PL
Przeprowadziliśmy ogólnokrajowe badanie dotyczące leczenia bólu pooperacyjnego (BP) na reprezentatywnej próbie 76 ośrodków chirurgicznych (publiczny/prywatny, szpital prowadzący działalność edukacyjną szpital nieprowadzący działalności edukacyjnej, wielkość) we Francji. W oparciu o rejestry medyczne oraz ankiety ocenialiśmy dorosłych pacjentów 24 godziny po operacji, biorąc pod uwagę informacje na temat bólu przed operacją i po niej, oceny, leczenia i skutków niepożądanych. Miejscowy konsultant dostarczał informacji na temat leczenia bólu pooperacyjnego. Zarejestrowano dane dla 1900 dorosłych pacjentów, z których 69,3% pamiętało informacje na temat leczenia bólu pooperacyjnego. Informacji udzielano głównie ustnie (90,3%), a rzadkością było notowanie ich w karcie pacjenta (18,2%). Pisemne oceny bólu pooperacyjnego miały często miejsce na oddziale (93,7%) z zachowaniem właściwych odstępów czasu (4,1 (4,0) h), lecz nie były często zalecane (32,7%). Oceny bólu dokonywano na podstawie skali wzrokowo-analogowej (21,1%), skali numerycznej (41,2%), skali werbalnej (13,8%) lub przy pomocy narzędzia nie-numerycznego (24%). Ból rzadko stanowił kryterium do opuszczenia przez pacjenta sali poznieczuleniowej. (19,8%). Ból pooperacyjny określano jako łagodny w stanie spoczynku (2,7 (1,3)), umiarkowany podczas ruchu (4,9 (1,9)) oraz intensywny, na poziomie maksymalnym (6,4 (2,0)). Częstość występowania skutków niepożądanych była podobna według opinii pacjenta (26,4%) lub karty medycznej (25,1%) i były to głównie nudności i wymioty (83,3%). Analgezję rozpoczynano często podczas anestezji (63,6%). Analgezję kontrolowaną przez pacjenta (21,4%) stosowano rzadziej niż podskórną morfinę (35,1%), zalecenie której często nie spełniało wytycznych. Wśród stosowanych nieopioidowych analgetyków znajdowały się: paracetamol (90,3%), ketoprofen (48,5%) oraz nefopam (21,4%). Blokada zewnątrzoponowa (1,5%) oraz blokada nerwów obwodowych (4,7%) były rzadko stosowane. Protokoły oceny (63,4%) lub leczenia (74,1%) nie były dostępne dla wszystkich pacjentów. To ogólnokrajowe, prospektywne badanie oparte na pacjentach wykazuje zarówno postęp, jak i stałe wyzwania w zakresie leczenia bólu pooperacyjnego.
EN
on visual analog scale (21.1%), numerical scale (41.2%), verbal scale (13.8%) or non-numerical tool (24%). Pain was rarely a criterion for recovery room discharge (19.8%). Reported POP was mild at rest (2.7 (1.3)), moderate during movement (4.9 (1.9)) and intense at its maximal level (6.4 (2.0)). Incidence of side effects was similar according to patient (26.4%) or medical chart (25.1%) including mostly nausea and vomiting (83.3%). Analgesia was frequently initiated during anesthesia (63.6%). Patient-controlled analgesia (21.4%) was used less frequently than subcutaneous morphine (35.1%) whose prescription frequently did not follow guidelines. Non-opioid analgesics used included paracetamol (90.3%), ketoprofen (48.5%) and nefopam (21.4%). Epidural (1.5%) and peripheral (4.7%) nerve blocks were under used. Evaluation (63.4%) or treatment (74.1%) protocols were not available for all patients. This national, prospective, patient-based, survey reveals both progress and persistent challenges in POP management.