Nieprawidłowy rozwój psychomotoryczny dzieci. Część II: diagnostyka elektroencefalograficzna

• Authors: Klaudia Kurowska

Title variants

EN

Abnormal psychomotor development of children. Part II: Electroencephalography

• Languages of publication: PL EN

Abstracts

PL

W neurologii dziecięcej do diagnostyki różnych stanów patologicznych, w tym także opóźnienia psychomotorycznego, wykorzystuje się badanie elektroencefalograficzne (EEG). Jest to badanie tanie, nieinwazyjne i może być wielokrotnie powtarzane. Nie ma też znaczących przeciwwskazań do jego wykonania. Polega na rejestracji czynności bioelektrycznej mózgu na powierzchni głowy pacjenta, na której rozmieszcza się elektrody według międzynarodowego układu elektrod 10–20, którego twórcą był dr Herbert Jasper z Instytutu Neurologicznego w Montrealu. Elektrody mocuje się do głowy pacjenta przy użyciu żelu przewodzącego (nakładanego w celu ułatwienia wędrówki prądu jonowego z powierzchni skóry do elektrody), taśmy lub specjalnego gumowego czepka, który jednocześnie umożliwia prawidłowe umieszczenie elektrod na głowie. Liczby parzyste w oznaczeniu elektrod według systemu 10–20 odnoszą się do prawej półkuli, a liczby nieparzyste – do lewej. Czynność mózgowia, która jest rejestrowana podczas zapisu EEG, wynika z ruchu ładunków elektrycznych znajdujących się w błonach neuronalnych. Uzyskany podczas badania EEG sygnał pochodzący z elektrod jest przesyłany do elektroencefalografu (gdzie zostaje wzmocniony), a następnie – w formie cyfrowej – do komputera. W badaniu EEG wyróżnia się kilka rodzajów fal – delta, theta, alfa, beta, gamma, mi oraz lambda. U dzieci zauważalna jest zmienność w występowaniu, zakresie, kształcie i amplitudzie fal mózgowych. W badaniu EEG stosuje się różne metody aktywacji zapisu: hiperwentylację, fotostymulację, a także deprywację snu – pomocne przy stawianiu właściwej diagnozy i mogące być czynnikami wyzwalającymi nieprawidłowości, które nie zostaną uwidocznione bez zastosowania wywołującej je metody aktywacyjnej zapisu. Opóźnienie psychomotoryczne często wiąże się ściśle z nieprawidłowościami w budowie oraz funkcjonowaniu ośrodkowego układu nerwowego.

EN

In paediatric neurology, various pathological conditions, including psychomotor retardation, are assessed in electroencephalography (EEG). This examination is inexpensive, non-invasive and can be repeated multiple times. Moreover, there are no significant contraindications to its performance. The examination consists in registration of brain bioelectrical function with electrodes placed on the surface of the patient’s head in accordance with the international 10–20 system created by Dr Herbert Jasper from the Montreal Neurological Institute. The electrodes are fixed to the patient’s head using conductive gel (applied in order to facilitate the transition of ionic current from the skin surface to the electrode), head band or a special rubber cap which additionally helps with proper location of the electrodes on the patient’s head. In the 10–20 system, even numbers in the electrode markings refer to the right hemisphere, while odd numbers refer to the left hemisphere. The cerebral function recorded during an EEG examination is a result of the motion of electrical loads present in neuronal membranes. The EEG signal recorded during the examination with the use of electrodes is transferred to an electroencephalograph (where it is enhanced) and then, in the digital form, to a computer. Several types of waves are distinguished in EEG: delta, theta, alpha, beta, gamma, mi and lambda. Children are characterised by the variability in the occurrence, range, shape and amplitude of brain waves. EEG involves the use of various activation methods, such as hyperventilation, photic stimulation and sleep deprivation. They are useful in making a proper diagnosis and can be factors that elicit abnormalities that could not be otherwise visualised. Psychomotor retardation is often strictly associated with structural and functional central nervous system abnormalities.

Keywords

EN

diagnostyka; dzieci; elektroencefalografia; neurologia

Discipline

• MEDICINE: MEDICINE

• Publisher: Medical Communications
• Journal: Pediatria i Medycyna Rodzinna
• Year: 2018
• Volume: 14
• Issue: 2
• Pages: 151–156

Contributors

author

Klaudia Kurowska

• Klinika Neurologii i Rehabilitacji Dziecięcej Uniwersyteckiego Dziecięcego Szpitala Klinicznego im. Ludwika Zamenhofa w Białymstoku, Wydział Nauk o Zdrowiu Uniwersytetu Medycznego w Białymstoku, Studia Doktoranckie, Białystok, Polska

References

• 1. Schmitt HJ: History of electroencephalography. History of Telecommunications Conference, 2008, HISTELCON 2008: 79–82.
• 2. Artemowicz B, Sobaniec P: Badanie EEG w neuropediatrii. Neurol Dziec 2011; 20: 89–95.
• 3. Quigg M: EEG w praktyce klinicznej. Elsevier Urban & Partner, Wrocław 2008.
• 4. Emck C: Psychomotor functioning of children with psychiatric disorders. A psicomotricidade 2004; 3: 61–69.
• 5. Le Bihannic A, Beauvais K, Busnel A et al.: Prognostic value of EEG in very premature newborns. Arch Dis Child Fetal Neonatal Ed 2012; 97: F106–F109.
• 6. Selton D, André M, Debruille C et al.: EEG at 6 weeks of life in very premature neonates. Clin Neurophysiol 2010; 121: 818–822.
• 7. Marszałek Z, Gawędzki W: Nowa metoda monitorowania stanu kontaktu elektrody biomedycznej ze skórą pacjenta. Prz Elektrotech 2014; 90: 94–97.
• 8. Misulis KE: Atlas of EEG, Seizure Semiology, and Management. Oxford University Press, New York 2013.
• 9. Jurcak V, Tsuzuki D, Dan I: 10/20, 10/10, and 10/5 systems revisited: their validity as relative head-surface-based positioning systems. Neuroimage 2007; 34: 1600–1611.
• 10. Lotte F, Congedo M, Lécuyer A et al.: A review of classification algorithms for EEG-based brain–computer interfaces. J Neural Eng 2007; 4: R1–R13.
• 11. Bullmore E, Sporns O: Complex brain networks: graph theoretical analysis of structural and functional systems. Nat Rev Neurosci 2009; 10: 186–198.
• 12. Kaciński M (ed.): Neuropediatria. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2007.

• Document Type: article