Full-text resources of PSJD and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl
Preferences help
Polish version English version Language
enabled [disable] Abstract
Number of results

Results found: 6

Number of results on page
first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Czy naszycie więzadła obłego wątroby może zmniejszyć częstość występowania i stopień nasilenia pooperacyjnej przetoki trzustkowej?

100%
Mech K., Wysocki Ł., Guzel T., Słodowski M.
Polish Journal of Surgery
|
2016
|
vol. 88(2)
109-116
PL
Najpoważniejszym powikłaniem po zabiegach resekcyjnych trzustki wciąż pozostaje pooperacyjna przetoka trzustkowa. W praktyce klinicznej wykorzystuje się różne metody postępowania zmniejszającego stopień nasilenia i skracające czas do wygojenia pooperacyjnej przetoki trzustkowej, żadna jednak nie jest w pełni skuteczna. W ostatnim czasie podnosi się rolę naszywania więzadła obłego wątroby na trzustkę jako obiecującego sposobu leczenia. Celem pracy była wstępna ocena czy naszycie łaty z więzadła obłego na kikut trzustki lub okolicę zespolenia trzustkowego może zmniejszyć nasilenie (ewentualnie zapobiec powstawaniu przetoki trzustkowej) lub przyspieszyć gojenie się przetoki trzustkowej po zabiegach resekcyjnych trzustki. Materiał i metodyka. Badaniem retrospektywnym objęto chorych operowanych z powodu guzów trzustki w Klinice Chirurgii Ogólnej, Gastroenterologicznej i Onkologicznej WUM. Przetokę trzustkową rozpoznawano zgodnie z definicją opracowaną przez ISGPS (International Study Group of Pancreatic Surgery). Wyniki. Operowano 10 chorych z guzami trzustki o różnym umiejscowieniu. Więzadło obłe naszywano na kikut trzustki, na okolice zespolenia trzustkowo-jelitowego lub na miejsce po wyłuszczeniu miejscowym guza. Przetoka trzustkowa rozwinęła się u 9 chorych, w tym przetoka trzustkowa w stopniu A u 5 chorych, przetoka w stopniu B u 3 chorych, przetoka w stopniu C wystąpiła u jednego chorego. Żaden chory nie wymagał reoperacji i nie odnotowano zgonów. Średni czas hospitalizacji wyniósł 22,4 dnia. Czas hospitalizacji chorych z przetoką w stopniu A był krótszy niż u chorych z przetoką w stopniu B i C. Wnioski. Naszycie więzadła obłego wątroby na kikut trzustki nie zapobiegało powstawaniu przetoki trzustkowej. Najczęściej rozwijała się przetoka trzustkowa w stopniu A. U jednego chorego rozwinęła się przetoka w stopniu C, powikłana ropniami wewnątrzbrzusznymi oraz sepsą. Chory nie wymagał powtórnego leczenia operacyjnego, a jedynie leczenia zachowawczego. Chorzy z przetoką trzustkową w stopniu B wymagali przedłużonego utrzymania drenu, leczenie prowadzone było pod kontrolą Poradni Chirurgicznej.
2
Publication available in full text mode
Content available

Can round ligament of the liver patch decrease the rate and the grade of postoperative pancreatic fistula?

100%
Mech K., Wysocki Ł., Guzel T., Słodowski M.
Polish Journal of Surgery
|
2016
|
vol. 88(2)
63-67
EN
The most serious complication after pancreatic surgical procedures is still a postoperative pancreatic fistula. In clinical practice there are various methods to prevent the formation of pancreatic fistula, but none of them is fully efficient. Recently, the role of grafting the round ligament of the liver on the pancreas is emphasized as a promising procedure which reduces the severity and shortens the healing time of postoperative pancreatic fistula. The aim of the study was to assess the impact of grafting a round ligament patch on the pancreatic stump or the area of the pancreatic anastomosis on the severity and healing of pancreatic fistula after surgical treatment of the pancreas (alternatively on prevention of pancreatic fistula formation). Material and methods. The retrospective study covered patients operated due to pancreatic tumors in the Department of General, Gastrointestinal and Oncologic Surgery of the WUM. Pancreatic fistula was diagnosed according to the definition developed by the ISGPS (International Study Group of Pancreatic Surgery). Results. 10 patients with pancreatic tumors of different location were operated. The round ligament was grafted on the pancreatic stump, the area of the pancreatic anastomosis or on the site of the local tumor removal. Pancreatic fistula developed in 9 patients, including grade A pancreatic fistula in 5 patients, grade B fistula in 3 patients, and grade C fistula in 1 patient. Distant complications occurred in one patient. None of the patients required a reoperation and no deaths were reported. The average hospital stay was 22.4 days. The hospital stay of patients with grade A fistula was shorter than in case of patients with grade B and C fistula. Conclusions. Grafting of the round ligament of the liver on the pancreatic stump did not prevent the development pancreatic fistula. Grade A pancreatic fistula developed most often. Grade C fistula developed in 1 patient and was complicated by intraabdominal abscesses and sepsis. Although the patient did not require a repeated surgery, but only a continuation of conservative treatment on an outpatient basis. Patients with grade B fistula required prolonged drainage and in the end were supervised by the surgical polyclinic.
3
Publication available in full text mode
Content available

Znaczenie stężenia antygenu kracynoembrionalnego i matalloproteinazy 2 w surowicy krwi i popłuczynach otrzewnowych w ocenie stopnia zaawansowania choroby oraz rokowaniu u chorych na raka jelita grubego

76%
Guzel T., Mirowska-Guzel D., Lech G., Wroński M., Iwanowska M., Słodkowski M.
Polish Journal of Surgery
|
2018
|
vol. 90(5)
36-43
PL
Wstep: Celem pracy była ocena znaczenia stężenia antygenu karcynoembrionalnego i metalloproteinazy 2 w surowicy krwi i popłuczynach otrzewnowych w ocenie stopnia zaawansowania nowotworu i przeżyciem 5-letnim chorych na raka jelita grubego. Materiał i metody: Do badania włączono 80 chorych poddanych planowej operacji resekcyjnej z powodu raka jelita grubego. U chorych oznaczono stężenia CEA i MMP-2 w surowicy krwi przed operacją oraz w popłuczynach otrzewnowych na początku laparotomii. Wyniki: Oceniając cechę T stężenie CEA w surowicy i w popłuczynach było niższe w T2 niż w T3 i T4. Różnicę istotną statystycznie odnotowano pomiędzy stężeniem CEA-s i CEA-p w T2 i T4. Stężenie MMP2-s było wyższe w T3 niż w T2, stężenie MMP2-p było najniższe w T3, bez istotności statystycznej. W przypadku cechy N istotną różnicę wykazano pomiędzy stężeniami CEA-s w stopniu N0 i N1. Dla stężenia CEA-p istotna statystycznie różnica wystąpiła pomiędzy stężeniami w stopniach N0-N2 oraz N1-N2. Stężenie MMP2-s było najwyższe w N1, stężenie MMP2-p było najwyższe w T4, jednak bez istotności statystycznej. 5-letnie przeżycie w całej grupie chorych wyniosło 63,53%. Odnotowano istotne statystycznie różnice w stężeniu CEA-s i CEA-p pomiędzy grupami chorych, których przeżycie wyniosło do 5 lat lub było dłuższe. Wnioski: Stężenie CEA w popłuczynach otrzewnowych jest równie wartościowe jak ocena stężenia CEA w surowicy krwi i może służyć jako dodatkowy parametr w ocenie stopnia zaawansowania choroby nowotworowej. Stężenie CEA w popłuczynach otrzewnowych i w surowicy krwi ma związek z odsetkiem przeżyć 5-letnich i może mieć znaczenie jako dodatkowy czynnik prognostyczny. Przydatność oznaczania MMP-2 wymaga dalszych badań.
4
Publication available in full text mode
Content available

A review of methods for preventing pancreatic fistula after distal pancreatectomy

76%
Mech K., Wysocki Ł., Guzel T., Makiewicz M., Nyckowski P., Słodkowski M.
Polish Journal of Surgery
|
2018
|
vol. 90(2)
38-44
EN
Pancreatic fistula is one of the most severe complications after pancreatic surgeries. The risk of pancreatic fistula after distal pancreatectomy is up to 60%. Effective methods to prevent pancreatic fistula are still sought. A unified definition of pancreatic fistula, which was introduced in 2005 by the International Study Group of Pancreatic Surgery (ISGPS), has allowed for an easier diagnosis and determination of fistula severity, as well as for a reliable inter-centre comparison of data. Furthermore, a number of publications point out the risk factors of pancreatic fistula, which may be classified into: patient-related risk factors, such as MBI, gender, smoking tobacco or pancreatic structure; and surgery-related risk factors, such as blood loss, prolonged surgery and non-underpinning of the major pancreatic duct. The analysis of risk factors and the use of different methods for the prevention of pancreatic fistula, including novel surgical techniques, may reduce both, the formation and severity of fistula. This will in turn lead to reduced secondary complications and mortality, as well as shorter hospital stay. We present a literature review on different strategies used to prevent pancreatic fistula. It seems, however, that multicenter, prospective, randomised studies in two large groups of patients after pancreatectomy are necessary to establish clear recommendations for the preventive management.
5
Publication available in full text mode
Content available

Carcinoembryonic antigen and matrix metalloproteinase 2 serum and peritoneal washes concentration in staging and prognosis in colorectal cancer patients

76%
Guzel T., Mirowska-Guzel D., Lech G., Wroński M., Iwanowska M., Słodkowski M.
Polish Journal of Surgery
|
2018
|
vol. 90(5)
36-43
EN
Purpose: The aim of the study was to determine the significance of carcinoembryonic antigen and matrix metalloproteinase 2 peritoneal washes and serum concentration in patients suffering from colorectal cancer concerning tumor staging and 5-year survival rate in these patients. Methods: 80 patients who underwent curative surgery for colorectal cancer were included in the study. Preoperative serum and intraoperative peritoneal washes CEA and MMP-2 concentrations were measured. Results: Regarding tumor penetration, CEA-s and CEA-p concentrations were higher in subsequent stages from T2 to T4. Both CEA-s and CEA-p concentrations were lower in T2 compared to T3 and T4. Significant difference of CEA-s and CEA-p was noted between T2 and T4 stages. MMP-2-s concentration was higher in T3 compared to T2, the highest MMP-2-p concentration was in T4, with no statistical significance. Regarding nodular status, a significant difference of CEA-s was noted between N0 and N1. For CEA-p, significance was found between N0 and N2 as between N1 and N2. MMP-2-s concentration was the highest in N1, MMP-2-p concentration was the highest in T4, with no statistical significance. The 5-year survival rate for all patients was 63.53%. There were significant differences in CEA-s and CEA-p concentrations between patients with negative and positive 5-year survival. Conclusion: Intraoperative peritoneal washes concentration of CEA may potentially serve as an important factor for more precise colorectal cancer staging. CEA-p and CEA-s concentrations correlate with survival rate in patients suffering from colorectal cancer and can be useful as an additional prognostic factor. The usefulness of MMP-2 measurement still requires further studies.
6
Publication available in full text mode
Content available

Przegląd metod zapobiegania powstawaniu przetoki trzustkowej po obwodowej resekcji trzustki

76%
Mech K., Wysocki Ł., Guzel T., Makiewicz M., Nyckowski P., Słodkowski M.
Polish Journal of Surgery
|
2018
|
vol. 90(2)
38-44
PL
Przetoka trzustkowa to jedno z cięższych powikłań po operacjach trzustki. Resekcja obwodowa trzustki obarczona jest 60-proc. ryzykiem występowania tego powikłania. W dalszym ciągu nie ma skutecznych metod zapobiegania powstawaniu przetoki trzustkowej. Wprowadzona w 2005 roku przez International Study Group of Pancreatic Surgery (ISGPS) ujednolicona definicja przetoki trzustkowej, pozwoliła na łatwiejsze postawienie rozpoznania i określenie stopnia ciężkości przetoki, a także umożliwiła wiarygodne porównywanie danych pomiędzy ośrodkami. Ponadto w wielu publikacjach zwraca się uwagę na czynniki ryzyka przetoki trzustkowej, które można podzielić na: zależne od chorego, takie jak: BMI, płeć, palenie tytoniu czy strukturę trzustki oraz zależne od przebiegu operacji, do których należą: utrata krwi, przedłużający się czas zabiegu oraz nie podkłuwanie przewodu Wirsunga. Analiza czynników ryzyka – wraz z zastosowaniem różnych metod zapobiegania powstawaniu przetoki trzustkowej, w tym przede wszystkim stosowanie nowych technik operacyjnych – może przyczynić się do ograniczenia powstawania przetoki i zmniejszenia stopnia jej ciężkości. Wiąże się to z ograniczeniem powikłań wtórnych, śmiertelności oraz skróceniem czasu hospitalizacji. Poniżej przedstawiono przegląd piśmiennictwa, w którym omówione są różne strategie stosowane w celu rozwiązania problemu przetoki trzustkowej. Wydaje się jednak, że dla ustalenia jednoznacznych zaleceń dotyczących postępowania w przetoce trzustkowej potrzebne są wieloośrodkowe, prospektywne badania randomizowane, które obejmowałyby duże grupy chorych po resekcjach trzustki
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.