Early childhood trauma, alexithymia, dissociation and the power of the body self

• Authors: Elżbieta Zdankiewicz-Ścigała , Ewa Odachowska , Barbara Tworek

Title variants

PL

Wczesnodziecięca trauma, aleksytymia i dysocjacja a siła Ja cielesnego

• Languages of publication: EN PL

Abstracts

EN

Objective: The aim of the study was to verification the hypotheses about the relationship of trauma suffered in early childhood, alexithymia and dissociation with the power of the body self. Furthermore, it was examined whether regular physical activity as well as its type may affect the power of the body self. Material and method: The study involved 56 persons – 31 women (55.4%) (average age: M = 31.7) and 25 men (44.6%) (average age: M = 35.3). The subjects were divided into three groups: persons beginning yoga practice, persons starting exercises to improve their fitness (gym) and persons who were not taking any regular physical exercise. Self-description questionnaires were used to assess the intensity of: trauma – the Traumatic Experiences Checklist (TEC), alexithymia – the Toronto Alexithymia Scale (TAS-20), dissociation – the Curious Experiences Survey (CES) as well as a questionnaire for the body self. The assessment was conducted twice: after the recruitment of a given participant and after 3 months from the end of the first stage. Results: It was established that trauma, alexithymia and dissociation are significant predictors of the power of the body self in the study group. Emotional neglect and emotional abuse were demonstrated to have a particularly strong impact. In the case of alexithymia, the difficulty in identifying emotions and the difficulty in verbalising them were highly relevant with respect to the power of the body self. Dissociation had a significant impact on the power of the body self. As a result of physical activity, the power of the body self underwent statistically significant change as far as the interpretation of sensations in terms of emotions was concerned and the effect was greater in the group of persons practising yoga. Discussion: The results obtained not only shed new light on the pathogenic influence of trauma, alexithymia and dissociation on the power of the body self, but also demonstrated that a particular form of physical activity can, by increasing the level of interoception, change the power of the body self with respect to the ability to distinguish emotions from physical sensations. Conclusion: Traumatic experiences in early childhood become the basis for fostering permanent defence mechanisms: alexithymia and dissociation. It is these mechanisms, not the traumatic experience itself, which contribute to the development of the disorders of the body self. As it is clear from the analysis, the greatest role in this process is attributable to the difficulties in identifying emotions and depersonalisation.

PL

Cel: Celem badania była weryfikacja hipotez dotyczących związku traumy doznanej we wczesnym dzieciństwie, aleksytymii i dysocjacji z siłą Ja cielesnego. Ponadto sprawdzono, czy regularna aktywność fizyczna i jej rodzaj mogą wpływać na siłę Ja cielesnego. Materiał i metoda: W badaniu wzięło udział 56 osób – 31 kobiet (55,4%) (średnia wieku: M = 31,7) i 25 mężczyzn (44,6%) (średnia wieku: M = 35,3). Badani zostali podzieleni na trzy grupy: rozpoczynających praktykę jogi, rozpoczynających ćwiczenia poprawiające kondycję fizyczną (siłownia) oraz niewykonujących regularnie żadnych ćwiczeń fizycznych. Wykorzystano kwestionariusze samoopisowe do badania natężenia traumy – Traumatic Experiences Checklist (TEC), aleksytymii – Toronto Alexithymia Scale (TAS-20), dysocjacji – Curious Experiences Survey (CES), a także kwestionariusz Ja cielesnego. Pomiaru dokonywano dwukrotnie: po zgłoszeniu uczestnika do badania i po 3 miesiącach od zakończenia pierwszego etapu. Wyniki: Okazało się, iż trauma, aleksytymia i dysocjacja są istotnymi predyktorami siły Ja cielesnego w badanej grupie. Szczególny wpływ wykazano dla zaniedbania emocjonalnego i przemocy emocjonalnej. W przypadku aleksytymii duże znaczenie dla siły Ja cielesnego miały trudność w identyfikacji emocji oraz trudność w werbalizacji emocji. Dysocjacja istotnie wpływała na siłę Ja cielesnego. Wskutek aktywności fizycznej istotnej statystycznie zmianie ulegała siła Ja cielesnego w zakresie interpretacji doznań w kategorii emocji, a siła efektu okazała się większa w grupie osób praktykujących jogę. Omówienie: Uzyskane wyniki rzucają nowe światło nie tylko na patogenny wpływ traumy, aleksytymii i dysocjacji na siłę Ja cielesnego – pokazują również, że określona forma aktywności fizycznej może, podnosząc poziom interocepcji, zmienić siłę Ja cielesnego w zakresie różnicowania emocji od doznań fizycznych. Wnioski: Wczesnodziecięce doświadczenia traumatyczne stają się podstawą do wykształcenia trwałych mechanizmów obronnych: aleksytymii i dysocjacji. To właśnie wymienione mechanizmy, nie zaś samo doświadczenie traumatyczne, przyczyniają się do rozwoju zaburzeń Ja cielesnego. Jak wynika z analiz, największą rolę w tym procesie przypisać należy trudnościom w identyfikacji emocji i depersonalizacji.

Keywords

EN

alexithymia; dissociation; the body self; trauma

Discipline

• MEDICINE: MEDICINE

• Publisher: Medical Communications
• Journal: Psychiatria i Psychologia Kliniczna
• Year: 2018
• Volume: 18
• Issue: 3
• Pages: 255–270

Contributors

author

Elżbieta Zdankiewicz-Ścigała

• Faculty of Psychology, SWPS University of Social Sciences and Humanities, Warsaw, Poland

author

Ewa Odachowska

• Institute of Psychology, Faculty of Applied Social Sciences, The Maria Grzegorzewska University, Warsaw, Poland

author

Barbara Tworek

• Praca z Ciałem (Working with the Body) Barbara Tworek, Warsaw, Poland

References

• Allen JG, Fonagy P, Bateman AW: Mentalizowanie w praktyce klinicznej, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2014.
• Barlow MR, Freyd JJ: Adaptive dissociation: information processing and response to betrayal. In: Dell PF, O’Neil JA (eds.): Dissociation and the Dissociative Disorders. DSM-V and Beyond. Routledge/ Taylor & Francis Group, New York 2009: 93–105.
• Bermond B: Brain and alexithymia. In: Vingerhoets A, van Bussel F, Boelhouwer J (eds.): The (Non)Expression of Emotion in Health and Disease. Tilburg University Press, Tilburg 1997: 113–130.
• Brewer R, Cook R, Bird G: Alexithymia: a general deficit of interoception. R Soc Open Sci 2016; 3: 150664.
• Cassidy J, Berlin LJ: The insecure/ambivalent pattern of attachment: theory and research. Child Dev 1994; 65: 971–991.
• De Berardis D, Carano A, Gambi F et al.: Alexithymia and its relationships with body checking and body image in a non-clinical female sample. Eat Behav 2007; 8: 296–304.
• Franzoni E, Gualandi S, Caretti V et al.: The relationship between alexithymia, shame, trauma, and body image disorders: investigation over a large clinical Sample. Neuropsychiatr Dis Treat 2013; 9: 185–193.
• Goerlich-Dobre KS, Bruce L, Martens S et al.: Distinct associations of insula and cingulate volume with the cognitive and affective dimensions of alexithymia. Neuropsychologia 2014; 53: 284–292.
• Goldberg LR: The Curious Experiences Survey, a revised version of the Dissociative Experiences Scale: factor structure, reliability, and relations to demographic and personality variables. Psychol Assess 1999; 11: 134–145.
• Kobak R, Cole H: Attachment and meta-monitoring: implications for adolescent autonomy and psychopathology. In: Cicchetti D, Toth SL (eds.): Rochester Symposium on Developmental Psychopathology, Vol. 5. Disorders and Dysfunctions of the Self. University of Rochester Press, Rochester 1994: 267–297.
• Kret ME, Ploeger A: Emotion processing deficits: a liability spectrum providing insight into comorbidity of mental disorders. Neurosci Biobehav Rev 2015; 52: 153–171.
• Liotti G, Farina B: Traumatyczny rozwój. Etiologia, klinika i terapia wymiaru dysocjacyjnego. Fundacja Przyjaciele Martynki, Poznań 2016. Maruszewski T, Ścigała E: Emocje, aleksytymia, poznanie. Wydawnictwo Fundacji Humaniora, Poznań 1998.
• Mirucka B, Sakson-Obada O: Ja cielesne. Od normy do zaburzeń. Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, Gdańsk 2013.
• Moriguchi Y, Ohnishi T, Decety J et al.: The human mirror neuron system in a population with deficient self-awareness: an fMRI study in alexithymia. Hum Brain Mapp 2009; 30: 2063–2076.
• Murphy J, Catmur C, Bird G: Alexithymia is associated with a multidomain, multidimensional failure of interoception: evidence from novel tests. J Exp Psychol Gen 2018; 147: 398–408.
• Nijenhuis ERS, van der Hart O: Dissociation in trauma: a new definition and comparison with previous formulations. J Trauma Dissociation 2011; 12: 416–445.
• Nijenhuis ER, Spinhoven P, van Dyck R et al.: Degree of somatoform and psychological dissociation in dissociative disorder is correlated with reported trauma. J Trauma Stress 1998; 11: 711–730.
• Nijenhuis ERS, Van der Hart O, Kruger K: The psychometric characteristics of the Traumatic Experiences Checklist (TEC): first findings among psychiatric outpatients. Clin Psychol Psychother 2002; 9: 200–210.
• Parker JDA, Taylor GJ, Bagby RM: The 20-item Toronto Alexithymia Scale. III. Reliability and factorial validity in a community population. J Psychosom Res 2003; 55: 269–275.
• Putnam FW: Dissociation and disturbances of self. In: Cicchetti D, Toth SL (eds.): Rochester Symposium on Developmental Psychopathology, Vol. 5. Disorders and Dysfunctions of the Self. University of Rochester Press, Rochester 1994: 251–265.
• Rothschild B: Ciało pamięta. Psychofizjologia traumy i terapia osób po urazie psychicznym. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2014.
• Sakson-Obada O: Pamięć ciała. Ja cielesne w relacji przywiązania i w traumie. Difin, Warszawa 2009a.
• Sakson-Obada O: Trauma jako czynnik ryzyka dla zaburzeń Ja cielesnego. Przegląd Psychologiczny 2009b; 52: 309–326.
• Schore AN: Attachment trauma and the developing right brain: origins of pathological dissociation. In: Dell PF, O’Neil JA (eds.): Dissociation and the Dissociative Disorders. DSM-V and Beyond. Routledge/Taylor & Francis Group, New York 2009: 107–141.
• Sifneos PE: The prevalence of ‘alexithymic’ characteristics in psychosomatic patients. Psychother Psychosom 1973; 22: 255–262.
• Swart M, Kortekaas R, Aleman A: Dealing with feelings: characterization of trait alexithymia on emotion regulation strategies and cognitive-emotional processing. PLoS One 2009; 4: e5751.
• Taylor GJ, Parker JDA, Bagby RM: A preliminary investigation of alexithymia in men with psychoactive substance dependence. Am J Psychiatry 1990; 147: 1228–1230.
• Thorberg FA, Young RM, Sullivan KA et al.: Parental bonding and alexithymia: a meta-analysis. Eur Psychiatry 2011; 26: 187–193.
• van der Kolk BA, Fisler R: Dissociation and the fragmentary nature of traumatic memories: overview and exploratory study. J Trauma Stress 1995; 8: 505–525.
• van der Velde J, Servaas MN, Goerlich KS et al.: Neural correlates of alexithymia: a meta-analysis of emotion processing studies. Neurosci Biobehav Rev 2013; 37: 1774–1785.
• Vorst HCM, Bermond B: Validity and reliability of the Bermond–Vorst Alexithymia Questionnaire. Pers Individ Dif 2001; 30: 413–434.
• Waldinger RJ, Schulz MS, Barsky AJ et al.: Mapping the Road from childhood trauma to adult somatization: the role of attachment. Psychosom Med 2006; 68: 129–135.
• Zdankiewicz-Ścigała E: Aleksytymia i dysocjacja jako podstawowe czynniki zjawisk potraumatycznych. Wydawnictwo Naukowe Scholar, Warszawa 2017.
• Zdankiewicz-Ścigała E, Przybylska M: Trauma. Proces i diagnoza. Mechanizmy psychoneurofizjologiczne. Wydawnictwo Instytutu Psychologii PAN, Szkoła Wyższa Psychologii Społecznej, Warszawa 2002.

• Document Type: article