PL
Wstęp: Prawidłowy rozwój kontroli posturalnej u dzieci jest związany z procesem dojrzewania centralnego układu nerwowego, a także rozwojem organizacji sensorycznej z odpowiednim wykorzystaniem informacji propriocepcyjnych, wzrokowych i przedsionkowych oraz reakcji i strategii posturalnych. Zaburzenia rozwojowe w tym zakresie znajdują odbicie w dysfunkcjach posturalnych, których ocena wymaga odniesienia do wartości normatywnych zdrowej populacji dzieci. C el pracy: Ocena rozwoju kontroli posturalnej u dzieci w wieku 6–17 lat. Materiał: 127 zdrowych dzieci (65 dziewczynek i 62 chłopców) w wieku od 6–17 lat, które podzielono na 6 równych grup wiekowych. Metoda: Wywiad, badanie laryngologiczne, ocena słuchu (audiogram, tympanometria), badanie posturograficzne (posturograf Neurocom) z użyciem zmodyfikowanego testu Romberga (mCTSIB) w czterech warunkach sensorycznych (twarde podłoże, oczy otwarte i zamknięte, podłoże niestabilne, oczy otwarte i zamknięte). Wyniki badań: Odnotowano systematyczną istotną poprawę badanych parametrów w każdej kolejnej grupie wiekowej do ukończenia 13. roku życia, z okresem przyspieszonego rozwoju pomiędzy 6.–7. (I grupa) a 8.–9. rokiem życia (II grupa). Ponadto stwierdzono sprawniejszą kontrolę posturalną u najmłodszych dziewczynek w porównaniu z chłopcami w tym samym wieku. Podsumowanie i wnioski: (1) Rozwój kontroli posturalnej w teście mCTSIB ulega zakończeniu do trzynastego roku życia i przebiega w sposób nielinearny z okresem istotnej poprawy pomiędzy 6. a 8. rokiem życia; (2) W grupie dzieci najmłodszych stwierdzono istotnie lepsze parametry kontroli posturalnej u dziewczynek w porównaniu z chłopcami w tym samym wieku. Wydaje się więc zasadne przyjęcie odrębnych wartości normatywnych do oceny rozwoju kontroli posturalnej u najmłodszych dzieci.