Diagnostyka laboratoryjna stwardnienia rozsianego

• Authors: Małgorzata Siger

Title variants

EN

Laboratory diagnosis of multiple sclerosis

• Languages of publication: EN PL

Abstracts

EN

Multiple sclerosis (MS) is a demyelinating disease with damage of central nervous system, dissemination in time and space. Current McDonald’s MS diagnostic criteria are based on complex clinical and laboratory analysis (magnetic resonance imaging, MRI, evoked potentials, and cerebrospinal fluid analysis). Each of these laboratory tests supply different but very important information concerning type and range of central system damage. In MRI, special location and contrast enhancement of MS lesions are very characteristic for multiple sclerosis. Current MRI diagnostic criteria (Barkhof’s criteria) can be used to established evidence of dissemination in space. In dissemination in time, occurrence of a new lesion on T2- weighetd images or contrast enhancement on successive MRI exam is required. Magnetic resonance imaging plays also an important role in monitoring the MS therapy. Evoked potentials investigate visual, auditory, sensory and motor nerve tracts. They can detect clinically silent lesions and provide evidence for dissemination in space. In cerebrospinal fluid analysis the most important for MS diagnosis are the presence of oligoclonal bands and increase of IgG index. Often, more specific markers of the immunologic system damage are also explored. However, in MS, laboratory tests are very important and useful, the diagnosis of MS is still based mainly on clinical observation.

PL

Stwardnienie rozsiane (łac. sclerosis multiplex, SM) jest chorobą demielinizacyjną charakteryzującą się wielomiejscowym i wieloczasowym uszkodzeniem ośrodkowego układu nerwowego (dissemination in space, dissemination in time). Obowiązujące kryteria rozpoznania SM według McDonalda opierają się na łącznej ocenie obrazu klinicznego i analizie badań laboratoryjnych (badanie rezonansu magnetycznego, badania potencjałów wywołanych i ocena płynu mózgowo- rdzeniowego). Każde z tych badań dostarcza odmiennych, ale bardzo ważnych informacji na temat charakteru i zakresu uszkodzenia układu nerwowego w przebiegu SM. W badaniu rezonansu magnetycznego (magnetic resonance imaging, MRI) charakterystyczna jest lokalizacja zmian demielinizacyjnych oraz ich wzmacnianie po podaniu kontrastu. Spełnienie obowiązujących rezonansowych kryteriów rozpoznania SM według Barkhofa wskazuje na istnienie wielomiejscowego uszkodzenia układu nerwowego. Wieloczasowe uszkodzenie układu nerwowego związane jest z kolei z występowaniem nowych zmian na obrazach T2- zależnych lub zmian wzmacniających się po podaniu kontrastu w kolejnym badaniu MRI. Badanie MRI oprócz znaczenia diagnostycznego odgrywa także dużą rolę w ocenie skuteczności leczenia chorych na SM. Badania elektrofizjologiczne pozwalają na ocenę dróg wzrokowych, słuchowych, czuciowych i ruchowych. Umożliwiają także wykrycie niemych klinicznie ognisk uszkodzenia układu nerwowego, co odpowiada wielomiejscowemu uszkodzeniu układu nerwowego. W ocenie płynu mózgowo- rdzeniowego najważniejsze dla rozpoznania SM są obecność prążków oligoklonalnych immunoglobulin oraz podwyższony indeks IgG. Coraz częściej oznacza się także bardziej specyficzne markery uszkodzenia układu immunologicznego. Jakkolwiek badania laboratoryjne stanowią bardzo ważny element diagnostyki SM, to jednak w rozpoznaniu tej jednostki chorobowej zasadniczym elementem jest nadal ocena obrazu klinicznego.

Keywords

EN

cerebrospinal fluid; diagnosis of multiple sclerosis; diagnostyka SM; evoked potentials; magnetic resonance imaging; multiple sclerosis; potencjały wywołane; płyn mózgowo- rdzeniowy; rezonans magnetyczny; stwardnienie rozsiane

Discipline

• MEDICINE: MEDICINE

• Publisher: Medical Communications
• Journal: Aktualności Neurologiczne
• Year: 2009
• Volume: 9
• Issue: 2
• Pages: 101-108

Contributors

author

Małgorzata Siger

• Klinika Neurologii UM w Łodzi, ul. Kopcińskiego 22, 90- 153 Łódź

References

• 1. Weinshenker B.G., Bass B., Rice G.P. i wsp.: The natural history of multiple sclerosis: a geographically based study. I. Clinical course and disability. Brain 1989; 112: 133-146.
• 2. McDonald WI., Compston A., Edan G. i wsp.: Recommended diagnostic criteria for multiple sclerosis: guidelines from the International Panel on the diagnosis of multiple sclerosis. Ann. Neurol. 2001; 50: 121-127.
• 3. Pretorius P.M., Quaghebeur G.: The role of MRI in the diagnosis of MS. Clin. Radiol. 2003; 58: 434-448.
• 4. van Walderveen M.A.A., Kamphorst W, Scheltens P. i wsp.: Histopathologic correlate of hypointense lesions on T1-weighted spinecho MRI in multiple sclerosis. Neurology 1998; 50: 1282 1288.
• 5. Miller D.H., Barkhof F., Nauta J.J.: Gadolinium enhancement increases the sensitivity of MRI in detecting disease activity in multiple sclerosis. Brain 1993; 116: 1077 1094.
• 6. Nijeholt G.J., van Walderveen M.A.A., Castelijns J.A. i wsp.: Brain and spinal cord abnormalities in multiple sclerosis. Correlation between MRI parameters, clinical subtypes and symptoms. Brain 1998; 121: 687 697.
• 7. Confavreux C., Compston A.: The natural history of multiple sclerosis. W: Compston A. (red.): McAlpine’s Multiple Sclerosis. Churchill Livingston, Philadelphia 2005: 183-272.
• 8. Barkhof F., Filippi M., Miller D.H. i wsp.: Comparison of MRI criteria at first presentation to predict conversion to clinically definite multiple sclerosis. Brain 1997; 120: 2059 2069.
• 9. Tintoré M., Rovira A., Martínez M.J. i wsp.: Isolated demyelinating syndromes: comparison of different MR imaging criteria to predict conversion to clinically definite multiple sclerosis. AJNR Am. J. Neuroradiol. 2000; 21: 702 706.
• 10. Polman C.H., Reingold S.C., Edan G. i wsp.: Diagnostic criteria for multiple sclerosis: 2005 revisions to the “McDonald Criteria”. Ann. Neurol. 2005; 58: 840-846.
• 11. International Working Group for Treatment Optimization in MS: Treatment optimization in multiple sclerosis: report of an international consensus meeting. Eur. J. Neurol. 2004; 11: 43-47.
• 12. Tourtellotte WW, Baumhefner R.W., Syndulko K. i wsp.: The long march of the cerebrospinal fluid profile indicative of clinical definite multiple sclerosis; and still marching. J. Neuroimmunol. 1988; 20: 217-227.
• 13. Kostulas VK., Link H., Lefvert A.K.: Oligoclonal IgG bands in cerebrospinal fluid. Principles for demonstration and inter pretation based on findings in 1114 neurological patients. Arch. Neurol. 1987; 44: 1041-1044.
• 14. Tourtellotte W.W., Tumani H.: Multiple sclerosis cerebrospinal fluid. W: Raine C.S., McFarland H.F., Tourtellotte WW (red.): Multiple Sclerosis. Clinical and Pathogenic Basis. Chapman and Hall Medical, London 1997: 57-79.
• 15. Freedman M.S., Thompson E.J., Deisenhammer F. i wsp.: Recommended standard of cerebrospinal fluid analysis in the diagnosis of multiple sclerosis: a consensus statement. Arch. Neurol. 2005; 62: 865-870.
• 16. Frequin S.T., Barkhof F., Lamers K.J. i wsp.: CSF myelin basic protein, IgG and IgM levels in 101 MS patients before and after treatment with high dose intravenous methylpred nisolone. Acta Neurol. Scand. 1992; 86: 291-297.
• 17. Siva A.: The spectrum of multiple sclerosis and treatment decisions. Clin. Neurol. Neurosurg. 2006; 108: 333 338.
• 18. Selmaj K.: Stwardnienie rozsiane. Wydawnictwo Medyczne Termedia, Poznań 2006.
• 19. Link H., Huang Y.M.: Oligoclonal bands in multiple sclerosis cerebrospinal fluid: an update on methodology and clinical usefulness. J. Neuroimmunol. 2006; 180: 17 28.
• 20. Selmaj K.W: The role of cytokines in inflammatory conditions of the central nervous system. Semin. Neurosci. 1992; 4: 221-229.
• 21. Whitaker J.N.: Myelin basic protein in cerebrospinal fluid and other body fluids. Mult. Scler. 1998; 4: 16 - 21.
• 22. Chiappa K.H.: Evoked Potentials in Clinical Medicine. Wyd. 2, Raven Press, New York 1990.
• 23. Desmedt J.E., Manil J., Borenstein S. i wsp.: Evaluation of sensory nerve conduction from averaged cerebral evoked potentials in neuropathies Flectromyoaraphy 1966; 6: 263 -269
• 24. Halliday A.M., McDonald WI., Mushin J.: Visual evoked response in diagnosis of multiple sclerosis. Br. Med. J. 1973; 4: 661 664.
• 25. McPherson D., Starr A.: Auditory evoked potentials in the clinic. W: Halliday A.M. (red.): Evoked Potentials in Clinical Testing. Churchill Livingstone, Edinburgh 1993: 359 381.
• 26. Small D.G., Matthews WB., Small M.: The cervical somatosensory evoked potential (SEP) in the diagnosis of multiple sclerosis. J. Neurol. Sci. 1978; 35: 211-224.
• 27. Garcia Larrea L., Mauguiere F.: Latency and amplitude abnormalities of the scalp far field P14 to median nerve stimulation in multiple sclerosis. A SEP study of 122 patients recorded with a non cephalic reference montage. Electroencephalogr. Clin. Neurophysiol. 1988; 71: 180-186.
• 28. Fuhr P., Kappos L.: Evoked potentials for evaluation of multiple sclerosis. Clin. Neurophysiol. 2001; 112: 2185-2189.

• Document Type: article