Wyniki wieloośrodkowych badań dotyczących diagnostyki i leczenia raka krtani w Polsce w latach 2001–2010

• Authors: Ewa Osuch-Wójcikiewicz , Antoni Bruzgielewicz , Daniel Majszyk , Jarosław Łuczaj , Katarzyna Pawlak-Osińska , Dominik Stodulski , Magdalena Pomarańska , Dariusz Kaczmarczyk , Małgorzata Leszczyńska , Wojciech Domka , Katarzyna Miśkiewicz-Orczyk , Sylwia Postuła , Paweł Golusiński , Michał Piotrowicz , Kazimierz Niemczyk

Abstracts

PL

Wstęp: Rak krtani jest w Polsce najczęściej występującym nowotworem złośliwym regionu głowy i szyi. Rozpoznaje się go przede wszystkim u mężczyzn pomiędzy 50.–70. rokiem życia. Badania wieloośrodkowe, których celem było przedstawienie obrazu epidemiologicznego i klinicznego raka krtani, prowadzone były od 1980 roku. Obecne, koordynowane przez Klinikę Otolaryngologii WUM, mają za główny cel przedstawienie ewolucji procesu diagnostycznego i terapeutycznego. Materiał i metody: Analizie retrospektywnej poddano dane dotyczące chorych diagnozowanych i leczonych z powodu raka krtani w latach 2001–2010 w 12 ośrodkach. Na platformie bazy Microsoft Access 2003 (SP 2) stworzono program do gromadzenia danych, które następnie poddano analizie statystycznej. Wyniki: Zgromadzono dane dotyczące 4124 chorych, w tym 3682 mężczyzn (89,3%) i 442 kobiet (10,7%). Najliczniejszą grupę stanowili chorzy pomiędzy 50. a 60. rokiem życia – 41,5% oraz między 60. a 70. rokiem życia – 29,6%. Aż 81,3% pacjentów było nałogowymi palaczami papierosów. U 1634 chorych stwierdzono I i II stopień zaawansowania nowotworu, przy czym u 5 chorych był to rak in situ. U 2490 chorych zdiagnozowano III i IV stopień zaawansowania nowotworu. Najczęstszym umiejscowieniem raka były: głośnia, trzy piętra krtani oraz nadgłośnia i głośnia. Największą grupę stanowili pacjenci z rakiem krtani T3 – 1367 (33%). Węzły chłonne (cecha N) obecne były u 1216 chorych (29,5%). Największą grupę stanowiły węzły określane jako N2b i N2c, czyli powyżej 6 cm, oraz mnogie. Zdiagnozowano je u 533 chorych (13%). Węzły te występowały z rakami krtani określanymi jako T3 i T4a, a więc były to nowotwory zaawansowane miejscowo i regionalnie. Rodzaj zastosowanego leczenia bardzo różnił się w zależności od stopnia zaawansowania nowotworu. Sama chirurgia dotyczyła 73,7% pacjentów z nowotworem w stopniu I lub II, oraz jedynie 28,6% pacjentów z nowotworem w stopniu III lub IV. Nowotwory w zaawansowanych stadiach znacznie częściej były leczone terapią łączoną: chirurgią i radioterapią. Wyniki leczenia – mierzone przeżyciem całkowitym – wynosiły odpowiednio: w grupie chorych z zawansowaniem raka w I i II stopniu – 64%, w grupie chorych z zaawansowaniem raka w stopniu III i IV – 61%. Wnioski: Skuteczność rozpoznawania raka krtani w Polsce jest duża, jednak skróceniu powinien ulec czas upływający od wystąpienia u pacjenta objawów do uzyskania diagnozy. Natomiast skuteczność leczenia chirurgicznego jest zdecydowanie niezadowalająca. Stworzenie stałej platformy do prowadzenia (i monitorowania) przebiegu diagnostyki i leczenia raka krtani, pozwoli na zweryfikowanie postępowania i osiągnięcie lepszych wyników. Jest to zadanie dla środowiska otorynolaryngologów.

Keywords

PL

rak krtani; epidemiologia; charakterystyka kliniczna; badanie wieloośrodkowe

• Publisher: Index Copernicus International
• Journal: Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
• Year: 2016
• Volume: 5(2)
• Pages: 1-11

Contributors

author

Ewa Osuch-Wójcikiewicz

author

Antoni Bruzgielewicz

author

Daniel Majszyk

author

Jarosław Łuczaj

author

Katarzyna Pawlak-Osińska

author

Dominik Stodulski

author

Magdalena Pomarańska

author

Dariusz Kaczmarczyk

author

Małgorzata Leszczyńska

author

Wojciech Domka

author

Katarzyna Miśkiewicz-Orczyk

author

Sylwia Postuła

author

Paweł Golusiński

author

Michał Piotrowicz

author

Kazimierz Niemczyk