Wczesnodziecięca niepłynność mówienia – opis przypadku

• Authors: Jolanta Dunaj , Zbigniew Tarkowski

Title variants

EN

Early childhood speech disfluency – a case report

• Languages of publication: PL

Abstracts

PL

Celem pracy jest prezentacja podstawowych informacji dotyczących wczesnodziecięcej niepłynności mówienia oraz przedstawienie wyników 3-letnich badań podłużnych małego chłopca, prowadzonych przez matkę (J.D.) pod kierunkiem oraz w asyście naukowego opiekuna (Z.T.). Chociaż niepłynność mówienia powstaje i rozwija się przede wszystkim w wieku przedszkolnym, światowa literatura na ten temat jest jednak stosunkowo skromna, a opisy przypadków są prezentowane sporadycznie. Według kryteriów diagnostycznych ICD-10 jąkanie jest zaliczanie do zaburzeń zachowania i emocji z początkiem w dzieciństwie. Może być ono traktowane jako zaburzenie psychosomatyczne o strukturze składającej się z czynników lingwistycznych (np. niepłynność mówienia), biologicznych (np. wzmożone napięcie mięśniowe), psychologicznych (np. lęk przed mówieniem) i społecznych (np. izolowanie się) oraz relacji między nimi. Takie systemowo-strukturalne ujęcie tego zaburzenia zostało wykorzystane do opisu badanego dziecka. W rozwoju dziecka wyróżniono fazę I – niepłynność w zasadzie płynną (1,0-2,5), II – normalną niepłynność mówienia (2,6-3,3), III – jąkanie (3,4-3,9), IV – niepłynność głównie semantyczną (3,1-4,1), V – rozstrzygającą o rozwoju niepłynności zwykłej lub patologicznej (≥4,11). W etiologii tego zaburzenia można wyróżnić czynniki predysponujące (skłonności rodzinne, niska sprawność artykulacyjna, lateralizacja skrzyżowana), wyzwalające (rozłąka, rywalizacja, zmiana otoczenia) i utrwalające (stres komunikacyjny, nawyk).

EN

The aim of this work is presentation of the basic information concerning speech disfluency among young children, as well as a review of the three-year longitudinal research. A young boy was examined and the research was conducted by his mother (J.D.), who was advised and assisted by the supervisor (Z.T.). Although speech disfluency starts and develops mainly at preschool age, literature on the subject is relatively meagre and case studies are rarely presented. According to the ICD-10 diagnostic criteria, stuttering is treated as a behaviour and emotion disorder which starts in the childhood. It may be regarded as a psychosomatic disorder, whose structure consists of linguistic (e.g. speech disfluency), biological (e.g. increased muscle tension), psychological (e.g. fear of speaking) and social (e.g. isolation) factors, as well as relations between them. Such systemic and structural presentation of this disorder was used to describe the child examined. The following stages of his development were distinguished: I – disfluency which is basically fluent (1.0-2.5), II – natural speech disfluency (2.6-3.3), III – stuttering (3.4-3.9), IV – mainly semantic disfluency (3.1-4.1), V – deciding whether the disfluency develops into a normal or a pathological one (≥4.11). The following factors can be distinguished in the aetiology of this disorder: predisposing (family disposition, little articulatory activity, crossed lateralization), triggering (separation, competition, change of environment) and establishing (communicational stress, habit).

Keywords

EN

case study; diagnoza różnicowa; differential diagnosis; early childhood; jąkanie; normal speech disfluency; normalna niepłynność mówienia; opis przypadku; prognosis; rokowanie; stuttering; wczesne dzieciństwo

Discipline

• MEDICINE: MEDICINE

• Publisher: Medical Communications
• Journal: Psychiatria i Psychologia Kliniczna
• Year: 2011
• Volume: 11
• Issue: 1
• Pages: 55-58

Contributors

author

Jolanta Dunaj

• Zakład Patologii i Rehabilitacji Mowy Uniwersytetu Medycznego w Lublinie. Kierownik Zakładu: prof. dr hab. Zbigniew Tarkowski

author

Zbigniew Tarkowski

• Zakład Patologii i Rehabilitacji Mowy Uniwersytetu Medycznego w Lublinie. Kierownik Zakładu: prof. dr hab. Zbigniew Tarkowski

References

• 1. Johnson W.: The onset of stuttering: Research findings and implications. University of Minnesota Press, Minneapolis 1959: 1-519.
• 2. Yairi E.: The onset of stuttering in two- and three-year-old children: a preliminary report. J. Speech Hear. Disord. 1983; 48: 171-177.
• 3. Van Riper C.: The nature of stuttering. Prentice-Hall, 1971: 1-435.
• 4. Bloodstein O.: The development of stuttering: 4. II. Developmental phases. J. Speech Hear. Disord. 1960; 25: 366-376.
• 5. Yairi E., Ambrose N.G.: Early childhood stuttering I: persistency and recovery rates. J. Speech Lang. Hear. Res. 1999; 42: 1097-1112.
• 6. Tarkowski Z.: Jąkanie wczesnodziecięce. WSiP, Warszawa 1992: 3-200.
• 7. Tarkowski Z., Skorek E.: Research on stuttering in pre-school and school children. Uniwersytet Zielonogórski, Zielona Góra 2009: 3-142.
• 8. Einarsdottir J.: The identification and measurement of stuttering in preschool children. University of Iceland, Reykjavik 2009: 3-198.
• 9. Skorek E.M., Tarkowski Z. (red.): Case study in speech-language pathology. Uniwersytet Zielonogórski, Zielona Góra 2009: 3-150.
• 10. Tarkowski Z.: Psychosomatyka jąkania. Dlaczego osoby jąkające się mówią płynnie. Wyd. Fundacji „Orator”, Lublin 2007: 7-224.

• Document Type: article