PL
W chwili obecnej biopsja węzła chłonnego wartowniczego jest standardem stosowanym do oceny stopnia zaawansowania raka gruczołu piersiowego oraz czerniaka skóry. Celem pracy była ocena roli biopsji węzła wartowniczego w leczeniu pacjentek z rakiem piersi w naszym materiale. Materiał i metodyka. Przeanalizowano dokumentację medyczną 258 pacjentek z pierwotnie operacyjnym rakiem piersi, zakwalifikowanych do leczenia operacyjnego z biopsją węzła chłonnego wartowniczego w latach 2004-2014 w Klinice Chirurgicznej 4. WSKzP. Na kilka godzin przed planowanym leczeniem operacyjnym podawany jest w okolicę guza lub podotoczkowo radioizotop (Technet-99 znakowany koloidem). Po 1-2 godzinach od podania znacznika wykonywana jest limfoscyntygrafia z oznaczeniem na skórze orientacyjnej lokalizacji węzła chłonnego wartowniczego. Wyniki. Na podstawie zgromadzonego materiału uzyskano: czułość – 100%, swoistość – 94,6%. Wyniki fałszywie ujemne uzyskano w 4 (5,5%) przypadkach. Wnioski. 1. Technika oznaczania węzła chłonnego wartowniczego w raku piersi oparta na pojedynczej metodzie wizualizacji przy użyciu radioizotopu jest techniką przydatną i dobrą. 2. Czynnikiem wpływającym na uzyskane wyniki biopsji węzła chłonnego wartowniczego (wyniki prawdziwie dodatni i ujemne oraz fałszywie ujemne) była liczba wyciętych węzłów chłonnych poza węzłem chłonnym wartowniczym. 3. Pacjentki z ekspresją receptora estrogenowego miały częściej przerzuty nowotworowe do węzła chłonnego wartowniczego (145 przypadków 56%). 4. Odsetek wyników fałszywie ujemnych był w granicy dopuszczalności podawanej w piśmiennictwie, tj. 5,5% w naszym materiale. 5. W rękach doświadczonego zespołu biopsja węzła chłonnego wartowniczego jest wiarygodnym i obciążonym małym ryzykiem powikłań narzędziem diagnostycznym