PL
Wstęp: Ocena całkowitej liczby białych krwinek (white blood cells; WBC) jest elementem rutynowego badania morfologicznego krwi obwodowej (full blood count FBC), natomiast analiza parametrów rozmazu leukocytarnego jest zwykle wykonywana dopiero przy stwierdzeniu leukopenii lub leukocytozy. Celem pracy była ocena przydatności parametrów układu białkokrwinkowego w przewidywaniu ryzyka zgonu u pacjentów poddawanych operacjom gastroenterologicznym dużego ryzyka. Materiał i metody: Prospektywnej obserwacji poddano 101 pacjentów, u których przeprowadzono zabieg operacyjny dużego ryzyka w obrębie przewodu pokarmowego w okresie od 1 stycznia 2017 r. do 31 grudnia 2017 r. Krew obwodową do badania pobierano przedoperacyjnie. Analizie poddano następujące parametry: WBC oraz liczbę neutrofili (NEUT), bazofili (BASO), eozynofilii (EOS), limfocytów (LYM) i monocytów (MONO). Obliczono wartości wskaźników NEUT/LYM (NLR) oraz MONO/LYM (MLR). Za punkt końcowy przyjęto wystąpienie zgonu szpitalnego. Wyniki: Śmiertelność wyniosła 5%. Nie stwierdzono istotnych różnic w wartościach WBC pomiędzy pacjentami, którzy przeżyli i zmarli (p = 0,2), natomiast WBC nie pozwalała przewidzieć ryzyka zgonu (AUC = 0,69; p = 0,3). Wartości MONO (p = 0,009), BASO (p = 0,02) i wskaźnik MLR (p = 0,007) były istotnie większe w grupie pacjentów, którzy zmarli, natomiast MONO i MLR trafnie przewidywały ryzyko zgonu szpitalnego. Odpowiednio: AUC(MONO) = 0,85 (p <0,001) i AUC(MLR) = 0,86 (p <0,001). Pozostałe analizowane parametry nie posiadały istotnej wartości predykcyjnej. Wnioski: Należy rozważyć rutynową ocenę rozmazu leukocytarnego u wszystkich pacjentów poddawanych operacjom gastroenterologicznym dużego ryzyka, gdyż liczba monocytów może być cennym wskaźnikiem rokowniczym.