PL
„Pulsujące serce rtęci” od czasu jego odkrycia przez Aleksandra Voltę w roku 1800
wzbudziło zainteresowanie wielu badaczy. W roku 1829 Friedlieb Ferdinand Runge nadał temu
doświadczeniu ostateczny kształt. Z biegiem lat znajdowano rozmaite wyjaśnienia tego
doświadczenia. Badania Lippmanna pokazały, że zależność napięcia powierzchniowego rtęci
od potencjału można opisać nieliniową krzywą elektrokapilamą. Nasze obserwacje zmiany
potencjału rtęci, wsparte komputerowo, doprowadziły do zadowalającego wyjaśnienia tego
fenomenu.