Omdlenia u dzieci i młodzieży jako nagła, przemijająca, krótkotrwała i samoistnie ustępująca utrata świadomości spowodowana zmniejszeniem perfuzji mózgu

• Authors: Ewa Nowakowska , Aleksandra Morka , Lesław Szydłowski

Title variants

EN

Syncope in children and adolescents as a sudden, transient, short-term and spontaneously reversible loss of consciousness caused by a decrease in cerebral perfusion

• Languages of publication: EN PL

Abstracts

EN

Syncope is a common symptom in adolescents who come to the hospital emergency wards. The most common form of syncope is neurogenic type caused by impaired autoregulation of the circulatory system. This syncope is not generally life-threatening condition in a contrast to the less common but most dangerous cardiogenic type (e.g. cardiac arrhythmias due to Wolff–Parkinson– White syndrome, long QT time interval, atrioventricular blocks, haemodynamic obstructions in the outflow tract of the left or right ventricle, cardiomyopathy or coronary abnormalities). This paper refers to a new term, i.e. transient loss of consciousness. According to the new definition of syncope from 2009, temporary loss of consciousness has four components: a sudden occurrence, transient nature, short duration, and spontaneous regression. Currently, there are three main types of syncope associated with the cardiovascular system: neurogenic, orthostatic hypotension and a cardiac. The most common form in adolescents are neurogenic fainting which are often preceded by prodromal symptoms, i.e. decrease in blood pressure and heart rate. They can also occur in response to the stress or unusual situations. In the orthostatic syncope the loss of consciousness occurs in a very short time after the upright position and unlike neurogenic form, usually there are no prodromal symptoms, but tachycardia is present. The rarest, but also the most dangerous form of syncope is a cardiogenic type caused by arrhythmias or structural heart disease. This form may be the first sign of serious heart disease or even precede sudden cardiac death.

PL

Omdlenia są częstym objawem u młodzieży zgłaszającej się do szpitalnych oddziałów ratunkowych. Najczęstszą postacią są omdlenia odruchowe, spowodowane zaburzoną autoregulacją układu krążenia. Na ogół nie stanowią one stanu zagrożenia utraty życia, w odróżnieniu od znacznie rzadszych, lecz niebezpiecznych omdleń kardiogennych, które w pewnych okolicznościach mogą być bardzo groźne - występują one np. w wyniku zaburzeń rytmu serca w zespole Wolffa-Parkinsona-White'a czy wydłużonego odstępu QT, bloków przedsionkowo-komorowych, zaburzeń hemodynamicznych w zwężeniach drogi wypływu prawej lub lewej komory, kardiomiopatii lub nieprawidłowości naczyń wieńcowych. Niniejsze opracowanie dotyczy omdleń będących wycinkiem obszernego spektrum zaburzeń nazywanych przejściowymi utratami przytomności. Według nowej definicji omdleń z 2009 roku przejściowa utrata świadomości charakteryzuje się czterema głównymi cechami, którymi są: gwałtowne wystąpienie, przemijający charakter, krótki czas trwania oraz samoistne ustąpienie. Obecnie wyróżnia się trzy główne typy omdleń związanych z układem krążenia: odruchowe (neurogenne), ortostatyczne i kardiogenne. Najczęstszą postacią u młodzieży są omdlenia odruchowe, które w większości przypadków poprzedzone są objawami prodromalnymi i cechują się obniżeniem ciśnienia tętniczego oraz zwolnieniem częstości rytmu serca. Mogą wystąpić w odpowiedzi na stres lub nietypowe sytuacje życiowe. W omdleniach ortostatycznych utrata świadomości występuje w bardzo krótkim czasie po pionizacji i w odróżnieniu od omdleń odruchowych zwykle nie ma objawów prodromalnych, natomiast stwierdza się przyspieszenie częstości rytmu serca. Najrzadszą, ale zarazem najgroźniejszą formą omdleń są omdlenia kardiogenne, spowodowane zaburzeniami rytmu serca lub organiczną chorobą serca. Mogą być pierwszym objawem poważnej choroby serca lub nawet poprzedzać nagły zgon sercowy.

Keywords

EN

omdlenie; postural orthostatic tachycardia syndrome (POTS); presyncope; przejściowa utrata przytomności (T-LOC); stan przedomdleniowy; syncope; transient loss of consciousness (T-LOC); zespół tachykardii ortostatycznej (POTS)

Discipline

• MEDICINE: MEDICINE

• Publisher: Medical Communications
• Journal: Pediatria i Medycyna Rodzinna
• Year: 2014
• Volume: 10
• Issue: 3
• Pages: 234-241

Dates

published

2014

Contributors

author

Ewa Nowakowska

• Oddział Kardiologii Dziecięcej, Górnośląskie Centrum Zdrowia Dziecka w Katowicach, Polska. Kierownik: prof. dr hab. n. med. Lesław Szydłowski

author

Aleksandra Morka

• Klinika Kardiochirurgii Dziecięcej i Intensywnej Terapii, Polsko-Amerykański Instytut Pediatrii, Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków, Polska. Kierownik Kliniki: prof. dr hab. n. med. Janusz Skalski

author

Lesław Szydłowski

• Klinika Kardiologii Dziecięcej, Górnośląskie Centrum Zdrowia Dziecka w Katowicach, ul. Medyków 16, 40-752 Katowice, Polska, tel.: [phone], faks: [phone]. Kierownik: prof. dr hab. n. med. Lesław Szydłowski. Klinika Kardiologii Dziecięcej, Górnośląskie Centrum Zdrowia Dziecka w Katowicach, Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach, Polska. Kierownik Kliniki: prof. dr hab. n. med. Lesław Szydłowski

References

• 1. Moodley M: Clinical approach to syncope in children. Semin Pediatr Neurol2013; 20: 12–17.
• 2. Task Force for the Diagnosis and Management of Syncope; Euro- pean Society of Cardiology (ESC); European Heart Rhythm Association (EHRA); Heart Failure Association (HFA); Heart Rhythm Society (HRS); Moya A, Sutton R, Ammirati F et al.: Guidelines for the diagnosis and management of syncope (ver- sion 2009). Eur Heart J2009; 30: 2631–2671.
• 3. Bassetti CL: Transient loss of consciousness and syncope. Handb Clin Neurol2014; 119: 169–191.
• 4. Sutton R, Benditt D, Brignole M et al.: Syncope: diagnosis and management according to the 2009 guidelines of the European Society of Cardiology. Pol Arch Med Wewn2010; 120: 42–47.
• 5. Baran M, Szczepanski W, Bossowski A: Syncope in children and adolescents living in north-eastern Poland – scope of causes. Adv Med Sci2013; 58: 326–330.
• 6. Szydłowski L: Omdlenia u dzieci. Przegl Lek2007; 64 (Suppl. 3): 80–83.
• 7. Driscoll DJ, Jacobsen SJ, Porter CJ et al.: Syncope in children and adolescents. J Am Coll Cardiol1997; 29: 1039–1045.
• 8. Hannon DW, Knilans TK: Syncope in children and adolescents. Curr Probl Pediatr1993; 23: 358–384.
• 9. Noizet-Yverneau O, Hue V, Vaksmann G et al.: Syncope and pre- syncope in children and adolescents: a prospective study in a pedi- atric emergency care unit. Arch Pediatr2009; 16: 1111–1117.
• 10. Ikiz MA, Cetin II, Ekici F et al.: Pediatric syncope: is detailed medical history the key point for differential diagnosis?Pediatr Emerg Care2014; 30: 331–334.
• 11. Baran M: Analiza przyczyn omdleń u  dzieci i  młodzieży z regionu północno-wschodniej Polski hospitalizowanych w II Klinice Chorób Dzieci w latach 2000–2009 (praca doktorska). Białystok2010.
• 12. Rękawek J, Bieganowska K, Brzezińska-Paszke M et al.: Przyczy- ny omdleń u dzieci leczonych w kardiologicznym ośrodku refe- rencyjnym. Pediatr Pol2005; 80: 861–865.
• 13. van Dijk JG: Classifying syncope: the need for less confusion. Acta Paediatr2010; 99: 640–641.
• 14. Bieganowska K: Omdlenia wazowagalne u dzieci i młodzieży. Klin Pediatr1998; 6: 239–241.
• 15. Jardine DL: Vasovagal syncope: new physiologic insights. Cardi- ol Clin2013; 31: 75–87.
• 16. Kowalczyk A, Kowalczyk AK, Kozłowski D: Współczesne poglądy na terapię omdleń na podłożu wazowagalnym. Geriatria2011; 5: 212–219.
• 17. Tugba B, Zubeyir K, Nevzat U et al.: Cerebral blood flow of chil- dren with vasovagal syncope. Cardiol Young2014; 2: 1–7.
• 18. Busl KM, Greer DM: Hypoxic-ischemic brain injury: pathophys- iology, neuropathology and mechanisms. NeuroRehabilitation2010; 26: 5–13.
• 19. Lelonek M: Wartość wywiadu, testu pochyleniowego i analizy zmienności rytmu serca w diagnostyce omdleń o niewyjaśnionej etiologii. Pol Przegl Kardiol2004; 6: 69–75.
• 20. Chen L, Li X, Todd O et al.: A clinical manifestation-based pre- diction of haemodynamic patterns of orthostatic intolerance in children: a multi-centre study. Cardiol Young2014; 24: 649–653.
• 21. Stewart JM: Common syndromes of orthostatic intolerance. Pediatrics2013; 131: 968–980.
• 22. Oko-Łagan J, Kuźma J, Pietrucha B et al.: Omdlenia kardiogenne u dzieci. Przegl Lek2007; 64 (Suppl. 3): 87–91.
• 23. Fazio G, Novo G, D’angelo L et al.: Syncope in pediatric patients: role of arrhythmias. Minerva Cardioangiol2009; 57: 271–272.
• 24. Brembilla-Perrot B, Chometon F, Marçon O et al.: [Comparison of patients with paroxysmal junctional tachycardia and syncope with those without syncope]. Ann Cardiol Angeiol (Paris) 2009; 58: 215–219.
• 25. Conte G, Dewals W, Sieira J et al.: Drug-induced Brugada syn- drome in children: clinical features, device-based management, and long-term follow-up. J Am Coll Cardiol2014; 63: 2272–2279.
• 26. Celiker A, Erdoğan I, Karagöz T et al.: Clinical experiences of  patients with catecholaminergic polymorphic ventricular tachycardia. Cardiol Young2009; 19: 45–52.
• 27. Behere SP, Shubkin CD, Weindling SN: Recent advances in the understanding and management of long QT syndrome. Curr Opin Pediatr2014; 26: 727–733.
• 28. Sgarbossa EB, Pinski SL, Jaeger FJ et al.: Incidence and predictors of syncope in paced patients with sick sinus syndrome. Pacing Clin Electrophysiol1992; 15: 2055–2060.
• 29. Ziółkowska L, Kawalec W, Turska-Kmieć A et al.: Czynniki ryzy- ka nagłego zgonu sercowego u dzieci z kardiomiopatią przero- stową. Stand Med2009; 6: 823–828.
• 30. van Loon RL, Roofthooft MT, van Osch-Gevers M et al.: Clinical characterization of pediatric pulmonary hypertension: complex presentation and diagnosis. J Pediatr2009; 155: 176–182.

• Document Type: article