Interpretacja wyniku badania przepływu cewkowego moczu w populacji pediatrycznej

• Authors: Magda Rakowska , Katarzyna Jobs , Grzegorz Paruszkiewicz , Anna Jung

Title variants

EN

Interpretation of uroflowmetry in the paediatric population

• Languages of publication: PL EN

Abstracts

PL

Uroflowmetria to proste, nieinwazyjne badanie, które powinno stanowić wstęp do diagnostyki pacjentów z zaburzeniami czynności dolnych dróg moczowych. Ma ono szczególne znaczenie w populacji pediatrycznej, w której przeprowadzenie kompleksowego badania urodynamicznego, wiążącego się z cewnikowaniem pęcherza moczowego, jest często trudne z powodu braku współpracy z dzieckiem. Należy pamiętać, że podstawowy warunek prawidłowo przeprowadzonej uroflowmetrii to odtworzenie naturalnych warunków mikcji. Po przejściu do interpretacji wyniku badania ocenia się krzywą przepływu, która stanowi wypadkową oporu cewkowego oraz ciśnienia śródpęcherzowego. Stąd też u dzieci głównymi zaburzeniami, których obecność można podejrzewać po wykonaniu uroflowmetrii, są czynnościowa lub anatomiczna przeszkoda podpęcherzowa oraz nadczynność mięśnia wypieracza pęcherza. W warunkach prawidłowych krzywa przepływu jest zbliżona kształtem do  dzwonu. Nieprawidłowa krzywa może być spłaszczona, wieżowata, nieregularna, jednak żadna z nich nie jest patognomoniczna dla danej patologii w układzie moczowym. Po wstępnej ocenie wyglądu krzywej należy ocenić, czy wyliczone wartości określające mikcję, takie jak maksymalne tempo przepływu oraz średni przepływ, mieszczą się w granicach normy. W tym celu stworzono nomogramy dla różnych grup wiekowych oraz płci. Ostatnia część uroflowmetrii to ocena zalegania moczu po mikcji. Aktualnie zalecaną metodą oceniającą zaleganie moczu w pęcherzu jest badanie ultrasonograficzne. Wykazano, że objętość moczu zalegająca po mikcji zmniejsza się wraz z wiekiem; zależy ona także od płci oraz objętości pęcherza. Należy podkreślić, że jeden nieprawidłowy wynik uroflowmetrii wymaga powtórzenia badania. Ponadto wynik przepływu cewkowego powinien być interpretowany łącznie z danymi wynikającymi z wywiadu chorobowego.

EN

Uroflowmetry is a simple, non-invasive examination that should be the first test in the diagnostic process of lower urinary tract disorders in children. It is applicable particularly in the paediatric population where a comprehensive urodynamic examination, involving urinary bladder catheterisation, is frequently difficult due to the lack of cooperation with children. It must be remembered that the prerequisite for optimal uroflowmetry is recreating natural conditions of micturition. When interpreting results, one must assess the uroflow curve, which is a resultant of urethral resistance and pressure inside the urinary bladder. That is why the main paediatric disorders that can be suspected after uroflowmetry include a functional or anatomical subcystic barrier and hyperactivity of the detrusor muscle of the urinary bladder. In normal conditions, the uroflow curve resembles a bell. An abnormal curve can be flattened, tower-shaped or irregular, but none of them is pathognomonic for a given urinary pathology. After a preliminary interpretation of the curve, one must assess whether the calculated micturition parameters, such as maximum flow and average flow rates, are within normal ranges. For this purpose, age- and sex-specific nomograms have been created. The final part of uroflowmetry involves the evaluation of post-void residual urine volume. Currently, ultrasound scan is the recommended method. It has been shown that post-void residual urine volume decreases with age and depends upon sex and bladder capacity. It must be emphasised that one abnormal result of uroflowmetry requires re-examination. Moreover, the results should be interpreted in combination with patient’s medical history.

Keywords

EN

badanie urodynamiczne; krzywa przepływu; przepływ cewkowy; uroflowmetria

Discipline

• MEDICINE: MEDICINE

• Publisher: Medical Communications
• Journal: Pediatria i Medycyna Rodzinna
• Year: 2017
• Volume: 13
• Issue: 1
• Pages: 40–52

Contributors

author

Magda Rakowska

• Klinika Pediatrii, Nefrologii i Alergologii Dziecięcej, Wojskowy Instytut Medyczny, Warszawa, Polska. Kierownik Kliniki: dr hab. n. med. Bolesław Kalicki

author

Katarzyna Jobs

• Klinika Pediatrii, Nefrologii i Alergologii Dziecięcej, Wojskowy Instytut Medyczny, Warszawa, Polska. Kierownik Kliniki: dr hab. n. med. Bolesław Kalicki

author

Grzegorz Paruszkiewicz

• Medyczne Centrum Diagnostyki Urodynamicznej „URO-DYN”, Warszawa, Polska

author

Anna Jung

• Klinika Pediatrii, Nefrologii i Alergologii Dziecięcej, Wojskowy Instytut Medyczny, Warszawa, Polska. Kierownik Kliniki: dr hab. n. med. Bolesław Kalicki

References

• 1. Yang SSD, Chiang IN, Chang SJ: Interpretation of uroflowmetry and post-void residual urine in children: fundamental approach to pediatric non-neurogenic voiding dysfunction. Incont Pelvic Floor Dysfunct 2012; 6: 9–12.
• 2. Szlaga M: Uroflowmetria w praktyce. Przegląd Urologiczny 2013; 5 (81): 49–50.
• 3. Gidian-Jopa D: Urodynamika w urologii. Przegląd Urologiczny 2008; 4 (50): 30–33.
• 4. Abrams P, Feneley R, Torrens M: Urodynamics. Springer, London 2006: 20–38.
• 5. Yang SS, Chiang IN, Hsieh CH et al.: The Tzu Chi nomograms for maximum urinary flow rate (Qmax) in children: comparison with Miskolc nomogram. BJU Int 2014; 113: 492–497.
• 6. Jansson UB, Hanson M, Sillen U, Hellstrom AL: Voiding pattern and acquisition of bladder control from birth to age 6 years – a longitudinal study. J Urol 2005; 174: 289–293.
• 7. Chang SJ, Chiang IN, Hsieh CH et al.: Age- and gender-specific nomograms for single and dual post-void residual urine in healthy children. Neurourol Urodyn 2013; 32: 1014–1018.

• Document Type: article