Hiperkalciuria idiopatyczna

• Authors: Joanna Milart , Katarzyna Jobs , Jung Anna

Title variants

EN

Idiopathic hypercalciuria

• Languages of publication: EN PL

Abstracts

EN

Idiopathic hypercalciuria is one of the most commonly diagnosed metabolic disorders in paediatric and adult patients with urolithiasis. Increased urinary calcium excretion is defined as >4 mg/kg per day. The degree of hypercalciuria can be also estimated based on calcium/creatinine ratio, which is calculated from the morning urine sample. Symptoms of hypercalciuria are nonspecific and may include e.g. abdominal pain, haematuria, recurrent urinary tract infections, leukocyturia or dysuria. The disorder primarily leads to formation of urinary deposits. Three types of hypercalciuria, i.e. absorptive, renal and resorptive, were distinguished based on Pak’s test. The pathogenesis of idiopathic hypercalciuria probably involves both genetic and environmental factors. It is likely that the disease is polygenic in nature, with a varying expression of multiple genes among patients. It is believed that patients with idiopathic hypercalciuria have an increased number of vitamin D receptors or show higher susceptibility to this compound. Diet is another factor affecting the degree of hypercalciuria and the dynamics of urolithiasis. It also seems that adequate vitamin D supplementation can reduce the predisposition to form calcium crystal deposits. It is increasingly postulated that absorptive, renal and resorptive types of hypercalciuria represent different, alternately occurring manifestations of the same disease. Furthermore, it should be emphasised that urolithiasis and idiopathic hypercalciuria are associated with decreased bone density, which is observed in all patient populations, including children.

PL

Hiperkalciuria idiopatyczna jest jednym z najczęściej rozpoznawanych zaburzeń metabolicznych u dzieci i dorosłych z kamicą układu moczowego. Za zwiększone wydalanie wapnia z moczem uważa się wartości powyżej 4 mg/kg masy ciała/dobę. Do oszacowania stopnia hiperkalciurii może również służyć współczynnik wapniowo-kreatyninowy obliczany z porannej porcji moczu. Objawy hiperkalciurii są niecharakterystyczne. Mogą nimi być m.in. bóle brzucha, krwinkomocz, krwiomocz, nawracające zakażenia układu moczowego, leukocyturia czy zaburzenia dyzuryczne. Podstawowa konsekwencja zaburzenia to tworzenie złogów w drogach moczowych. Na podstawie testu Paka wyodrębniono trzy typy hiperkalciurii: absorpcyjny, nerkowy i resorpcyjny. Na patogenezę hiperkalciurii idiopatycznej prawdopodobnie składają się zarówno czynniki genetyczne, jak i środowiskowe. Możliwe, że choroba ma charakter poligenowy, a ekspresja wielu genów różni się u poszczególnych chorych. Przypuszcza się, że u pacjentów z idiopatyczną hiperkalciurią występuje większa liczba receptorów dla witaminy D lub mogą być oni bardziej wrażliwi na działanie tego związku. Dodatkowym czynnikiem mającym wpływ na stopień hiperkalciurii, a także dynamikę kamicy układu moczowego jest dieta. Wydaje się też, że stosowanie właściwej podaży witaminy D może zmniejszać tendencję do tworzenia złogów zawierających kryształy wapnia. Coraz częściej postuluje się, że hiperkalciuria absorpcyjna, resorpcyjna i nerkowa są różnymi obliczami tej samej choroby, pojawiającymi się naprzemiennie. Podkreślenia wymaga również związek kamicy układu moczowego i hiperkalciurii idiopatycznej z obniżoną gęstością kości, która występuje we wszystkich grupach pacjentów, w tym u dzieci.

Keywords

EN

bone density; children; dzieci; gęstość kości; hiperkalciuria; hypercalciuria; kamica; układ moczowy; urinary tract; urolithiasis; vitamin D; witamina D

Discipline

• MEDICINE: MEDICINE

• Publisher: Medical Communications
• Journal: Pediatria i Medycyna Rodzinna
• Year: 2016
• Volume: 12
• Issue: 1
• Pages: 22–27

Contributors

author

Joanna Milart

• Klinika Pediatrii, Nefrologii i Alergologii Dziecięcej, Centralny Szpital Kliniczny Ministerstwa Obrony Narodowej – Wojskowy Instytut Medyczny, Warszawa, Polska. Kierownik Kliniki: dr hab. n. med. Bolesław Kalicki

author

Katarzyna Jobs

• Klinika Pediatrii, Nefrologii i Alergologii Dziecięcej, Centralny Szpital Kliniczny Ministerstwa Obrony Narodowej – Wojskowy Instytut Medyczny, ul. Szaserów 128, 04-141 Warszawa, Polska. Kierownik Kliniki: dr hab. n. med. Bolesław Kalicki

author

Jung Anna

• Klinika Pediatrii, Nefrologii i Alergologii Dziecięcej, Centralny Szpital Kliniczny Ministerstwa Obrony Narodowej – Wojskowy Instytut Medyczny, Warszawa, Polska. Kierownik Kliniki: dr hab. n. med. Bolesław Kalicki

References

• 1. Worcester EM, Coe FL: New insights into the pathogenesis of idiopathic hypercalciuria. Semin Nephrol 2008; 28: 120–132.
• 2. Acar B, Inci Arikan F, Emeksiz S et al.: Risk factors for nephrolithiasis in children. World J Urol 2008; 26: 627–630.
• 3. Vosburgh E, Peters TJ: Pathogenesis of idiopathic hypercalciuria: a review. J R Soc Med 1987; 80: 34–37.
• 4. Albright F, Henneman P, Benedict PH et al.: Idiopathic hypercalciuria: a preliminary report. Proc R Soc Med 1953; 46: 1077–1081.
• 5. Sorkhi H, Aahmadi MH: Urinary calcium creatinine ratio in children. Indian J Pediatr 2005; 72: 1055–1056.
• 6. Hoppe B, Leumann E, Milliner DS: Urolithiasis and nephrocalcinosis in childhood. In: Geary DF, Schaefer F (eds.): Comprehensive Pediatric Nephrology. Elsevier, Philadelphia 2008: 499–525.
• 7. Dobrzańska A, Czech-Kowalska J: Zaburzenia gospodarki fosforanowo-wapniowej – osteopenia wcześniaków. Leksykon 2008: 57–65.
• 8. Metz MP: Determining urinary calcium/creatinine cut-offs for the paediatric population using published data. Ann Clin Biochem 2006; 43: 398–401.
• 9. Kamińska A, Bieroza I: Hiperkalciuria – najczęstsze zaburzenie metaboliczne u dzieci z kamicą nerkową. Nowa Pediatria 2011; 2: 49–52.
• 10. Kamińska A, Sołtyski J, Roszkowska-Blaim M: Przydatność testu Paka w modyfikacji Stapletona w diagnostyce hiperkalciurii u dzieci. Pol Merkur Lekarski 2008; 24 Suppl. 4: 38–40.
• 11. Wróblewski T, Wystrychowski A: Hiperkalciuria. Przegl Lek 2011; 68: 107–113.
• 12. Vezzoli G, Soldati L, Gambaro G: Hypercalciuria: one or many conditions? Pediatr Nephrol 2008; 23: 503–506.
• 13. Gadomska-Prokop K, Jobs K: Kamica układu moczowego u dzieci. Standardy Medyczne. Pediatria 2015; 12: 714–724.
• 14. Zerwekh JE: Vitamin D metabolism and stones. In: Rao NP, Preminger GM, Kavanagh JP (eds.): Urinary Tract Stone Disease. Springer, London 2011: 169–179.
• 15. Jobs K, Jung A: Gęstość kości u pacjentów z hiperkalciurią idiopatyczną – przegląd piśmiennictwa w aspekcie bezpieczeństwa stosowania witaminy D. Pediatr Med Rodz 2013; 9: 245–249.
• 16. Tasca A, Dalle Carbonare L, Nigro F et al.: Bone disease in patients with primary hypercalciuria and calcium nephrolithiasis. Urology 2009; 74: 22–27.
• 17. Arrabal-Polo MÁ, Sierra Girón-Prieto M, Orgaz-Molina J et al.: Calcium renal lithiasis and bone mineral density. Importance of bone metabolism in urinary lithiasis. Actas Urol Esp 2013; 37: 362–367.

• Document Type: review