PL
Problem trudno gojących się ran dotyczy 1−1,5% ogółu populacji i około 3% populacji powyżej 60 roku życia. Głównymi czynnikami ryzyka złego gojenia się ran są cukrzyca, tętnicza i żylna niewydolność naczyń, zaawansowana miażdżyca, otyłość oraz nieodpowiednie zaopatrzenie rany. W wyniku tych procesów może dojść do rozwoju patologicznych procesów takich jak zakażenie miejscowe rany, zakażenie uogólnione, martwica tkanek, a nawet kancerogeneza na skutek przewlekłego zapalenia, co w konsekwencji prowadzi do braku sukcesu terapeutycznego. U chorych z nowotworami złośliwymi mamy do czynienia z ranami powstającymi w przebiegu choroby podstawowej i jako skutek lub powikłanie prowadzonego leczenia. Gojenie ran stanowi istotny problem i jest często skomplikowane z powodu ogólnego stanu chorego, chorób współistniejących oraz złożonego procesu leczenia choroby nowotworowej, który obejmuje leczenie chirurgiczne, radioterapię i chemioterapię [5]. Radioterapia stosowana do miejscowej regionalnej kontroli choroby po resekcji chirurgicznej, ma negatywny wpływ na gojenie przez powodowanie zwłóknienia tkanek i uszkodzenie naczyń krwionośnych, natomiast chemioterapia zaburza proces proliferacji komórek w sposób naturalny gojących ranę.