PL
StreszczenieWstępStwardnienie rozsiane stanowi przewlekłą, demielinizacyjną chorobę ośrodkowego układu nerwowego o podłożuautoimmunologicznym. Największą liczbę zachorowań obserwuje się między 18. - 20. a 40. rokiem życia, czyli wśródpopulacji w wieku produkcyjnym.CelCelem badań jest przedstawienie cech demograficznych chorych na stwardnienie rozsiane oraz poziomu akceptacji chorobywg skali AIS.Materiał i metodyBadania przeprowadzono po otrzymaniu zgody numer KB 643/2016 Komisji Bioetycznej UMK w Toruniu przy CollegiumMedicum im. Ludwika Rydygiera w Bydgoszczy. Miejscem badań była siedziba Polskiego Towarzystwa StwardnieniaMateriał badawczy stanowiło 100. chorych na stwardnienie rozsiane ( 68 kobiet i 32. mężczyzn). Posłużono się ankietąwłasnej konstrukcji, kwestionariuszem Akceptacji Choroby AIS. Przyjęto poziom istotności p< 0,05 jako poziom istotnystatystycznie.WynikiŚrednia wieku badanych wyniosła 42 lata. Najliczniejszą grupę stanowili respondenci w wieku 26-40 lat – 37,0% oraz 41-55lat – 33,0%; z wyższym wykształceniem – 41,0 % oraz zawodowym – 20 %. Analizie poddano korelacje między ogólnąjakością życia a jej poszczególnymi wymiarami oraz akceptacją choroby.WnioskiStwierdzono zależność między stopniem akceptacji choroby a poziomem oceny jakości życia i występowaniem problemówpielęgnacyjnych. Istnieje związek między wybranymi zmiennymi socjodemograficznymi a oceną jakości życia i akceptacjąchoroby.Słowa kluczowe: stwardnienie rozsiane, pielęgniarka, problem pielęgnacyjny, jakość życia, akceptacja choroby