PL
Pszczoły są powszechnie hodowane przez ludzi w celu pozyskiwania miodu, wosku oraz mleczka pszczelego. Owady te uczestniczą także w zapylaniu roślin dziko rosnących oraz uprawnych. Koegzystencja ludzi i pszczół, wiąże się z ryzykiem użądlenia, co u osób predysponowanych może prowadzić do anafilaksji. Zwykle w miejscu użądlenia pojawia się miejscowy rumień, któremu towarzyszy ból oraz obrzęk do 10 cm, utrzymujący się do 24 godzin. Stanowi to fizjologiczną odpowiedź organizmu na jad. Ciężkie reakcje ogólnoustrojowe dotyczą od 0,9% do 3,4% wszystkich przypadków użądleń przez owady błonkoskrzydłe u dorosłych. Są one przyczyną 48,2% wszystkich śmierci wywołanych anafilaksją w tej grupie wiekowej. U dzieci od 0,5% do 0,9% użądleń kończy się ciężkimi reakcjami ogólnoustrojowymi, które stanowią 20,2% wszystkich anafilaksji. W jadzie pszczół zidentyfikowano ponad 103 substancje czynne, z czego dwanaście zostało zaklasyfikowanych jako alergeny. Pięć spośród nich odpowiada za 95% wszystkich reakcji alergicznych. Do tej grupy należą: fosfolipaza A2 (Api m 1), hialuronidaza (Api m 2), kwaśna fosfataza (Api m 3), dipeptydylowa peptydaza IV (Api m 5) oraz ikarapina (Api m 10). Obecnie dostępny jest szeroki panel metod diagnostycznych, które umożliwiają diagnozowanie oraz leczenie pacjentów z alergią na jad pszczoły. Można również przypuszczać, iż ciągłe poszukiwanie coraz lepszych narzędzi diagnostycznych w przyszłości zaowocuje jeszcze lepszymi testami.