Ocena odległych efektów prowadzonych działań psychoedukacyjnych w grupie dzieci z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi

• Authors: Halina Kądziela-Olech

Title variants

EN

Attention-deficit/hyperactivity disorder in children – the role of psychoeducation in longitudinal study

• Languages of publication: EN

Abstracts

EN

Attention-deficit/hyperactivity disorder (ADHD) is a neurobehavioral disorder characterized by excessive restlessness, inattention, distraction and impulsivity. Currently, there are two terms for his disorder: attention-deficit/hyperactivity disorder – ADHD (DSM-IV) and hyperkinetic disorder – HKD (ICD-10). ADHD in childhood can persist into adolescent and adulthood with long-term negative outcomes. The aim of treatment for ADHD is to decreasesymptoms, enhance functionality, and improve well-being for the child and his or her close contacts and to prevent other psychopathology. Psychoeducation is a paradigm, which includes information about the illness and its treatment. Educating parents to apply consistent behaviour modification techniques at home can help improve to children with ADHD. This study was aimed at assessment remote consequences of psychoeducation in ten years observation of children with ADHD. The treatment was conducted during periodical visit (at 4-weeks intervals) with application of psychoeducation for parents and elements of behavioural therapy. The effects of the psychoeducation were evaluated after 12 months and ten years of its duration. The results were statistically analysed. Research finds that psychoeducational interventions are effective in preventing relapse and improving social functioning. The relevance of psychoeducation has long been recognized as an important part of effective treatment for ADHD. The parental psychopathology entail restrictions of effective therapy.

PL

Zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (attention-deficit/hyperactivity disorder, ADHD) jest neurobehawioralnym zaburzeniem charakteryzującym się nadmierną aktywnością ruchową, rozpraszalnością, impulsywnością. Obecnie używane są dwa terminy określające powyższy zespół objawów: nadpobudliwość psychoruchowa (nadruchliwość) z deficytem uwagi – ADHD (wg DSM-IV) i zaburzenia hiperkinetyczne – HKD (wg ICD-10). Współczesne badania wskazują, że etiopatogeneza zespołu jest złożona, związana z uwarunkowaniami genetycznymi i wpływami środowiska. Wśród czynników środowiskowych niezwykle istotne jest środowisko rodzinne oraz rodzaj opieki uwarunkowany socjokulturowo. Charakterystyczne objawy pojawiają się we wczesnym dzieciństwie i mogą utrzymywać się do okresu adolescencji i wieku dorosłego, prowadząc do negatywnych następstw. Celem terapii ADHD jest zmniejszenie nasilenia objawów, poprawa funkcjonowania, kontaktu z otoczeniem oraz zapobieganie dalszej psychopatologii. Filozofia psychoedukacji zakłada, że wiedza, rozumienie zachowań oraz odpowiednie strategie postępowania są skuteczne w terapii zaburzeń psychicznych. Edukacja rodziców, modyfikowanie sposobu postępowania w oparciu o stałość i konsekwencję może poprawić funkcjonowanie dzieci z ADHD. Celem prowadzonych badań była ocena odległych efektów prowadzonej psychoedukacji podczas 10-letniej obserwacji dzieci z ADHD. Psychoedukacja z elementami technik behawioralnych była prowadzona podczas okresowych wizyt w odstępach 4-tygodniowych. Efekty postępowania terapeutycznego oceniano po 12 miesiącach jego trwania, a następnie po 10 latach. Wyniki badań zostały poddane analizie statystycznej. Z badań wynika, że psychoedukacja stanowi istotny element terapii ADHD – może mieć wpływ na zmniejszenie nasilenia zaburzeń oraz poprawę funkcjonowania społecznego. Psychopatologia rodziców istotnie ogranicza efekty terapii.

Keywords

EN

ADHD/HKD   adolescents   attention-deficit/hyperactivity disorder   children   dzieci   młodzież   parents   psychoeducation   psychoedukacja   rodzice   zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi  

Discipline

• MEDICINE: MEDICINE

• Publisher: Medical Communications
• Journal: Psychiatria i Psychologia Kliniczna
• Year: 2012
• Volume: 12
• Issue: 3
• Pages: 149-156

References

• 1. Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders. Fourth Edition. Text Revision. DSM-IV-TR. American Psychiatric Association, 2000.
• 2. Międzynarodowa Statystyczna Klasyfikacja Chorób i Problemów Zdrowotnych. Klasyfikacja zaburzeń psychicznych i zaburzeń zachowania w ICD-10. Badawcze kryteria diagnostyczne. Uniwersyteckie Wydawnictwo Medyczne Vesalius, Instytut Psychiatrii i Neurologii, Kraków – Warszawa 1998.
• 3. Barkley R.A., Shelton T.L., Crosswait C. i wsp.: Multi-method psycho-educational intervention for preschool children with disruptive behavior: preliminary results at post-treatment. J. Child Psychol. Psychiatry 2000; 41: 319-332.
• 4. Sergeant J.: EUNETHYDIS – searching for valid aetiological candidates of attention-deficit hyperactivity disorder or hyperkinetic disorder. Eur. Child Adolesc. Psychiatry 2004; 13 supl. 1: I43-I49.
• 5. Comings D.E., Gade-Andavolu R., Gonzalez N. i wsp.: Comparison of the role of dopamine, serotonin, and noradrenaline genes in ADHD, ODD and conduct disorder: multivariate regression analysis of 20 genes. Clin. Genet. 2000; 57: 178-196.
• 6. De Wolfe N.A., Byrne J.M., Bawden H.N.: ADHD in preschool children: parent-rated psychosocial correlates. Dev. Med. Child Neurol. 2000; 42: 825-830.
• 7. Erikson E.H.: Dzieciństwo i społeczeństwo. Rebis, Poznań 2000.
• 8. Hechtman L.: Families of children with attention deficit hyperactivity disorder: a review. Can. J. Psychiatry 1996; 41: 350-360.
• 9. Taylor E., Chadwick O., Heptinstall E., Danckaerts M.: Hyperactivity and conduct problems as risk factors for adolescent development. J. Am. Acad. Child Adolesc. Psychiatry 1996; 35: 1213-1226.
• 10. Breen M.J., Barkley R.A.: Child psychopathology and parenting stress in girls and boys having attention deficit disorder with hyperactivity. J. Pediatr. Psychol. 1988; 13: 265-280.
• 11. Danckaerts M., Heptinstall E., Chadwick O., Taylor E.: A natural history of hyperactivity and conduct problems: self-reported outcome. Eur. Child Adolesc. Psychiatry 2000; 9: 26-38.
• 12. Robin A.L.: Attention-deficit/hyperactivity disorder in adolescents. Common pediatric concerns. Pediatr. Clin. North Am. 1999; 46: 1027-1038.
• 13. Searight H.R., Nahlik J.E., Campbell D.C.: Attention-deficit/ hyperactivity disorder: assessment, diagnosis, and management. J. Fam. Pract. 1995; 40: 270-279.
• 14. Barkley R.A., Murphy K.R., Kwasnik D.: Motor vehicle driving competencies and risks in teens and young adults with attention deficit hyperactivity disorder. Pediatrics 1996; 98: 1089-1095.
• 15. Biederman J., Lapey K.A., Milberger S. i wsp.: Motor preference, major depression and psychosocial dysfunction among children with attention deficit hyperactivity disorder. J. Psychiatr. Res. 1994; 28: 171-184.
• 16. Fones C.S., Pollack M.H., Susswein L., Otto M.: History of childhood attention deficit hyperactivity disorder (ADHD) features among adults with panic disorder. J. Affect. Disord. 2000; 58: 99-106.
• 17. Yoshimasu K., Barbaresi W.J., Colligan R.C. i wsp.: Childhood ADHD is strongly associated with a broad range of psychiatric disorders during adolescence: a population-based birth cohort study. J. Child Psychol. Psychiatry 2012; 53: 1036-1043.
• 18. Lopez M.A., Toprac M.G., Crismon M.L. i wsp.: A psychoeducational program for children with ADHD or depression and their families: results from the CMAP feasibility study. Community Ment. Health J. 2005; 41: 51-66.
• 19. Montoya A., Colom F., Ferrin M.: Is psychoeducation for parents and teachers of children and adolescents with ADHD efficacious? A systematic literature review. Eur. Psychiatry 2011; 26: 166-175.
• 20. Costello A.J., Edelbrock C., Dulcan M.K. i wsp.: Diagnostic Interview Schedule for Children (DISC). Western Psychiatric Institute and Clinic, School of Medicine, University of Pittsburgh, Pittsburgh 1987.
• 21. Erlenmeyer-Kimling L., Rock D., Roberts S.A. i wsp.: Attention, memory, and motor skills as childhood predictors of schizophrenia- related psychoses: the New York High-Risk Project. Am. J. Psychiatry 2000; 157: 1416-1422.

• Document Type: article