PL
Cel: Celem pracy była retrospektywna analiza czynników wpływających na powstanie i nasilenie wczesnego i późnego odczynu popromiennego oraz jego częstość występowania u pacjentów po radio- lub radiochemioterapii uzupełniającej w raku ślinianek. Materiał i metody: Do analizy włączono pacjentów napromienianych w latach 2006–2016 – 113 z wczesnym i 91 z późnym odczynem popromiennym. Przeanalizowano częstość ostrego odczynu popromiennego ze strony śluzówek, czas jego wystąpienia, nasilenie, czas gojenia, a także częstość występowania późnego odczynu popromiennego ze strony skóry i tkanki podskórnej. Zidentyfikowano czynniki mogące mieć wpływ na powstanie i nasilenie odczynu. Wyniki: Nasilenie ostrego oraz obecność późnego odczynu popromiennego nie wpływają na przeżycie całkowite. Na nasilenie ostrego odczynu popromiennego ze strony śluzówek wpływają dawki: w obszarze loży po guzie oraz w obszarze węzłowym. Nasilenie wczesnego odczynu popromiennego jest większe u mężczyzn, chorych bardziej zaawansowanych (wyższe T oraz N+ w skali TNM), napromienianych na większy obszar oraz tych, u których zastosowano planowanie dwuwymiarowe i uzupełniającą radiochemioterapię. Późny odczyn ze strony skóry i tkanki podskórnej dominował u chorych napromienianych na obszary węzłowe oraz u tych, u których występowało większe nasilenie wczesnego odczynu popromiennego. Wnioski: Uzupełniająca radioterapia lub radiochemioterapia w raku ślinianek wiąże się z akceptowalną toksycznością, która pozostaje bez wpływu na przeżycie całkowite