po zabiegu) jest mniejsza w przypadku tympanoplastyki typu 2. Biorąc po uwagę aspekt upływu czasu poprawa słuchu z użyciem materiału autogennego jest bardziej trwała w przypadku tympanoplastyki typ 3 niż tympanoplastyki typ 2.
Objective: We reviewed functional outcomes of tympanoplasty. Study design: The results of tympanoplastic surgery are changing in time. We present late treatment outcomes among different types of tympanoplasty. Methods: Eighty-six patients who underwent tympanoplasty were enrolled in the study. The results of pure tone audiometry performed 7 days before, then at 3 months, 1 year, and 3 years after the surgery were assessed. Type II tympanoplasty involved implantation of a partial ossicular replacement prosthesis and type III tympanoplasty involved reconstruction with a total ossicular replacement prosthesis and the use of autogenous homogenous material. Statistical analysis was performed. Results: With all four types of tympanoplasty, hearing improvement was achieved at 3 months and 1 year after surgery based on the magnitude of the mean ABG reduction (p<0.001). In patients who underwent type I, type III, and type IV tympanoplasty, the ABG reduction at 3 years after surgery was maintained at the level reported at 3 months and 1 year after surgery (p<0.001). In patients who underwent type II tympanoplasty, however, the mean ABG value was increased at all tested frequencies (p<0.05). The mean ABG values reported 3 years after type II and type III tympanoplasty were similar. Conclusions: Based on the results over time, hearing improvement seems to be less durable after reconstruction with the partial ossicular replacement prosthesis procedure compared to the total ossicular replacement prosthesis procedure.
Introduction: Warthin’s tumor is a non-malignant tumor that occurs in major salivary glands. Diagnostics include an interview and physical examination as well as additional tests – ultrasonography, magnetic resonance tomography, fine-needle aspiration biopsy. Surgical tumor resection remains the method of treatment, the scope of which includes techniques from extracapsular tumor resection to a full range of parotidectomy. Material and methods: A retrospective analysis was conducted for available medical records of 53 patients treated surgically at the Department of Otolaryngology and Laryngological Oncology at the Collegium Medicum of the Nicolaus Copernicus University in Toruń in 2009–2016. Each patient underwent an interview, physical examination and a routine ultrasound examination. Results of treatment of 57 tumors were analyzed. Results: The study showed that in the case of extracapsular tumor excision in 57 patients in the treatment of Warthin’s tumors of the lower pole of the parotid lobe, there were no complications in the form of: permanent paralysis or facial nerve palsy, mucocele, symptoms of Frey’s syndrome or cosmetic facial defect. Ultrasound examination performed in 8 (14%) patients revealed lesions requiring further diagnostics or periodic ultrasound monitoring. Conclusions: 1. Extracapsular tumor excision appears to be an accurate surgical technique in Warthin’s tumor of the lower pole of the parotid gland’s superficial lobe. 2. After removal of a cancerous lesion of the parotid gland, every patient requires periodic laryngological monitoring.
Wstęp: Celem pracy była analiza i przegląd podawanych w piśmiennictwie czynników wpływających na wyniki odległe operacji tympanoplastycznych na podstawie materiału Kliniki Otolaryngologii i Onkologii Laryngologicznej CM UMK w Bydgoszczy. Materiał i metoda: Materiał zebrano wśród pacjentów leczonych z powodu przewlekłego zapalenia ucha środkowego w Klinice Otolaryngologii i Onkologii Laryngologicznej Collegium Medicum Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Bydgoszczy w latach 2004-2009. Łącznie wykonano 98 operacji tympanoplastycznych. Czas, jaki upłynął od zabiegu do momentu badania wynosił od 3 do 7 lat, średnio 5,43 lat. Wykonane operacje tympanoplastyczne podzielono według klasyfikacji Tosa. W ocenie wyników czynnościowych posłużono się badaniem audiometrii tonalnej, obliczając średnią rezerwę ślimakową z czterech częstotliwości (500, 1000, 2000, 3000 Hz), według wytycznych AAO-HNS z 1995 roku [2,3]. Parametr ten porównano między grupami wydzielonymi pod kątem czynników mogących potencjalnie mieć wpływ na wynik leczenia. Wśród czynników tych wzięto pod uwagę: drożność trąbki słuchowej, lokalizację i wielkość ubytku błony bębenkowej, uszkodzenie kosteczek słuchowych, stopień upowietrznienia wyrostka sutkowatego, ilość wykonanych operacji, obecność ziarniny lub perlaka, stan drugiego ucha, palenie papierosów, wykonanie mastoidektomii, zniesienie tylnej ściany przewodu słuchowego zewnętrznego. Uzyskane wyniki poddano analizie statystycznej. Wyniki: Najważniejszym czynnikiem wpływającym na odległe wyniki po operacjach tympanoplastycznych (poza wyciekiem z ucha) jest stan kosteczek słuchowych, w szczególności młoteczka i strzemiączka. Prawidłowo przeprowadzony zabieg gwarantuje dobre efekty słuchowe niezależnie od występowania perlaka i ziarniny, jak również w przypadku reoperacji. Dla wszystkich typów tympanoplastyk lokalizacja ani wielkość ubytku błony bębenkowej nie wpływają na wyniki leczenia w obserwacji długoterminowej.
Objective: The aim of the study was to evaluate risk factors influencing the results of tympanoplasties on the base of material taken from the Department of Otolaryngology and Laryngological Oncology Collegium Medicum of the Nicolaus Copernicus University in Bydgoszcz between 2004-2009. In this period, 98 operations were performed. The time from operations to hearing examination was 3 to 7 years, mean 5,43. Tympanoplastic operations were divided according to Tos classification. Measuring hearing results, tonal audiometry was done and mean air bone gap on four frequencies was assessed (500, 1000, 2000, 3000 Hz), according to AAO-HNS guidelines (1995). This parameter was compared between groups separated according to risk factors, that could potentially affect the results. Those risk factors were: disfunction of the Eustachian tube, location and size of the perforation of the tympanic membrane, damage of the ossicles, the state of the mastoid process, the number of operations, the presence of the cholesteatoma or granulating tissue, chronic otitis media in the opposite ear, smoking cigarettes, mastoidectomy, canal wall down technique. The results were analyzed using statistical test. Results: The most important risk factor affecting treatment results (besides discharge from the ear) is damage of the ossicles, especially the malleus and stapes. A properly performed operation ensures good hearing results irrespectively of the presence of cholesteatoma or granulating tissue, and also in case of reoperation. For all types of tympanoplasties neither the location, nor the size of perforation influence the hearing results in long-term observation.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.