PL
Wstęp: W 1922 r. Max Thorek opisał metodę redukcji piersi z przeniesieniem kompleksu brodawka–otoczka (KBO) jako wolnego przeszczepu. Początkowo technika ta spotkała się z dość dużą krytyką. Zaczęto więc poszukiwać rozwiązań gwarantujących uzyskanie lepszych wyników estetycznych operacji redukcji piersi.
Cel: Celem niniejszej pracy jest przedstawienie własnych doświadczeń związanych z wykonywaniem redukcji piersi metodą Thoreka u pacjentek z gigantomastią i rozważenie, czy technika ta nadal znajduje zastosowanie w XXI w.
Materiały i metody: Badaniem objęto kobiety operowane z powodu dużych piersi w Klinice Chirurgii Plastycznej, Rekonstrukcyjnej i Estetycznej w latach 2012–2021. Do analizy włączono 95 kobiet w wieku od 17 do 76 lat. Wyniki: W analizowanej grupie, do której zakwalifikowano 95 kobiet, u 14 wykonano redukcję piersi z przeniesieniem KBO w postaci wolnego przeszczepu (zmodyfikowana metoda Thoreka). U pozostałych 81 wykonano redukcję piersi z przeniesieniem KBO na szypule (górno-przyśrodkowej – 78, dolnej – 1, górno-dolnej sposobem McKissocka – 2).
Wnioski: Metoda Thoreka nadal znajduje zastosowanie w wybranej grupie kobiet. Technika ta wydaje się jedyną bezpieczną u pacjentek z gigantomastią, z wysokim ryzykiem martwicy KBO związanym z dystansem przeniesienia brodawki, a także po zakończonym okresie rozrodu. Główne jej wady (tendencja do zbyt szerokich i płaskich piersi, nieprzewidywalna projekcja brodawek i pigmentacja otoczek sutkowych) mogą być zminimalizowane przez zastosowanie modyfikacji metody Thoreka lub małoinwazyjnych technik uzupełniających.