Full-text resources of PSJD and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl
Visit https://bibliotekanauki.pl
Journal
Article title
Content
Full texts:
Title variants
Languages of publication
Abstracts
Wprowadzenie: Alergiczny nieżyt nosa dotyczy blisko 25% polskiej populacji. Spośród alergenów pyłkowych najczęstszą przyczynę alergicznego nieżytu nosa stanowią: trawy, brzoza i bylica. Znajomość charakterystyki sezonów pyłkowych niezbędna jest w diagnostyce, monitorowaniu terapii oraz prewencji alergicznego nieżytu nosa.
Cel: Celem pracy jest analiza sezonów pyłkowych roślin najczęściej alergizujących w populacji polskiej; traw, brzozy i bylicy w latach 2003–2017 w Warszawie.
Materiał i metody: Pomiary stężenia pyłku prowadzono metodą objętościową z wykorzystaniem aparatu typu Burkard, pracującego w trybie wolumetrycznym ciągłym. Analizę sezonów pyłkowych przeprowadzono w oparciu o następujące cechy: początek, koniec i długość sezonu, suma roczna dobowych stężeń pyłku, dobowe stężenie maksymalne, liczba dni ze stężeniem maksymalnym i stężeniem progowym. W analizie statystycznej do badania zależności między zmiennymi użyto regresji liniowej wraz ze współczynnikiem korelacji Pearsona, wyznaczono też wartości charakterystyk opisowych badanych rozkładów.
Wyniki: W analizowanym okresie średnia data początku sezonu pyłkowego brzozy przypada 10 kwietnia, a należy on do sezonów o średniej długości (średnio 47 dni). Stężenie powyżej 75 z/m3, kiedy u większości uczulonych należy spodziewać się objawów alergicznych, rejestrowano przez średnio 18 dni. Najwyższe stężenie dobowe pyłku brzozy sięgające 6321 z/m3 (2012) prawie 20-krotnie przekraczało najniższą wartość maksymalnego stężenia (2015). Spośród analizowanych taksonów najwyższe wartości stężenia dobowego i sum rocznych odnotowano dla pyłku brzozy. Średnia data początku sezonu pylenia traw przypada 13 maja. Jest on najdłuższym sezonem pyłkowym (średnio 134 dni), a okres, gdy stężenie przekraczało 50 z/m3 obejmował średnio 26 dni. Najwyższe stężenie dobowe pyłku traw sięgające 469 z/m3 (2007) 3,5-krotnie przekraczało najniższą wartość maksymalnego stężenia (2016). Średnia data początku sezonu pylenia bylicy przypada 16 lipca. Sezon trwa średnio 65 dni, podczas gdy stężenie przekraczające 30 z/m3 rejestrowano przez średnio 12 dni. Najwyższe stężenie dobowe pyłku bylicy sięgające 154 z/m3 (2007) 4-krotnie przekraczało najniższą wartość maksymalnego stężenia (2013). Dla wszystkich analizowanych taksonów najsilniej skorelowane zmienne to roczna suma dobowych stężeń pyłku (Sezonowy Indeks Pylenia) i dobowe stężenie maksymalne (korelacja dla pyłku brzozy = 0,92; dla pyłku traw = 0,88; a dla pyłku bylicy = 0,91).
Wnioski: Okresy pojawiania się pyłku w powietrzu wykazują pewne zróżnicowanie w analizowanym 15-leciu. Stężenie maksymalne w sezonie pyłkowym dla analizowanych taksonów i roczna suma dobowych stężeń pyłku wykazują odpowiedzialnajwiększą zmienność, szczególnie silnie wyrażoną w przypadku pyłku brzozy. Istnieje liniowa zależność pomiędzy roczną sumą dobowych stężeń pyłku, a wartością stężenia maksymalnego i liczbą dni ze stężeniem progowym dla wszystkich analizowanych taksonów. Zmienność parametrów opisujących dynamikę sezonów pyłkowych wskazuje na potrzebę śledzenia, zarówno przez chorych z alergią wziewną, jak i lekarzy, bieżących informacji o stężeniu pyłku w powietrzu w trakcie trwania sezonu pyłkowego.
Cel: Celem pracy jest analiza sezonów pyłkowych roślin najczęściej alergizujących w populacji polskiej; traw, brzozy i bylicy w latach 2003–2017 w Warszawie.
Materiał i metody: Pomiary stężenia pyłku prowadzono metodą objętościową z wykorzystaniem aparatu typu Burkard, pracującego w trybie wolumetrycznym ciągłym. Analizę sezonów pyłkowych przeprowadzono w oparciu o następujące cechy: początek, koniec i długość sezonu, suma roczna dobowych stężeń pyłku, dobowe stężenie maksymalne, liczba dni ze stężeniem maksymalnym i stężeniem progowym. W analizie statystycznej do badania zależności między zmiennymi użyto regresji liniowej wraz ze współczynnikiem korelacji Pearsona, wyznaczono też wartości charakterystyk opisowych badanych rozkładów.
Wyniki: W analizowanym okresie średnia data początku sezonu pyłkowego brzozy przypada 10 kwietnia, a należy on do sezonów o średniej długości (średnio 47 dni). Stężenie powyżej 75 z/m3, kiedy u większości uczulonych należy spodziewać się objawów alergicznych, rejestrowano przez średnio 18 dni. Najwyższe stężenie dobowe pyłku brzozy sięgające 6321 z/m3 (2012) prawie 20-krotnie przekraczało najniższą wartość maksymalnego stężenia (2015). Spośród analizowanych taksonów najwyższe wartości stężenia dobowego i sum rocznych odnotowano dla pyłku brzozy. Średnia data początku sezonu pylenia traw przypada 13 maja. Jest on najdłuższym sezonem pyłkowym (średnio 134 dni), a okres, gdy stężenie przekraczało 50 z/m3 obejmował średnio 26 dni. Najwyższe stężenie dobowe pyłku traw sięgające 469 z/m3 (2007) 3,5-krotnie przekraczało najniższą wartość maksymalnego stężenia (2016). Średnia data początku sezonu pylenia bylicy przypada 16 lipca. Sezon trwa średnio 65 dni, podczas gdy stężenie przekraczające 30 z/m3 rejestrowano przez średnio 12 dni. Najwyższe stężenie dobowe pyłku bylicy sięgające 154 z/m3 (2007) 4-krotnie przekraczało najniższą wartość maksymalnego stężenia (2013). Dla wszystkich analizowanych taksonów najsilniej skorelowane zmienne to roczna suma dobowych stężeń pyłku (Sezonowy Indeks Pylenia) i dobowe stężenie maksymalne (korelacja dla pyłku brzozy = 0,92; dla pyłku traw = 0,88; a dla pyłku bylicy = 0,91).
Wnioski: Okresy pojawiania się pyłku w powietrzu wykazują pewne zróżnicowanie w analizowanym 15-leciu. Stężenie maksymalne w sezonie pyłkowym dla analizowanych taksonów i roczna suma dobowych stężeń pyłku wykazują odpowiedzialnajwiększą zmienność, szczególnie silnie wyrażoną w przypadku pyłku brzozy. Istnieje liniowa zależność pomiędzy roczną sumą dobowych stężeń pyłku, a wartością stężenia maksymalnego i liczbą dni ze stężeniem progowym dla wszystkich analizowanych taksonów. Zmienność parametrów opisujących dynamikę sezonów pyłkowych wskazuje na potrzebę śledzenia, zarówno przez chorych z alergią wziewną, jak i lekarzy, bieżących informacji o stężeniu pyłku w powietrzu w trakcie trwania sezonu pyłkowego.
Journal
Year
Volume
Pages
44-53
Physical description
Dates
published
2018-09-10
Contributors
References
Document Type
Publication order reference
Identifiers
YADDA identifier
bwmeta1.element.ceon.element-f5e8915f-51f9-3960-9554-7707d2ab2c81
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.