PL
Ocena równowagi i chodu jest ważnym elementem badania otoneurologicznego. W artykule przedstawiono najważniejsze kliniczne „testy przyłóżkowe” stosowane u pacjentów w diagnostyce zaburzeń układu równowagi. Problemy ze stabilnością mogą pojawiać się zarówno w uszkodzeniu błędnika, jak i w dysfunkcji układu nerwowego, mięśniowego i wzrokowego. Badanie ruchomości gałek ocznych, w tym: zakres ruchów, stabilność fiksacji, obecności oczopląsu, test sakkadowy i śledzenia, wskazują na zaburzenia motoryki. Omówiono testy oceniające stabilność pacjenta podczas stania i funkcję móżdżku. Przedstawiono kryteria interpretacji zaburzeń w ocenie klinicznej. Opisano testy potrząsania głową oraz pchnięcia głowy, oceniające niestabilność układu przedsionkowego. Autorzy zwrócili uwagę na powiązanie wyników badania z uszkodzeniem błędnika i zaburzeniami ośrodkowego układu nerwowego. Przeanalizowano testy stosowane w diagnostyce łagodnych położeniowych zawrotów głowy oraz stosowane w ocenie chodu i zdolności pacjentów do samodzielnego poruszania się. W bardziej rozbudowanych i czasochłonnych testach – dynamicznym indeksie chodu i skali równowagi Berga – ocena dotyczy ilościowych aspektów sprawności chodu, a wyniki uzyskuje się na podstawie przyznawanych punktów w różnych zadaniach, na przykład wykonywanie obrotu, przechodzenie nad przeszkodami i wokół nich. Wszystkie przedstawione testy są ważnym elementem badania klinicznego, dają pierwsze informacje o stanie pacjenta i pozwalają ukierunkować dalsze postępowanie diagnostyczne.