Full-text resources of PSJD and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl
Preferences help
enabled [disable] Abstract
Number of results

Results found: 4

Number of results on page
first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
OphthaTherapy
|
2019
|
vol. 6
|
issue 4
274-278
EN
The aim of the publication is to demonstrate the influence of intraoperatively administered mitomycin C on the clinical results of endoscopic nasolacrimal duct anastomosis. The procedure was performed using a diode laser in 60 patients with tear duct obstruction. Mitomycin C has not been administered to all patients. In the second study group, the final part of the procedure was the application of a sponge soaked with mitomycin C at the site of the stoma within the nasal passage. Tear duct patency was obtained in 84% of patients in the group operated on with mitomicin C and in 71% of patients who underwent this procedure without mitomycin C. The use of mitomycin C increased the effectiveness of the procedure by 13%. The results obtained in the study indicate that the intraoperative use of mitomycin C during the procedure of nasolacrimal duct anastomosis with diode laser increases its effectiveness.
PL
Celem publikacji jest wpływ podawanej śródoperacyjnie mitomycyny C na wyniki kliniczne endoskopowego przezkanalikowego zespolenia nosowo-łzowego z zastosowaniem lasera diodowego u chorych z niedrożnością dróg łzowych. Zabiegi wykonano u 60 pacjentów z niedrożnością dróg łzowych. U części z nich operację przeprowadzono bez wykorzystania mitomycyny C, a u pozostałych końcowym elementem zabiegu było przyłożenie gąbki spongostanowej nasączonej roztworem mitomycyny C w miejscu uzyskanej stomii w obrębie przewodu nosowego. Drożność dróg łzowych uzyskano u 84% pacjentów w grupie operowanych z mitomycyną C oraz u 71% chorych, u których zabieg ten wykonano bez tego leku. Zastosowanie mitomycyny C zwiększyło skuteczność zabiegu o 13%. Wyniki uzyskane w pracy wskazują, że śródoperacyjne zastosowanie mitomycyny C w trakcie zabiegu przezkanalikowego zespolenia nosowo-łzowego z wykorzystaniem lasera diodowego zwiększa jego skuteczność.
PL
Wstęp: Pojawienie się oporności na wiele środków przeciwdrobnoustrojowych u bakterii chorobotwórczych stało się znaczącym zagrożeniem dla zdrowia publicznego. Szczególnie niebezpieczne są wielooporne szczepy: MDR, XDR, PDR. Materiały i metody: Analizie bakteriologicznej poddano materiał w postaci aspiratów z zatok przynosowych, pobranych w czasie zabiegu operacyjnego FESS od pacjentów Centrum Medycznego MML w Warszawie, leczonych z powodu przewlekłego zapalenia zatok. Przeprowadzono izolację i identyfikację szczepów do gatunku oraz określono ich lekooporność wraz z wartościami minimalnego stężenia hamującego (MIC). Wyniki: Wśród wyizolowanych szczepów gronkowców koagulazo-ujemnych przeważała oporność na makrolidy, aminoglikozydy i tetracyklinę. Dziewięć spośród wyizolowanych szczepów wykazywało oporność wielolekową. Dyskusja: Oporność na środki przeciwdrobnoustrojowe wzrasta w przypadku bakterii powodujących przewlekłe zapalenie zatok. Jeśli chodzi o CNS, zbyt często proces diagnostyczny zamyka się na etapie identyfikacji gatunku, a nawet rodzaju bakterii. Szczepy te są traktowane jako bakterie niechorobotwórcze i nie podlegają eradykacji. Może to prowadzić do błędnych decyzji terapeutycznych, a tym samym do generowania oporności na antybiotyki. Szczepy CNS są zaliczane do zakażeń szpitalnych, dlatego niezbędne jest podjęcie właściwych procedur epidemiologicznych. Autorzy zwracają uwagę na konieczność oznaczania wartości MIC dla antybiotyków oraz wprowadzenia leczenia spersonalizowanego dla pacjentów.
EN
Obstruction of the nasolacrimal duct, impeding the proper outflow of tears from the conjunctival sac to the nasal cavity, is a common disorder that is clinically manifested as tearing. Dacryocystorhinostomy is the creation of a direct fistula between the tear sack and the nasal cavity. The surgical approach may be external or endoscopic with or without a laser. Laser dacryocystorhinostomy is now a recognized procedure for the treatment of lacrimation resulting from nasal-lacrimal duct obstruction. The method has many advantages over conventional treatment. These advantages include: the absence of external scars, the possibility of simultaneous treatment of nasal cavity pathology, sparing of the medial lining of the eyelids, intact tear pump mechanism. The laser treatment time is also shorter with a comparable success rate to classic surgery. The introduction of a laser for tear-ditch surgery made it possible to treat tear-lacrimal obstruction in a simpler and less invasive way.
PL
Niedrożność przewodu nosowo-łzowego, upośledzająca prawidłowy odpływ łez z worka spojówkowego do jamy nosa, jest częstym zaburzeniem, które klinicznie objawia się jako łzawienie. Operacja udrożnienia dróg łzowych – dakriocystorinostomia – polega na wytworzeniu bezpośredniej przetoki między workiem łzowym a jamą nosa. Podejście operacyjne może być zewnętrzne lub endoskopowe z zastosowaniem lasera lub bez. Laserowa dakriocystorinostomia stanowi obecnie uznaną procedurę w leczeniu łzawienia wynikającego z niedrożności przewodów nosowo-łzowych. Metoda ma wiele zalet w porównaniu z zabiegiem konwencjonalnym, np.: brak blizn zewnętrznych, możliwość jednoczesnego leczenia patologii jamy nosa, oszczędzenie więzadła przyśrodkowego powiek, nienaruszony mechanizm pompy łzowej. Czas zabiegu z użyciem lasera jest ponadto krótszy przy porównywalnym wskaźniku sukcesu z zabiegiem klasycznym. Wprowadzenie lasera do chirurgii dróg łzowych pozwoliło leczyć ich niedrożność w sposób prostszy oraz mniej inwazyjny.
EN
Introduction: The development of resistance to multiple antimicrobial agents in pathogenic bacteria has become a threat to public health. Multidrug-resistant strains that are particularly dangerous include MDR, XDR and PDR strains. Material and methods: Aspirate material from paranasal sinuses, obtained from patients with chronic sinusitis undergoing functional endoscopic sinus surgery (FESS) in Medical Center MML in Warsaw, was subjected to bacteriologic analysis. The isolated strains were identified to the species level and tested for antibiotic resistance. Then, minimal inhibitory concentration (MIC) was determined. R esults: The isolated strains of coagulase-negative staphylococci were resistant mainly to macrolides, aminoglycosides and tetracycline. Nine of the isolated strains exhibited multidrug-resistance. Discussion: Bacteria causing chronic sinusitis are becoming increasingly resistant to antimicrobial agents. The diagnostic process for coagulase-negative staphylococci (CNS) is often limited to the identification of species, or even genus of the bacteria. The CNS strains are considered to be non-pathogenic and they are not subject to eradication. This may lead to erroneous therapeutic decisions and, consequently, to the development of antibiotic resistance. CNS infections are classified as nosocomial and therefore, appropriate epidemiological procedures have to be followed. The authors highlight the necessity to determine MIC values for antibiotics and to introduce personalized treatment.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.