Full-text resources of PSJD and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl
Preferences help
enabled [disable] Abstract
Number of results

Results found: 3

Number of results on page
first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
EN
Introduction. Pain syndromes of the lumbar spine are a major issue requiring undertaking preventive measures. Members of academic staff play a vital role in disseminating information concerning backbone disorders and their prevention. A lecturer may act as an example for students on how to prevent pain syndromes. The aim of this paper is to determine the relationship between work and the lifestyle of academic staff on the one hand and lumbar spinal pain on the other. Material and methods. The study group comprised 103 academic teachers of medical courses divided into two groups: trainers as well as researchers and teaching staff. The diagnostic survey method was used. An opinion poll was the research technique selected; a questionnaire prepared by the authors of this paper was used as the tool. The questionnaire consisted of: demographics, tools to assess the degree of pain, i.e., Jackson-Moskowitz and VAS scales, the Roland-Morris Disability Questionnaire as well as questions concerning the respondent’s lifestyle and ways of performing daily activities. Results. The majority of the group suffered or suffer from temporary or moderate lumbar spinal pain. According to the Roland-Morris Disability Questionnaire, the people surveyed showed a low degree of disability. The study subjects with a higher BMI indicated higher intensity of pain and demonstrated more severe disability. Conclusions. There is a relation between the BMI and the intensity of pain reported by academic staff as well as the degree of disability. More than half of university teachers know how to perform everyday activities in a correct way and they do so in their lives.
PL
Wstęp. Zespoły bólowe lędźwiowego odcinka kręgosłupa są ważnym problemem, wymagającym podjęcia szeroko zakrojonych działań o charakterze profilaktycznym. Dużą rolę w przekazywaniu informacji dotyczących schorzeń kręgosłupa i ich profilaktyki odgrywają nauczyciele akademiccy. Wykładowca, jako autorytet dla studentów, może stać się przykładem odpowiedniego postępowania w zapobieganiu zespołom bólowym kręgosłupa. Celem pracy jest określenie stopnia zależności między specyfiką wykonywanej pracy i stylem życia nauczycieli akademickich a występującymi u nich dolegliwościami bólowymi odcinka lędźwiowego kręgosłupa. Materiał i metody. Grupę badaną stanowiło 103 nauczycieli akademickich kierunków medycznych, podzielonych na dwie grupy: instruktorzy zawodu oraz pracownicy naukowi i dydaktyczni. W pracy zastosowano metodę sondażu diagnostycznego. Techniką badań była ankieta, narzędzie stanowił kwestionariusz stworzony na potrzeby pracy przez jej autorów. W kwestionariuszu wyróżniono: metryczkę, narzędzia do oceny stopnia natężenia bólu tj.: skalę Jacksona-Moskowitza oraz skalę VAS, Kwestionariusz Niesprawności Roland-Morris i pytania dotyczące stylu życia oraz sposobów wykonywania różnych czynności w ciągu dnia. Wyniki. U zdecydowanej większości respondentów występował lub występuje zespół bólowy dolnego odcinka kręgosłupa, najczęściej okresowy o średnim natężeniu. Wg Kwestionariusza Niesprawności Rolanda-Morrisa u ankietowanych stwierdzono niski stopień niepełnosprawności. Badane osoby z wyższym wskaźnikiem BMI posiadają większe natężenie dolegliwości bólowych i wyższy stopień niepełnosprawności. Wnioski. Istnieje związek pomiędzy wskaźnikiem BMI a natężeniem dolegliwości bólowych kręgosłupa nauczycieli akademickich i stopniem ich niepełnosprawności. Ponad połowa badanych nauczycieli akademickich zna prawidłowe sposoby wykonywania większości czynności codziennych i stosuje je w swoim życiu.
2
100%
PL
Wzrost odsetka osób w ostatnich latach, które przekroczyły 60. rok życia spowodował zwiększone zainteresowanie środowisk naukowych problemami ludzi starszych. Najczęściej oceniana jest jakość życia, stan zdrowotny, styl życia i żywienie oraz warunki społeczno-bytowe. Autorzy wskazują, że pozytywne zachowania prozdrowotne osób starszych sprzyjają korzystniejszej jakości życia. Celem pracy jest ocena sprawności ruchowej kobiet-seniorek reprezentujących odmienne środowiska bytowe. Materiał i metody badań: badaniami objęto kobiety miejskie powyżej 60. roku życia, mieszkanki domów pomocy społecznej oraz ich rówieśniczki uczestniczące w leczeniu sanatoryjnym. Do oceny sprawności ruchowej wykorzystano test Fullertona. Test ten pozwala ocenić podstawową, codzienną sprawność ruchową i spełnia istotny warunek - zapewnia bezpieczeństwo badanej osoby w trakcie wykonywania zadania ruchowego. Badania wskazują, że warunki socjalno-bytowe różnicują sprawność ruchową badanych kobiet na korzyść nie mieszkających w domach pomocy społecznej.
EN
The percentage of people 60 year-olds has been constantly increasing in recent decades, as a result of improvement of living conditions. This situation has generated a lot of research on the problems of the aging. Majority of the studies concerns the quality of life, health condition, lifestyle, nutrition and social or living standards. The authors have indicates that promotion of healthy lifestyle among the elderly helps improve their quality of life. The aim of this study was to assess fitness of a group of senior women representing various living environments. Material and method: the tests were conducted on a group of city dwelling women aged over 60 years, living in old age homes or receiving sanatorium treatment. Fitness was assessed by means of Fullerton test. This test allows evaluating the basic, everyday motor ability and fulfils one important condition - it ensures safety of the tested person while performing the task.
EN
Wstęp: Optymalny zakres ruchomości w połączeniach układu ruchu przekłada się nie tylko na sprawne wykonywanie codziennych czynności, ale także na pełniejsze uczestnictwo osób starszych w życiu rodzinnym, społecznym i zawodowym. Celem pracy jest ocena ruchomości klatki piersiowej, kręgosłupa i dużych stawów kończyn u kobiet mieszkających w domach pomocy społecznej o odmiennych standardach. Materiał i metody: Badaniami objęto grupę 124 kobiet, mieszkanek domów pomocy społecznej, w wieku 60-89 lat. Badane mieszkanki zostały podzielone na dwie grupy wieku: 60-74 lata i 75-89 lat. Wśród domów pomocy społecznej wyróżniono dwa rodzaje: pierwszy - domy, w których poza podstawowym programem rehabilitacji proponowano kobietom dodatkowy program terapii zajęciowej. Domy te umownie w pracy nazwano dobrymi. Drugi rodzaj - domy, w których rehabilitacja jest prowadzona w stopniu podstawowym. Domy te umownie nazwano przeciętnymi. Zmierzono ruchomość kręgosłupa w odcinku szyjnym i lędźwiowym za pomocą cyfrowego pochyłomierza Saundersa oraz ruchomość klatki piersiowej. Pomiary ruchomości dużych stawów kończyn wykonano za pomocą goniometru. Wyniki: Mieszkanki domów o poszerzonym programie zajęć cechują się większą ruchomością klatki piersiowej, niż mieszkanki domów o przeciętnym standardzie. Ruchomość kręgosłupa badanych kobiet jest zróżnicowana. Zakres ruchomości dużych stawów jest większy u młodszych mieszkanek domów dobrych. Kobiety starsze z domów dobrych cechują się większą ruchomością stawów biodrowych. Wnioski: Z przeprowadzonych badań wynika, że program poszerzonych zajęć terapii zajęciowej i rehabilitacji winien obowiązywać we wszystkich tego typu placówkach. Spowoduje to nie tylko większą niezależność w czynnościach dnia codziennego, ale równocześnie poprawi jakość życia osób starszych.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.