PSJD - Yadda

1

Przebieg ostrego zapalenia trzustki u pacjentów z otyłością

100%

Kebkalo A., Tkachuk O., Reyti A.

Polish Journal of Surgery

|

2019

|

vol. 91(6)

28-34

PL

el: Celem niniejszego badania jest analiza: przebiegu ostrego zapalenia trzustki u otyłych pacjentów, rozwoju miejscowych i ogólnoustrojowych powikłań oraz współczynników śmiertelności. Materiały i metody: Przeanalizowano dokumentację medyczną 482 pacjentów z ostrym zapaleniem trzustki, leczonych w Regionalnym Szpitalu Klinicznym w Kijowie pomiędzy 1 stycznia 2011 r. a 2 lutego 2019 r. Dane poddano analizie statystycznej w programie Excel 2010, przy użyciu metody opisowej z uwzględnieniem: wartości bezwzględnych, średnich odchyleń standardowych i ich błędów. Analizę korelacji pomiędzy zmiennymi przeprowadzono z zastosowaniem kryterium Pearsona (R2). Różnice w poziomach istotności pomiędzy dwoma niezależnymi grupami obliczono przy zastosowaniu t-Studenta. Wyniki: Spośród 482 pacjentów grupę badaną stanowiło 260 pacjentów (54%) z otyłością. Do grupy kontrolnej włączono zaś 222 osoby (46%) z prawidłową masą ciała. Otyli byli starsi (średni wiek wynosił 55,4 ± 9,4 lat, p = 0,1) i częściej występowało u nich ostre zapalenie trzustki o ciężkim przebiegu [85 (32,7%) vs 16 (7,2%); p = 0,01*]. Zauważono, że wraz ze wzrostem masy ciała wzrasta częstość występowania ciężkiego przebiegu ostrego zapalenia trzustki (od 10,20% do 53,93%, p = 0,03*). Czas trwania hospitalizacji otyłych pacjentów był dłuższy niż tych z prawidłową masą ciała. Co więcej, zaobserwowano, że osoby otyłe dwukrotnie częściej były hospitalizowane w ramach oddziałów ratunkowych i intensywnej opieki medycznej (5,8 ± 0,8 vs 2,7 ± 0,5 dnia, p = 0,01*). Analiza współczynników śmiertelności wykazała, że głównymi przyczynami zgonów były: postępująca niewydolność narządowa [30 pacjentów (6,3%)], zatorowość płucna [15 pacjentów (3,1%)] oraz DIC [18 pacjentów (3,7%)]. Wnioski: Otyłość wiąże się z wysokim ryzykiem ciężkiego przebiegu ostrego zapalenia trzustki, a ryzyko to wzrasta wraz ze wzrostem współczynnika masy ciała (BMI). Ponadto, hospitalizacje pacjentów z otyłością oraz ich pobyty w ośrodkach leczenia stacjonarnego trwają dłużej, co zwiększa koszty ich leczenia i wymaga opracowania strategii oszczędnościowych. W związku z wysokim współczynnikiem śmiertelności otyłych pacjentów należy opracować skuteczniejsze algorytmy ich leczenia.

2

Efekty 3-miesięcznej dietoterapii nadwagi i otyłości. Opis trzech przypadków

80%

Słowińska M. A., Krusińska B., Butrym P.

Medycyna Środowiskowa - Environmental Medicine

|

2014

|

vol. 17

|

issue 2

52-60

EN

Introduction. The aim of this study was to evaluate the influence of a balanced low-calorie diet on body weight, lipid profile, blood glucose concentration and blood pressure in individuals with excess body weight. Material and methods. Three overweight or obesity men underwent a three-months long dietotherapy based on individualized diet with a moderate energy deficit (450–600 kcal). Before and after the dietotherapy from each patient obtained 7-days menus by the current record method, measured: size and body composition, blood pressure and commissioned measurement of blood's biochemical parameters (morphology, lipid profile, glucose). Results. After the dietotherapy, in a diet of patients no. 1 and 3 observed significantly lower intake of fat and carbohydrates including sugars added. In a patient no. 2 reported an increase in carbohydrate intake. As a result of dietotherapy observed weight loss of 6.2 kg, 3.5 kg and 5 kg and a decrease of glucose concentration in blood of 10 mg/dl, 14 mg/dl and 27 mg/dl in a patient no. 1, 2 and 3 respectively. In all patients noted reductions in waist and hip circumference. In patients 1 and 3 body fat content was reduced by 2% and 1% respectively. The period before and after the dietotherapy showed no changes in blood pressure and changes in lipid profile parameters were unclear. Conclusions. As a result of the use individualized and balanced three-months low-calorie diet in overweight or obesity patients obtained a reduction of body weight, waist circumference, and blood glucose concentration. However, no changes in the lipid profile and blood pressure were noted.

PL

Wstęp. Celem badania była ocena wpływu zbilansowanej diety niskoenergetycznej na masę ciała, profil lipidowy, stężenie glukozy we krwi i ciśnienie tętnicze u osób z nadmierną masą ciała. Materiał i metody. U trzech mężczyzn z nadwagą lub otyłością przeprowadzono 3-miesięczną dietoterapię z zastosowaniem zindywidualizowanej diety o umiarkowanym deficycie energetycznym (450- 600 kcal). Przed i po dietoterapii od każdego pacjenta zebrano 7-dniowe jadłospisy tworzone metodą bieżącego notowania, wykonano pomiary rozmiarów i składu ciała, ciśnienia tętniczego krwi oraz zlecono badania biochemiczne (morfologia, profil lipidowy, glukoza). Wyniki. Po zakończeniu dietoterapii, w diecie pacjenta nr 1 i 3 wykazano istotnie mniejszą podaż tłuszczów i węglowodanów, w tym cukrów dodanych. Z kolei u pacjenta nr 2 stwierdzono wzrost spożycia węglowodanów. W efekcie dietoterapii odnotowano redukcję masy ciała wynoszącą 6,2 kg, 3,5 kg i 5 kg oraz spadek glukozy we krwi o 10 mg/dl, 14 mg/dl i 27 mg/dl, odpowiednio u pacjenta nr 1, 2 i 3. U wszystkich badanych zaobserwowano zmniejszenie obwodu talii i bioder, a u pacjenta nr 1 i 3 dodatkowo redukcję zawartości tłuszczu w ciele, odpowiednio o 2% i 1%. W okresie przed i po dietoterapii nie wykazano zmian w wartościach ciśnienia tętniczego, zaś zmiany parametrów profilu lipidowego nie były jednoznaczne. Wnioski. W efekcie stosowania zindywidualizowanej i zbilansowanej 3-miesięcznej diety niskoenergetycznej u pacjentów z nadwagą lub otyłością uzyskano zmniejszenie masy ciała, obwodu talii i stężenia glukozy we krwi. Nie odnotowano jednak zmian w profilu lipidowym i wartościach ciśnienia tętniczego krwi pacjentów.

3

Problemy stomatologiczne u pacjentów z otyłością

80%

Kubić-Filiks B., Szymańska J.

|

vol. 14

|

issue 4

386-391

EN

The partial aetiological overlap between overweight/obesity and oral diseases has aroused interest in the medical environment. Studies to investigate the causal relationship between these two diseases are underway. However, most of the available literature reports fail to confirm the direct positive correlation between obesity and dental caries. On the other hand, overweight and obesity are considered risk factors for periodontal diseases. The proinflammatory mediators secreted by adipocytes in obese individuals may impair immune functions, thereby modifying host responses to dental plaque antigens and contributing to blocked defence functions in periodontal diseases. Gingivitis observed in overweight and obese patients is a result of metabolic disorders, inflammatory factors and improper oral hygiene habits. The latter ones are associated with frequent consumption of sweetened, pulpy and highly processed food products and sweetened carbonated beverages, which is a risk factor for overweight, particularly in children and adolescents. Undoubtedly, overweight and obesity affect salivary secretion and properties, including changes in the microbiological composition of saliva. Obese patients are at increased risk of adverse affects of dental treatment, dental surgeries in particular. Overweight and obese individuals require permanent preventive and medical dental care addressing their periodontal preventive and therapeutic needs. Dentists should actively participate in the prevention of overweight and obesity, especially in children and adolescents, taking advantage of frequent contact with this group of patients. Obese individuals may participate in integrated therapeutic management by means of dental treatment limiting food intake.

PL

Ze względu na fakt, że czynniki etiologiczne nadwagi/otyłości i chorób jamy ustnej częściowo są takie same, budzą zainteresowanie w środowisku medycznym. Prowadzone są badania związków przyczynowo-skutkowych pomiędzy tymi chorobami. Większość wyników badań dostępnych w piśmiennictwie dotyczącym zależności pomiędzy otyłością a próchnicą zębów nie potwierdza bezpośredniej dodatniej korelacji pomiędzy tymi schorzeniami. Natomiast nadwaga i otyłość są uznawane za czynniki rozwoju chorób przyzębia. Wydzielane przez komórki tłuszczowe mediatory prozapalne u osób otyłych mogą, poprzez zaburzanie funkcji układu immunologicznego, modyfikować odpowiedź gospodarza na antygeny płytki nazębnej i przyczyniać się do blokowania funkcji obronnych w chorobach przyzębia. Obserwowane u osób z nadwagą i otyłością zapalenie dziąseł to rezultat wpływu zaburzeń metabolicznych, czynników zapalnych i nieprawidłowych nawyków higienicznych dotyczących jamy ustnej. Te ostatnie są związane z częstym spożywaniem słodzonych, papkowatych i wysoko przetworzonych pokarmów oraz słodzonych napojów gazowanych, co stanowi czynnik warunkujący rozwój nadwagi, zwłaszcza u dzieci i młodzieży. Niewątpliwy jest wpływ nadwagi i otyłości na wydzielanie i właściwości śliny, włącznie ze zmianą jej składu mikrobiologicznego. Pacjenci z otyłością są bardziej narażeni na zdarzenia niepożądane podczas leczenia stomatologicznego, zwłaszcza z zakresu chirurgii stomatologicznej. Osoby z nadwagą i otyłością powinny pozostawać pod stałą stomatologiczną opieką profilaktyczno-leczniczą, w ramach której należy regularnie przeprowadzać periodontologiczne zabiegi profilaktyczno-lecznicze. Stomatolodzy powinni aktywnie uczestniczyć w profilaktyce nadwagi i otyłości, w szczególności u dzieci i młodzieży, wykorzystując częsty kontakt z tą grupą pacjentów. Otyłe osoby dorosłe mogą uczestniczyć w zintegrowanym postępowaniu leczniczym poprzez leczenie stomatologiczne ograniczające pobieranie pokarmów.

4

Znaczenie badań laboratoryjnych i wskaźnika masy ciała w rozpoznawaniu ostrego zapalenia wyrostka robaczkowego

80%

Ozkan A., Gokce A. H., Gokce F. S.

Polish Journal of Surgery

|

2020

|

vol. 92(6)

7-11

PL

Wprowadzenie: Ostre zapalenie wyrostka robaczkowego jest najczęstszą przyczyną zespołu ostrego brzucha. Opóźnione rozpoznanie zwiększa śmiertelność i chorobowość. Cel: Celem niniejszej pracy było zbadanie wpływu: wskaźnika masy ciała na rozpoznanie ostrego zapalenia wyrostka robaczkowego oraz wpływu stosunku: (1) liczby neutrocytów do liczby limfocytów i (2) liczby płytek do liczby limfocytów na poziom stanu zapalnego oznaczany w tym schorzeniu. Materiały i metody: Retrospektywnej analizie poddano przypadki zabiegów appendektomii wykonywanych w naszej klinice w okresie od czerwca 2012 r. do grudnia 2018 r. W oparciu o badania histopatologiczne przypadki uwzględnione w badaniu podzielono na cztery grupy: grupę stadium początkowego (Grupa 1), grupę stadium kataralnego (Grupa 2), grupę stadium ropowiczo-zgorzelinowego (Grupa 3) i grupę stadium perforacyjnego (Grupa 4). Grupy porównywano pod kątem: wieku, wskaźnika masy ciała, liczby leukocytów, rozkładu objętości erytrocytów (RDW), stosunku liczby neutrocytów do limfocytów (NLR), stosunku płytek krwi do limfocytów (PLR) i średniej objętości płytek krwi (MPV). Wyniki: Do badania włączono 828 przypadków. W porównaniach międzygrupowych u pacjentów z grup 3 i 4 stwierdzono wyższe wartości PLR i NLR niż u pacjentów z grup 1 i 2. Nie stwierdzono różnic w wartościach RDW i MPV. W międzygrupowym porównaniu wskaźnika masy ciała (BMI) zaobserwowano istotny wzrost BMI skorelowany ze wzrostem stadium oznaczonego w badaniu histopatologicznym. Wniosek: W rozpoznaniu ostrego zapalenia wyrostka robaczkowego pomocne są: liczba leukocytów w krwi oraz podwyższone wartości PLR i NLR. Autorzy podkreślają, że u pacjentów z BMI powyżej 30 i/lub w wieku powyżej 40 lat rozpoznanie ostrego zapalenia wyrostka robaczkowego następuje z opóźnieniem, a odsetek przypadków perforacji wyrostka jest wyższy.

5

Czy otyłość zwiększa ryzyko zachorowania na raka jajnika? Przegląd literatury

80%

Kwiatkowska K., Pawłowska A., Suszczyk D., Bilska M., Tarkowski R., Kotarski J., Wertel I.

Current Gynecologic Oncology

|

2017

|

vol. 15

|

issue 4

277-283

EN

Obesity is one of the twenty-first century civilization diseases, which has been long linked to an increased risk of cardiovascular diseases, diabetes and cancer. Epidemiological data show that a slim body (body mass index, BMI 21–23 kg/m2 ) allows to avoid 20% of cancers related to excess fat tissue. Increased body weight (BMI >25 kg/m2 ) is associated with approximately 1.5-fold higher risk of cancer compared to the risk with normal BMI. There is growing evidence that high BMI may also increase the risk of cancer recurrence and mortality as well as reduce the efficacy of chemotherapy. While the relationship between obesity and numerous cancers, such as colon cancer, esophageal adenocarcinoma, breast cancer, endometrial cancer, kidney and pancreatic cancer, has been scientifically proven, studies assessing the relationship between ovarian cancer and obesity remain inconclusive. Some studies confirm the increased risk of cancer in obese women, whereas other authors do not show this correlation or even point to higher survival rates among obese patients with ovarian cancer, which is known as the obesity paradox. A variety of research methodologies may be found in the literature. Perhaps this is the reason for the significant divergence of results obtained in different studies. The aim of the paper was to describe selected substances produced by the adipose tissue, which play a crucial role in the induction of inflammation. We also present literature data on the relationship between obesity and ovarian cancer.

PL

Otyłość to jedna z chorób cywilizacyjnych XXI wieku, od dawna wiązana ze zwiększonym ryzykiem rozwoju chorób układu krążenia, cukrzycy czy nowotworów. Z badań epidemiologicznych wynika, że szczupła sylwetka (wskaźnik masy ciała – body mass index, BMI na poziomie 21–23 kg/m2 ) pozwala uniknąć do 20% nowotworów związanych z nadmiarem tkanki tłuszczowej. Z kolei przyrost masy ciała (BMI powyżej 25 kg/m2 ) podwyższa ryzyko zachorowania na nowotwór – mniej więcej półtora raza w porównaniu z ryzykiem przy prawidłowym BMI. Przybywa dowodów na to, że wysokie BMI może także zwiększać prawdopodobieństwo nawrotów raka i umieralność spowodowaną przez nowotwory czy osłabiać skuteczność chemoterapii. W przypadku licznych nowotworów, takich jak rak okrężnicy, gruczolakorak przełyku, rak piersi, trzonu macicy, nerki lub trzustki, związek z otyłością został naukowo udowodniony, natomiast wyniki badań analizujących związek otyłości z rakiem jajnika nie są jednoznaczne. Niektóre badania potwierdzają wzrost ryzyka zachorowania u kobiet otyłych, inne nie wykazują tej zależności albo wręcz wskazują na wyższe wskaźniki przeżywalności otyłych chorych z rakiem jajnika, co jest określane jako paradoks otyłości. Podczas przeglądu literatury przykuwa uwagę różnorodność metodyki badań – być może właśnie to jest przyczyną tak rozbieżnych wyników prac. W artykule scharakteryzowano wybrane substancje produkowane przez tkankę tłuszczową, które odgrywają istotną rolę w indukcji stanu zapalnego. Ponadto przedstawiono dane z piśmiennictwa dotyczące związków otyłości z zachorowaniem na raka jajnika.

6

Ocena zależności między stężeniem TSH a wskaźnikami aterogenności oraz grubością błony wewnętrznej i środkowej u dzieci z otyłością

80%

Rumińska M., Witkowska-Sędek E., Majcher A., Brzewski M., Krawczyk M., Pyrżak B.

Journal of Ultrasonography

|

2018

|

vol. 18

|

issue 75

296-301

EN

Objective: Moderately elevated level of thyroid-stimulating hormone accompanied by normal serum concentrations of free thyroxine, suggesting subclinical hypothyroidism, is the most common hormonal abnormality in obese children. Controversy remains, whether a thyroid dysfunction related to obesity has an influence on the cardiovascular risk factors. The aim of the study was to assess correlation between thyroid-stimulating hormone and free thyroxine and chosen atherogenic lipid indicators, and carotid intima media thickness in obese children and adolescents. Methods: A study group consisted of 110 obese children (11.5 ± 2.9 years) and 38 healthy children (13.4 ± 2.6 years). Obesity was defined using International Obesity Task Force criteria. In each patient anthropometric measurements, thyroid-stimulating hormone, free thyroxine, a lipid profile were evaluated. Carotid intima-media thickness was measured in 74 obese children and 28 lean children. The resulting data were used to calculate indicators of atherogenesis: total cholesterol to HDL cholesterol ratio; triglycerides to HDL cholesterol ratio and LDL cholesterol to HDL cholesterol ratio. Results: Obese children had higher mean serum thyroid-stimulating hormone levels compared to their lean peers and an adverse atherogenic lipid profile. Serum free thyroxine concentrations were comparable between the groups. Serum thyroid-stimulating hormone values correlated with total cholesterol to HDL cholesterol ratio; triglycerides to HDL cholesterol ratio, LDL cholesterol to HDL cholesterol ratio, and intima-media thickness. In a multivariate regression analysis, thyroid-stimulating hormone weakly correlated only with intima-media thickness after adjustment for age, gender and Body Mass Index (β = 0.249, p = 0.04). This relationship weakened after considering a lipid profile (β = 0.242, p = 0.058). No relationship was found for free thyroxine. Conclusion: Serum level of thyroid-stimulating hormone in obese children did not seem to impact atherogenic lipid indicators and carotid intima-media thickness. Therefore, an adverse lipid profile should still be considered the main risk factor for development of cardiovascular diseases in obese children.

PL

Cel pracy: Umiarkowanie podwyższone stężenie hormonu tyreotropowego i prawidłowe stężenie wolnej tyroksyny, wskazujące na subkliniczną niedoczynność tarczycy, jest częstą nieprawidłowością hormonalną stwierdzaną u otyłych dzieci. Kontrowersje budzi, czy dysfunkcja tarczycy towarzysząca otyłości ma wpływ na czynniki ryzyka chorób układu sercowo-naczyniowego. Celem pracy była ocena korelacji między stężeniem tyreotropiny i wolnej tyroksyny a wybranymi wskaźnikami aterogenności oraz grubością błony wewnętrznej i środkowej tętnicy szyjnej u dzieci i młodzieży z otyłością. Materiał i metody: Badaną grupę stanowiło 110 otyłych dzieci (średnia wieku 11,5 ± 2,9 roku) i 38 zdrowych dzieci (13,4 ± 2,6 roku). Otyłość zdefiniowano według kryteriów międzynarodowego standardu International Obesity Task Force. U każdego pacjenta wykonano pomiary antropometryczne, oznaczono stężenie hormonu tyreotropowego, wolnej tyroksyny i profil lipidowy. Grubość błony wewnętrznej i środkowej tętnicy szyjnej zmierzono u 74 dzieci otyłych i 28 dzieci szczupłych. Uzyskane wyniki posłużyły do wyliczenia wskaźników aterogenności: ilorazu cholesterolu całkowitego do cholesterolu HDL, triglicerydów do cholesterolu HDL i cholesterolu LDL do cholesterolu HDL. Wyniki: U dzieci otyłych występowało wyższe średnie stężenie hormonu tyreotropowego w porównaniu z ich szczupłymi rówieśnikami i niekorzystny aterogenny profil lipidowy. Średnie stężenie wolnej tyroksyny było porównywalne między grupami. Stężenie tyreotropiny korelowało z ilorazem cholesterolu całkowitego do cholesterolu HDL, triglicerydów do cholesterolu HDL, cholesterolu LDL do cholesterolu HDL i grubością błony wewnętrznej i środkowej tętnicy szyjnej. W analizie regresji wieloczynnikowej, po uwzględnieniu wieku, płci i wskaźnika masy ciała, stężenie tyreotropiny korelowało z grubością błony wewnętrznej i środkowej tętnicy szyjnej (β = 0,249, p = 0,04). Zależność ta zmniejszyła się po uwzględnieniu profilu lipidowego (β = 0,242, p = 0,058). Nie znaleziono żadnych korelacji dla wolnej tyroksyny. Wnioski: Podwyższone stężenie hormonu tyreotropowego u otyłych dzieci zdaje się nie wpływać na wskaźniki aterogenności oraz grubość błony wewnętrznej i środkowej tętnicy szyjnej. Niekorzystny profil lipidowy nadal powinien być uważany za główny czynnik ryzyka rozwoju chorób sercowo-naczyniowych u otyłych dzieci.

7

Zasadność oraz skuteczność diet stosowanych w celu przedoperacyjnej redukcji masy ciała u pacjentów kwalifikowanych do operacji bariatrycznej

80%

Jastrzębska W., Boniecka I., Szostak-Węgierek D.

Polish Journal of Surgery

|

2021

|

vol. 93

|

issue 2

53-58

PL

Wstęp: Operacje bariatryczne są obecnie najskuteczniejszą metodą redukcji masy ciała u pacjentów chorujących na otyłość olbrzymią. Istotnym elementem przygotowania do chirurgicznego leczenia otyłości jest redukcja masy ciała. Cel: Celem pracy było przedstawienie dotychczasowej wiedzy na temat przedoperacyjnej redukcji masy ciała oraz diet stosowanych w tym celu.Materiał i metodyka: W pracy wykorzystano publikacje naukowe dostępne w bazie PubMed/MEDLINE opublikowane w latach 2005–2020 oraz stanowiska i wytyczne towarzystw, takich jak: Sekcja Chirurgii Metabolicznej i Bariatrycznej Towarzystwa Chirurgów Polskich, American Association of Clinical Endocrinologists, The Obesity Society, and American Society for Metabolic & Bariatric Surgery oraz International Federation for Surgery of Obesity and Metabolic Disorders-European Chapteri European Association for the Study of Obesity. Wyniki: Badania wykazują, że nawet niewielka redukcja masy w okresie poprzedzającym operację ułatwia jej przeprowadzenie, zmniejsza liczbę powikłań, umożliwia skrócenia czasu trwania zabiegu oraz hospitalizacji. Nie ma jednak jednoznacznych dowodów, że zwiększa ona redukcję masy ciała w okresie pooperacyjnym. Zastosowanie zbilansowanej diety ubogoenergetycznej w okresie przedoperacyjnym przygotowuje pacjenta do zmian sposobu żywienia, przez co poprawia jego stan odżywienia. Dieta niskokaloryczna (ang. low calorie diet; LCD) lub bardzo niskokaloryczna (ang. very low calorie diet; VLCD) mogą być skuteczną metodą redukcji masy ciała przed operacją, jednakże takie postępowanie nie pozwala na modyfikację nawyków żywieniowych. Zastosowanie diety bardzo niskokalorycznej ketogenicznej (ang. very low calorie ketogenic diet; VLCKD) pozostaje przedmiotem dyskusji. Wnioski: Istnieje konieczność przeprowadzenia dużych badań randomizowanych oceniających krótko i długofalowe korzyści z przedoperacyjnej utraty masy ciała oraz metody redukcji masy ciała u pacjentów kwalifikowanych do operacji bariatrycznych, a także ujednolicenia kryteriów postępowania żywieniowego z chorym w okresie przedoperacyjnym.

8

Wybrane czynniki wpływające na masę kostną uczniów łódzkich szkół w wieku 7–10 lat z rozpoznaną otyłością

80%

Łupińska A., Chlebna-Sokół D.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

|

2017

|

vol. 13

|

issue 4

514-526

EN

Introduction: Obesity may be a risk factor for mineralisation and bone structure disorders, contrary to a common belief in its protective effects on bone tissue. Aim: The aim of the study was to assess the relationship between selected risk factors and obesity indicators and bone mass in obese children. Material and methods: The study included 80 children aged between 7 and 10 years with excessive body weight (60 obese and 20 overweight); the reference group included 37 children with body weight appropriate for height. All patients underwent physical examination with anthropometric measurements. Parents were asked to complete a questionnaire. The average daily intake of selected nutrients was analysed using Dieta 2 software package. Densitometry (dual-energy X-ray absorptiometry, DXA) was performed in all children to evaluate bone mass. Results: Obese and overweight children had statistically significantly higher total body BMD and total body BMD Z-score compared to control group. Most DXA parameters (except from volumetric bone mineral density) were positively correlated with body weight, height and waist circumference. A significant positive correlation was found between physical activity and total body BMD. There was a negative correlation between the average daily intake of proteins, carbohydrates, magnesium and phosphorus in obese children and most DXA parameters (p < 0.05). Conclusions: Bone mass in obese children is positively affected by somatic features (body weight, height, waist circumference and body composition) and physical activity, and negatively affected by increased intake of proteins, carbohydrates, phosphorus and magnesium. The calculated volumetric mineral bone density may reflect the actual bone mineral density and prevent DXA overestimation in obese children.

PL

Wstęp: Otyłość, wbrew powszechnej opinii o jej ochronnym działaniu na tkankę kostną, może stanowić czynnik ryzyka zaburzeń mineralizacji i struktury kości. Cel pracy: Celem pracy była ocena zależności między wybranymi czynnikami ryzyka i wskaźnikami otyłości a masą kostną dzieci otyłych. Materiał i metody: Badaniami objęto 80 dzieci w wieku 7–10 lat z nadmierną masą ciała (60 z otyłością, 20 z nadwagą); grupę porównawczą stanowiło 37 dzieci z masą ciała odpowiednią do wysokości. U wszystkich pacjentów przeprowadzono badanie lekarskie z pomiarami antropometrycznymi, rodzice badanych dzieci wypełniali kwestionariusz ankietowy. Średnie dobowe spożycie wybranych składników odżywczych analizowano, wykorzystując program komputerowy Dieta 2. U każdego dziecka oceniono masę kostną metodą densytometryczną (badanie densytometryczne metodą absorpcjometrii podwójnej energii promieniowania X – DXA). Wyniki: Dzieci z nadwagą i otyłością cechowały się istotnie statystycznie wyższymi wartościami BMD Total Body i BMD Total Body Z-score w odniesieniu do grupy porównawczej. Większość parametrów DXA (poza objętościową – wolumetryczną – gęstością mineralną kości) pozostawała w dodatniej korelacji z masą ciała, wysokością, obwodem talii. Zaobserwowano istotną dodatnią korelację między aktywnością fizyczną a BMD Total Body. Średnie dzienne spożycie białka, węglowodanów, magnezu i fosforu przez dzieci otyłe korelowało ujemnie (p < 0,05) z większością parametrów DXA. Wnioski: Na stan masy kostnej dzieci otyłych korzystny wpływ wywierają cechy somatyczne (masa ciała, wysokość, obwód talii i skład ciała) oraz aktywność fizyczna, natomiast nadmierne spożycie białka, węglowodanów, fosforu i magnezu oddziałuje na nią negatywnie. Wyliczona objętościowa (wolumetryczna) gęstość mineralna kości może odzwierciedlać rzeczywistą gęstość mineralną kości i zapobiegać przeszacowaniu wyniku pomiaru DXA u dzieci otyłych.

9

Chirurgiczne leczenie ostrego zapalenia pęcherzyka żółciowego u pacjentów otyłych

80%

Kebkalo A., Tkachuk O., Reyti A., Chanturidze A., Pashunskyi Y.

Polish Journal of Surgery

|

2020

|

vol. 92(5)

37-42

PL

Wprowadzenie: Współczesna nauka i medycyna wchodzą w nową epokę. Na obecnym poziomie rozwoju technologicznego istnieją tysiące „nowych” problemów i schorzeń. O ile uprzednio znane schorzenia posiadały cechy pewnej odrębności, w trzecim tysiącleciu stajemy przed problemem złożoności i synergicznego oddziaływania znanych chorób. Problemem trzeciego tysiąclecia jest otyłość, która – jak wiadomo – stanowi główny czynnik rozwoju szeregu schorzeń przewlekłych [1–3]. Przy nadwadze i otyłości dochodzi do przesycenia żółci cholesterolem, co skutkuje wzrostem wskaźnika litogenności, a co za tym idzie – wzrostem częstości kamicy żółciowej; ten ostatni sięga w tym przypadku 50–60% [4]. U 20% pacjentów kamica żółciowa współistnieje z otyłością [5]. Otyłość jest więc jednym z czynników odpowiedzialnych za rozwój kamicy żółciowej i zapalenia pęcherzyka żółciowego [6]. Wystąpienie ostrego zapalenia pęcherzyka żółciowego stwarza największy problem u pacjentów z kamicą żółciową, zaś otyłość zwiększa ryzyko powikłań śródoperacyjnych w związku ze zmienną homeostazą i obniżoną objętością zapasową [7]. Retrospektywne zbadanie tego problemu [8] doprowadziło do sformułowania pytań odnośnie do możliwości wpływania na: przebieg choroby w okresie przedoperacyjnym, poprawę i aspekty techniczne zabiegu chirurgicznego wykonywanego u pacjentów z ostrym zapaleniem pęcherzyka żółciowego i otyłością. Znalezienie odpowiedzi m.in. na pytania z tej listy stało się głównym zamierzeniem niniejszego badania. Cel: Celem pracy było zbadanie i wybranie optymalnej metody chirurgicznej stosowanej u pacjentów z ostrym zapaleniem pęcherzyka żółciowego i otyłością. Materiał i metody: W badaniu wykorzystano analizę prospektywną, której poddano 67 przypadków pacjentów z rozpoznaniem ostrego zapalenia pęcherzyka żółciowego leczonych w Regionalnym Szpitalu Klinicznym w Kijowie w okresie od września 2018 r. do 1 marca 2020 r. U osób z ostrym zapaleniem pęcherzyka żółciowego wykonywano „tradycyjną” lub zmodyfikowaną cholecystektomię laparoskopową. Wyniki: Jak wykazała retrospektywna analiza, u pacjentów z ostrym zapaleniem pęcherzyka żółciowego i otyłością wykonywanie tradycyjnej cholecystektomii laparoskopowej jest technicznie trudne i kosztowne. Zaproponowano zmodyfikowaną procedurę cholecystektomii laparoskopowej, ułatwiającą i usprawniającą zabieg u pacjentów z ostrym zapaleniem pęcherzyka żółciowego i otyłością. Wykonywanie zmodyfikowanej cholecystektomii laparoskopowej zmniejszało czas trwania operacji o 9,01 ± 0,41 minut (p = 0,001; α = 0,05). Wnioski: Wykonywanie zmodyfikowanej cholecystektomii laparoskopowej zmniejszało czas trwania operacji o 9,01 ± 0,41 minut (p = 0,001; α = 0,05) i zapobiegało rozwojowi kwasicy metabolicznej (pH 7,39 ± 0,03 vs 7,30 ± 0,005, p = 0,001; α = 0,05, pCO2 5,05 ± 0,36 vs 6,03 ± 0,38, p = 0,02; α = 0.05), zmniejszając ryzyko nadkrzepliwości. Zmodyfikowana LHE jest skuteczna w przypadkach otyłości II i III stopnia (p = 0,001; α = 0,05).

10

Kisspeptyna - peptyd o wielu obliczach

71%

Ziarniak K., Dudek M., Śliwowska J.

Kosmos

|

2016

|

vol. 65

|

issue 2

217-225

PL

Jeszcze dekadę temu metastatyna, znana ze swojej roli w zapobieganiu powstawania przerzutów nowotworowych, dziś w swojej nowej odsłonie, jako kisspeptyna, rewolucjonizuje badania z zakresu biologii rozrodu. Kisspeptyna kryjąca pod swą nazwą grupę peptydów (o długości 10-54 aminokwasów), coraz silniej zaznacza swoją rolę w procesach dojrzewania płciowego i rozmnażania oraz stanów patologicznych, takich jak otyłość oraz cukrzyca, w których dochodzi do deregulacji osi podwzgórze-przysadka mózgowa-gonady (PPG). Obie jednostki chorobowe zostały uznane przez Światową Organizację Zdrowia za choroby cywilizacyjne i są jednym z poważniejszych wyzwań stojących przed współczesną medycyną. Z uwagi na epidemię otyłości (w Stanach Zjednoczonych jest to już problemem co trzeciego mieszkańca), coraz częściej zwraca się uwagę na korelację między podwyższoną masą ciała a zaburzeniami funkcji rozrodczych. Ponadto otyłość może w konsekwencji przyczynić się do rozwoju cukrzycy typu 2. W przypadkach obu tych schorzeń udowodniono terapeutyczny wpływ kisspeptyny. Z uwagi na to, że peptyd ten jest obecny nie tylko u ludzi, ale również u wielu innych gatunków (ryby, płazy, ptaki, ssaki) istnieje możliwość wykorzystywania licznych modeli zwierzęcych w badaniach nad kisspeptyną. Stąd też można się spodziewać dalszego poszerzania spektrum badań, zwłaszcza, iż najnowsze doniesienia pokazują, że kisspeptyna nie działa sama, ale "współpracuje" z neurokininą B (NKB) oraz dynorfiną (DYN). Niniejszy artykuł prezentuje dane wskazujące na to, że peptyd ten ma duże znaczenie w terapii zaburzeń funkcji rozrodczych u ludzi, w tym również u pacjentów z otyłością i cukrzycą.

EN

Only a decade ago metastin was known for its role in preventing metastasis. In 2003 this peptide was rediscovered as a group of peptides (10-54 amino acids in length) called kisspeptin, which are revolutionizing the field of reproductive biology. Kisspeptin plays a crucial role in regulation of puberty and other reproductive functions as well as pathological conditions, such as obesity and diabetes type 1 and 2, where there occur deregulation of the hypothalamic-pituitary-gonadal axis. As obesity and diabetes spread throughout the globe, the World Health Organization recognized both diseases as the major public health problems. In the United States, the obesity is already a serious health concern for one in three inhabitants. Thus, more attention is being paid to the correlation between increased body weight and impaired reproductive functions. Obesity is now dramatically on the rise and is a major risk factor for a number of chronic diseases, including diabetes. The accumulated so far evidence indicates that in the case of obesity and diabetes kisspeptin exhibits therapeutic effects on regulation of reproductive functions. Presence of kisspeptin peptides also in many other species (fish, amphibians, birds and mammals) allows the use of a variety of animal models. One can therefore expect further widening of the scope of experimental studies, especially since it has been shown recently that kisspeptin does not work alone, but cooperates with neurokinin B and dynorphin.

11

Endoskopowa gastroplastyka rękawowa – doświadczenia z pierwszych zabiegów wykonanych w Polsce

71%

Pyda P., Sowier A., Sowier S., Borucka A.-M., Kapturzak J., Białecki J., Wójtowicz S.

Polish Journal of Surgery

|

2018

|

vol. 90(4)

9-35

PL

Wstęp: Otyłość staje się coraz istotniejszym problemem z zakresu zdrowia społecznego. Za najbardziej skuteczne metody leczenia otyłości uważa się operacje bariatryczne. Wiążą się one jednakże z ryzykiem istotnych powikłań i są kosztowne. Istnieje potrzeba szukania lepszych rozwiązań w zakresie chirurgii bariatrycznej. Jedną z nowych, obiecujących metod jest endoskopowa gastroplastyka rękawowa (endoscopic sleeve gastroplasty, ESG), która charakteryzuje się podobną skutecznością co inne zabiegi bariatryczne, jest jednak znaczenie mniej inwazyjna. Materiały i metody: Ośmioro pacjentów z otyłością poddanych zostało endoskopowej gastroplastyce rękawowej. W znieczuleniu ogólnym endoskop wprowadzono do żołądka, gdzie założono serie 4-5 ciągłych szwów (od części odźwiernikowej żołądka rozpoczynając, do okolicy podwpustowej). Każdy szew po założeniu został zaciągnięty, co spowodowało zmniejszenie światła żołądka w podobnym zakresie jak w przypadku laparoskopowej gastrektomii rękawowej. Wyniki: Zabiegi przebiegły bez istotnych powikłań okołooperacyjnych, jedynym powikłaniem było niewielkie, niewymagające interwencji chirurgicznej krwawienie u jednego z pacjentów. Po operacji pacjenci notowali wyraźny spadek masy ciała, średnio 8,6%, 15,4% i 19,6% po odpowiednio 1, 2 i 3 miesiącach. Wnioski: Endoskopowa gastroplastyka rękawowa jest obiecującą metodą leczenia otyłości ze względu małą inwazyjność i dobrą skuteczność w obniżaniu masy ciała. Zabieg wymaga odpowiedniego sprzętu, sposób wykonania gwarantuje zmniejszenie pojemności żołądka odpowiadające resekcji rękawowej, a wstępne wyniki potwierdzają podobną skuteczność zabiegu w redukcji masy ciała. Dyskusja: W porównaniu z laparoskopową gastrektomią rękawową endoskopowa gastroplastyka rękawowa charakteryzuje się wyraźnie mniejszą inwazyjnością, krótszym czasem zabiegu i hospitalizacji. Dane z innych ośrodków pokazują średnio nieco mniejszą dynamikę spadku całkowitej masy ciała, ale rezultaty te wymagają potwierdzenia w dłuższej obserwacji.

12

The importance of platelet phosphofructokinase (PFKP) rs6602024 polymorphism in pathogenesis of obesity

71%

Woźny Ł., Danikiewicz M., Stefanowicz M., Wojtas E., Gola M., Śnit M., Grzeszczak W.

Annales Academiae Medicae Silesiensis

|

2017

|

vol. 71

173-182

EN

OBJECTIVE: The aim of the study was to demonstrate the potential relationship between overweight and obesity and the platelet phosphofructokinase (PFKP) rs6602024 polymorphism in patients reporting to a general practitioner at a primary care outpatient clinic. MATERIAL AND METHODS: The study included a total of 438 patients from Southern Poland who reported to the general primary care outpatient clinic. PFKP rs6602024 polymorphism genotyping was conducted using fluorescence-labelled probes. The Statistica 8.0 program was used to calculate individual parameters. RESULTS: Certain metabolic disorders were shown in overweight and obese people, as well as in the whole group of overweight or obese subjects. The results were compared with the outcomes obtained from people who were not overweight or obese. There were no statistically significant differences in the distribution of PFKP rs6602024 polymorphism genotypes and alleles between the study and control group. The control group showed a statistically significant difference in allele distribution between men and women. Among women, a statistically significant difference was found in the distribution of G/A alleles between the controls and overweight people as well as those overweight and obese altogether. CONCLUSIONS: 1. Overweight and obesity are very common in people reporting to the primary care outpatient clinic. 2. The presence of PFKP rs6602024 polymorphism allele A in women is associated with an increased risk of being overweight and obese.

PL

CEL PRACY: Celem pracy było wykazanie potencjalnego związku między występowaniem nadwagi i otyłości a polimorfizmem rs6602024 genu fosfofruktokinazy płytkowej (PFKP) u kolejnych pacjentów zgłaszających się do lekarza pierwszego kontaktu w POZ. MATERIAŁ I METODY: Badaniem objęto łącznie kolejnych 438 pacjentów z rejonu Polski południowej, którzy zgłaszali się do poradni ogólnej POZ. Genotypowanie polimorfizmu genu PFKP rs6602024 prowadzono z wykorzystaniem znakowanych fluorescencyjnie sond. Do obliczeń poszczególnych parametrów w ujęciu statystycznym zastosowano program Statistica 8,0. WYNIKI: U osób z nadwagą oraz otyłością, a także w całej badanej grupie osób z nadwagą lub otyłością wykazano występowanie określonych zaburzeń metabolicznych. Wyniki porównano z rezultatami osób bez nadwagi i otyłości. U badanych osób nie stwierdzono istotnych statystycznie różnic w rozkładzie genotypów i alleli polimorfizmu rs6602024 PFKP w porównaniu z kontrolą. W grupie kontrolnej wykazano znamienną statystycznie różnicę pomiędzy kobietami i mężczyznami w rozkładzie alleli. Wśród kobiet stwierdzono znamienną statystycznie różnicę w rozkładzie alleli G/A między osobami z grupy kontrolnej a osobami z nadwagą oraz nadwagą i otyłością razem wziętych. WNIOSKI: 1. Nadwaga i otyłość bardzo często występują u osób zgłaszających się do lekarza POZ. 2. Występowaniu allelu A polimorfizmu rs6602024 genu PFKP u kobiet towarzyszy zwiększone ryzyko nadwagi i otyłości.

13

Wpływ diety na rozwój chorób alergicznych

71%

Ukleja-Sokołowska N., Sokołowski Ł., Gawrońska-Ukleja E., Bartuzi Z.

|

issue 4

67-71

EN

Overweight and obesit, as well as allergies, represent a growing problem in all developed countries. An interesting issue is the impact of these health problems on one another. At present, a characteristic phenotype of asthma associated with obesity is distinguished. There is plenty of evidence that weight loss results in improved bronchial asthma control. What is more, weight gain can aggravate the course of asthma. Adipose tissue is immunologically active, which may be an important factor in the development of allergies. It is known that allergic inflammation is promoted by some cytokines and interleukins. Weight gain results in an increase of levels of Il-6, leptin, TNF-alpha. Il-6 and leptin influence the decrease in T-regs activity. The relationship between asthma and obesity is evident, but does diet affect the development of other atopic diseases? In this article we attempt to answer this question based on the latest publications.

PL

Nadwaga i otyłość, podobnie jak alergia, stanowią coraz większy problem w krajach rozwiniętych. Interesującym zagadnieniem jest wpływ tych problemów zdrowotnych na siebie nawzajem. Obecnie wyodrębnia się charakterystyczny fenotyp astmy związanej z otyłością. Istnieje szereg dowodów, że utrata masy ciała powoduje poprawę kontroli astmy oskrzelowej w tym fenotypie astmy. Co więcej przyrost masy ciała pogarsza przebieg astmy. Tkanka tłuszczowa jest immunologicznie czynna, przez co wydaje się, że może mieć istotne znaczenie w rozwoju alergii. Wiadomo, że proces zapalny o charakterze alergicznym jest promowany przez niektóre cytokiny i interleukiny. Wzrost masy ciała powoduje wzrost poziomu krążącej Il 6, leptyny, TNF-alfa. Il-6 i leptyna wpływają na spadek aktywności limfocytów T regulatorowych (T regs). Związek pomiędzy astmą oskrzelową a otyłością jest ewidentny, jednak czy dieta wywiera wpływ na rozwój innych chorób atopowych? W pracy podjęto próbę odpowiedzi na to pytanie w oparciu o najnowsze publikacje.

14

Polimorfizm genu LCT-13910 C>T a otyłość u kobiet

71%

Popadowska A., Kempińska-Podhorodecka A.

Medycyna Środowiskowa - Environmental Medicine

|

2012

|

vol. 15

|

issue 2

48-54

EN

The aim of this study was to determine the relationship between polymorphism C/T-13910 (rs4988235) of LCT gene and obesity including intake of dairy products. The study covered 250 healthy women (mean age: 32, median: 23) who were voluntary blood donors at the Regional Centre of Blood Donation and Blood Treatment in Szczecin (Regionalne Centrum Krwiodawstwa i Krwiolecznictwa w Szczecinie). For the need of genetic testing blood samples were taken. DNA was isolated from collected samples, 2ml each and the task was performed with the use of DNeasy Blood & Tissue Kit (Qiagen). By means of Taq-MAN SNP Genotyping Assay (Applied Biosystems, USA) polymorphism of LCT gene was assessed. For the purpose of optional determination the fluorescence data were analysed using allelic discrimination 7500 Software v. 2.0.2. In addition the survey was completed by a questionnaire consisting of 11 questions. Each volunteer underwent anthropometric measurements which were the basis for the estimation of tissue components and BMI indication of obesity. Frequency of genotypes was identified as follows: 35.2% of CC (lactose intolerance), 47.2% CT and 17.6% TT. The relationship between BMI and genotypes CC, CT and TT was evaluated and correlation coefficient (OR) amounted to 0.82 [0.5–1.36], p40.44. Among the participants no statistically significant relation between genotype CC, CT or TT and total fat percentage of the body weight (F%) was found. The most important information provided anthropometric data analysis. The largest group of overweight women or those faced with the problem of obesity (BMIà25.0 kg/m2) were found among those with CC genotype which makes 39.73%. The correlation coefficient value shows statistically significant relationship between BMI and total fat percentage of the body weight p40.0000). Only 4% of respondents claimed that they do not eat dairy products at all. 21.6% (most of them of CC genotype) reported symptoms of discomfort such as abdominal pain, intestinal colic, diarrhoea, excess wind, flatulence, nausea, vomiting or skin lesions after the intake of dairy products, what imputes that individuals under study adjusted their personal diet so that they could avoid gastrointestinal discomfort.

PL

Celem pracy badawczej było określenie związku polimorfizmu C/T-13910 (rs4988235) genu LCT z otyłością i ze spożyciem produktów mlecznych. Badania przeprowadzono w grupie 250 zdrowych kobiet (średnia wieku: 32, mediana: 23) honorowo oddających krew w Regionalnym Centrum Krwiodawstwa i Krwiolecznictwa w Szczecinie. Do badań genetycznych pobrano próbki krwi. Izolacja DNA z pobranych próbek (2 ml) została przeprowadzona przy użyciu sond DNeasy Blood & Tissue Kit (Qiagen). Polimorfizm genu LCT oznaczono za pomocą sond Taq-MAN SNP Genotyping Assay (Applied Biosystems, USA). Określenie wariantu zostało przeprowadzone automatycznie, poprzez analizę fluorescencji z wykorzystaniem urządzenia 7500 Fast Applied Biosystems. Do badań ankietowych wykorzystano kwestionariusz składający się z 11 pytań. Zebrano także pomiary antropometryczne, które pozwoliły na oszacowanie składników tkankowych oraz BMI w celu stwierdzenia ewentualnej otyłości. Częstość genotypów w całej badanej grupie była następująca: 35,2% CC (nietolerancja laktozy), 47,2% CT i 17,6% TT. Obliczono zależność między genotypem CC oraz CT i TT a wartościami BMI. Wartość współczynnika korelacji (OR) wynosiła 0,82 [0,5– 1,36], przy p40,44. W badanej grupie kobiet nie odnotowano również istotnej statystycznie zależności między genotypem CC oraz CT i TT a tłuszczem całkowitym w odsetkach masy ciała (F%); OR41,01 [0,68–1,49], p40,95. Najistotniejsze informacje uzyskano analizując pomiary antropometryczne. Najwięcej osób z nadwagą i otyłością (BMIà25,0 kg/m2) było wśród kobiet z genotypem CC (39,73%). Wartość współczynnika korelacji dowodzi obecności istotnego statystycznie związku między BMI a tłuszczem całkowitym w odsetkach masy ciała (p40,0000). W badanej grupie jedynie 4% osób zgłosiło, że nie spożywa produktów mlecznych i tylko 21,6% badanych (w tym najwięcej z genotypem CC) zaobserwowało dolegliwości, w postaci: bólów brzucha, kolki jelitowej, biegunki, nadmiernego oddawanie gazów, wzdęć, nudności, wymiotów oraz zmian skórnych, co może świadczyć o tym, że aby uniknąć dolegliwości osoby z nietolerancją laktozy stosują dietę personalizowaną.

15

Endoskopowa gastroplastyka rękawowa – doświadczenia z pierwszych zabiegów wykonanych w Polsce

71%

Sowier A., Pyda P., Borucka A.-M., Sowier S., Białecki J., Kapturzak J., Wójtowicz S.

Polish Journal of Surgery

|

2018

|

vol. 90(2)

16-22

PL

Wstęp: Otyłość staje się coraz istotniejszym problemem z zakresu zdrowia społecznego. Za najbardziej skuteczne metody leczenia otyłości uważa się operacje bariatryczne. Wiążą się one jednakże z ryzykiem istotnych powikłań i są kosztowne. Istnieje potrzeba szukania lepszych rozwiązań w zakresie chirurgii bariatrycznej. Jedną z nowych, obiecujących metod jest endoskopowa gastroplastyka rękawowa (endoscopic sleeve gastroplasty, ESG), która charakteryzuje się podobną skutecznością co inne zabiegi bariatryczne, jest jednak znaczenie mniej inwazyjna. Materiały i metody: Ośmioro pacjentów z otyłością poddanych zostało endoskopowej gastroplastyce rękawowej. W znieczuleniu ogólnym endoskop wprowadzono do żołądka, gdzie założono serie 4-5 ciągłych szwów (od części odźwiernikowej żołądka rozpoczynając, do okolicy podwpustowej). Każdy szew po założeniu został zaciągnięty, co spowodowało zmniejszenie światła żołądka w podobnym zakresie jak w przypadku laparoskopowej gastrektomii rękawowej. Wyniki: Zabiegi przebiegły bez istotnych powikłań okołooperacyjnych, jedynym powikłaniem było niewielkie, niewymagające interwencji chirurgicznej krwawienie u jednego z pacjentów. Po operacji pacjenci notowali wyraźny spadek masy ciała, średnio 8,6%, 15,4% i 19,6% po odpowiednio 1, 2 i 3 miesiącach. Wnioski: Endoskopowa gastroplastyka rękawowa jest obiecującą metodą leczenia otyłości ze względu na małą inwazyjność i dobrą skuteczność w obniżaniu masy ciała. Zabieg wymaga odpowiedniego sprzętu, sposób wykonania gwarantuje zmniejszenie pojemności żołądka odpowiadające resekcji rękawowej, a wstępne wyniki potwierdzają podobną skuteczność zabiegu w redukcji masy ciała. Dyskusja: W porównaniu z laparoskopową gastrektomią rękawową endoskopowa gastroplastyka rękawowa charakteryzuje się wyraźnie mniejszą inwazyjnością, krótszym czasem zabiegu i hospitalizacji. Dane z innych ośrodków pokazują średnio nieco mniejszą dynamikę spadku całkowitej masy ciała, ale rezultaty te wymagają potwierdzenia w dłuższej obserwacji.

16

Turyści bariatryczni. Zagraniczni pacjenci bariatryczni leczeni w Polsce – badanie ankietowe

71%

Kowalewski P., Janik M., Kwiatkowski A., Paśnik K., Walędziak M.

Polish Journal of Surgery

|

2020

|

vol. 92(4)

12-16

PL

Wprowadzenie: Rośnie popularność zabiegów bariatrycznych na świecie. Przedstawiamy obecną sytuację pacjentów zagranicznych leczonych przez chirurgów bariatrycznych w Polsce w 2016 roku. Materiały i metody: Rozesłaliśmy ankiety on-line do dwudziestu doświadczonych chirurgów bariatrycznych. Kwestionariusz dotyczył 2016 roku. Pytaliśmy o: (1) liczbę i rodzaj zabiegów bariatrycznych wykonanych lub nadzorowanych, (2) liczbę pacjentów zagranicznych, (3) proces kwalifikacji, (4) kraj pochodzenia, (5) rodzaj zabiegu i (6) zalecenia pooperacyjne. Wyniki: Otrzymaliśmy zwrotnie dziewięć ankiet (45%). Pięciu chirurgów wykonało lub nadzorowało od 100 do 300 zabiegów bariatrycznych rocznie, dwóch wykonało lub nadzorowało ponad 300 zabiegów, dwóch wykonało lub nadzorowało od 50 do 100 zabiegów. Wszyscy ankietowani wykonywali laparoskopową rękawową resekcję żołądka (LSG) i laparoskopowe wyłączenie żołądkowe z zespoleniem na pętli Roux-en-Y (LRYGB), czterech przeprowadzało zabiegi minizespoleń omijających żołądek (mini gastric bypass), dwóch laparoskopowe założenie regulowanej przewiązki (LAGB), jeden – SADI-S i dwóch – ominięcie dwunastnicy (DS). Sześciu ankietowanych chirurgów łącznie leczyło 64 pacjentów z zagranicy, głównie zabiegami LSG, LRYGB i minizespoleniem omijającym. Większość zagranicznych pacjentów zostało zakwalifikowanych w oparciu o znane międzynarodowe kryteria (BMI powyżej 40 kg/m2 lub BMI powyżej 35 kg/m2 z chorobami współistniejącymi). Najwięcej osób pochodziło ze Zjednoczonego Królestwa, następnie z: Niemiec, USA, Irlandii i Szwecji. Kwalifikacji dokonywano po osobistym zbadaniu chorego. Po zabiegu pięciu badanych (83,3%) wydało kartę wypisową w języku angielskim z zaleceniem długoterminowej kontroli w kraju pochodzenia. Każdy badany osobiście prowadził trzymiesięczną obserwację każdego pacjenta zagranicznego. Wnioski: Zagraniczni pacjenci bariatryczni przyjeżdżający do Polski są kwalifikowani do zabiegów zgodnie z uznanymi międzynarodowymi standardami. Większość z nich otrzymuje kartę informacyjną w języku angielskim i jest poddawanych trzymiesięcznej obserwacji przez operatora. Zaleca się dalsze leczenie bariatryczne w kraju pochodzenia.

17

Wpływ otyłości na wyniki okołooperacyjne, klinicznopatologiczne oraz onkologiczne całkowitego wycięcia mezorektum w nowotworze odbytnicy metodą chirurgii wspomaganej robotowo

71%

Pai A., Alsabhan F., Park J. J., Melich G., Sulo S., Marecik S. J.

Polish Journal of Surgery

|

2017

|

vol. 89(4)

23-28

PL

Cel pracy: Analiza możliwości przeprowadzenia oraz wyników operacji robotowej w nowotworze odbytnicy u otyłych pacjentów. Metody: Od 2005 do 2012 roku do rejestru prospektywnej bazy danych wpisano 101 kolejnych przypadków nowotworów odbytnicy operowanych metodą chirurgii robotowej. Pacjentów rozdzielono do grup z otyłością (BMI≥30 kg/m2) oraz bez otyłości (BMI<30 kg/m2). Porównano parametry operacyjne, okołooperacyjne oraz wyniki patologiczne. Dane analizowano przy użyciu programu SPSS 22.0, zaś istotność statystyczną zdefiniowano jako wartość p≤0,05. Wyniki: W badaniu uczestniczyło 33 otyłych pacjentów (średnia wartość BMI – 33,8 kg/m2). Pacjentów porównano, biorąc pod uwagę płeć, stopień zaawansowania nowotworu (faza T) oraz typ operacji. Czas trwania zabiegu i utrata krwi były większe w grupie pacjentów otyłych; jedynie czas trwania zabiegu był istotny statystycznie. Częstotliwość konwersji, czas trwania hospitalizacji oraz częstotliwość występowania przecieków zespolenia były podobne. Dodatni margines obwodowy oraz liczba usuniętych węzłów chłonny były porównywalne. Odsetek pacjentów wolnych od choroby oraz odsetek przeżyć po okresie 3 lat wyniosły odpowiednio w grupach z otyłością i bez: 75,8% vs 80,9% oraz 84,8% vs 92,6%. Wnioski: Zabieg chirurgii robotowej w leczeniu nowotworu odbytnicy u osób otyłych jest bezpieczny i możliwy do przeprowadzenia. W zabiegach z użyciem zautomatyzowanej platformy BMI nie wpływało na częstotliwość konwersji, czas trwania hospitalizacji, powikłania pooperacyjne oraz jakość preparatu lub przeżywalność.

18

Wady postawy u dzieci i młodzieży jako jeden z głównych problemów w rozwoju psychosomatycznym

71%

Wawrzyniak A., Tomaszewski M., Mews J., Jung A., Kalicki B.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

|

2017

|

vol. 13

|

issue 1

72-78

EN

Postural defect is a set of postural abnormalities defined as minor single deviations from correct posture, which may be repaired with the use of appropriate exercises, passive or active. Studies concerning the evaluation of children and teenagers’ health condition have shown that the incidence of postural defects in the population ranges from 30 to 60%. The greatest threat for the development of incorrect body posture is present in the period of fast growth, namely between the age of 5 and 7 and in the period of adolescence. The most common postural defects in the population of children in Poland include: scoliosis, juvenile kyphosis of the spine (Scheuermann’s disease) and static deformations of lower extremities. Owing to the common nature of the issue and the possibility to apply effective preventive measures, it is necessary to early detect postural defects through appropriate examinations. Preventive healthcare for children is aimed at early diagnosis of irregularities in a child’s development. Screening tests among children detect three types of the motor system disorders: scoliosis, excessive thoracic kyphosis and static deformations of lower extremities and asymmetry in the length of lower extremities. Early detection of the defect prevents against its further development or the development of further abnormalities. The results of a report Health Behaviour in School-aged Children concerning the health of children clearly show that recently, there has been a substantive increase in the number of factors causing the creation of postural defects. School period is the most optimum one to carry out preventive actions in this respect. Postural defects develop in some children, despite preventive measures carried out. In accordance with the recommendations of experts, it is then necessary to perform secondary prophylaxis, which prevents further development of the defect, the creation of muscular contracture and is aimed at the so-called postural re-education. The selection of physical activity should be adequate to the type of postural defect.

PL

Wada postawy to zespół nieprawidłowości postawy, definiowanych jako niewielkie pojedyncze odchylenia od prawidłowej postawy ciała, które daje się korygować odpowiednimi ćwiczeniami biernymi i czynnymi. Badania dotyczące oceny stanu zdrowia dzieci i młodzieży wykazały, że częstość występowania wad postawy w populacji waha się od 30 do 60%. Największe zagrożenie dla powstania nieprawidłowej postawy ciała istnieje w okresie szybkiego tempa wzrastania, czyli między 5. a 7. rokiem życia, oraz okresie dojrzewania. Do najczęstszych wad postawy w populacji dzieci w Polsce należą: skolioza, młodzieńcza kifoza piersiowa (choroba Scheuermanna) oraz zniekształcenia statyczne kończyn dolnych. Z uwagi na powszechność występowania problemu oraz możliwość zastosowania skutecznej profilaktyki konieczne jest wczesne wykrycie wady postawy poprzez odpowiednio przeprowadzone badanie profilaktyczne. Profilaktyczna opieka zdrowotna nad dziećmi ma na celu jak najwcześniejsze rozpoznanie nieprawidłowości w rozwoju dziecka. W testach przesiewowych u dzieci wykrywane są trzy grupy zaburzeń układu motorycznego: boczne skrzywienie kręgosłupa, nadmierna kifoza piersiowa oraz zniekształcenia statyczne kończyn dolnych i asymetria długości kończyn dolnych. Wczesne wykrycie wady zapobiega jej dalszemu pogłębianiu oraz rozwojowi kolejnych nieprawidłowości. Wyniki raportu Health Behaviour in Schoolaged Children na temat zdrowia dzieci wyraźnie pokazują, że w ostatnich latach znacznie zwiększyła się liczba czynników powodujących powstawanie wad postawy. Okres szkolny jest najbardziej optymalny do przeprowadzenia działań prewencyjnych w tym zakresie. U niektórych dzieci pomimo profilaktyki rozwija się wada postawy. Zgodnie z rekomendacjami ekspertów konieczna jest wówczas profilaktyka drugorzędowa, która zapobiega dalszemu utrwalaniu wady, powstawaniu przykurczy mięśniowych i ma na celu tzw. reedukację posturalną. Dobór aktywności fizycznej powinien być adekwatny do rodzaju wady postawy.

19

Organizacja szkolnej edukacji zdrowotnej dotyczącej otyłości u dzieci

61%

Woźniak-Holecka J., Sobczyk K.

Medycyna Środowiskowa - Environmental Medicine

|

2013

|

vol. 16

|

issue 4

64-70

EN

Abnormal body weight poses a risk of the development of various health disorders, having a negative impact on the quality and length of life. The prevalence of overweight and obesity among European children is estimated to be 10–20%. In Poland this figure reaches 18%. A war on the epidemic obesity waged from the youngest age of the child is a strategy that brings long-term health benefits for the entire population. Apart from the family, the school is the second important educational environment responsible for conducting health education activities among children and teenagers. School health education programs should be implementing by teachers in collaboration with other school staff, parents and the broadly understood local community. Comprehensive health education aiming at combating obesity should cover the entire population of school children and teenagers, with special attention given to high risk groups. The school, undertaking health education activities aimed at preventing abnormal body weight, should implement nationwide programs for the prevention of obesity, and should also pursue its own health education program based on its curriculum. In most cases, development of obesity at children results from improper eating habits and insufficient physical activity, and therefore school health education programs aimed at the prevention of overweight and obesity should focus on these two most important modifiable risk factors of abnormal body weight.

PL

Nieprawidłowa masa ciała niesie za sobą ryzyko rozwoju licznych zaburzeń zdrowotnych, oddziałujących negatywnie na jakość i długość życia. Częstość występowania nadwagi i otyłości wśród dzieci w krajach europejskich szacuje się na 10–20%, w Polsce liczba ta sięga 18%. Walka z epidemią nadwagi i otyłości prowadzona od najmłodszych lat życia dziecka to strategia przynosząca w perspektywie długoterminowej korzyści zdrowotne dla całej populacji. Szkoła obok rodziny stanowi drugie istotne środowisko wychowawcze, na którym spoczywa obowiązek prowadzenia edukacji zdrowotnej dzieci i młodzieży. Realizacja szkolnej edukacji zdrowotnej podejmowana jest przez nauczycieli we współpracy z pozostałymi pracownikami szkoły, rodzicami oraz szeroko rozumianą społecznością lokalną. Wszechstronna edukacja zdrowotna ukierunkowana na walkę z otyłością i nadwagą powinna obejmować całą populację dzieci i młodzieży szkolnej, z uwzględnieniem grup szczególnie narażonych. Szkoła podejmująca edukację zdrowotną uczniów, mającą na celu zapobieganie występowania nieprawidłowej masy ciała powinna realizować ogólnopolskie programy profilaktyki nadwagi i otyłości oraz na bazie podstawy programowej opracowywać i realizować szkolny program edukacji zdrowotnej. W przeważającej liczbie przypadków patogeneza rozwoju otyłości u dzieci wiąże się z nieprawidłowymi nawykami żywieniowymi oraz niedostateczną aktywnością fizyczną, w związku z czym szkolne programy edukacji zdrowotnej ukierunkowane na zapobieganie występowania nadwagi i otyłości powinny skupiać się na tych dwóch najważniejszych, modyfikowalnych czynnikach ryzyka nieprawidłowej masy ciała.

20

Polimorfizm rs7903146 genu TCF7L2 a występowanie nadwagi i otyłości u osób zgłaszających się do poradni ogólnej podstawowej opieki zdrowotnej

61%

Kała E., Bodek I., Trelińska O., Gładysz P., Lepiarczyk O., Śmigel A., Gola M., Grzeszczak W.

Annales Academiae Medicae Silesiensis

|

2014

|

vol. 68

|

issue 4

200-206

EN

INTRODUCTION TCF7L2 is linked with the pathogenesis of insulin-resistant diabetes. The participation of the gene polymorphism encoding TCF7L2 in the development of being overweight and obesity is still controversial. MATERIAL AND METHODS The study included a total of 476 patients (208 men and 268 women) from southern Poland who sucessively reported to the primary healthcare clinic for medical help. The patients were divided into three groups, depending on girth (control group, obese group, overweight group). In genotyping the TCF7L2 (rs 7903146) polymorphism, fluorescent probes from a prepared set for assaying single nucleotide polymorphism were used: TaqMan Pre-designed SNP Genotypie Assai (Applied Biosystems). AIM The aim of this study was to evaluate the possible association between the chosenTCF7L2 polymorphism and the prevalence of being overweight and obesity in a population of patients reporting to a primary healthcare clinic. RESULTS The prevalence of being overweight as assessed by waist circumference in the study group was found to be 23.9% while 47.1% of patients were determined to be suffering from abdominal obesity . Our study did not show any significant correlation between the observed rs 7903146 polymorphism of the TCF7L2 gene and the prevalence of being overweight and obesity. Moreover, no significant relationship between the rs 7903146 polymorphism of the TCF7L2 gene and waistline or BMI was found in the entire study group or separately for men and women. CONCLUSIONS The prevalence of obesity and being overweight in the examined group amounted to 72.3% (23.9% – overweight and 48.4% – obese). The research did not confirm an association between the studied rs 7903146 polymorphism of the TCF7L2 gene and waist circumference and the prevalence of being overweight and abdominal obesity.

PL

W S T Ę P TCF7L2 uczestniczy w patogenezie cukrzycy typu 2. Udział polimorfizmu genu kodującego TCF7L2 w rozwoju nadwagi i otyłości pozostaje nadal kontrowersyjny. Celem pracy była ocena potencjalnego związku między wybranym polimorfizmem genu TCF7L2 a występowaniem nadwagi i otyłości w populacji pacjentów zgłaszających się do poradni ogólnej podstawowej opieki zdrowotnej (POZ). M A T E R I A Ł I M E T O D Y K A Badaniem objęto łącznie 476 dorosłych pacjentów (208 mężczyzn i 268 kobiet) z rejonu Polski Południowej, którzy kolejno zgłaszali się po poradę do poradni ogólnej POZ. Badanych podzielono na 3 grupy na podstawie wartości obwodu pasa (grupa kontrolna, grupa z otyłością, grupa z nadwagą). Genotypowanie polimorfizmu TCF7L2 (rs7903146) prowadzono z wykorzystaniem znakowanych fluorescencyjnie sond, używając gotowych zestawów do oznaczania polimorfizmu pojedynczego nukleotydu-TaqMan Pre-designed SNP Genotypie Assai (Applied Biosystems). WYNIKI Częstość występowania nadwagi ocenianej na podstawie obwodu talii wynosiła w badanej grupie 23,9%, zaś u 47,1% osób stwierdzono występowanie otyłości brzusznej. Nasze badania nie wykazały znamiennej zależności między badanym polimorfizmem a częstością występowania nadwagi lub otyłości u pacjentów zarówno w całej grupie badawczej, jak i oddzielnie u kobiet i mężczyzn. WNIOSKI Częstość występowania nadwagi i otyłości wśród pacjentów zgłaszających się do poradni POZ wynosi aż 72,3%, z czego 23,9% to osoby z nadwagą, a 48,4% z otyłością. Nie stwierdzono związku między badanym polimorfizmem TCF7L2 a obwodem talii i występowaniem otyłości brzusznej.

Refine search results

Search results

Przebieg ostrego zapalenia trzustki u pacjentów z otyłością

Efekty 3-miesięcznej dietoterapii nadwagi i otyłości. Opis trzech przypadków

Problemy stomatologiczne u pacjentów z otyłością

Znaczenie badań laboratoryjnych i wskaźnika masy ciała w rozpoznawaniu ostrego zapalenia wyrostka robaczkowego

Czy otyłość zwiększa ryzyko zachorowania na raka jajnika? Przegląd literatury

Ocena zależności między stężeniem TSH a wskaźnikami aterogenności oraz grubością błony wewnętrznej i środkowej u dzieci z otyłością

Zasadność oraz skuteczność diet stosowanych w celu przedoperacyjnej redukcji masy ciała u pacjentów kwalifikowanych do operacji bariatrycznej

Wybrane czynniki wpływające na masę kostną uczniów łódzkich szkół w wieku 7–10 lat z rozpoznaną otyłością

Chirurgiczne leczenie ostrego zapalenia pęcherzyka żółciowego u pacjentów otyłych

Kisspeptyna - peptyd o wielu obliczach

Endoskopowa gastroplastyka rękawowa – doświadczenia z pierwszych zabiegów wykonanych w Polsce

The importance of platelet phosphofructokinase (PFKP) rs6602024 polymorphism in pathogenesis of obesity

Wpływ diety na rozwój chorób alergicznych

Polimorfizm genu LCT-13910 C>T a otyłość u kobiet