Psychoterapia ADHD

• Authors: Artur Kołakowski

Title variants

EN

Psychotherapy and ADHD

• Languages of publication: EN PL

Abstracts

EN

The psychomotor hyperactivity is one of the most prevalent paediatric, neurological and psychiatric ailments in children. Most guidelines on treatment of ADHD imply the use of nonpharmacological methods; only when these appear ineffective, pharmacological treatment may be considered. However, studies indicate that in the case of both very severe clinical picture of ADHD and concomitant disruptive behaviour (oppositional-defiant disorder and severe behavioural disorders according to DSM-IV-TR), pharmacological treatment should be included simultaneously with other therapeutic methods. In recent twenty years many nonpharmacological methods have been applied to treat ADHD: individual therapy, group therapy, restrictive or supplementary diets, EEG biofeedback and attention trainings, however only one of them – used independently or combined with pharmacotherapy – has a confirmed short-term efficacy in ADHD treatment: behavioural modification of conduct. Similar interventions should also be applied in school environment. Presently in Poland, similarly to European guidelines, a complex treatment of ADHD is recommended, where one of the elements may be pharmacological treatment. The article presents further methods to be contained in such therapeutic programme, ranging from psychoeducation for the patient and her/his family (the patient and parents should be told what the ADHD specificity is like, especially they should be informed about three axial groups of symptoms, aetiology, course, prognosis and planned treatment; the knowledge of parents, guardians, family members and teachers about the disorder allows to implement appropriate elements of support for the hyperactive child but also very often releases the child from the “guilt for symptoms”), educating and motivating the adolescent for treatment, to specific types of psychotherapy depending on the type of the patient’s additional problems (e.g. aggression replacement training, teaching social skills, or cognitive-behavioural therapy).

PL

Zespół nadpobudliwości psychoruchowej jest jedną z najczęstszych pediatrycznych, neurologicznych i psychiatrycznych przypadłości u dzieci. Większość wytycznych dotyczących postępowania w ADHD sugeruje zastosowanie metod niefarmakologicznych, a dopiero gdy te okażą się nieskuteczne, rozważenie dołączenia leczenia farmakologicznego. Jednak badania pokazują, że w przypadku zarówno skrajnie nasilonego obrazu klinicznego ADHD, jak i towarzyszących zaburzeń zachowania (zaburzenie opozycyjno-buntownicze i poważne zaburzenia zachowania według DSM-IV-TR) leczenie farmakologiczne powinno być włączane równocześnie z innymi metodami terapeutycznymi. W ostatnich dwudziestu latach w leczeniu ADHD stosowano wiele metod niefarmakologicznych: terapię indywidualną, grupową, diety restrykcyjne lub suplementacyjne, EEG biofeedback, treningi uwagi, jednak tylko jedna z nich – samodzielnie lub w połączeniu z farmakoterapią – ma potwierdzoną krótkoterminową skuteczność w leczeniu ADHD: behawioralna modyfikacja zachowań. Podobne interwencje powinny być również przeprowadzane w środowisku szkolnym. W chwili obecnej w Polsce – tak jak i w europejskich wytycznych – zaleca się kompleksowe leczenie ADHD, w którym jednym z elementów może być leczenie farmakologiczne. W artykule omówiono kolejne metody, które powinny znaleźć się w takim programie terapeutycznym, poczynając od psychoedukacji pacjenta i rodziny (pacjent oraz rodzice powinni usłyszeć, jaka jest specyfika ADHD, w szczególności uzyskać informacje o trzech osiowych grupach objawów, etiologii, przebiegu, rokowaniu i planowanym leczeniu; wiedza rodziców, opiekunów, członków rodzin i nauczycieli na temat zaburzenia pozwala wdrażać odpowiednie elementy pomocy nadpobudliwemu dziecku, ale także bardzo często zdejmuje z niego „winę za objawy”), edukacji i motywowaniu nastolatka do leczenia, a kończąc na dołączaniu specyficznych rodzajów psychoterapii w zależności od rodzaju dodatkowych problemów pacjenta (np. trening zastępowania agresji, uczenie umiejętności społecznych, terapia poznawczo-behawioralna).

Keywords

EN

ADHD; behavioural modification of conduct; behawioralna modyfikacja zachowań; complex treatment; leczenie kompleksowe; psychoeducation and counselling; psychoedukacjai poradnictwo; psychoterapia; psychotherapy

Discipline

• MEDICINE: MEDICINE

• Publisher: Medical Communications
• Journal: Psychiatria i Psychologia Kliniczna
• Year: 2010
• Volume: 10
• Issue: 3
• Pages: 182-188

Contributors

author

Artur Kołakowski

• Centrum CBT – Centrum Psychoterapii Poznawczo-Behawioralnej

References

• 1. Pliszka S.; AACAP Work Group on Quality Issues: Practice parameter of the assesment and treatment of children and adolescents with ADHD. J. Am. Child. Adolesc. Psychiatry 2007; 46: 894-921.
• 2. Biederman J., Steingard R.: Attention-deficit hyperactivity disorder in adolescent, Psychiatric Annals 1989; 19: 587-596.
• 3. Steinhausen H.Ch.: Hyperkinetische Storungen im Kindesund Jugendalter. Verlag W Kohlhammer, Stuttgart, Berlin, Koln 1995.
• 4. Taylor E., Chadwick O., Heptinstall E., Danckaerts M.: Hyperactivity and conduct problems as risk factors for adolescent development. J. Am. Child. Adolesc. Psychiatry 1996; 35: 1213-1226.
• 5. Goldman L.S., Genel M., Bezman R.J, Slanetz P.J.: Diagnosis and treatment of attention-deficit/hyperactivity disorder in children and adolescents. Council and Scientific Affairs, American Medical Association. JAMA 1998; 279: 1100-1107.
• 6. MTA Cooperative Group: National Institute of Mental Health Multimodal Treatment Study of ADHD follow-up: changes in effectiveness and growth after the end of treatment. Pediatrics 2004; 113: 762-769.
• 7. Wytyczne NICE - www.nice.org.uk/CG072quickrefguide.
• 8. Stanowisko konsultanta krajowego w dziedzinie psychiatrii dzieci i młodzieży oraz konsultanta wojewódzkiego (województwo mazowieckie) dotyczące kompleksowego (obejmującego psychoterapię) leczenia zespołu nadpobudliwości psychoruchowej (ADHD) i zespołu hiperkinetycznego. Psychiatria i Psychoterapia Kliniczna 2010; 10: 59-60.
• 9. Pelham WE., Waschbusch D.A.: Behavioral Intervention in ADHD. W: Quay H.C., Hogan A.E. (red.): Handbook of distruptive disorders. Kluwer Academic, New York 1999.
• 10. Anastopoulos A.D., Temple E.P., Shaffer S.D.: Zespół nadpobudliwości psychoruchowej z zaburzeniami uwagi. W: Clark D.A., Reinecke M.A. (red.): Psychoterapia poznawcza w teorii i praktyce. GWP, Gdańsk 2005.
• 11. Kołakowski A., Wolańczyk T, Pisula A. i wsp.: ADHD - zespół nadpobudliwości psychoruchowej. Przewodnik dla rodziców i wychowawców. GWP, Gdańsk 2007.
• 12. Barkley R.A., Edwards G.H., Robin A.L.: Defiant teens. Guildford Press, New York 1999.
• 13. Dopfner M., Schumann S., Frolich J.: Therapieprogramm fur Kinder mit hyperkinetischem und oppositionellem Problemverhalten THOP: Materialien fur die klinische Praxis (Gebundene Ausgabe). Verlag: Beltz Psychologie Verlags Union, 2007.
• 14. Taylor E., Dopfner M., Sergeant J. i wsp.: European clinical guidelines for hiperkinetic disorder - first upgrade. Eur. Child Adolesc. Psychiatry 2004; 13 (supl. 1): 17-30.
• 15. Anastopoulos A.D., Farley S.E.: Program treningu poznawczo-behawioralnego dla rodziców dzieci z zespołem nadpobudliwości ruchowej z zaburzeniami koncentracji uwagi. W: Kazdin A.E., Weisz J.R. (red.): Psychoterapia dzieci i młodzieży. Metody oparte na dowodach. WUJ, Kraków 2006.
• 16. Barkley R.A.: Attention-deficit hyperactivity disorder: A handbook for diagnosis and treatment. Guilford Press, New York 1998.
• 17. www.adehadowo.pl.
• 18. Czyżewski L., Bernaszuk B., Tkaczyk M., Kołakowski A., Wasiński D.: The Polish program of therapeutic camps for children of ADHD. ADHD, Attention Deficit Hyperactivity Disorder 2009; 1: 146.
• 19. Goldstein A.P, Glick B., Gibbs J.C.: ART - Program Zastępowania Agresji. Instytut „Amity”, Warszawa 2004.
• 20. Kołakowski A., Pisula A., Skotnicka M., Wolańczyk T.: Dziecko nadpobudliwe w szkole. Objawy, systemy pomocy. Centrum CBT, Warszawa 2005.
• 21. Kołakowski A., Pisula A.: Przyjazna terapia behawioralna. GWP, Sopot 2010 (w druku).

• Document Type: article