PL
Hemangiopericytoma jest nowotworem mezenchymalnym, który wywodzi się z perycytów otaczających naczynia włosowate. Etiologia tego nowotworu nie została dotychczas poznana. Może lokalizować się on w dowolnej części ciała, najczęściej występuje w miednicy i kończynach dolnych, znacznie rzadziej w rejonie głowy i szyi. Charakterystyczną cechą guza jest jego powolny wzrost, niezależnie od stopnia złośliwości, oraz bogate unaczynienie. Leczeniem z wyboru jest operacyjne usunięcie guza z zastosowaniem uzupełniającej radioterapii.
Opis przypadku: Opisano przebieg objawów klinicznych, proces diagnostyczny i terapeutyczny u 71-letniej pacjentki przyjętej do Katedry i Kliniki Otolaryngologii Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego z powodu obustronnej niedrożności nosa i zaburzeń połykania nasilających się od 6 miesięcy. Po przeprowadzeniu diagnostyki obrazowej stwierdzono bogato unaczyniony guz obejmujący przestrzeń przygardłową oraz wypełniający nosogardło po stronie lewej. Zaplanowano i przeprowadzono resekcję guza z dostępu szyjnego. W badaniu histopatologicznym rozpoznano hemangiopericytomę. Okres pooperacyjny nie był powikłany. Chora zakwalifikowana została do uzupełniającego leczenia radioterapią. Od czasu zabiegu nie zaobserwowano wznowy miejscowej. Pacjentka pozostaje pod obserwacją.
Wnioski: Hemangiopericytoma jest rzadkim guzem, który charakteryzuje się różnorodnym obrazem klinicznym oraz trudnym do przewidzenia rokowaniem przeżycia wolnego od wznowy po zastosowanym leczeniu. Długotrwały, bezobjawowy wzrost nowotworu jest przyczyną rozpoznawania go w zaawansowanym stadium. Diagnostyka opiera się na badaniach obrazowych, a przede wszystkim na wyniku badania histopatologicznego. Najlepsze efekty przynosi radykalne leczenie operacyjne guza. W celu zmniejszenia ryzyka wznowy zalecane jest zastosowanie uzupełniającej radioterapii. Nawroty miejscowe mogą pojawić się nawet po długim czasie od zakończenia leczenia, dlatego konieczna jest wieloletnia obserwacja.