Fakty i mity na temat stosowania leków przeciwpsychotycznych w terapii jadłowstrętu psychicznego

• Authors: Jolanta Rabe-Jabłońska

Title variants

EN

Facts and myths regarding treatment with antipsychotics in anorexia nervosa

• Languages of publication: PL

Abstracts

EN

Recent reviews of research and meta-analyses indicate that there is no evidence of the efficacy of antipsychotics in treatment of anorexia nervosa. The authors of all available guidebooks and standards of treatment of anorexia nervosa warn against inclusion of psychotropic drugs when the BMI amounts to <15 or there are somatic complications of eating restrictions. Furthermore, emphasized is unnecessary risk of hasty decisions in the case of concomitant symptoms of other mental disorders, because they may subside with increased body mass or result from patients’ personality traits. Considered should always be the possible occurrence of adverse symptoms of applied pharmacotherapy, especially within the circulatory system and prolactin secretion disorders. The use of antipsychotics may be considered in special cases of patients resistant to treatment, with extremely persistent, at times absurd and uncorrectable convictions about one’s body size and shape, and eating habits. Yet it should be emphasized that too fast body mass gain which sometimes occurs after therapy with some of these medicinal drugs, may appear a disadvantageous factor enhancing the fear of the body mass change in patients who are not psychologically prepared for so fast changes and consequently cease the progress achieved due to psychological therapy. Changes in prolactin secretion, occurring due to the use of certain antipsychotics, may inhibit the return of correct levels of sex hormones in women, and menstruation, and increase osteoporosis which is almost always present in some of the chronically emaciated patients.

PL

Z ostatnich przeglądów badań i metaanalizy wynika, że nie ma żadnych dowodów na skuteczność leków przeciwpsychotycznych w leczeniu jadłowstrętu psychicznego. Autorzy wszystkich dostępnych przewodników i standardów leczenia jadłowstrętu psychicznego przestrzegają przed włączaniem leków psychotropowych, gdy BMI wynosi <15 lub występują powikłania somatyczne restrykcji w zakresie odżywiania się. Podkreśla się również niepotrzebne ryzyko pochopnych decyzji w przypadku towarzyszących objawów innych zaburzeń psychicznych, gdyż mogą one ustąpić wraz ze wzrostem masy ciała lub wynikać z cech osobowościowych pacjentów. Należy zawsze brać pod uwagę możliwość wystąpienia objawów niepożądanych zastosowanej farmakoterapii, szczególnie z zakresu układu krążenia oraz zaburzeń wydzielania prolaktyny. Stosowanie leków przeciwpsychotycznych można rozważyć w szczególnych przypadkach pacjentów opornych na leczenie, z niezwykle trwałymi, czasem absurdalnymi, niepoddającymi się korekcie przekonaniami na temat rozmiarów i kształtów swojego ciała, sposobów odżywiania się. Należy jednak podkreślić, że zbyt szybki przyrost masy ciała, który zdarza się po terapii niektórymi z tych leków, może okazać się czynnikiem niekorzystnym, nasilającym lęk przed zmianą masy ciała u osób nieprzygotowanych psychologicznie na tak szybką przemianę i w konsekwencji zatrzymać postępy uzyskane dzięki terapii psychologicznej. Zmiany w zakresie wydzielania prolaktyny, występujące po niektórych lekach przeciwpsychotycznych, mogą utrudnić powrót prawidłowych poziomów hormonów płciowych u kobiet oraz miesiączkowania, nasilić osteoporozę, która niemal zawsze jest obecna u części długotrwale wyniszczonych pacjentek.

Keywords

EN

anorexia nervosa; antipsychotics; drug efficacy; farmakoterapia; jadłowstręt psychiczny; leki przeciwpsychotyczne; pharmacotherapy; przegląd badań; review of studies; skuteczność

Discipline

• MEDICINE: MEDICINE

• Journal: Psychiatria i Psychologia Kliniczna
• Year: 2012
• Volume: 12
• Issue: 3
• Pages: 183-186

Contributors

author

Jolanta Rabe-Jabłońska

• Klinika Zaburzeń Afektywnych i Psychotycznych, I Katedra Psychiatrii Uniwersytetu Medycznego w Łodzi. Kierownik Katedry i Kliniki: prof. dr hab. n. med. Jolanta Rabe-Jabłońska,

References

• 1. National Collaborating Centre for Mental Health: Eating Disorders. Core Interventions in the Treatment and Management of Anorexia Nervosa, Bulimia Nervosa and Related Eating Disorders. British Psychological Society, Royal College of Psychiatrists, London 2004.
• 2. Practice guideline for the treatment of patients with eating disorders (revision). American Psychiatric Association Work Group on Eating Disorders. Am. J. Psychiatry 2000; 157: 1-39.
• 3. Rabe-Jabłońska J.: Zaburzenia odżywiania. W: Jarema M. (red.): Standardy leczenia farmakologicznego niektórych zaburzeń psychicznych. Via Medica, Gdańsk 2011: 240-263.
• 4. Kaye W.H., Nagata T., Weltzin T.E. i wsp.: Double-blind placebo- controlled administration of fluoxetine in restricting- and restricting-purging-type anorexia nervosa. Biol. Psychiatry 2001; 49: 644-652.
• 5. Lock J.D., Fitzpatrick K.K.: Anorexia nervosa. Clin. Evid. (Online) 2009; 2009. pii: 1011.
• 6. Israël M.: What is the role of pharmacotherapy in the treatment of anorexia nervosa? J. Psychiatry Neurosci. 2005; 30: 464.
• 7. Bosanac P., Kurlender S., Norman T. i wsp.: An open-label study of quetiapine in anorexia nervosa. Hum. Psychopharmacol. 2007; 22: 223-230.
• 8. Mehler-Wex C., Romanos M., Kirchheiner J., Schulze U.M.E.: Atypical antipsychotics in severe anorexia nervosa in children and adolescents – review and case reports. Eur. Eat. Disord. Rev. 2008; 16: 100-108.
• 9. Hagman J., Gralla J., Sigel E. i wsp.: A double-blind, placebocontrolled study of risperidone for the treatment of adolescents and young adults with anorexia nervosa: a pilot study. J. Am. Acad. Child Adolesc. Psychiatry 2011; 50: 915-924.
• 10. Klenotich S.J., Seiglie M.P., McMurray M.S. i wsp.: Olanzapine, but not fluoxetine, treatment increases survival in activitybased anorexia in mice. Neuropsychopharmacology 2012; 37: 1620-1631.
• 11. Kishi T., Kafantaris V., Sunday S. i wsp.: Are antipsychotics effective for the treatment of anorexia nervosa? Results from a systematic review and meta-analysis. J. Clin. Psychiatry 2012; 73: e757-e766.

• Document Type: article