Full-text resources of PSJD and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl
Preferences help
enabled [disable] Abstract
Number of results

Results found: 3

Number of results on page
first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
EN
Primary arterial hypertension is a long-lasting elevation of blood pressure above the accepted numbers. It is one of the most common causes of mortality in the world. Not until the complications occur it may be symptomless, furthermore it coexists with other cardiovascular risk factors such as metabolic disorders. The aim of medical treatment is to reduce hypertension but also eliminate the risk factors by encouraging changes in the patient’s lifestyle (non-pharmacological actions) and introducing proper therapy. According to Polish Hypertension Society there are five major groups of hypotensive drugs. These are: thiazide diuretics (thiazide-like preferred), betaadrenolytics (vasodilatators preferred), calcium channel antagonists (dihydropiridine preferred), angiotensin converting enzyme inhibitors and angiotensin II receptor blockers. Drugs from the groups above may be used as a monotherapy and also in various specific combination. In the uneventful hypertension the hypotensive therapy should be started from single medication chosen from five main groups of drugs, which have proved favorable influence on the reduction of cardiovascular mortality. But the majority of treated population needs more than one drug to control the hypertension. Then it is necessary to start the combined therapy and use medication in connections with regards to the favorable synergic and additive mechanism of action of each active substance. The remarkable advantages in efficiency, blood vessels protection and avoiding side effects are reached with the combination of angiotensin converting enzyme inhibitors and dihydropirydyne calcium channel antagonist. In the combined therapy it is always necessary to take into account the use of combined pill, because it essentially improves the effectiveness of hypertension treatment and raises the compliance.
PL
Nadciśnienie tętnicze pierwotne to trwałe podwyższenie ciśnienia tętniczego powyżej przyjętych wartości. Jest jedną z najczęstszych przyczyn zgonów na świecie. Przed wystąpieniem powikłań narządowych może nie dawać żadnych objawów, a dodatkowo najczęściej współistnieje z innymi czynnikami ryzyka sercowo-naczyniowego z grupy zaburzeń metabolicznych. Podstawą postępowania medycznego jest normalizacja ciśnienia tętniczego i eliminacja czynników ryzyka, które należy osiągnąć poprzez zmobilizowanie pacjenta do istotnych zmian stylu życia (postępowanie niefarmakologiczne) oraz wdrożenie odpowiedniej farmakoterapii. Zgodnie z wytycznymi Polskiego Towarzystwa Nadciśnienia Tętniczego dysponujemy pięcioma głównymi grupami leków hipotensyjnych. Są to: diuretyki tiazydowe (preferowane tiazydopodobne), beta-adrenolityki (preferowane wazodylatacyjne), antagoniści wapnia (preferowane pochodne dihydropirydynowe), inhibitory enzymu konwertującego angiotensynę oraz blokery receptora AT1 dla angiotensyny drugiej. Leki z tych grupa można stosować w monoterapii, jak również w pewnych wzajemnych połączeniach. W niepowikłanym nadciśnieniu tętniczym terapię hipotensyjną rozpoczyna się od pojedynczego leku, wybierając spośród pięciu głównych grup o udowodnionym korzystnym wpływie na redukcję śmiertelności sercowo-naczyniowej. Większość chorych wymaga jednak stosowania więcej niż jednego leku w celu osiągnięcia docelowych wartości ciśnienia tętniczego. Wówczas należy wdrożyć terapię skojarzoną, stosując leki w połączeniach uwzględniających wypadkowy efekt synergistyczny i addytywny mechanizmów działania poszczególnych substancji czynnych. Szczególnie korzystne pod względem siły działania, pożądanych efektów naczynioprotekcyjnych i minimalizacji działań ubocznych jest połączenie inhibitora konwertazy angiotensyny z antagonistą kanałów wapniowych z grupy pochodnych dihydropirydynowych. W terapii skojarzonej należy zawsze rozważyć stosowanie leków w postaci preparatu złożonego, gdyż wpływa to istotnie na skuteczność leczenia nadciśnienia tętniczego i sprzyja przestrzeganiu zaleceń lekarza.
EN
Aim: Arterial hypertension leads to progressive cardiovascular dysfunction and heart failure. The aim of the study was to assess exercise capacity in hypertensives with the use of a cardiopulmonary exercise test, impedance cardiography and 6-minute walk test with special emphasis on haemodynamic response to exercise workload. Methods: 114 patients (53.5% women, 55.7 ± 9.1 years) were evaluated for reported symptoms, N-terminal pro-B-type natriuretic peptide (NTproBNP) levels, echocardiographic parameters and exercise capacity with 6-minute walk test, cardiopulmonary exercise test and haemodynamic parameters (by means of impedance cardiography). Results: 50% of patients had reported symptoms of impaired exercise tolerance, mostly dyspnoea on exertion (37.7%). NTproBNP levels exceeded 125 pg/mL in 19.3% of patients. Left ventricular diastolic dysfunction was found in 8.8% and heart failure was diagnosed in 6.2% of patients. A wide range of peak oxygen uptake (peak VO2) and 6-minute walk test distance was observed: 19.4 ± 5.2 mL/min/kg and 526.7 ± 112.0 m, respectively. A major proportion of patients demonstrated decreased exercise capacity parameters: 56.1% achieving peak VO2 < 22 mL/min/m2; 45.9% achieving peak VO2 < 80% of the predictive value; 37.3% achieving 6-minute walk test distance shorter than the predicted values. The impedance cardiography recorded at peak exercise: heart rate 147.2 ± 22.4 bpm, stroke volume 110.2 ± 21.8 mL, cardiac output 15.9 ± 4.2 L/min, peak systemic vascular resistance 587.4 ± 168.0 dyn.s/cm5. Conclusions: Although a very small proportion of patients with uncomplicated arterial hypertension meet the criteria for being diagnosed with heart failure, the symptoms of impaired exercise tolerance as well as abnormal results of objective exercise capacity assessments are quite common in these patients.
PL
Cel: Nadciśnienie tętnicze prowadzi do postępującej dysfunkcji układu krążenia i niewydolności serca. Celem pracy była ocena wydolności fizycznej chorych z nadciśnieniem tętniczym z wykorzystaniem sercowo-płucnego testu wysiłkowego, wysiłkowej kardiografii impedancyjnej oraz 6-minutowego testu marszowego, ze szczególnym uwzględnieniem odpowiedzi hemodynamicznej na obciążenie wysiłkiem. Metody: 114 chorych (53,5% kobiet, wiek 55,7 ± 9,1 roku) oceniono pod względem zgłaszanych objawów, stężenia N-końcowego propeptydu natriuretycznego typu B (N-terminal pro-B-type natriuretic peptide, NTproBNP), wykładników echokardiograficznych oraz wydolności fizycznej za pomocą 6-minutowego testu marszowego i sercowo-płucnego testu wysiłkowego, a także parametrów hemodynamicznych za pomocą wysiłkowej kardiografii impedancyjnej. Wyniki: W badanej grupie 50% osób zgłaszało obniżenie tolerancji wysiłku, w tym 37,7% duszność wysiłkową. U 19,3% chorych stężenie NTproBNP przekroczyło wartość 125 pg/ml. Dysfunkcję rozkurczową stwierdzono u 8,8% z nich, ale kryteria rozpoznania niewydolności serca z zachowaną frakcją wyrzutową spełniło jedynie 6,2%. Obserwowano szeroki zakres szczytowego pochłaniania tlenu (peak VO2) i dystansu 6-minutowego testu marszowego, odpowiednio 19,4 ± 5,2 ml/min/kg i 526,7 ± 112,0 m. Wysoki odsetek badanych prezentował obniżone parametry wydolności fizycznej: 56,1% osiągnęło peak VO2 < 22 ml/min/m2, a 45,9% – peak VO2 < 80% wartości predykcyjnej; 37,3% badanych nie osiągnęło należnej wartości dystansu 6-minutowego testu marszowego. W wysiłkowej kardiografii impedancyjnej zarejestrowano na szczycie wysiłku: częstość rytmu serca 147,2 ± 22,4/min, objętość wyrzutową 110,2 ± 21,8 ml, pojemność minutową 15,9 ± 4,2 l/min, opór obwodowy 587,4 ± 168,0 dyn.s/cm5. Wnioski: Objawy obniżonej tolerancji wysiłku i nieprawidłowe wyniki obiektywnej oceny wydolności fizycznej u pacjentów z niepowikłanym nadciśnieniem tętniczym są częste, chociaż niewielki odsetek tych chorych spełnia kryteria diagnostyczne niewydolności serca.
EN
All components of the metabolic syndrome increases the risk of cardiovascular diseases, and diabetes is considered to be a particularly strong negative prognostic factor. Patients with diabetes often deny typical angina symptoms, complaining only nonspecific shortness of breath, excessive sweating, fatigue, exhaustion. At the same time its presence is associated with a significant underestimation of coronary artery disease, later diagnosis of cardiac ischemia, suboptimal drug therapy and less frequent coronary interventions. The authors present a case of a patient with metabolic syndrome (angina symptoms denier), diagnosed due to discrete electrocardiographic abnormalities. A sequence of noninvasive imaging (nuclear exercise stress test, echocardiography with speckle tracking imaging) enabled the identification and assessment of the effect of treatment of advanced coronary artery disease. Especially valuable was the observation of delayed ST segment elevation during the recovery phase of the nuclear exercise stress test, which is a very rare phenomenon, suggesting a significant narrowing of the epicardial vessel. In presented case, the diagnosis of coronary artery disease was established with use of modern imaging techniques, which guarantee the safety of the patient. The use of these highly reliable diagnostic methods enabled the detection of critical stenosis of the right coronary artery that in the near future could result with acute coronary syndrome, as the first clinical manifestation of coronary artery disease. In case of any diagnostic doubts, especially in asymptomatic patients with high cardiovascular risk, the personalized approach and use of all available imaging tools should be recommended.
PL
Wszystkie składowe zespołu metabolicznego zwiększają ryzyko sercowo‑naczyniowe, a cukrzyca uznawana jest za szczególnie silny negatywny czynnik prognostyczny. Pacjenci z cukrzycą często negują typowe dolegliwości dławicowe, skarżąc się jedynie na niespecyficzną duszność, nadmierną potliwość, uczucie zmęczenia, wyczerpania. Równocześnie jej występowanie wiąże się z istotnym niedoszacowaniem występowania choroby wieńcowej, późniejszym rozpoznaniem niedokrwienia mięśnia sercowego, nieoptymalną farmakoterapią i rzadszym leczeniem interwencyjnym. Autorzy przedstawiają przypadek chorego z zespołem metabolicznym (negującego dolegliwości dławicowe), diagnozowanego w kierunku choroby niedokrwiennej serca z powodu dyskretnych nieprawidłowości elektrokardiograficznych. Wykonanie sekwencji nieinwazyjnych badań obrazowych (radioizotopowy test wysiłkowy, badanie echokardiograficzne z oceną kurczliwości metodą odkształcenia dwuwymiarowego) umożliwiło rozpoznanie i ocenę efektu leczenia zaawansowanej choroby wieńcowej. Szczególnie wartościową obserwacją było wystąpienie w trakcie fazy recovery radioizotopowego testu wysiłkowego opóźnionego uniesienia odcinka ST, co jest zjawiskiem bardzo rzadkim, a świadczącym o istotnym zwężeniu naczynia nasierdziowego. W opisywanym przypadku rozpoznanie choroby wieńcowej zostało ustalone dzięki zastosowaniu nowoczesnych technik obrazowania, których nieinwazyjny charakter gwarantuje bezpieczeństwo pacjenta. Wykorzystanie tych wysoce wiarygodnych metod diagnostycznych umożliwiło wykrycie krytycznego zwężenia tętnicy wieńcowej, którego konsekwencją hemodynamiczną mógł być w niedalekiej przyszłości ostry zespół wieńcowy, jako pierwsza manifestacja kliniczna choroby wieńcowej. W przypadku wątpliwości klinicznych, zwłaszcza u asymptomatycznych chorych wysokiego ryzyka sercowo‑naczyniowego, słuszne jest zatem podejście zindywidualizowane i korzystanie z wszelkich dostępnych badań obrazowych.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.