Analiza efektów diagnostyczno-leczniczych po pierwszym roku życia dzieci z wybranych grup ryzyka wrodzonych zaburzeń słuchu

• Authors: Sebastian Kocoń , Agnieszka Wiatr , Patryk Hartwich , Paweł Stręk , Remigiusz Ziarno , Jacek Składzień , Maciej Wiatr

Abstracts

PL

Wstęp: Optymalnym okresem do przeprowadzenia diagnostyki zaburzeń słuchu są pierwsze 3 miesiące życia dziecka, a odpowiednia terapia oraz wdrożenie leczenia i/lub rehabilitacji powinno być rozpoczęte przed ukończeniem 6. miesiąca życia. Podczas diagnozowania niedosłuchu u dzieci pojawiają się różnego rodzaju problemy, które mogą wpływać na wydłużenie czasu terapii.
Cel:/ Celem pracy jest analiza efektów diagnostycznych niedosłuchu uzyskanych po 1. roku życia dzieci z wrodzonymi zaburzeniami słuchu.
Materiał i metody: Opracowanie ma charakter retrospektywnej analizy przypadków dzieci od 1. do 3. miesiąca życia, a obserwowanych w latach 2015–2016. Na potrzeby przeprowadzonej analizy utworzono cztery grupy małych pacjentów:
dzieci z zespołem Downa
• dzieci z innymi chorobami lub uszkodzeniem układu nerwowego
• dzieci z rozszczepem podniebienia lub podniebienia i wargi górnej
• dzieci z wrodzoną cytomegalią.
W celu analizy efektów diagnostyczno-leczniczych , działania podjęto dwutorowo:
• drożono postepowanie
• nie wdrożono ostatecznego postępowania.
Wyniki: Analizie poddano wyniki 250 dzieci przebadanych w latach 2015–2016 w ośrodku III stopnia referencyjności. Największą liczbę pacjentów w kategorii obserwacyjnej zanotowano w grupie dzieci z wrodzoną cytomegalią (71,1%). Największy odsetek dzieci, u których zaprotezowano narząd słuchu stanowiły dzieci z zespołem Downa. Brak ostatecznego postępowania najczęściej obserwowano u dzieci z rozszczepem podniebienia lub podniebienia i wargi górnej (41,6%).
Wnioski:
• czesne zaprotezowanie słuchu jest istotne, ponieważ jego brak stwarza ryzyko zahamowania rozwoju mowy, a co za tym idzie – rozwoju psychicznego dziecka. Dlatego nie należy wstrzymywać się z podjęciem tej decyzji. Dotyczy to również dzieci z rozszczepem podniebienia, lub podniebienia i wargi górnej, pomimo zaplanowanych zabiegów chirurgicznych roszczepu.
• Największy odsetek dzieci z wdrożonym postępowaniem obserwowano w grupie z wrodzoną cytomegalią. Przewlekły wpływ oddziaływania wirusa cytomegalii na słuch dziecka skłania do dokonywania okresowych badań kontrolnych słuchu nawet wówczas, gdy wyniki badań wskazują na słuch prawidłowy
• U dzieci z nieprawidłowościami neurologicznymi obserwacja przez 1. rok życia jest często zbyt krótka, aby definitywnie wykluczyć pojawienie się problemów ze słuchem

Keywords

PL

diagnostyka niedosłuchu u dzieci; przesiewowe badania słuchu; czynniki ryzyka niedosłuchu u noworodków

• Journal: Otolaryngologia Polska
• Year: 2018
• Volume: 72(3)
• Pages: 11-18

Dates

published

2018-05-16

Contributors

author

Sebastian Kocoń

author

Agnieszka Wiatr

author

Patryk Hartwich

author

Paweł Stręk

author

Remigiusz Ziarno

author

Jacek Składzień

author

Maciej Wiatr

Identifiers

DOI

10.5604/01.3001.0012.0479