Full-text resources of PSJD and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

PL EN


Preferences help
enabled [disable] Abstract
Number of results
2016 | 71 | 2 |

Article title

Regiony turystyczne a regiony polityczne. Polityka regionalizacji

Content

Title variants

Languages of publication

PL

Abstracts

PL
Regiony turystyczne są narzędziem edukacji, wykorzystywanym w opisie przestrzeni turystycznej, jak również skutecznego marketingu terytorialnego. Z natury sztuczne – podlegają intencjonalnym procesom kreacji w oparciu o arbitralne kryteria. Autorzy artykułu przyglądają się wybranym regionalizacjom i regionom turystycznym, nie w kontekście ich atrakcyjności turystycznej lecz teoretycznych założeń ich wyznaczenia. Wybór tych ostatnich skutkuje nie tylko obraniem określonych technicznych procedur delimitacji, których efektem jest podział przestrzeni na regiony turystyczne, ale też osiągnięciem określonych celów: poznawczych, edukacyjnych, gospodarczych, rynkowych, społeczno-kulturowych czy wreszcie politycznych, a nawet ideologicznych.  Nawet pobieżny przegląd regionów turystycznych ukazuje, iż większość z nich ma charakter regionów politycznych: państw, grup państw czy jednostek administracyjnych. Powodów takiego stanu rzeczy jest zapewne wiele, w tym także to, że region polityczny jest adresatem prowadzonej zawsze przez „kogoś” i „po coś” polityki turystycznej, zorganizowanym i wyposażonym w instytucje realizujące zadania tejże polityki, gromadzącym dane statystyczne umożliwiające jej monitoring i ewaluację. Sprawozdawczość i ekonomia to zatem główne przyczyny wykorzystywania politycznych założeń w turystyce.Delimitacji regionów turystycznych nie tłumaczą jedynie wyżej wskazane założenia. Region turystyczny może stać się lub intencjonalnie staje się źródłem przestrzennej, społecznej lub nawet kulturowej identyfikacji, powołuje do życia odrębną „tożsamość”, tam, gdzie nie ma innych społecznie użytecznych punktów odniesienia. Region turystyczny jest konstruowany, ale i sam „tworzy”, łączy lub antagonizuje. Opisywane zjawiska ukazane zostaną na wybranych przykładach.
EN
Tourist regions are subjects of scientific studies, useful in the description of tourist space and tools of effective destination management as well. Artificial by nature they are intentionally created on the basis of arbitrary criterions. Authors take into consideration the chosen regionalization proceedings and tourist regions not in a context of their tourist attractiveness but theoretical foundations of their distinction. Chosen criteria result practically in specific technical proceedings of space delimitation into tourist regions but also support reaching different cognitive, educational, economical, market, social, cultural and − at last − political or ideological goals. Even rough review of tourist regions shows that most of them have the character of political regions: states, group of states or administrative units. There are many reasons of described situation, including the fact that a political region is always an addressee of politics conducted by “somebody” and “for something”, to achieve aims. The political-tourist region is organized and fitted with different institutions established to realize, monitor and evaluate political aims and to collect statistical data. Statistics and economy are the main reasons of using political regions in tourism. Tourist regions are also established on the basis of other criteria – they might become (intentionally or as a natural consequence) a source of spatial, social or even cultural identification. It creates a new regional identity especially in places where other socially useful waypoints don’t exist. A tourist region is constructed but it can also “create”, integrating or antagonizing. In the paper authors point out that a naming of regions is the equally important and also often political phenomenon as their distinction from the space. All described phenomena are illustrated on the basis of the selected, purposefully given examples (the case studies) which, in the authors’ opinion, explain mentioned issues in the best way.

Contributors

References

  • Bar, R., Doliński, A. (1978). Turystyka. Warszawa: WSiP.
  • Bergmann, E.F. (1995). Human Geography. Cultures, Connections and Landscapes. Englewood Cliffs: Prentice Hall.
  • Cabaj, W., Kruczek, Z. (2009). Podstawy geografii turystycznej. Kraków: Proksenia.
  • Czech, F. (2010). Koszmarne scenariusze. Socjologiczne studium konstruowania lęku w dyskursie politycznym. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.
  • Dredge, D., Jenkins, J. (2003). Destination place identity and regional tourism Policy. „Tourism Geographies”, 5(4), s. 383−407.
  • Jędrusik, M., Makowski, J., Plit, F. (2012). Geografia turystyczna świata. Nowe trendy. Regiony turystyczne. Warszawa: Wydawnictwo Uniwersytetu Warszawskiego.
  • Koliba, A. (2000). Hiszpania. W: J. Warszyńska (red.), Geografia turystyczna świata. Część 1 (s. 11−31). Warszawa: PWN.
  • Kondracki, J. (1996). Fizycznogeograficzna regionalizacja Czech, Słowacji, Węgier i Rumunii w układzie dziesiętnym. Przegl. Geogr., 68/3–4, s. 457–466.
  • Korzeń, K. (2008). Park Kulturowy Kotliny Jeleniogórskiej. Prezentacje, „Urbanista” 11/2008, s. 22−25. Pozyskano z: http://www.dolinapalacow.pl/zdjecia/2008_11-Park_Kulturowy_Kotliny_Jeleniogorskiej%20-Urbanista.pdf (01.09.2016).
  • Kozak, M.W. (2009). Regiony turystyczne: aspekty użyteczności pojęcia. „Folia Turistica”, Nr 21, s. 185−202.
  • Kozeński, J. (1989). Czechosłowacka jesień 1938. Poznań: Instytut Zachodni.
  • Kruczek, Z. (2008a). Europa. Geografia. Geografia turystyczna. Kraków: Proksenia.
  • Kruczek, Z. (2008b) (red.). Kraje pozaeuropejskie. Zarys geografii turystycznej. Kraków: Proksenia.
  • Kruczek, Z. (2009). Region turystyczny jako przedmiot edukacji. „Folia Turistica”, Nr 21, s. 51−70.
  • Kruczek, Z., Sacha, S. (1999). Geografia atrakcji turystycznych Polski. Kraków: Proksenia.
  • Kruczek, Z., Zmyślony, P. (2010). Regiony turystyczne. Kraków: Proksenia.
  • Kurek, W. (2012a) (red.). Regiony turystyczne świata, cz. 1. Warszawa: PWN.
  • Kurek, W. (2012b) (red.). Regiony turystyczne świata, cz. 2. Warszawa: PWN.
  • Kusa, R. (2008). Uwarunkowania rozwoju klastrów turystycznych. Pozyskano z: http://www.zarz.agh.edu.pl/rkusa/ZZ_P28_08'%20UwarunkowaniaRozwojuKlastrowTurystycznych.pdf (27.06.2016).
  • Lijewski, T., Mikułowski, B., Wyrzykowski, J. (2008). Geografia turystyki Polski. Warszawa: PWE.
  • Liszewski, S. (2008). Ewolucja poglądów na temat regionu turystycznego. Od regionu krajoznawczego po funkcjonalny. W: G. Gołembski (red.), Turystyka jako czynnik wzrostu
  • konkurencyjności regionów w dobie globalizacji (s. 127−135).
  • Poznań: Akademia Ekonomiczna.
  • Liszewski, S. (2003). Region turystyczny. „Turyzm”, 13, z. 1, s. 43−54.
  • Łęcki, W. (2005) (red.). Kanon Krajoznawczy Polski. Warszawa: Wydawnictwo PTTK „Kraj”.
  • Mazurski, K.R. (2009). Region turystyczny jako pojęcie. „Folia Turistica”, Nr 21, s. 7−15.
  • Mikšíček, P. i in. (2004). Zmizelé Sudety/Das verschwundene Sudetenland. Domazlice: Wyd. „Ceský les“.
  • Naumowicz, K. (2002). Regionalizacja turystyczna Polski: regiony turystyczne, Piła: Wyższa Szkoła Biznesu.
  • Palmer, C. (1999). Tourism and the symbols of identity. “Tourism Management”, 20, s. 313−321.
  • Sobotka, S. (2014). Próba wyznaczenia obszarów o najwyższym stopniu wykorzystania turystycznego jako przesłanki do regionalizacji turystycznej Polski. „Turyzm” 24/2, s. 35−43.
  • Szul, R. (2015). Regionalizm w Hiszpanii. „MAZOWSZE. Studia Regionalne”, nr 16, s. 13−51.
  • Ustawa z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (2003). Dz. U. nr 162 poz. 1568.
  • Warszyńska, J. (2000) (red.). Geografia turystyczna świata. Część 1. Warszawa: PWN.
  • Warszyńska, J. (1990) (red.). Regionalna geografia turystyczna świata. Część I Europa i ZSRR, Część II Kraje pozaeuropejskie. Kraków: Uniwersytet Jagielloński.
  • Wilczyński, W. (1997). Ewolucja pojęcia regionu w literaturze geograficznej. „Rocznik Świętokrzyski”, 24, Seria B – Nauki Przyrodnicze, s. 117−129.
  • Wrzosek, A. (1960)., Czechosłowacja. Warszawa: PWN.
  • Zmyślony, P. (2003). Region turystyczny w ujęciu ekonomicznym. „Turyzm”, 13, z. 1, s. 105–115.
  • Netografia
  • http://www.czechtourism.cz/nase-sluzby-pro-vas/spoluprace-s-regiony/mapa-turistickych-regionu-a-oblasti,-kontakty/ (27.06.2016).
  • http://geoportal.cuzk.cz/Geoprohlizec/default.aspx?wmcid=9590 (08.09.2016).
  • http://www.czechtourism.cz/getmedia/b0d295fd-4af6-4426-8680-26e5b80018f6/29_01_10_mapa_turistickych_regionu_cr.jpg.aspx (27.06.2016).

Document Type

Publication order reference

Identifiers

YADDA identifier

bwmeta1.element.ojs-doi-10_17951_b_2016_71_2_79
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.