PL
Wprowadzenie: Zaburzenia głosu w populacji dzieci w wieku szkolnym są szczególnie trudnym problemem medycznym, ponieważ generują szereg trudności społecznych, psychologicznych i edukacyjnych. Nie znamy liczby dzieci z zaburzeniami głosu w Polsce. Takie badania w naszym kraju nie były dotąd przeprowadzone, a konsekwencja ich braku, tj. nieokreślona sytuacja epidemiologiczna w zakresie zaburzeń głosu w naszym kraju, ogranicza rozwój działań profilaktycznych i diagnostyczno-terapeutycznych.
Cel: Celem badań była ocena częstości występowania zaburzeń głosu u dzieci rozpoczynających naukę w szkole na terenie województwa mazowieckiego.
Materiał i metoda: Badania zaplanowano jako retrospektywną analizę danych ankietowych uczniów klas pierwszych szkół podstawowych z województwa mazowieckiego. Kwestionariusz, który wypełniali rodzice/opiekunowie dzieci, składał się z 5 pytań dotyczących głosu. Analizie statystycznej poddano 7891 ankiet dotyczących dzieci w wieku 7 lat, rozpoczynających naukę w szkole podstawowej.
Wyniki: Przeprowadzona analiza badań ankietowych pokazała, że wśród dzieci rozpoczynających naukę w szkole znaczący odsetek dzieci (12,8%) posiada zaburzenia głosu. Wyniki potwierdziły częstsze występowanie dysfonii u chłopców (14,6%) niż u dziewcząt (10,8%) oraz wskazały na istotny związek występujących zaburzeń głosu i ekspresji emocji u dzieci.
Wnioski: Badania ankietowe głosu na Mazowszu umożliwiły pozyskanie wstępnych danych epidemiologicznych dla populacji dzieci polskich rozpoczynających naukę w szkole i pokazały, że odsetek dzieci z zaburzeniami głosu jest znaczny i istotny w aspekcie medycznym oraz społecznym.