PL
Bronchoskopia została wprowadzona do praktyki klinicznej przed ponad 100 laty. Dzięki postępowi technicznemu dzisiejsze zabiegi bronchoskopowe nie ograniczają się tylko do światła tchawicy i pierwszych generacji oskrzeli, ale pozwalają także na uzyskanie obrazów i pobranie materiałów diagnostycznych z obwodowych dróg oddechowych oraz struktur położonych poza światłem oskrzeli. Dostępne dziś techniki bronchoskopowe, takie jak płukanie oskrzelowo-pęcherzykowe, chroniona szczoteczka mikrobiologiczna, transbronchialna biopsja płuca i węzłów chłonnych, pozwalają na wykorzystanie bronchoskopii jako metody diagnostycznej w różnych postaciach zakażeń dolnych dróg oddechowych. Należą do nich m.in. wewnątrzszpitalne zapalenia płuc, w których pozyskanie wysokiej jakości materiału diagnostycznego z dolnych dróg oddechowych pozwala na odpowiednie ukierunkowanie leczenia. Inną, ważną grupę chorych, u których bronchoskopia jest rutynowo wykorzystywana w diagnostyce zakażeń dolnych dróg oddechowych stanowią pacjenci z zaburzeniami odporności. Ze względu na postęp medycyny liczebność tej grupy systematycznie się zwiększa, co w konsekwencji skutkuje większą liczbą oportunistycznych zakażeń dolnych dróg oddechowych. Bronchoskopia odgrywa kluczową rolę w diagnostyce tych zakażeń. Przykład stanowią biorcy przeszczepu płuca, u których bronchoskopia pozwala na monitorowanie procesu odrzucania i różnicowania tego procesu z zakażeniami. Bronchoskopia odgrywa również ważną rolę w diagnostyce zakażeń prątkami gruźliczymi i niegruźliczymi. W tej grupie chorych ma ona szczególne znaczenie u pacjentów niepotrafiących wykrztusić plwociny do badań mikrobiologicznych.